Pytania do świadka w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie

Podczas sprawy o rozwód z orzekaniem o winie, zeznania świadków mogą mieć kluczowe znaczenie dla ustalenia faktów oraz oceny okoliczności prowadzących do decyzji o rozstaniu małżeństwa. Świadkowie często są wezwani, by przedstawić swoje obserwacje, doświadczenia lub wypowiedzieć się na temat zachowań, które mogą mieć wpływ na kwestię winy jednej ze stron. Pytania do świadka w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie  są zazwyczaj starannie przygotowane i mają na celu zgromadzenie jak najbardziej obiektywnych i istotnych informacji. Mogą dotyczyć różnych aspektów życia małżeńskiego, relacji między małżonkami, ich zachowań czy zdarzeń mających wpływ na decyzję o rozwodzie.

W trakcie przesłuchania świadka, pytania do świadka w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie mogą oscylować wokół natury relacji między małżonkami, sposobu, w jaki się komunikowali, ewentualnych incydentów lub zachowań wykraczających poza granice akceptowalne w małżeństwie. Ponadto, mogą być zadawane pytania mające na celu ustalenie, czy któryś z małżonków dopuścił się zachowań niezgodnych z zasadami małżeńskimi, które mogłyby stanowić podstawę dla przyznania winy w procesie rozwodowym.

Niezależnie od specyfiki pytania, kluczowym celem przesłuchania świadków w sprawach rozwodowych z orzekaniem o winie jest zebranie rzetelnych informacji, które mogą wpłynąć na decyzję sądu. Warto jednak pamiętać, że proces taki może być emocjonalnie obciążający zarówno dla świadka, jak i dla stron uczestniczących w procesie.

Trzeba przygotować odpowiednie Pytania do świadka w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie. Świadkowie mogą świadczyć na wszelkie okoliczności związane z rozpadem małżeństwa, takie jak np. przebieg pożycia małżeńskiego, wina (lub jej brak) w rozpadzie małżeństwa po stronie określonego małżonka, sytuacja materialna małżonków i związane z nią kwestie alimentacyjne, stosunek małżonków do ich dzieci, relacje i kompetencje rodzicielskie itp. Dlatego warto dobrze przemyśleć, kogo chcecie, aby adwokat czy radca prawny reprezentujący Was w sprawie rozwodowej powołał na świadka i na jakie okoliczności świadek ten ma zeznawać.

Nawet jednak w sytuacji, gdy mąż i żona są całkowicie zgodni co do wszelkich okoliczności sprawy rozwodowej i w zasadzie nie ma między nimi żadnego sporu, a chcą się rozwieść w sposób kulturalny i pokojowy, to Sąd i tak musi zbadać, czy ich zgodna wola co do rozstania, nie stoi w sprzeczności z dobrem ich małoletniego dziecka. Najczęściej sięga się wtedy po zeznania świadka w sprawie rozwodowej, który dobrze zna i małżonków i ich dziecko. Alternatywą dla takiego dowodu jest opinia biegłych, która po pierwsze jest bardziej skomplikowana i czasochłonna, a po drugie, wymaga zaangażowania w sprawę i samego dziecka, które biegli muszą przebadać, co powoduje większy stres i dyskomfort po stronie wszystkich zaangażowanych w sprawę.

Kim jest świadek w sprawie rozwodowej

Świadek to osoba powołana przez Sąd do złożenia zeznań dotyczących okoliczności rozpatrywanej sprawy, a mająca wiedze na ten temat. Zeznania świadka stanowią dowód w sprawie o rozwód. Świadkiem może być każda osoba bez względu na płeć, wiek, stan psychiczny lub fizyczny, karalność. Nie ma zatem znaczenia czy osoba jest głucha, niema, czy jest osobą obcą czy spokrewnioną ze stroną procesową, nie ma też znaczenia jej stan psychiczny, rozwój umysłowy czy emocjonalny.

Rodzaj świadka w sprawie o rozwodowej

Można dokonać klasyfikacji świadków ze względu na charakter spostrzeżeń świadka:

Świadek naoczny (bezpośredni) – świadkiem bezpośrednim jest osoba, która faktycznie była świadkiem zdarzenia (widziała lub sama słyszała dane zdarzenie),

Świadek ze słyszenia (pośredni) – świadkiem pośrednim jest osoba, która o okolicznościach zdarzenia dowiedziała się w inny sposób, nie będąc na miejscu zdarzenia, np. z relacji innych osób.

