Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Podział majątku – wydanie, wypłata, wyprowadzenie, schowanie, ukrycie, przelanie, zabranie, kradzież, przywłaszczenie, zwrot i rozliczenie pieniędzy przez męża, żonę, małżonka bez wiedzy i zgody

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. W świetle § 2 art. 31 KRO, do majątku wspólnego należą w szczególności: pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków, środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków, kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych. Natomiast, jak wynika z art. 33 KRO, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty i prawa enumeratywnie w nim wymienione. Rozwiązanie małżeństwa przez rozwód, zawarcie umowy o rozdzielności majątkowej małżeńskiej skutkuje ustaniem wspólności majątkowej. Od tej chwili do majątku, który był objęty wspólnością ustawową, zgodnie z art. 46 KRO, stanowiącym, że w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku. Także przepis art. 567 § 3 KPC stanowi, iż do podziału majątku objętego wspólnością ustawową w kwestiach nie unormowanych stosuje się przepisy o dziale spadku od art. 680 do art. 689 KPC Te ostatnie zaś (art. 688 KPC) odsyłają do odpowiedniego stosowania przepisów o zniesieniu współwłasności. W świetle art. 210 KC, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów normujących postępowanie o podział majątku wspólnego, w postępowaniu tym Sąd w pierwszej kolejności ustala skład i wartość majątku wspólnego. W tym zakresie, Sąd zobligowany jest do działania z urzędu (art. 684 KPC w zw. z art. 567 § 3 KPC)

Zgodnie z art. 43 KRO oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą Sąd ustali skład i stan majątku wspólnego na dzień ustania wspólności ustawowej małżeńskiej, zaś według cen obowiązujących w chwili orzekania (tak np. Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 15 grudnia 1969 roku, III CZP 12/69, OSNCP 1970, poz. 39). Wartość przedmiotu zniesienia współwłasności ustala się na poziomie cen rynkowych (tak Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 30 grudnia 1975 roku, III CRN 349/75). Dopuszczalne jest przy tym oparcie się na zgodnych oświadczeniach uczestników w zakresie wartości składników majątku, jeśli nie budzą one wątpliwości co zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2001 roku, V CKN 482/00, opubl.).

W doktrynie i orzecznictwie ugruntowany jest pogląd zgodnie z którym art. 31 § 1 KRO, wprowadza domniemanie przynależności do majątku dorobkowego przedmiotów majątkowych nabytych w czasie trwania wspólności ustawowej małżonków przez jedno lub oboje z nich (tak między innymi Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 stycznia 2008 roku, V CSK 355/07, opubl. Krystyna Skiepko „Komentarz do spraw o podział majątku wspólnego małżonków.” Warszawa 2015 rok).

W konsekwencji, przynależność przedmiotów nabytych w czasie trwania wspólności ustawowej do majątku osobistego obowiązany jest udowodnić zainteresowany tym małżonek (tak między innymi Sąd Najwyższy: w wyroku z dnia 11 września 1998 roku, I CKN 830/97, opubl. w wyroku z dnia 29 czerwca 2004 roku, II CKN 1409/00, OSNC 2004 rok, nr 7-8, poz. 113, z dnia 30 czerwca 2004 roku, IV CK 513/03, Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 6 lutego 2003 roku, IV CKN 1721/00, opubl. Krystyna Skiepko „Komentarz do spraw o podział majątku wspólnego małżonków.” Warszawa 2015 rok).

Przedmiotem podziału majątku wspólnego są jedynie aktywa oraz te przedmioty majątkowe, które były objęte wspólnością w chwili jej ustania i które nadal istnieją w dacie podziału. Składniki zużyte w toku normalnego używania nie są uwzględniane przy podziale, zaś składniki bezprawnie zniszczone lub zbyte rzez jednego z małżonków podlegają rozliczeniu (tak między innymi Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 4 listopada 1999 roku, II CKN 523/98, opubl. Krystyna Skiepko „Komentarz do spraw o podział majątku wspólnego małżonków.” Warszawa 2015 rok).

Momentem decydującym dla ustalenia składu majątku wspólnego podlegającego podziałowi jest chwila ustania wspólności majątkowej między małżonkami. Przedmiotem podziału mogą być więc jedynie przedmioty majątkowe, które były objęte wspólnością w chwili jej ustania i które nadal znajdują się w majątku małżonków jako objęte ich współuprawnieniem w częściach ułamkowych. Każdy z małżonków może jednak żądać rozliczenia z tytułu nieuzasadnionego zbycia przez drugiego małżonka składników majątku wspólnego w czasie trwania wspólności majątkowej. Roszczenie takie ma charakter odszkodowawczy i znajduje podstawę ogólną w art. 415 KC. Natomiast jeśli środki te zostały zużyte na wydatki lub nakłady na majątek odrębny małżonka podlegają one rozliczeniu na podstawie art. 45 § 1 KRO.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z 26.06.2013 r. w sprawie II CSK 583/12 co do zasady przedmiotem postępowania o podział jest majątek, który był objęty wspólnością majątkową i istniał w dacie jej ustania. Ruchomości i nieruchomości wchodzące w skład majątku w tej dacie muszą jednak istnieć w dacie dokonywania podziału, bowiem decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia mają okoliczności istniejące w dacie zamknięcia rozprawy (art. 316 KPC w zw. z art. 13 § 2 KPC). Sąd ma obowiązek orzeczenia o przyznaniu jednemu z byłych małżonków istniejących składników majątkowych i dokonania rozliczenia ich wartości. Składniki bezprawnie zniszczone lub zbyte przez jednego z małżonków podlegają rozliczeniu, natomiast składniki zużyte w toku normalnego używania nie są uwzględniane. W innym postanowieniu z 15.10.2014 r. w sprawie V CZ 67/14 Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że rozpoznając wniosek o podział majątku dorobkowego sąd może oddalić żądanie tylko w przypadku ustalenia, że nie istnieje majątek dorobkowy, którego wniosek dotyczy, gdyż jego podział został już dokonany. Sąd z urzędu winien ustalić składniki majątku wspólnego oraz ich wartość z uwzględnieniem częściowego podziału, jeżeli takowy został dokonany.

W czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej w myśl art. 36 § 2 k.r. i o. każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, a małżonek nie może sprzeciwić się czynności zarządu majątkiem wspólnym zamierzonej przez drugiego małżonka jeżeli jest to czynność w bieżących sprawach życia codziennego lub zmierzająca do zaspokojenia zwykłych potrzeb rodziny albo podejmowana w ramach działalności zarobkowej. W doktrynie i orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że bezprawne wyzbycie się przez jednego z małżonków bez zgody drugiego składnika majątku wspólnego rodzi roszczenia odszkodowawcze na podstawie art. 415 KC Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej przewidzianej w tym przepisie są bowiem zawinione i bezprawne działanie wyrządzające drugiemu szkodę.

Podział majątku – wydanie, wypłata, wyprowadzenie, schowanie, ukrycie, przelanie, zabranie, kradzież, przywłaszczenie, zwrot i rozliczenie pieniędzy przez męża, żonę, małżonka bez wiedzy i zgody Poznań Warszawa

Co do wyzbycia się środków zgromadzonych na rachunku bankowym należących do majątku wspólnego Sąd Najwyższy wypowiadał się w postanowieniu z 19.06.2009 r. w sprawie V CSK 485/08 w sposób następujący: W postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami sąd rozstrzyga również o wzajemnych rozliczeniach byłych małżonków. Każdy z nich może korzystać ze zgromadzonych w okresie małżeństwa środków finansowych, jednak należy pamiętać, że rozliczeniu nie podlegają jedynie te, które zostały wydane na zaspokojenie usprawiedliwionych własnych potrzeb, do wykazania czego zobowiązana jest ta strona postępowania, która pieniądze zużyła. Sąd Najwyższy w tym i innych orzeczeniach wskazał na konieczność uwzględniania składników majątkowych, które zostały bezprawnie zbyte, zniszczone, zużyte lub roztrwonione przez jedno z małżonków w ramach rozliczeń, rachunkowo.

Natomiast takie składniki majątku wspólnego, które zostały w czasie trwania wspólności lub po jej ustaniu zużyte zgodnie z prawem nie są uwzględniane przy podziale majątku i takie zużycie (zbycie) nie stanowi podstawy do konstruowania roszczeń odszkodowawczych. W szczególności w wypadku stanowiącej przedmiot majątku wspólnego kwoty pieniężnej ulokowanej na rachunku bankowym zgodne z prawem jest jej zużycie na bieżące koszty utrzymania rodziny w granicach uzasadnionych potrzebami (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 16.04.2014 r. V CSK 315/13, postanowienie Sądu Najwyższego z 2.10.2008 r. II CSK 203/08, postanowienie Sądu Najwyższego z 4.11.1999 r. II CKN 523/98).

