Wprowadzając jako ustawowy ustrój majątkowy małżeński wspólność dorobku, ustawodawca miał na celu umocnienie rodziny i zapewnienie jej ustabilizowanej bazy materialnej. Te założenia prawa rodzinnego są na ogół doceniane przez orzecznictwo sądowe. Należy jednak zwrócić uwagę na następujące zagadnienia.
Przy ocenie zakresu odpowiedzialności majątkiem wspólnym za długi jednego małżonka zachodzi niekiedy sprzeczność między postulatem ochrony rodziny a interesem wierzyciela. Przyznanie wierzycielowi bez żadnych ograniczeń prawa do zaspokojenia z majątku wspólnego może doprowadzić rodzinę do niemożności zaspokojenia podstawowych jej potrzeb. Sąd może ograniczyć lub wyłączyć zaspokojenie się z majątku wspólnego przez wierzyciela, którego dłużnikiem jest tylko jeden z małżonków, jeżeli ze względu na charakter wierzytelności albo stopień przyczynienia się małżonka będącego dłużnikiem do powstania majątku wspólnego zaspokojenie z tego majątku byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. O ograniczeniu lub wyłączeniu odpowiedzialności majątkiem wspólnym sąd orzeka w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności. Przykładowo można wymienić, że sąd powinien z tej reguły skorzystać, gdy chodzi o zobowiązania zaciągnięte przez lekkomyślnego małżonka wbrew interesom rodziny lub gdy dłużnikiem jest ten małżonek, który na skutek niewłaściwego trybu życia lub faktycznej separacji nie przyczyniał się do powstania wspólnego dorobku. Wśród okoliczności, które podlegają rozważeniu, należy mieć na uwadze sytuację życiową małżonka i dzieci dłużnika, a także warunki osobiste, rodzinne i majątkowe wierzyciela. (Uchwała Pełnego Składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z 1976-06-09, III CZP 46/75)
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.