Do każdego z tych świadków w sprawie rozwodowej musisz przygotować inny zestaw pytań.

Pytania do świadka w sprawie rozwodowej a dobro dziecka

Sąd może odmówić rozwodu, gdy uzna, że przez rozwód miałoby ucierpieć dobro małoletnich dzieci. Dlatego istotnym jest, aby przekonać Sąd, że takiego ryzyka nie ma. Nie wystarczą tu nawet najbardziej zgodne twierdzenia małżonków – w takiej sytuacji Sąd musi na podstawie innych dowodów dojść do przekonania, że dobro małoletniego dziecka poprzez rozwód jego rodziców nie jest narażone na szwank.

Najłatwiejszym i najszybszym do przeprowadzenia na tę okoliczność jest dowód z przesłuchania świadka. Świadkiem zeznającym w kwestii tego, czy rozwód nie narusza tzw. „dobra dziecka” powinna być osoba bliska rodzinie, która wcześniej miała bardzo częsty kontakt zarówno z małżonkami jak i ich małoletnim dzieckiem. Sędzia będzie bowiem pytać, jak często świadek miał kontakt z rozwodzącym się małżeństwem i ich małoletnim dzieckiem oraz czy świadek zauważył istotne zmiany w zachowaniu dziecka, na jego zdrowiu czy sytuacji materialnej, związanych z tym, że jego rodzice od pewnego czasu nie funkcjonują już jako szczęśliwe małżeństwo.

Najczęściej takim świadkiem jest ktoś z najbliższej rodziny (rodzic, rodzeństwo) lub kręgu najbliższych znajomych. Istotne jest, aby osoba taka mogła potwierdzić, że była częstym gościem w domu rozwodzących się stron, miała częsty kontakt z ich małoletnim dzieckiem, a przez to posiada dużą wiedzę w interesujących nas tematach.

Przykładowe pytania do świadka w sprawie o rozwodowej a dobro dziecka

1. Czy możesz opisać swoje relacje z dziećmi i ich reakcje na sytuację rodzinną przed podjęciem decyzji o rozwodzie?
2. Czy zaobserwowałeś/-aś jakiekolwiek zmiany w zachowaniu czy nauce dzieci od czasu rozpoczęcia procesu rozwodowego?
3. Czy sądzisz, że obecna sytuacja wpłynęła pozytywnie na zdrowie psychiczne i emocjonalne dzieci? Jakie są tego dowody?
4. Czy dzieci mają możliwość utrzymania bliskich relacji z oboma rodzicami?
5. Jakie działania podjęto, by zachować stabilność codziennego życia dzieci w kontekście zmiany sytuacji rodzinnej?
6. Czy sądzisz, że decyzja o rozwodzie miała pozytywny wpływ na atmosferę w domu i emocjonalne dobro dzieci?
7. Czy istnieją dowody wskazujące na to, że dzieci dostosowały się do zmiany sytuacji rodzinnej?
8. Czy zauważyłeś/-aś jakiekolwiek negatywne efekty emocjonalne, jakie mogły wyniknąć u dzieci z powodu rozwodu?

Pytania do świadka na sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie

Jeżeli małżonkowie nie chcą się rozstać bez orzekania o winie i zarzucają drugiemu pełną odpowiedzialność za rozpad małżeństwa np. zdrada, alkoholizm, przemoc, muszą to przed Sądem udowodnić. Winą w rozpadzie małżeństwa mogą być różne okoliczności, jeżeli jednak ma je potwierdzić świadek, istotne jest, aby był on ich naocznym obserwatorem. I znów, mogą to najczęściej być osoby najbliższe (rodzic, rodzeństwo), które miały częsty kontakt z małżonkami, widziały i słyszały jak funkcjonuje ich rodzina i co doprowadziło do jej rozpadu. Mogą to również być znajomi, choć lepiej tacy, którzy osobiście widzieli negatywne zachowania jednego z małżonków, a nie jedynie słyszeli w rozmowach z drugim małżonkiem skargi i opowieści o takich zachowaniach.