Ocena zużycia przez małżonka w czasie trwania wspólności majątkowej przedmiotu majątku wspólnego na cele konsumpcyjne zależna jest od tego czy było ono uzasadnione potrzebami i dobrem rodziny. W razie usprawiedliwionego wyzbycia się środki takie nie mogą być brane pod uwagę w postępowaniu o podział majątku dorobkowego. W wypadku wyzbycia się nieuzasadnionego i tym samym wyrządzenia drugiemu małżonkowi szkody, poszkodowanemu należy się odszkodowanie w wysokości połowy wartości wydatkowanych w sposób nieuzasadniony środków. Gdy z punktu widzenia wymienionych przesłanek było ono uzasadnione, przedmiot ten przestaje być składnikiem majątku wspólnego (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z 21 marca 1977 r., III CRN 31/77 – OSNCP rok 1977, z. 2, poz. 243). W przypadku zużycia przez małżonka w czasie trwania wspólności majątkowej, stanowiącej przedmiot majątku wspólnego kwoty pieniężnej ulokowanej na bankowym rachunku oszczędnościowym, na bieżące koszty utrzymania rodziny w granicach uzasadnionych potrzebami, współmałżonek nie może domagać się rozliczenia tej kwoty przy podziale majątku wspólnego, także wówczas, gdy nastąpiło to bez jego zgody. Sformułowana teza nie pozostaje w sprzeczności ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z 8 stycznia 1969 r., I CZ 138/68 (OSNCP rok 1969, z. 9, poz. 165) i przesądzającym co do zasady, dopuszczalność żądania przez małżonka zaliczenia przez współmałżonka na swój udział w dochodach z majątku stanowiącego współwłasność małżonków, kwoty bezpośrednio zużytej na zaspokojenie własnych potrzeb. Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 4 listopada 1999 r. II CKN 523/98

Roszczenie z tego tytułu należy traktować analogicznie jak roszczenie z tytułu zwrotu wydatków z majątku wspólnego na majątek osobisty jednego z małżonków (por. np. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 1958 roku, I CR 547/58, OSNCK 1959, nr 2, poz. 59, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 2009 roku, V CSK 485/08, opubl. Krystyna Skiepko „Komentarz do spraw o podział majątku wspólnego małżonków.” Warszawa 2015 rok).

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 1

Małżeństwo wnioskodawczyni D. S. i uczestnika postępowania D. Ś. (1)  zostało rozwiązane przez rozwód z tą datą, więc ustała między nimi również wspólność ustawowa. W rozpoznawanej sprawie spór pomiędzy byłymi małżonkami dotyczył jedynie składu ich majątku wspólnego, a dokładniej przynależności do niego nakładów poczynionych na budowę domu, posadowionego na działce gruntu należącej do córki stron W. Ś. (1). Wnioskodawczyni kwestionowała również, że w skład majątku wspólnego wchodzi kwota 20 000 zł, którą zabrała w momencie, gdy wyprowadziła się z domu, przy czym uczestnik postępowania wskazywał, iż kwota ta wynosiła ok. 30 000 zł.

Poza sporem pozostawała natomiast okoliczność, że w skład majątku wspólnego wchodzi wyłącznie jeden samochód, a mianowicie samochód ciężarowy marki M. (…) o nr rej. (…) o wartości 10 000 zł, który jest w posiadaniu uczestnika postępowania, a po podziale majątku miałby przypaść na wyłączną własność właśnie jemu. W związku z powyższym Sąd ustalił, że w skład majątku wspólnego podlegającego sądowemu podziałowi wchodzi wyżej wymieniony samochód osobowy o wartości 10 000 zł.

Koniecznym jest również zwrócenie uwagi na fakt, że wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni, przedmiotem majątku wspólnego jest również wskazana kwota 20 000 zł. Sama, bowiem przyznała w trakcie przesłuchania, że zabrała z konta taką właśnie kwotę, a dodatkowo miała ją jeszcze po rozwodzie, a więc również w dacie ustania wspólności majątkowej małżeńskiej. Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że wnioskodawczyni podała, że posiada wówczas kwotę 28 000 zł, jednakże część z niej pochodziła ze sprzedaży samochodu osobowego marki V. (…), który to pojazd strony zgodnie wyłączyły z podziału majątku. Podkreślić również należy, że uczestnik postępowania nie zdołał udowodnić, by wnioskodawczyni pobrała z konta wyższą kwotę. Z tych, więc względów Sąd zmuszony był przyjąć, że kwota ta wyniosła 20 000 zł i w świetle twierdzeń wnioskodawczyni – należało ją zaliczyć do majątku wspólnego. W tym miejscu wskazać również należy, że z historii rachunków bankowych wnioskodawczyni nie wynika, by wnioskodawczyni jednorazowo pobrała kwotę 20 000 zł, zaś w dniu ustania wspólności majątkowej małżeńskiej rachunki te były już zlikwidowane. Sąd, więc ustalił, że w skład majątku wspólnego stron wchodzą środki pieniężne w kwocie 20 000 zł. Postanowienie Sądu Rejonowego – I Wydział Cywilny z dnia 26 maja 2014 r. I Ns 842/11

Podział majątku – wydanie, wypłata, wyprowadzenie, schowanie, ukrycie, przelanie, zabranie, kradzież, przywłaszczenie, zwrot i rozliczenie pieniędzy przez męża, żonę, małżonka bez wiedzy i zgody Poznań Warszawa

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 2

W przedmiotowej sprawie ustalono, że uczestniczka dokonała jeszcze w czasie trwania wspólności majątkowej w wypłaty środków z rachunku bankowego, zgromadzonych w czasie trwania małżeństwa w kwocie 50000 zł. Powinna była wykazać, że pieniądze te zostały zużyte na bieżące koszty utrzymania lub uzasadnione potrzeby rodziny. B. W. temu obowiązkowi nie sprostała, jej zeznania nie potwierdzone innymi dowodami nie są wystarczające do ustalenia na co pieniądze zostały zużyte. Z poczynionych ustaleń nie wynika, by miała zwiększone potrzeby związane z kosztami utrzymania siebie lub syna. Jej zeznania wskazują, że pieniądze służyły do sfinansowania remontu. Sąd nie dał im wiary, ale nawet gdyby istotnie tak zostały zużyte, to jak wyżej wskazano remont mieszkania w P. nie był konieczny. W ocenie Sądu Jarosławowi (…) należy się zwrot połowy z 50000 zł, których zużycia zgodnego z prawem uczestniczka nie wykazała tj. 25000 zł na podstawie art. 415 KC i art. 43 k.r. i o. To żądanie wnioskodawcy dotyczące zasądzenia 25000 zł na jego rzecz uwzględniono w całości w punkcie VI postanowienia.

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 3

W świetle dokonanych ustaleń faktycznych uznać należało, że bez zgody uczestniczki postępowania wnioskodawca rozdysponował należącymi do majątku wspólnego środkami zgromadzonymi na rachunku bankowym w G. (…) Bank w łącznej kwocie 185.000 zł, przeznaczając je na cele niezwiązane z utrzymaniem swoim oraz rodziny. Wskazaną sumę należało więc doliczyć do wartości majątku wspólnego i zaliczyć w całości na udział przypadający wnioskodawcy przy podziale. Wnioskodawca nie potrafił bowiem wyjaśnić na jakie cele przeznaczona została wskazana suma, a z doświadczenia życiowego i zasad logicznego rozumowania wynika, że tak znaczna kwota nie mogła być przeznaczona na zaspokojenie bieżących potrzeb rodziny. Jako niewiarygodne ocenić zaś należało ogólnikowe i niepoparte dowodami twierdzenia wnioskodawcy w trakcie przesłuchania, że część wypłaconych pieniędzy przeznaczona była na budowę domu w D.. Z niezaprzeczonych przez niego faktów wynikało bowiem, że wydatki te były ponoszone do grudnia, zaś tylko w styczniu wnioskodawca wypłacił łącznie 75.000 zł. Niespójne były przy tym tłumaczenia wnioskodawca, że zgromadzone na rachunku bankowym środki otrzymał wcześniej od swoich rodziców z przeznaczeniem na wspomnianą budowę. Skoro bowiem z ustaleń Sądu wynika, że rodzice wnioskodawcy przekazywali mu pieniądze w zależności od aktualnych potrzeb, to logiczne jest, iż musiały być one wydawane na bieżąco, a nie lokowane na rachunku bankowym. W ocenie Sądu uznać zatem należało, że całą kwotę 185.000 zł wnioskodawca przeznaczył na cele niezwiązane z utrzymaniem swoim oraz rodziny, skoro nie przedstawił on żadnych konkretnych twierdzeń, ani nie zaoferował jakichkolwiek dowodów, pozwalających na logiczne powiązanie konkretnych wypłat z rachunku bankowego z konkretnymi wydatkami, w szczególności z wydatkami na budowę domu w D..