Takim świadkiem mogą też być osoby prawie zupełnie obce, które widziały naganne zachowania małżonka czy to przypadkiem (np. współpracownicy winnego małżonka) czy w ramach wykonywanych obowiązków zawodowych (np. policjant, prywatny detektyw).

Twój adwokat/radca prawny w sprawie rozwodowej, musi mieć możliwość dokładnego przepytania takiego świadka o to co widział i czego doświadczył, a co wpływa na przypisanie małżonkowi wyłącznej winy w rozpadzie małżeństwa. Będą to np. kwestie dotyczące przemocy domowej czy zdrady małżeńskiej. Ważne jest, aby świadek mógł potwierdzić, iż osobiście widział czy doświadczył takich zachowań po stronie winnego małżonka.

Przykładowe pytania do świadka na sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie

Pytania do świadka w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie są starannie dobrane, mają na celu zgromadzenie istotnych informacji i uzupełnienie obrazu relacji między małżonkami. Pora na więcej konkretów. Poniżej znajduje się lista przykładowe pytania do świadka w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie, z jakimi świadek może spotkać się na sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie męża czy żony, wraz z krótkim omówieniem ich celu.

1. Jak długo znasz małżonków i w jakich okolicznościach się poznaliście?

Uzasadnienie: Poznanie okoliczności małżeństwa może rzucić światło na jego początki i ewentualnie pomóc zrozumieć, dlaczego dochodzi do rozwodu.

2. Czy byłeś/aś świadkiem ważnych wydarzeń w życiu małżonków, takich jak narodziny dzieci lub ważne rocznice?

Uzasadnienie: Dowiedzenie się o tych wydarzeniach może pomóc ocenić, jakie emocje i relacje były obecne w małżeństwie.

3. Czy widziałeś/aś jakieś zmiany w zachowaniu lub postawach małżonków w trakcie trwania ich małżeństwa?

Uzasadnienie: To pytanie może pomóc zrozumieć ewentualne przyczyny problemów w małżeństwie.

4. Czy jesteś świadkiem jakichkolwiek incydentów przemocowych lub konfliktów w rodzinie? Czy mąż albo żona zdradził, miał kochanka czy kochankę?

Uzasadnienie: To pytanie może być istotne w przypadku sprawy rozwodowej związanej z przemocą domową czy zdradą małżeńską.

5. Czy byli Państwo świadkami konfliktów lub kłótni między stronami w małżeństwie?

Uzasadnienie: Informacje na temat konfliktów mogą wpłynąć na decyzję sądu dotyczącą rozwodu i podziału majątku.

6. Czy widzieliście zmiany w zachowaniu lub postawie jednego z małżonków w ciągu ostatnich kilku lat?

Uzasadnienie: To pytanie może dostarczyć informacji na temat ewentualnych zmian w stosunku do małżonka i ich wpływu na małżeństwo.

7. Czy jest Pan/i świadkiem przypadków nieuczciwości lub zdrady?

Uzasadnienie: Pytanie to jest istotne w przypadku podejrzeń o niewierność, co może być czynnikiem przyczyniającym się do rozwodu.

8. Czy zna Pan/i jakiekolwiek dokumenty lub dowody na nieodpowiednie zachowanie jednego z małżonków wobec drugiego?

Uzasadnienie: Ta informacja może być przydatna w procesie rozważenia winy w kontekście rozwodu.

9. Czy wiesz, jakie były przyczyny decyzji o rozwodzie ze strony małżonków?

Uzasadnienie: Poznanie przyczyn rozwodu może pomóc w ocenie, czy były one uzasadnione i prawdziwe.

10. Czy małżonkowie próbowali wcześniej rozwiązać swoje problemy przez terapie małżeńską lub inne metody?

Uzasadnienie: To pytanie może pomóc ocenić, czy małżonkowie próbowali naprawić swoje małżeństwo przed podjęciem decyzji o rozwodzie.

11. Czy małżeństwo jest nieodwracalnie zepsute i nie ma nadziei na poprawę sytuacji?

Uzasadnienie: To pytanie jest istotne, aby ocenić, czy małżeństwo jest faktycznie nie do uratowania, co może wpłynąć na decyzję o rozwodzie.