Doliczeniu do wartości majątku wspólnego i zaliczeniu w całości na udział przypadający uczestniczce postępowania podlegała także kwota 76.168 zł, którą wypłaciła ze swojego rachunku bankowego w Banku (…). Tak jak w powyższym wypadku, znaczna wartość wypłaconej sumy wyklucza przyjęcie domniemania, że środki mogły być przeznaczone zaspokojenie bieżących potrzeb rodziny, a uczestniczka postępowania nie potrafiła wykazać, iż były one w jakiejkolwiek części zużyte na wydatki związane z koniecznym utrzymaniem.

Podział majątku – wydanie, wypłata, wyprowadzenie, schowanie, ukrycie, przelanie, zabranie, kradzież, przywłaszczenie, zwrot i rozliczenie pieniędzy przez męża, żonę, małżonka bez wiedzy i zgody Poznań Warszawa

Brak było natomiast podstaw, aby do wartości majątku wspólnego doliczyć kwotę 21.600 zł, którą uczestniczka postępowania wypłaciła z rachunku bankowego w Banku. Wiarygodnie brzmią wyjaśnienia, że wypłacona suma została przeznaczona na sfinansowanie budowy domu w D., skoro niesporne było, iż wówczas właśnie wskazana inwestycja się rozpoczęła. W toku postępowania nie zostały zaś przedstawione żadne inne dowody pozwalające na logiczne powiązanie konkretnych wypłat z rachunków bankowych uczestników postępowania z wydatkami na budowę domu w D. Postanowienie Sądu Rejonowego – VIII Wydział Cywilny z dnia 1 września 2014 r. VIII Ns 445/13

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 4

Rozliczeniu w ramach niniejszego postępowania podlegały środki pieniężne pobrane przez wnioskodawcę ze wspólnego rachunku bankowego byłych małżonków i zużyte na jego prywatne potrzeby. Wprawdzie wnioskodawca w trakcie przesłuchania podał, że środki te zużył na zaspokojenie swoich potrzeb mieszkaniowych po wyprowadzce ze wspólnego mieszkania, to jednak wskazania wymaga, że była to jego dobrowolna decyzja, niepodyktowana obiektywnymi okolicznościami w sprawie ani bieżącą potrzebą. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby uczestniczka utrudniała czy uniemożliwiała wnioskodawcy korzystanie ze wspólnego mieszkania. T. M. i I. M. (1) przedstawiają w tym zakresie dwie odmienne, wykluczające się wersje, z których żadna nie została wykazana innymi dowodami. Wnioskodawca w dalszym ciągu posiada klucze do mieszkania, zaś uczestniczka nie wymieniała zamków w drzwiach. W rezultacie przyjąć należy, że wnioskodawca sam doprowadził do wygenerowania dodatkowych kosztów, które w żaden sposób nie mogą zostać uznane za obiektywnie usprawiedliwione w kontekście konieczności zapewnienia utrzymania i zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych wnioskodawcy.

W toku niniejszego postępowania bezsporne było, iż wnioskodawca pobrał w ten sposób bez wiedzy i zgody uczestniczki kwotę 8.000 zł, z której 800 zł przekazał uczestniczce. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, na jaki cel kwota ta została przeznaczona przez uczestniczkę. Wnioskodawczyni i uczestnik nie prowadzili już wówczas wspólnego gospodarstwa domowego. Pozostawali w separacji faktycznej. Syn stron nie prowadził wspólnego gospodarstwa domowego z matką. Jak wskazuje się w orzecznictwie Sądu Najwyższego, obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny ( art. 27 KRO) ustaje w wypadku separacji faktycznej małżonków bezdzietnych bądź małżonków, których dzieci wskutek usamodzielnienia się nie pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie rodzinnym (tak między innymi Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 maja 1999 roku, III CKN 153/99, Legalis, w wyroku z dnia 28 stycznia 1998 roku, II CKN 585/97, OSP 1999 rok, Nr 2, poz. 29, z glosą aprobującą T. Smyczyńskiego, OSP 1999 rok, nr 2, poz. 29). W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, należało przyjąć, iż kwota 8.000 zł wypłacona przez wnioskodawcę winna przypaść w częściach równych wnioskodawcy i uczestniczce. I. M. (1) otrzymała z tej kwoty jedynie 800 zł, a zatem T. M. winien zwrócić na jej rzecz kwotę 3.200 zł (4.000 zł – 800 zł = 3.200 zł). Postanowienie Sądu Rejonowego – II Wydział Cywilny z dnia 22 stycznia 2019 r. II Ns 985/16

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 5

Bezspornym było, iż w trakcie małżeństwa strony zgromadziły majątek wspólny w postaci środków zgromadzonych na funduszu Pionier w wysokości 2.994,69 zł. oraz kwoty 1.573,28 zł na rachunku bankowym wnioskodawcy. Strony nie kwestionowały również zaświadczenia wystawionego przez I Bazę Lotnictwa Transportowego w W. dotyczącego wysokości osiąganych przez wnioskodawcę dochodów. Z powyższego zaświadczenia wynika, iż w okresie od stycznia 2016 r. do października 2018 r. wnioskodawca otrzymał łącznie wynagrodzenie w wysokości 230.500,05 zł. Spornym między stronami pozostawała kwestia zaliczenia dochodów wnioskodawcy do majątku wspólnego.

Uczestniczka wniosła, aby Sąd w niniejszym postępowaniu ustalił, że w skład majątku wspólnego stron wchodzi również dochód uzyskany przez wnioskodawcę w okresie od stycznia 2016 r. do października 2018 r. Wnioskodawca podnosił natomiast, iż osiągnięte przez niego dochody zostały wydatkowane na cele związane z utrzymaniem rodziny, wspólnego majątku stron, spłatę wspólnych zobowiązań oraz niezbędne utrzymanie.

Z powyższego wynika, iż aby zaliczyć dany przedmiot majątkowy w skład majątku wspólnego, musi on nadal istnieć w dniu ustania wspólności majątkowej – w niniejszej sprawie – w dniu uprawomocnienia się wyroku rozwodowego, tj. 22 października 2018 r. W ocenie Sądu dowody zebrane w sprawie nie wskazują, iż wynagrodzenie otrzymane przez wnioskodawcę w wysokości 230.500,05 zł istniało w dniu uprawomocnienia się wyroku rozwodowego.

Podział majątku – wydanie, wypłata, wyprowadzenie, schowanie, ukrycie, przelanie, zabranie, kradzież, przywłaszczenie, zwrot i rozliczenie pieniędzy przez męża, żonę, małżonka bez wiedzy i zgody

Jak już wcześniej wskazano bezspornym było, iż wnioskodawca otrzymał w okresie od stycznia 2016 r. do października 2018 r. wynagrodzenie w tej kwocie. Miesięcznie kwota otrzymywanego wynagrodzenia wynosiła około 6.670 zł. Z pewnością miał on świadomość, iż uzyskiwany do chwili rozwodu dochód stanowi majątek wspólny stron. Wskazać należy, iż w okresie od wyprowadzenia się z domu przez wnioskodawcę do czasu uprawomocnienia się wyroku rozwodowego z uzyskiwanego wynagrodzenia czynił on nakłady na rzecz rodzinny w postaci: regulowania rachunków, pomocy finansowej przekazywanej córce i synowi oraz kwot zabezpieczenia przekazywanych na rzecz uczestniczki. Nadto nie można pomijać, iż wnioskodawca ponosił również koszty swojego utrzymania. Od listopada 2015 r. nie zamieszkiwał wspólnie z uczestniczką, co wiązało się z wydatkami z tytułu wynajmu mieszkania, wyżywienia, zakupu środków higienicznych, ubrań, a także dojazdu do pracy. Niewątpliwe pieniądze przeznaczał także na utrzymanie drugiej rodziny. W świetle powyższego uznać należy, iż wynagrodzenie zostało spożytkowane na utrzymanie rodziny oraz siebie. Wobec tego, iż pieniędzy te zostały wydane przez uprawomocnieniem się wyroku rozwodowego stron, a uczestniczka nie wykazał w sposób nie budzący wątpliwości, iż zostały bezprawnie zużyte lub roztrwonione przez wnioskodawcę nie mogły one zostać rozliczone w niniejszym postępowaniu.

Sąd ustalił, iż w skład majątku wspólnego stron wchodzą środki zgromadzone na funduszu Pionier w wysokości 2.994,69 zł oraz środki pieniężne na koncie Z. K. w wysokości 1.573,28 zł. Ostatecznie majątek wspólny opiewa na kwotę 4.567,97 zł (pkt I postanowienia)

Z uwagi na to, iż środki pienienie pozostają w dyspozycji wnioskodawcy, Sąd przyznał je wnioskodawcy. Wobec powyższego uczestniczce należy się połowa tej kwoty – 2.283,98 zł tytułem spłaty. (pkt II i III postanowienia).