12. Czy jesteś świadkiem, że małżonkowie prowadzili oddzielne życia lub mieli osobne konta bankowe?

Uzasadnienie: To pytanie może pomóc w ocenie, czy małżonkowie już wcześniej byli odseparowani emocjonalnie lub finansowo.

13. Czy byłeś/aś świadkiem utrzymywania kontaktu z dziećmi po wyprowadzce jednego z nich?

Uzasadnienie: To pytanie może pomóc ocenić zaangażowanie rodziców w życie dzieci po rozwodzie.

14. Czy możesz potwierdzić, że małżonkowie próbowali osiągnąć porozumienie w kwestiach opieki nad dziećmi, alimentów, winy przed rozpoczęciem procesu rozwodowego?

Uzasadnienie: To pytanie może pomóc w ocenie, czy małżonkowie próbowali rozwiązać sprawę rozwodową w sposób pokojowy.

15. Czy możesz udzielić informacji na temat obecnej sytuacji finansowej i mieszkaniowej małżonków po faktycznej wyprowadzce jednego z nich?

Uzasadnienie: Poznanie obecnych okoliczności może pomóc sądowi w podejmowaniu decyzji dotyczących podziału majątku i wsparcia finansowego po rozwodzie.

16. Czy jesteś świadkiem zachowań, które sugerują, że małżonkowie próbowali rozwiązać swoje konflikty w sposób konstruktywny, takie jak rozmowy, negocjacje lub mediacje?

Uzasadnienie: To pytanie może pomóc wykazać, że małżonkowie próbowali podejść do swoich problemów w sposób rozważny i odpowiedzialny.

17. Czy jesteś świadkiem ewentualnych skutków faktycznego rozstania małżonków na dzieci z ich małżeństwa?

Uzasadnienie: Poznanie ewentualnych skutków rozwodu na dzieci może pomóc sądowi w podjęciu decyzji dotyczących opieki nad nimi oraz tego, czy rozwód nie wpłynie negatywnie na rozwój dziecka.

18. Czy wiesz, czy małżonkowie byli zaangażowani w terapie rodzinne lub wsparcie psychologiczne dla dzieci w związku z rozwodem?

Uzasadnienie: To pytanie może pomóc w ocenie, jak rodzice dbali o dobro dzieci w związku z rozwodem.

19. Czy masz informacje na temat obecnych warunków mieszkaniowych małżonków po rozstaniu?

Uzasadnienie: To pytanie może pomóc w ocenie, czy obaj małżonkowie mają dostęp do odpowiedniego zakwaterowania po rozwodzie oraz do oceny ich sytuacji majątkowej mającej wpływ na wysokość alimentów.

20.Czy wiesz jakie są koszty utrzymania dzieci i małżonka?

Uzasadnienie: Wykazujemy w ten sposób jakie są koszta utrzymania dzieci i małżonka, co ma wpływ na wysokość alimentów

Pytania do świadka w sprawie rozwodowej a alimenty

Gdy mąż i żona nie mogą dojść do porozumienia w kwestii tego, przy kim ma pozostać ich małoletnie dziecko, jak mają wyglądać kontakty drugiego małżonka z takim dzieckiem oraz w jakiej wysokości ma on zostać obciążony alimentami na to dziecko, znów bardzo potrzebne mogą się okazać zeznania świadka. Świadek taki musi potrafić opowiedzieć o dotychczasowym życiu małżonków w kwestiach rodzicielskich: na kim spoczywał do tej pory większy trud wychowawczy, jak wyglądało zaangażowanie małżonków w sprawy dziecka, które z nich wykazuje większe kompetencje rodzicielskie, które dopuszczało się zaniedbań w tym zakresie i jakich, jak wyglądają kontakty z dzieckiem, jeżeli małżonkowie już od jakiegoś czasu nie mieszkają razem. Może też świadczyć o potrzebach materialnych dziecka, a w szczególności o jego dotychczasowym poziomie życia, który nie powinien się istotnie pogorszyć po rozstaniu rodziców. Może również świadczyć na tematy związane z sytuacją materialną małżonków: ich dotychczasowym życiu zawodowym, pracy i uzyskiwanych dochodach oraz kosztach życia, zwłaszcza, jeżeli małżonkowie już nie mieszkają razem i ich sytuacja materialna zmieniła się w stosunku do poprzedniej. W tej sytuacji znów najlepiej sprawdzają się jako świadkowie osoby najbliższe i mające częsty kontakt z małżonkami.