Za zasadne Sąd uznał domaganie się przez wnioskodawcę kwoty 2500 zł tytułem obniżenia ceny sprzedaży mieszkania, kwoty 2325 zł tytułem rozliczenia ze sprzedaży mieszkania. Uczestniczka nie kwestionowała roszczenia w tym zakresie. Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie IV postanowienia. Postanowienie Sądu Rejonowego – I Wydział Cywilny z dnia 19 lipca 2021 r. I Ns 207/21

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 6

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów urzędowych (wyroku rozwodowego, odpis księgi wieczystej, wypisów z rejestru gruntów) i prywatnych (umowy, wyciągów i zaświadczeń bankowych), których wiarygodność i moc dowodowa nie były kwestionowane. Strony zaakceptowały także wyliczenia i oszacowania biegłych odnośnie wartości samochodu stron jak i ruchomości. Nie była kwestionowana przez strony wartość nieruchomości wyliczona przez biegłego. W ocenie Sądu na wiarę zasługują co do zasady także zeznania stron albowiem są one ze sobą zbieżne. Jedynie w zakresie zeznań wnioskodawcy co do zużycia lokat stron w łącznej kwocie 30.000 zł Sąd nie dał wiary. Wnioskodawca podnosił iż pieniądze z lokat zużytkował na bieżące potrzeby rodziny. Nie przedstawił jednak na tą okoliczność żadnych dowodów czy to w postaci rachunków, czy faktur. Nie wiarygodne w ocenie Sądu jest by na miesiąc przed uprawomocnieniem się orzeczenia rozwodowego wnioskodawca zużytkował na rodzinę aż kwotę 30.000 zł i nie posiadał na tą okoliczność żadnych dowodów. Jak wynikało z zeznań uczestniczki w trakcie postepowania rozwodowego na nieruchomości stron nie było żadnych remontów. Strony nie wyjechały również na żadną zagraniczną wycieczkę ani nie kupiły nic wartościowego.

Z wyciągów bankowych i na podstawie dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych wynika, iż pieniądze te wnioskodawca prawdopodobnie nadal posiada. Zauważyć należy, iż wnioskodawca, co sam przyznał nie posiada konta na swoje nazwisko. Konto ma założone na nazwisko siostry. Na konto siostry wnioskodawcy – B. G. wpłynęły pieniądze w kwocie 30.254,14 zł i tego samego dnia pieniądze zostały złożone na lokacie. Kwota ta odpowiada kwocie na jaką strony postępowania miały lokaty. Wnioskodawca zlikwidował lokatę o nr (…) na kwotę 29.694,82 zł i środki przelał na konto siostry o nr (…). Tego samego dnia B. G. założyła lokatę o nr (…) na swoje nazwisko na kwotę 30.000 zł(k. 298). Wnioskodawca M. N. dokonał z konta nr (…) – konta lokaty na kwotę 30.000 zł , które zostało założone na nazwisko B. G. wypłaty odsetek w kwocie 184,61 zł i przelał je na konto o nr (…), na które wpływało jego uposażenie z ZUS. Prześledzenie operacji dokonywanych przez wnioskodawcę i jego siostrę świadczy o tym, iż wnioskodawca pieniądze stron zgromadzone na lokatach posiada, a na pewno posiadał i starał się je ukryć przed uczestniczką, by nie musieć się z nią dzielić w sprawie o podział majątku. Już sam fakt, że zlikwidował lokaty na miesiąc przed uprawomocnieniem się wyroku rozwodowego o tym świadczy.

W pozostałym zakresie między stronami nie było sporu co do składu i sposoby podziału majątku wspólnego. Także co do wartości poszczególnych składników majątku wspólnego strony zgodnie przyjęły wartość nieruchomości i ruchomości wyliczoną przez biegłych.

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było zaś żądanie ustalenia nierównych udziałów. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca nie tylko nie wykazał, żadnych okoliczności, w postępowaniu uczestniczki, które oceniane z punktu widzenia zasad współżycia społecznego można byłoby uznać za „ważne powody” uzasadniające odmową przyznania uczestniczce równych udziałów w majątku wspólnym, ale zdaniem Sądu, nie zostały nawet takie okoliczności wskazane.

Co prawda w czasie trwania wspólności majątkowej to głównie wnioskodawca pracował, jednakże uczestniczka w tym czasie zajmowała się wychowywaniem czworo wspólnych dzieci, sprawowało opiekę nad M. R. oraz swoją matką które mieszkały ze stronami. Uczestniczka zajmowała się również prowadzeniem domu, prała, prasowała, sprzątała i gotowała dla wszystkich domowników. W wolnej chwili dorabiała poprzez wykonywanie różnych przeróbek krawieckich dla mieszkańców wsi -sąsiadów w zamian za drobne opłat, które zasilały domowy budżet. Gdy dzieci podrosły sezonowo również pracowała w Koncentratach. Wówczas najmłodszym synem zajmował się wnioskodawca który przebywał na zasiłku dla bezrobotnych.

Mając powyższe na uwadze Sąd przyjął, że brak jest podstaw do ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym i na podstawie art. 43 § 2 krio a contrario, w punkcie 1 postanowienia wniosek o ustalenie nierównych udziałów oddalił.

Podział majątku – wydanie, wypłata, wyprowadzenie, schowanie, ukrycie, przelanie, zabranie, kradzież, przywłaszczenie, zwrot i rozliczenie pieniędzy przez męża, żonę, małżonka bez wiedzy i zgody Poznań Warszawa

W tym stanie rzeczy udział każdego z małżonków N. w majątku wspólnym, stosownie do treści art. 43 § 1 krio, jest równy co oznacza, że każdemu z nich należy się udział w kwocie 22.604 zł (45.208 zł (2). Sąd zgodnie z wnioskiem stron podzielił majątek wspólny i na rzecz wnioskodawcy przyznał nieruchomość gruntową stanowiącą zabudowaną działkę nr (…) o powierzchni 0,12 ha o wartości 32.540 zł, położoną w miejscowości K. gmina L. powiat (…) woj. (…) dla której w Sądzie Rejonowym prowadzona jest księga wieczysta nr (…) oraz składniki majątku wspólnego w postaci; komputera, zamrażarki, narożnika o wartości 650 zł, stołu o wartości 20 zł, krzeseł o wartości 180 zł, mebli kuchennych o wartości 125 zł, tj. składniki o łącznej wartości 34.170 zł.

Nieruchomość niezabudowaną stanowiącą działkę nr (…) o powierzchni 0,38 ha o wartości 8.660 zł, położoną w miejscowości K. gmina L. powiat (…) woj. (…), dla której w Sądzie Rejonowym prowadzona jest księga wieczysta nr (…) i pozostałe ruchomości o łącznej wartości 11.038 zł. przyznał uczestniczce. Mając to na uwadze Sąd, na podstawie art. 212 § 2 i 3 KC, zasądził w pkt 4 postanowienia, od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki kwotę 11.566 zł tytułem spłaty należnego jej udziału w majątku wspólnym, płatną w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatną. Termin wyznaczony przez Sąd jest wystarczający dla uzyskania ewentualnego kredytu pod hipotekę nieruchomości. Nadto w ocenie Sądu wnioskodawca ma oszczędności, co wynika z operacji jakie były przeprowadzane na koncie założonym na nazwisko B. G.. Nadto wnioskodawca może podjąć dodatkowe zatrudnienie, skoro przez 4 miesiące potrafił zarobić na zakup samochodu A. (…). Uczestniczka opuściła już nieruchomość stron i wnioskodawca może z niej swobodnie korzystać.

W punkcie 5 orzeczenia Sąd ustalił również, iż wnioskodawca M. N. pobrał z majątku wspólnego stron pieniądze w kwocie 30.000 zł (trzydzieści tysięcy złotych) zdeponowane na dwóch lokatach o nr (…) i o nr (…) i zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki T. N. kwotę 15.000 zł (piętnaście tysięcy złotych) tyłem połowy wartości zdeponowanych środków, płatną w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w terminie płatności.

Wnioskodawca, co zostało już wyżej wskazane nie wykazał, by środki w kwocie 30.000 zł zdeponowane na lokatach stron zostały rozdysponowane na potrzeby rodziny lub usprawiedliwione potrzeby wnioskodawcy. Stwierdzić należy, iż ich zabranie przez wnioskodawcę nastąpiło ze szkodą dla uczestniczki postępowania. Wnioskodawca zlikwidował lokaty jedynie w tym celu by uczestniczka nie mogła skorzystać ze środków tam zdeponowanych, chciał je mieć jedynie dla siebie i nie musieć się nimi dzielić z wnioskodawczynią. Mając na uwadze powyższe ustalenia, Sąd na podstawie art. 415 KC zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki kwotę 15.000 zł (piętnaście tysięcy złotych) tyłem połowy wartości zdeponowanych środków, płatną w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w terminie płatności.

Termin ustalony przez Sąd, jest terminem dostatecznie zabezpieczającym interesy obu stron. W ocenie Sądu wnioskodawca pieniądze te nadal posiada zdeponowane na lokatach założonych na nazwisko siostry. Bez problemu będzie w stanie w tym czasie zlikwidować lokatę i pieniądze w kwocie 15.000 przekazać uczestniczce. Jeżeli zaś pieniądze z lokat zużył, to składając sprawę o podział majątku i mając na uwadze iż sam zabrał wszystkie oszczędności stron, powinien był się liczyć z tym, że część tych pieniędzy będzie musiał przekazać uczestniczce przy podziale majątku i je zabezpieczyć na tę okoliczność.

W punkcie 6 postanowienia, Sąd ustalił, iż wnioskodawca M. N. zbył wchodzący w skład majątku wspólnego stron samochód za kwotę 2.700 zł (dwa tysiące siedemset złotych), co było bezsporne między stronami i zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki T. N. tytułem połowy wartości samochodu kwotę 1.350 zł płatną w terminie tygodniowym od uprawomocnienia się orzeczenia wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w terminie płatności. Postanowienie Sądu Rejonowego – I Wydział Cywilny z dnia 29 kwietnia 2016 r. I Ns 601/12

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 7

Niesporne było, iż majątkiem wspólnym stron jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. (…) w S.. Wartość tegoż lokalu została ustalona na kwotę 200 000 zł, która została przyjęta przez Sąd w oparciu o zgodne w tym zakresie stanowisko stron. Lokal ten został przyznany uczestnikowi, albowiem wniósł on o przydzielenie jemu tego składnika majątkowego, zaś wnioskodawczyni nie była zainteresowana przydziałem na jej rzecz mieszkania.

Zgłaszane również do podziału były środki na rachunkach bankowych i jednostki uczestnictwa w funduszu P. i (…) . Wartość tych środków ustalono w oparciu o informacje udzielone w tym zakresie przez oba fundusze. Podnieść należy, iż wnioskodawczyni przed ustaniem wspólności odsprzedała swoje jednostki uczestnictwa w Funduszu P., wobec czego do rozliczenia przyjęto uzyskaną przez wnioskodawczynię kwotę z tytułu odsprzedaży tych jednostek wynoszącą łącznie 24 381,88 zł, z kolei wartość środków zgormadzonych w Funduszu P. na koncie uczestnika wynosiła 10 964,35 zł. Jeżeli chodzi o wartość jednostek uczestnictwa posiadanych przez uczestnika w (…) to została ona przyjęta zgodnie z informacją zawartą w piśmie z dnia 3 marca na kwotę 2 633,55 zł, na co pełnomocnicy stron wyrazili zgodę na rozprawie w dniu 12 listopada. Dokonując podziału tych składników przyznano każdej ze stron środki, które zostały przez nią zgromadzone w poszczególnych funduszach.

Podział majątku – wydanie, wypłata, wyprowadzenie, schowanie, ukrycie, przelanie, zabranie, kradzież, przywłaszczenie, zwrot i rozliczenie pieniędzy przez męża, żonę, małżonka bez wiedzy i zgody

Wnioskodawczyni zgłaszała do podziału środki znajdujące się rachunku bankowym uczestnika w Banku Spółdzielczym Rzemiosła w S.. Wartość tych środków ustalono na kwotę 194 498,44 zł w oparciu o informację o stanie konta na dzień ustania wspólności udzieloną przez powyższy bank. Z uwagi na to, iż jedynie uczestnik dysponował tymi środkami zostały one jemu przyznane i uwzględnione we wzajemnych rozliczeniach przy przyjęciu stanu na dzień ustania wspólności.

W ramach podziału majątku wspólnego stron Sąd przyjął do rozliczenia kwotę 170 000 zł. Kwotę tę zgłosiła do rozliczenia wnioskodawczyni wskazując, iż w obecności córki M. P. (1) znalazła ją w dniu 21 listopada. w mieszkaniu stron. Wnioskodawczyni załączyła do akt zdjęcia znalezionej wówczas gotówki, nadto zeznania wnioskodawczyni w tym zakresie korespondowały z zeznaniami świadka M. P. (1), która potwierdziła okoliczności odkrycia przez wnioskodawczynię niniejszej kwoty. Zauważyć również należy, iż sam uczestnik będą przesłuchiwany na rozprawie w charakterze strony przyznał, iż strony posiadały taką sumę pieniędzy, jednakże stał on na stanowisku, iż kwota ta nie powinna być uwzględniona w ramach podziału majątku wspólnego, gdyż została przez niego rozdysponowana na koszty prowadzonej działalności. Sąd nie przychylił się jednak do stanowiska uczestnika uznając, iż kwota 170 000 zł winna być rozliczona w niniejszym postępowaniu. Przede wszystkim podkreślenia wymaga, iż kwota 170 000 zł została odnaleziona przez wnioskodawczynię w mieszkaniu stron 21 listopada, natomiast wspólność pomiędzy stronami ustała, czyli osiem miesięcy później, a zatem zużycie kwoty 170 000 zł na potrzeby działalności oznaczałoby wydatki miesięczne na poziomie 21 250 zł, które w żaden sposób nie zostały w sprawie wykazane, obowiązek ten zaś zgodnie z art. 6 KC spoczywał na uczestniku.

Nadto podniesienia bowiem wymaga, iż jak wynikało z umów zlecenia przedłożonych przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w S. uczestnik w okresie od września 20 do lipca zarobił kwotę 520 764,37 zł. Odejmując od tek kwoty 170 000 zł, które znajdowały się w dniu 21 listopada  w mieszkaniu stron oraz kwotę 194 498,44 zł znajdującą się na rachunku bankowym w Banku Spółdzielczym Rzemiosła w S. otrzymujemy kwotę 156 265,93 zł , którą uczestnik dysponował w rozpatrywanym okresie niezależnie od wyżej wskazanych sum pieniężnych, a zatem kwotę wystarczającą na pokrycie kosztów działalności gospodarczej, która – jak wynikało z zeznań świadków E. S., K. J. i J. U. – nie wiązała się z ponoszeniem wysokich wydatków. Mając więc powyższe na uwadze przyjęto kwotę 170 000 zł jako składnik majątku wspólnego stron. Brak było przy tym podstaw do uwzględnienia darowizny 20 000 zł dokonanej przez uczestnika na rzecz córki M. P. (1), gdyż uczestnik nie dysponował zgodą wnioskodawczyni na dokonanie takiej darowizny, a zatem nie był upoważniony do rozporządzenia w ten sposób wspólnymi środkami pieniężnymi.

W trackie trwania wspólności majątkowej przydzielono uczestnikowi prawo użytkowania działki nr (…) w ROD B.. Zgodnie z art. 254 KC prawo użytkowania jest prawem niezbywalnym, a zatem z mocy art. 33 pkt 5 KRO stanowi majątek osobisty uczestnika. Tak więc samo prawo do korzystania z działki nie podlegało podziałowi, jednakże rozliczeniu pomiędzy stronami podlegała wartość nasadzeń i urządzeń znajdujących się na działce, gdyż jak stanowi § 88 Regulaminu Rodzinnego O. Działkowego, wartość ta podlega wypłacie użytkownikowi ogródka działkowego w przypadku wygaśnięcia członkostwa. Wartość ta została ustalona w oparciu o opinię biegłego S. S. (1), która to opinia była sporządzona prawidłowo, zaś wnioski w niej zawarte były logiczne. Wprawdzie uczestnik podnosił, iż z uwagi na nieprawidłowe położenia altany nie powinna ona przedstawiać żadnej wartości, jednakże nie zostały przedstawione żadne dowody na wykazanie, iż została wydana decyzja nakazująca rozbiórkę altany, czy też zakazująca korzystania z niej z uwagi na jakieś nieprawidłowości związane z jej położeniem, zatem nie można było uznać, iż altana jest bezwartościowa. Ze względu na to, iż to uczestnikowi przysługuje prawo do użytkowania działki nr (…), przyznano jemu nasadzenia i urządzenia znajdujące się na tej działce.

W niniejszej sprawie wnioskodawczyni i uczestnik zgłaszali do rozliczenia ponoszone po ustaniu wspólności opłaty. Wnioskodawczyni zgłosiła do rozliczenia opłaty za internet oraz telewizję, natomiast uczestnik zgłosił opłaty uiszczane do spółdzielni mieszkaniowej oraz opłaty za media. Łączną wysokość poniesionych przez strony opłat ustalono na podstawie przedłożonych dowodów wpłat oraz potwierdzeń przelewów. Opłaty te w przypadku wnioskodawczyni wyniosły 3595,01 zł, zaś w przypadku uczestnika 7200,54 zł i podlegały rozliczeniu w oparciu o przepis art. 207 KC, w ten sposób, że każda ze stron winna była zwrócić drugiej połowę poniesionych przez nią opłat.