Przykładowe pytania do świadka w sprawie rozwodowej na okoliczność alimentów

1. Czy zna Pan/Pani koszty związane z utrzymaniem dziecka czy małżonka? Z jakich pozycji składa się?
2. Czy miał/a Pan/Pani okazję zobaczyć, jakie wydatki ponosi dziecko w trakcie ostatnich miesięcy/lat?
3. Czy posiada Pan/Pani informacje na temat dochodów małżonków? Ile zarabia ojciec? Ile zarabia matka?
4. Czy rodzice wykorzystują swoje możliwości zarobkowe
5. Czy ojciec wnosił wkład finansowy w utrzymanie dziecka od momentu rozstania?
6. Czy ojciec uczestniczył aktywnie w życiu dziecka od czasu rozstania? W jaki sposób?
7. Czy mógłby Pan/Pani opisać sytuację życiową dziecka w kontekście jego potrzeb finansowych?
8. Czy jest Pan/Pani świadomy/-a, jakie są obecne potrzeby dziecka i czy ojciec albo matka je zaspokaja?
9. Czy jest Pan/Pani świadomy/-a okoliczności zdrowotnych lub edukacyjnych, które mogą wymagać dodatkowych wydatków w przypadku dziecka?
10. Czy zostały podjęte próby negocjacji w sprawie alimentów przed zgłoszeniem sprawy do sądu?
11. Czy ojciec albo matka ma inne zobowiązania finansowe, które mogą wpływać na ich możliwość płacenia alimentów?
12. Czy jest Pan/Pani świadomy/-a jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby wpłynąć na możliwość płacenia alimentów przez ojca?
13. Czy na ojcu albo matce spoczywają jakieś nietypowe wydatki dziecka? Jakie?
14. Czy wszystkie wydatki dziecka są płacone przez cały rok?

Jak podważyć zeznania świadka w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie

Podważanie zeznań świadka w sprawie rozwodowej to delikatna sprawa, która wymaga ostrożności i odpowiedniego podejścia. Oto kilka sposobów, jak to zrobić:

1. Sprzeczności w zeznaniach: Przesłuchaj dokładnie zeznania świadka. Zwróć uwagę na ewentualne sprzeczności między tym, co świadek mówił wcześniej, a tym, co teraz zeznaje. Możesz to wykorzystać do podważenia jego wiarygodności.
2. Pytania dotyczące szczegółów: Zadawaj pytania o konkretne szczegóły zdarzenia. Jeśli świadek nie jest w stanie precyzyjnie odpowiedzieć na te pytania lub jego odpowiedzi się różnią, może to świadczyć o niewiarygodności zeznań.
3. Pytania zasadnicze: Postaraj się zadać pytania, które podważą kompetencję lub zdolność świadka do obserwacji zdarzenia. Na przykład, jeśli świadek był zbyt daleko od miejsca wydarzenia, możesz podważyć jego zdolność do dokładnego widzenia lub słyszenia.
4. Kontekst i motywacja: Spróbuj zrozumieć motywację świadka do złożenia określonych zeznań. Czasem ludzie mogą zeznawać z powodu osobistych przekonań, strachu lub innych motywacji, które mogą wpłynąć na ich wiarygodność.
5. Inne świadectwa lub dowody: Jeśli istnieją inne świadectwa lub dowody, które są sprzeczne z zeznaniami świadka, możesz wykorzystać te kontrargumenty do podważenia jego wiarygodności.
6. Kwestionowanie pamięci: Zwróć uwagę na to, czy świadek pamięta szczegóły zdarzenia bezbłędnie. Możesz podważyć jego pamięć, zadając pytania o chronologię wydarzeń lub o szczegóły, które mogą być trudne do zapamiętania. Ludzka pamięć bywa zawodna, co może rzutować na wiarygodność zeznań.
7. Prowokowanie sprzeczności: Stwórz sytuację, w której świadek musi wybrać pomiędzy swoimi zeznaniami a innymi faktami lub dowodami. Jeśli świadek zeznał coś, co jest sprzeczne z obiektywnymi danymi, można to wykorzystać do podważenia jego wiarygodności.
8. Znajomość świadka z innymi zainteresowanymi stronami: Spróbuj ustalić, czy świadek ma jakiekolwiek relacje lub powiązania z innymi zaangażowanymi w sprawę małżonkami. Jeśli tak, może to wpłynąć na jego obiektywność lub prawdziwość zeznań.
9. Ocenianie emocjonalnej zaangażowania: Zastanów się, czy świadek może być emocjonalnie zaangażowany w sprawę. Emocjonalne zaangażowanie może wpłynąć na obiektywność zeznań, dlatego warto zwrócić uwagę na to, czy emocje mogą wpływać na sposób, w jaki świadek opowiada o zdarzeniach.
10. Zakwestionowanie wiarygodności świadka jako osoby: Jeśli istnieją jakiekolwiek powody, dla których wiarygodność samego świadka może być podważona (np. jego przeszłe oszustwa, kłamstwa czy powiązania ze znanymi nieprawdziwymi zeznaniami), można to wykorzystać jako argument przeciwko jego obecnym zeznaniom.