Wysokość dopłaty należnej wnioskodawczyni została wyliczona następująco: wartość składników przyznanych uczestnikowi wyniosła 594 041,34 zł, zaś wnioskodawczyni 26 453,10 zł, a zatem różnica w udziałach wymagająca wyrównania wyniosła 284 294,12 zł (t.j. (594 041,34 zł – 26 453,10 zł):2), od tej kwota zaś należało odjąć rozliczenie poniesionych przez strony opłat tj. 1802,76 zł (tj. (7200,54 zł- 3595,01 zł):2), co dało ostateczna kwotę dopłaty wynosząca 282 491,41 zł. Kwotę tę na podstawie art. 212 § 3 KC rozłożono na dwie raty w kwocie po 141 245,70 zł, przy czym pierwsza płatna w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia, albowiem uczestnik wskazał, iż nie rozdysponował kwoty posiadanej na rachunku bankowym, a zatem będzie miał możliwość w tym nieodległym terminie wypłacenia wnioskodawczyni pierwszej raty, zaś termin płatności drugiej z rat został odroczony na okres dwóch lat od uprawomocnienia się postanowienia, aby umożliwić uczestnikowi zgromadzenie środków na dokonanie zapłaty z działalności, którą sezonowo podejmuje, pożyczki, bądź kredytu. Z okresem płatności rat powiązano okres wydania przez I. S. mieszkania przy ul. (…) w S., odraczając termin wydania na okres roku od uprawomocnia się postanowienia, aby wnioskodawczyni dysponując pierwszą ratą mogła podjąć czynności celem zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych. Postanowienie Sądu Rejonowego – II Wydział Cywilny z dnia 20 listopada 2015 r. II Ns 2367/12

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 8

Postanowieniem Sąd Rejonowy ustalił, że w skład majątku dorobkowego wnioskodawcy Dariusza W. i uczestniczki postępowania Krystyny W. wchodzi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, szereg ruchomości stanowiących wyposażenie mieszkania oraz 24.533,93 dolarów USA. Majątek ten podzielił w ten sposób, że prawo do lokalu oraz część ruchomości przyznał uczestniczce postępowania, a wnioskodawcy przyznał pozostałą część ruchomości, zasądzając na jego rzecz także spłatę w kwocie 24.025 zł. Z dokonanych ustaleń wynika, że w trakcie trwania związku małżeńskiego wnioskodawca i uczestniczka postępowania nabyli szereg składników majątkowych, w tym spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i przedmioty stanowiące wyposażenie mieszkania. Wnioskodawca przez kilka lat przebywał w USA, gdzie pracował. Założył tam dwa rachunki walutowe.

Na jednym z nich zgromadził kwotę 17.269,55 dolarów USA. Oszczędności te zostały wspólnie wydatkowane w czasie trwania małżeństwa. Na drugim rachunku zgromadził 24.533,93 dolary USA. Część z tych pieniędzy przeznaczono na utrzymanie uczestniczki postępowania w Polsce, a pozostałą część wnioskodawca wydał w USA na swoje utrzymanie i na narzędzia pracy. Pieniędzy tych w dacie ustania związku małżeńskiego już nie było, a wnioskodawca rozliczył się ze wszystkich dochodów. Pomimo takiego ustalenia kwotę 24.533,93 dolarów zaliczył Sąd do majątku wspólnego.

Sąd Okręgowy w Ł. postanowieniem oddalił apelację uczestniczki postępowania, podzielając ustalenia Sądu pierwszej instancji, uznał jednak za zbędne ustalenia dotyczące zarobków wnioskodawcy w USA. W ocenie tego Sądu, zbędne było zaliczanie dolarów do majątku wspólnego, skoro w dacie ustania małżeństwa kwota ta była już wydatkowana przez małżonków i rozliczona między nimi. Zdaniem Sądu nie można było naprawić tego błędu, ponieważ takim żądaniem uczestniczka nie była zainteresowana, a wnioskodawca nie wniósł apelacji.

Podział majątku – wydanie, wypłata, wyprowadzenie, schowanie, ukrycie, przelanie, zabranie, kradzież, przywłaszczenie, zwrot i rozliczenie pieniędzy przez męża, żonę, małżonka bez wiedzy i zgody Poznań Warszawa

Zasadnie twierdzi skarżąca, że zaliczenie określonego składnika majątkowego do majątku wspólnego powoduje konieczność uwzględnienia jego wartości w tym majątku i przyznanie go jednemu z byłych małżonków z ewentualną spłata na rzecz drugiego z nich. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że podział majątku wspólnego obejmuje tylko takie przedmioty majątkowe, które były składnikami majątku wspólnego w chwili ustania wspólności ustawowej i które istnieją w chwili dokonywania podziału. Nie uwzględnia się przy podziale majątku takich składników majątkowych, które zostały w czasie trwania wspólności zużyte w normalny sposób lub zbyte zgodnie z przepisami o zarządzie wspólnym. Jeżeli zatem ustalono, że kwota 24.530,93 dolarów została wydatkowana na normalne potrzeby rodziny i w dacie ustania wspólności tego składnika majątkowego już nie było, to nie należało go zaliczać do majątku wspólnego. Jeżeli natomiast pewne składniki majątku zostały zbyte bezprawnie, zużyte lub roztrwonione przez jednego z małżonków, to do majątku wspólnego należy zaliczyć ich wartość i dokonać podziału. Tylko w takim wypadku należy wyrazić wartość dolarów w złotych polskich. Gdyby składnik ten istniał w dacie ustania wspólności i w dacie podziału majątku, to podziałowi podlegałaby kwota wyrażona w dolarach, a ich wartość w walucie polskiej miałaby znaczenie dla ustalenia wartości całego majątku i składników przyznanych każdemu z małżonków. Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 27 czerwca 2003 r. IV CKN 291/01

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 9

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż stan środków pieniężnych na bieżących rachunkach bankowych wnioskodawcy jak i uczestniczki ustalono na podstawie informacji o saldach rachunków bankowych, a zatem na dzień ustania wspólności ustawowej. Równowartość środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym o numerze (…) prowadzonym na nazwisko M. K. (1) w Banku (…) Spółce Akcyjnej w W. wyrażała się kwotą 1.577,52 zł. Z kolei równowartość środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym o numerze (…), prowadzonym na nazwisko M. K. (2) w Banku (…) Spółce Akcyjnej w W. w dniu 4 kwietnia 2011 roku wyrażała się kwotą 1.665,18 zł. Zatem łączny stan środków finansowych na rachunkach bankowych prowadzonych dla byłych małżonków M. i M. K. (1) wyrażał się kwotą 3.242,70 zł. Tym samym od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy zasadnym jest zasadzenie kwoty 43,80 zł. W skład majątku wspólnego byłych małżonków K. wchodziła również równowartość środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym o numerze (…), prowadzonym na nazwisko M. K. (2) i M. K. (1) w Banku (…) Spółce Akcyjnej w W. w kwocie 14.175,48 zł. Niniejsza kwota pozostała ze sprzedaży nieruchomości wspólnej położonej w K. oraz po rozliczeniu kredytu hipotecznego indeksowanego w walucie obcej to jest (…). Tym samym powyższa kwota w całości wchodziła w skład majątku wspólnego i podlega rozliczeniu w toku niniejszego postępowania.  Uczestniczka wypłaciła w całości wyżej wskazaną kwotę, do czego nie była uprawniona, bez konsultacji z wnioskodawcą.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie nie może być mowy o usprawiedliwionym wyzbyciu się przez uczestniczkę środków w wysokości 14.175,48 zł. Z wypłaconej kwoty M. K. (2) zwróciła ciążące na niej, osobiste, zobowiązania finansowe to jest pożyczki zaciągnięte od rodziny, zaś pozostałą kwotę pobrała dla siebie, zaliczając na nieuregulowane zobowiązania wnioskodawcy związane z kosztami utrzymania małoletniego syna stron oraz kosztami utrzymania nieruchomości wspólnej. Tym samym, w ocenie Sądu nie można przyjąć, że uczestniczka wypłacone środki przeznaczyła na zaspokojenie potrzeb rodzinny, co oznacza, że winna zwrócić na rzecz wnioskodawcy kwotę 7.087,74 zł. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż w sytuacji gdy uczestniczka twierdziła, iż uiszczane przez wnioskodawcę kwoty pieniężne nie pozwalały na całkowite pokrycie jego udziału w kosztach utrzymania majątku wspólnego, winna rozważyć możliwość wystąpienia na drogę sądową o z powództwem opartym na dyspozycji art. 207 KC Postanowienie Sądu Rejonowego – II Wydział Cywilny z dnia 12 czerwca 2017 r. II Ns 2003/13

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię 10

Stan majątku wspólnego stron obejmował na wstępnym etapie postępowania następujące rzeczy i prawa: kolekcję monet polskich, wyposażenie lokalu mieszkalnego, środki ze sprzedaży samochodu osobowego marki V. (…), numer rejestracyjny (…), laptopa, biżuterię w postaci: dwóch sygnetów, bransoletki, obrączki, łańcuszka z przywieszką w postaci wagi oraz przywieszki w postaci krzyżyka, samochód osobowy marki S. (…), numer rejestracyjny (…), prawo użytkowania działki ogrodowej numer (…), położonej w obrębie Rodzinnych O. Działkowych (…) w S., przy ulicy (…) wraz z nasadzeniami oraz murowanym domem letniskowym, stanowiący odrębną własność lokal mieszkalny nr (…), położony w budynku przy ul. (…) w S., dla którego Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie prowadzi księgę wieczystą nr (…) wraz z lokalem przynależnym w postaci piwnicy i udziałem w 43/100000 części w działce gruntu pod budynkiem, przyczepę samochodową marki S. (…), o numerze rejestracyjnym (…).

Podział majątku po rozwodzie pieniędzy na funduszu inwestycyjnym męża albo żony Poznań Warszawa adwokat radca prawny prawnik kancelaria

W toku postępowania strony zdecydowały się na wspólne zagospodarowanie i podział środków ze składników w postaci kolekcji monet, samochodu V. (…), samochodu S. (…) i prawa użytkowania działki ogrodowej. Uzgodniły też cofnięcie spod rozstrzygnięcia rzeczy w postaci laptopa i biżuterii oraz wyposażenia lokalu mieszkalnego. Ostatecznie wartość podlegającego podziałowi majątku wspólnego stron wyniosła kwotę 440.840,09 złotych.

Podział pozostałych do rozstrzygnięcia składników nie budzi wątpliwości i wynika z minimalizacji rozliczeń oraz zakresu i przedmiotu korzystania z nich. Na rzecz uczestniczki należało przyznać lokal mieszkalny opisany w punkcie II.1 postanowienia z uwagi na konieczność zabezpieczenia jej sytuacji mieszkaniowej i fakt, że wnioskodawca posiada swój lokal mieszkalny.

Wnioskodawca uzyskał ruchomość opisaną w punkcie II.2 postanowienia (przyczepę samochodową) oraz środki zgromadzone przez niego na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym.

Spór stron budziły twierdzenia i wskazania dotyczące szerszego zakresu majątku wspólnego, niźli ten wskazany we wniosku i w odpowiedzi na wniosek. To zagadnienie jest istotą wzajemnej opozycji stron w niniejszym postępowaniu i wymaga szerszego omówienia.

W końcowej fazie małżeństwa wnioskodawca finansował nabywane dla siebie rzeczy, do których to środków dostępu nie miała uczestniczka. Było to osiągane poprzez rachunki bankowe nieznane małżonce. Wnioskodawca w istocie doprowadził do zerwania wspólnoty ekonomicznej pomiędzy stronami i uszczuplenia majątku wspólnego, dokonując stałego transferu z niego środków na własne cele. Wskazane zachowanie to błędne podejście do zasad rozliczenia majątku małżeńskiego. Może być tak, że w toku małżeństwa małżonkowie będą utrzymywać się oddzielnie z własnych zarobków i innych dochodów – przestają jednak wówczas jedynie prowadzić gospodarstwo domowe na zasadzie wspólności. Nie przestają natomiast obowiązywać zasady wspólnego majątku. Małżonkowie nie są uprawnieni do budowania własnych majątków odrębnych. Wszystkie dochody tworzą nadal wspólną masę majątkową i nie mogą być traktowane przez jedną ze stron, jako źródło tworzenia własnego – przyszłego – majątku na potrzeby życia po rozwodzie. Małżonkowie mają prawo do równej stopy życiowej (np. w zakresie zakupu żywności, garderoby i utrzymania lokali, które strony zajmowały), a żadna nadwyżka we własnych dochodach nie może być wyprowadzana na rachunki bankowe, do których nie ma dostępu drugi małżonek lub o których zwyczajnie nie ma wiedzy.

Porady prawne spraw prawa rodzinnego w PoznaniuW obliczu zachowania wnioskodawcy Sąd poddał badaniu jego działania i operacje finansowe i dopuścił oraz przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu księgowości, badającego środki zgromadzone przez wnioskodawcę na rachunkach bankowych i przeznaczane na swoje utrzymanie oraz oszczędności (fundusz inwestycyjny). Po ustaleniu rodzaju środków pożytkowanych poza majątkiem wspólnym biegły miał wskazać wartość kwoty stanowiącej nakład wnioskodawcy J. Ż. na swój majątek odrębny. W przekonaniu Sądu zastosowana metodologia określenia wysokości nakładów na majątek odrębny jest właściwa i ma podstawy w badanych przez biegłego rachunkach bankowych. Jest to także jedyne narzędzie określenia skali środków jakie wyszły poza majątek wspólny po zerwaniu więzi gospodarczej. Fakt, że obecnie każda osoba fizyczna może mieć dowolną liczbę rachunków bankowych i zacierać ślady uszczuplania majątku wspólnego poprzez przelewy, czy zakupy instrumentów finansowych nakazuje właśnie po sięgnięcie po ten sposób rozliczenia stron. Opinia biegłego w tej materii jest analityczna i nie zawiera spekulacji, a wyliczenia są precyzyjne i w sposób zrozumiały omówione.

Podział majątku po rozwodzie pieniędzy na funduszu inwestycyjnym męża albo żony adwokat radca prawny prawnik kancelaria

Biegły przedstawił wskazania, w których potwierdził, że w okresie trwania związku małżeńskiego strony miały dysproporcje w dochodach – były one znaczne. Biegły na podstawie potencjału dochodowego wnioskodawcy i uczestniczki dokonał ustalenia środków na inne, indywidualne przeprowadzane wydatki, z których walory lub ekwiwalentne świadczenia nie były objęte wspólnym dostępem małżonków (np. fundusz inwestycyjny wnioskodawcy). Jest to kwota 264.706,04 złotych i jest to także nakład z małżeńskiego majątku wspólnego stron na majątek odrębny wnioskodawcy J. Ż.. Punktem wyjścia do ustalenia źródła z jakiego powstała kwota nakładów było ustalenie dysproporcji w dochodach stron w spornym okresie. Biegły obliczył je na kwoty odpowiednio: 336.367,66 zł i 60.961,62 zł. Dalej biegły wskazał kwotę 154.573,47 złotych jako połowę wartości z wynagrodzeń i środków zainwestowanych przez wnioskodawcę. Jednak kwotę tą należy pomniejszyć o osobno rozliczany walor w postaci ½ środków na OFE, tj. 22.220,44 złotych. Daje to ostatecznie kwotę 132.353,02 złotych. Jest to wskazana ½ środków wyprowadzonych, a zatem ich całość (niezbędna do określenia jako nakład w postanowieniu) to dwukrotność tej kwoty, czyli: 264.706,04 złotych. Inny schemat rozliczenia należności stron obrazuje następujące zestawienie: Wnioskodawca Przedmiot przyznany z majątku wspólnego Uczestniczka Wartość lokal mieszkalny 396.000 zł 44.440,09 zł środki na otwartym funduszu emerytalnym 400 zł przyczepa samochodowa 44.840,09 zł Suma wartości przyznanych składników 396.000 zł Kwota wyprowadzona poza majątek dorobkowy przez wnioskodawcę: 264.706,04 zł – połowa do zwrotu na rzecz uczestniczki: 132.353,02 zł Kwota wyprowadzona poza majątek dorobkowy przez uczestniczkę: 0 zł – do zwrotu na rzecz wnioskodawcy: 0 zł Bilans: ½ wartości składników przyznanych uczestniczce minus spłata przez wnioskodawcę ½ wartości majątku wyprowadzonego = 43.626,54 zł – do świadczenia przez uczestniczkę na rzecz wnioskodawcy, jako spłata jego udziału w majątku wspólnym

Powyższe rozliczenie wskazuje zatem na obowiązek zwrotu przez uczestniczkę kwoty 43.626,54 złotych, albowiem o taką właśnie kwotę środki wyprowadzone z majątku wspólnego równoważą należną wnioskodawcy spłatę z tytułu przyznanego uczestniczce składnika majątku. Sąd zasądził zatem od uczestniczki E. Ż. na rzecz wnioskodawcy J. Ż. kwotę 43.626,54 złotych, tytułem spłaty udziału wnioskodawcy w majątku wspólnym z uwzględnieniem zwrotu ½ części nakładów poczynionych z majątku wspólnego na majątek odrębny wnioskodawcy. Jej rozłożenie na raty nie może być uznane za właściwe rozwiązanie. Nie jest to kwota będąca poza zasięgiem w ramach kredytu komercyjnego, czy hipotecznego, zaś uczestniczka miała możliwość przygotowania się na ewentualność takiej spłaty (jej podstawowy wniosek dotyczył przyznania jej przedmiotowego lokalu).