Pamiętaj, że podważanie zeznań świadka w sprawie rozwodowej wymaga precyzji, a celem jest wykazanie, że zeznania nie są niepodważalne i mogą być poddane w wątpliwość z powodu różnych czynników, które rzutują na ich wiarygodność. Ważne jest, aby prowadzić przesłuchanie w sposób rzeczowy i profesjonalny, unikając agresywności lub sugerowania świadkowi odpowiedzi. Staraj się być precyzyjny i wyważony, kierując się faktycznymi dowodami i logiką.

Odmowa zeznań  i odpowiedzi na pytania świadka w sprawie rozwodowej

Nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonków stron, ich wstępnych, zstępnych i rodzeństwa oraz powinowatych w tej samej linii lub stopniu, jak również osób pozostających ze stronami w stosunku przysposobienia. Prawo odmowy zeznań trwa po ustaniu małżeństwa lub rozwiązaniu stosunku przysposobienia. Jednakże odmowa zeznań nie jest dopuszczalna w sprawach o prawa stanu, z wyjątkiem spraw o rozwód. Ponadto świadek może odmówić odpowiedzi na zadane mu pytanie, jeżeli zeznanie mogłoby narazić jego lub jego bliskich, wymienionych wyżej na odpowiedzialność karną, hańbę lub dotkliwą i bezpośrednią szkodę majątkową albo jeżeli zeznanie miałoby być połączone z pogwałceniem istotnej tajemnicy zawodowej. Duchowny może odmówić zeznań co do faktów powierzonych mu na spowiedzi.

Obowiązek stawiennictwa świadka w sprawie rozwodowej

Przed rozpoczęciem przesłuchania świadka w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie zostaniesz pouczony/pouczona o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy. W postępowaniu sądowym przed rozpoczęciem zeznań masz obowiązek złożenia przyrzeczenia, chyba że sąd przy braku sprzeciwu obecnych stron od tego odstąpi.

Świadek ma obowiązek stawić się na wezwanie sądu w wyznaczonym miejscu i czasie i bez zezwolenia przewodniczącego składu orzekającego nie może oddalić się z sądu. Świadek, który nie może stawić się na wezwanie sądu, powinien usprawiedliwić swoje niestawiennictwo. Powinno to nastąpić co do zasady w formie pisemnej, ze wskazaniem przyczyn nieobecności i w razie potrzeby z załączeniem dokumentów potwierdzających niemożność stawiennictwa na wezwanie sądu. Takie usprawiedliwienie powinno wpłynąć do sądu przed wyznaczonym terminem przesłuchania. W przypadkach nie cierpiących zwłoki świadek może zawiadomić sąd o swojej nieobecności także telefonicznie, faksem lub za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Jeżeli niemożność stawiennictwa świadka wynika z jego stanu zdrowia, konieczne jest przedstawienie zaświadczenia potwierdzającego się niemożność stawienie się na wezwanie sądu wystawionego przez lekarza sądowego [w tym miejsce należy odesłać do listy lekarzy sądowych]. Jeżeli świadek z powodu choroby kalectwa lub choroby nie może opuszczać miejsca, w którym przebywa, możliwe jest przesłuchanie tego świadka w miejscu jego pobytu.

Możliwe jest także przesłuchanie świadka w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie w drodze pomocy sądowej przez sąd właściwy dla jego miejsca zamieszkania, jeżeli przemawiają za tym względy celowości lub ekonomii, przy czym decyzja w tym zakresie należy do sądu. Co do zasady przeprowadzenie dowodu w drodze pomocy sądowej nie jest dopuszczalne, jeżeli pomiędzy siedzibą sądu a miejscem zamieszkania lub siedziby świadka jest mniejsza niż 50 km.

Świadek nie stawił się w sądzie w sprawie o rozwód, by zadać pytania

W przypadku nieusprawiedliwionego niestawiennictwo lub opuszczenia sądu bez zezwolenia przewodniczącego sąd w pierwszej kolejności skazuje świadka na grzywnę, którą może wynieść kwotę do pięciu tysięcy złotych i która podlega ściągnięciu w drodze egzekucji sądowej na rzecz Skarbu Państwa. W razie ponownego nieusprawiedliwionego niestawiennictwa świadka sąd skazuje go na ponowną grzywnę (w wysokości do pięciu tysięcy złotych), a ponadto może zarządzić jego przymusowe sprowadzenie przez funkcjonariuszy Policji. Na postanowienie sądu o skazaniu świadka na grzywnę lub zarządzeniu przymusowego doprowadzenia świadkowi służy prawo wniesienia zażalenia w terminie tygodniowym od daty doręczenia mu odpisu postanowienia sądu. Niezależnie od tego świadek w ciągu tygodnia od daty doręczenia mu postanowienia skazującego go na grzywnę lub na pierwszym posiedzeniu, na które zostanie wezwany, może usprawiedliwić swe niestawiennictwo. W razie usprawiedliwienia niestawiennictwa sąd zwolni świadka od grzywny i od przymusowego sprowadzenia.

Za nieuzasadnioną odmowę zeznań lub przyrzeczenia sąd, po wysłuchaniu obecnych stron co do zasadności odmowy, skazuje świadka na grzywnę (w wysokości do pięciu tysięcy złotych). Niezależnie od powyższej grzywny sąd może nakazać aresztowanie świadka na czas nieprzekraczający tygodnia. Sąd uchyli areszt, jeżeli świadek złoży zeznanie lub przyrzeczenie albo jeżeli sprawę ukończono w instancji, w której dowód z tego świadka został dopuszczony.

Prawa świadka w sprawie o rozwód

Świadek, któremu zadano pytania w sprawie rozwodowej z orzekaniem o winie, a który stawił się na wezwanie sądu ma prawo żądać zwrotu wydatków koniecznych, związanych ze stawiennictwem do sądu, a ponadto wynagrodzenia za utratę zarobku. Obejmuje to w szczególności:

• prawo do zwrotu kosztów podróży z miejsca zamieszkania do siedziby sądu lub innego miejsca wykonywania czynności na wezwanie sądu i z powrotem w wysokości faktycznie poniesionych i celowych kosztów podróży, przy czym górną granicę należności stanowi wysokość kosztów przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju; w przypadku podróży samochodem należy uzyskać zgodę sądu na użycie samochodu;
• zwrot zarobku lub dochodu utraconego z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu, przy czym wynagrodzenie za utracony zarobek lub dochód za każdy dzień udziału w czynnościach sądowych przyznaje się świadkowi w wysokości jego przeciętnego dziennego zarobku lub dochodu, w przypadku świadka pozostającego w stosunku pracy przeciętny dzienny utracony zarobek oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu należnego pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za urlop – górną granicę tych należności stanowi równowartość 4,6% kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość, ustaloną według odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa.

Zwrot wydatków, utraconego zarobku lub dochodu, wynagrodzenia i kosztów podróży przyznaje się na wniosek świadka złożony na piśmie lub ustnie do protokołu rozprawy. Wniosek o przyznanie należności składa się ustnie do protokołu lub na piśmie, w terminie 3 dni od dnia zakończenia czynności z udziałem osoby uprawnionej do tych należności.

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.