W zakresie dalszych rozliczeń należy wskazać, że kwestię prawa użytkowania działki ogrodowej i rachunku kosztów utrzymania z nią związanych strony rozwiązały pomiędzy sobą, co doprowadziło ostatecznie do cofnięcia wniosku w przedmiocie tego składnika majątku. W przedmiocie zaś utrzymania lokalu mieszkalnego uwagi wymaga, że to uczestniczka korzystała z niego na wyłączność w całym okresie, a zatem obciążanie kosztami jego utrzymania wnioskodawcy, który w tym czasie utrzymywał inne mieszkanie wydaje się niezasadne (okres wcześniejszy zalicza się natomiast do czasu istnienia więzi gospodarczej pomiędzy stronami i wspólnego budżetu domowego). Postanowienie Sądu Rejonowego – III Wydział Cywilny III Ns 1055/16

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 11

L.P. i W. P. (1) wnieśli o dokonanie podziału majątku wspólnego A. i M. B. oraz o dokonanie działu spadku po wymienionych osobach.

Wskazali, że w skład majątku wspólnego A. i M. B. wchodziły:

– lokal mieszkalny położony we W. przy ul. (…),

– nieruchomość rolna położona w P., dla której Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej prowadzi księgę wieczystą nr (…).

– środki na rachunkach bankowych (…) Bank (…) S.A. w łącznej kwocie 36.933,30 zł.

Wnieśli o ustalenie, że udziały małżonków w majątku wspólnym były równe i dokonanie podziału majątku wspólnego oraz działu spadku po wymienionych osobach w następujący sposób:

– przyznanie wnioskodawczyni udziału w wysokości 1/2 części we współwłasności lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (…) oraz udziału w wysokości 1/2 części w środkach zgromadzonych na rachunkach bankowych (…) Bank (…) S.A,

– przyznanie wnioskodawcy udziału w wysokości 1/2 części we współwłasności lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (…), udziału w wysokości 1/2 części w środkach zgromadzonych na rachunkach bankowych (…) Bank (…) S.A. oraz przyznanie w całości nieruchomości rolnej położonej w P..

Poza tym wnieśli o zasądzenie od każdego z uczestników postępowania W. P. (2), T. N., O. B. i L. Ż. po 408,70 zł tytułem zwrotu kosztów pogrzebu M. B..

W odpowiedziach na wniosek uczestnicy postępowania W. P. (2), J. N., O. B. i L. Ż. przyznali wskazane przez wnioskodawców składniki majątku wspólnego za wyjątkiem środków zgromadzonych na rachunkach bankowych, wnosząc o ustalenie, że środki te wchodziły jedynie w skład spadku po M. B.. Zgodzili się na przyznanie wnioskodawcom lokalu mieszkalnego oraz nieruchomości rolnej, wnosząc natomiast o przyznanie im odpowiednich części środków zgromadzonych na rachunkach bankowych.

W toku dalszego postępowania wnioskodawcy wnieśli o zasądzenie od uczestników postępowania kwoty 11.700 zł na swoją rzecz – solidarnie w częściach wynikających z prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, tytułem zwrotu poniesionych kosztów wykonania grobowca dla M. B. w wysokości 10.500 zł oraz kosztów wymiany parapetów w lokalu przy ul. (…) w wysokości 1.200 zł.

Sąd doszedł do przekonania, że w ramach podziału majątku wspólnego i działu spadku po A. B. nie ma podstaw do dokonywania rozliczeń, pomimo że w chwili śmierci A. B. na rachunkach bankowych prowadzonych na rzecz jej męża M. B. były zgromadzone środki w łącznej kwocie 4.077,21 zł, które jednak przed śmiercią M. B. zostały w różny sposób wypłacone. Biorąc pod uwagę wysokość tych środków oraz stosunkowo długi okres w jakim po śmierci A. B. środki te pozostawały w wyłącznej dyspozycji M. B., można bowiem przyjąć domniemanie, iż spadkodawca przeznaczył je w całości na własne, usprawiedliwione potrzeby związane z utrzymaniem, co nie rodzi obowiązku ich rozliczenia (por. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 2 października 2008 r., II CSK 203/08).

Rozliczeniu podlegała natomiast całość środków zgromadzonych na rachunkach bankowych spadkodawcy M. B., które zostały wypłacone już po jego śmierci. Nie budzi przy tym wątpliwości, że wszystkie środki w łącznej kwocie 43.245,65 zł (36.933,30 zł, 5.961,25 zł oraz 351,10 zł) ostatecznie otrzymali wnioskodawcy i w żadnym zakresie nie podzielili się nimi z pozostałymi spadkobiercami. Ponieważ nic innego nie wynika z dokonanych ustaleń faktycznych, Sąd przyjął przy tym, że każdemu z wnioskodawców przypadła połowa wskazanej sumy, tj. kwota 21.622,825 zł, którą przy dokonywaniu rozliczeń Sąd zaliczył na poczet należnych udziałów.

Zwrócić również należy uwagę na to, że w ramach podziału majątku wspólnego (działu spadku) dane składniki majątkowe mogą zostać sprzedane (dobrowolnie przez samych małżonków (spadkobierców) bądź w drodze licytacji publicznej w razie zarządzenia sprzedaży przez sąd), a pochodzące ze sprzedaży środki byłyby podzielone między małżonków (spadkobierców). Oczywiste jest, że cena sprzedaży odpowiadałaby wówczas aktualnemu stanowi zbywanej rzeczy, a nie odnosiłaby się do stanu rzeczy z chwili ustania wspólności (otwarcia spadku).

Potrzeba rozliczeń dotyczyła natomiast majątku spadkowego po M. B.. Przyjęta na potrzeby rozliczenia, a więc uwzględniająca wypłacone środki z rachunków bankowych, wartość tego majątku wyniosła 231.245,65 zł (1/2 z 251.000 zł wartości nieruchomości przy ul. (…); 5/8 z 100.000 zł wartości nieruchomości w P.; 43.245,65 zł środków zgromadzonych na rachunkach bankowych).

Stosownie do wielkości udziałów w spadku każdemu ze spadkobierców powinien zatem przypaść majątek o następującej wartości:

– W. P. (1) (1/10 udziału) majątek o wartości 23.124,565 zł,

– L. P. (1/2 udziału) majątek o wartości 115.622,825 zł,

– W. P. (2) (3/20 udziału) majątek o wartości 34.686,8475 zł,

– O. B. (1/10 udziału) majątek o wartości 23.124,565 zł,

– L. Ż. (1/10 udziału) majątek o wartości 23.124,565 zł,

– J. N. (1/20 udziału) majątek o wartości 11.562,2825 zł.

Wartość majątku otrzymanego w wyniki podziału, z uwzględnieniem zaliczenia na poczet udziałów wnioskodawców środków zgromadzonych na rachunkach bankowych, wynosiła natomiast:

– w wypadku W. P. (1) – 146.872,825 zł (21.622,825 zł środków z rachunków bankowych, 62.500 zł wartości udziału w nieruchomości w P., 62.750 zł wartości udziału w nieruchomości przy ul. (…)),

– w wypadku L. P. – 84.372,825 zł (21.622,825 zł środków z rachunków bankowych, 62.750 zł wartości udziału w nieruchomości przy ul. (…)).

Z powyższych wyliczeń wynika, że w dokonanym podziale jedynie wnioskodawca otrzymał majątek przekraczający wartość przypadającego mu podział. Dlatego też, spoczywa na nim obowiązek spełnienia następujących świadczeń pieniężnych:

– na rzecz L. P. kwoty 31.250 zł tytułem dopłaty,

– na rzecz W. P. (2) 34.686,85 zł tytułem spłaty,

– na rzecz O. B. kwoty 23.124,56 zł tytułem spłaty,

– na rzecz L. Ż. kwoty 23.124,56 zł tytułem spłaty,

– na rzecz J. N. kwoty 11.562,28 zł tytułem spłaty.

Zaznaczyć przy tym należało, że z czynności procesowych wnioskodawczyni nie wynikało, aby zrzekła się uprawnienia do ewentualnej spłaty (dopłaty), a zatem również na jej rzecz podlegała zasądzeniu od wnioskodawcy odpowiednia dopłata.

Na podstawie art. 212 § 3 KC Sąd ustalił termin roku na uiszczenie dopłat i spłat przez wnioskodawcę oraz określił wysokość odsetek za opóźnienie jako odsetki ustawowe. Wskazany termin jest przy tym wystarczająco długi, aby pozwolić wnioskodawcy na dobrowolną zapłatę, oraz na tyle krótki, że należycie uwzględnia interesy wnioskodawczyni oraz pozostałych uczestników postępowania, gdyż zasądzone na ich rzecz sumy pieniężne nie utracą w tym czasie swojej ekonomicznej wartości. Postanowienie Sądu Rejonowego – VIII Wydział Cywilny z dnia 17 grudnia 2014 r. VIII Ns 612/12

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu