Rozwód bez orzekania o winie a dzieci

Postępowanie rozwodowe zawsze wiąże się z intensywnymi emocjami. To naturalne, gdyż oznacza zakończenie istotnego etapu życia. Rozwód nie tylko wpływa na małżonków, ale także na ich potomstwo. Odpowiedzialność rodziców polega na tym, aby szczególnie troszczyć się o dobro swoich dzieci w tym trudnym okresie. Jak przebiega rozwód bez orzekania o winie a dzieci? Czy decyzja o braku orzekania winy może okazać się korzystniejsza dla wszystkich członków rodziny?

Sąd rozwodowy zajmuje się w trakcie sprawy szeregiem kwestii związanych z dziećmi, niezależnie od tego, czy rozwód oparty jest na orzeczeniu o winie czy nie. W trakcie procesu rozprawia się o władzy rodzicielskiej, ustala się zasady kontaktów z dziećmi, a także podejmuje decyzje dotyczące alimentów. Uregulowanie tych spraw na drodze sądowej niekoniecznie oznacza wydłużenie procesu. Gdy rodzice zgadzają się co do przyszłości swoich dzieci, a sąd uznaje, że te stanowiska są zgodne z ich dobrem, postępowanie może zakończyć się stosunkowo szybko. Warto podkreślić, że na tym etapie istotne są zeznania świadków, które rzetelnie przedstawiają sytuację życiową dzieci i sugerują najlepsze dla nich rozwiązania.

W przypadku rozwodu bez orzekania o winie, sąd nadal angażuje się w kwestie związane z dziećmi. Zazwyczaj omawia kwestie władzy rodzicielskiej, określa harmonogram kontaktów, a także ustala zobowiązania alimentacyjne. Kluczowe jest, aby proces ten przebiegał w sposób jak najbardziej korzystny dla dobra dzieci, a rodzice powinni skoncentrować się na wspólnym osiągnięciu porozumienia, które uwzględnia ich najlepsze interesy.

Rozwód bez orzekania o winie a alimenty na dzieci

Temat alimentów jest nieodłączny od każdego procesu rozwodowego. Choć obowiązek alimentacyjny najczęściej kojarzy się z płaceniem na rzecz dzieci, sąd może również zasądzić alimenty na współmałżonka. Pytanie brzmi, czy rodzaj rozwodu ma wpływ na kwestie alimentacyjne? Przyjrzyjmy się, jak wygląda rozwód bez orzekania o winie a alimenty na dzieci.

Otóż rodzaj rozwodu nie ma wpływu na zasady alimentacji małoletnich dzieci. Zarówno w przypadku rozwodu z orzekaniem o winie, jak i bez orzekania o winie, istnieje obowiązek płacenia alimentów na dzieci. Dzieciom małoletnim alimenty przysługują bezwzględnie. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy dziecko dysponuje majątkiem wystarczającym na pokrycie jego bieżących kosztów utrzymania.

Gdy dziecko osiągnie pełnoletniość, może dojść do uchylenia zasądzonych wcześniej alimentów. Ma to miejsce, gdy dziecko jest zdolne do samodzielnego utrzymania, a płacenie alimentów naraziłoby rodzica na niedostatek, lub gdy żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Alimenty na rzecz dzieci zwykle zasądzane są w wyroku rozwodowym. Jeżeli jednak tak nie było, należy w tym celu złożyć nowy pozew do sądu rejonowego, właściwego dla miejsca zamieszkania dziecka lub pozwanego. W pozwie uwzględniamy dane powoda i pozwanego, deklarujemy ubieganie się o zasądzenie alimentów, określamy ich wysokość oraz datę, od której mają być płatne. Sprawy dotyczące alimentów są zwolnione z opłat sądowych, jednak w przypadku przegranej strona przegrana zwraca koszty stronie przeciwnej.

Zgodnie z Kodeksem Rodzinnym i Opiekuńczym, wysokość alimentów zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Strona wnosząca pozew o alimenty musi zażądać określonej kwoty, przedstawiając zestawienie wydatków poparte rachunkami i fakturami. Pozwany prezentuje swoją sytuację finansową, dostarczając dokumenty potwierdzające jego zarobki. W uzasadnieniu wysokości alimentów należy udowodnić, że pozwanego stać na ich płacenie, przedstawiając odpowiednie dowody.

Chociaż w Kodeksie Rodzinnym i Opiekuńczym nie określono granicy wiekowej, potocznie przyjęło się, że dziecko pobiera alimenty do ukończenia nauki. Jednakże, o alimenty może ubiegać się nawet dorosłe, nieuczące się dziecko, np. pełnoletnie i niezdolne do podjęcia pracy zarobkowej z powodu niepełnosprawności lub choroby. Wobec dziecka małoletniego, obowiązek alimentacyjny ma charakter bezwzględny. Po osiągnięciu pełnoletniości, w niektórych sytuacjach można uchylić się od płacenia alimentów. Dziecko dorosłe ubiega się o alimenty samodzielnie, działając we własnym imieniu.

Rozwód bez orzekania o winie a kontakty z dziećmi

W dzisiejszych czasach coraz więcej par decyduje się na zakończenie swojego małżeństwa i rozpoczęcie nowego etapu życia. Proces rozwodowy, zwłaszcza gdy strony nie mają wspólnych małoletnich dzieci, może być stosunkowo prosty i pozbawiony skomplikowanych procedur. W takich przypadkach sąd może zrezygnować z przeprowadzania pełnego postępowania dowodowego, co znacząco skraca czas potrzebny na uzyskanie rozwodu. Rozprawa rozwodowa może odbyć się na jednym posiedzeniu, nawet w kilkanaście minut.

Rozwód bez orzekania o winie a kontakty z dzieckiem: często kojarzymy rozwody z konfliktami i negatywnymi emocjami, jednak nie zawsze tak musi być. Czasem strony dochodzą do wniosku, że ich więzi uległy zniszczeniu, a dalsze utrzymywanie małżeństwa jest pozbawione sensu. Wówczas decydują się na rozwód za porozumieniem stron, czyli bez orzekania o winie. Jeśli para posiada wspólne małoletnie dzieci, czasami jeszcze przed wytoczeniem pozwu zawierają porozumienie regulujące kwestie związane z władzą rodzicielską i kontaktami z dzieckiem. Sąd może wziąć to porozumienie pod uwagę, jeśli jest zgodne z dobrem dzieci. Warto jednak pamiętać, że dla dobra dziecka najlepiej jest, aby rodzeństwo wychowywało się razem, chyba że sytuacja wymaga innego rozwiązania.

Rozwód bez orzekania o winie, gdy w grę wchodzi kwestia dzieci, podlega szczególnemu uregulowaniu. W takich sytuacjach sąd może podjąć decyzję odnośnie do kontaktów z dziećmi, albo zgodnie z wnioskiem stron, nie orzekać w tej kwestii. Kluczowym momentem jest to, aby rodzice już na etapie wnioskowania o rozwód przedstawili propozycje dotyczące tych kontaktów.

W przypadku rozwodu bez orzekania o winie, sprawy związane z władzą rodzicielską i kontaktami z dziećmi mogą przyjąć różne oblicza. Rodzice mają możliwość przedstawienia swoich propozycji, a nawet złożenia wniosku o nieograniczone kontakty z dziećmi. To ważne, aby już na tym etapie podjąć kroki w kierunku wspólnego ustalenia zasad opieki nad dziećmi. Warto także rozważyć przedstawienie sądowi kompleksowego planu wychowawczego, który obejmie wszystkie kluczowe aspekty, takie jak zakres czasowy, odpowiedzialności obu rodziców, a także zasady finansowe związane z utrzymaniem dzieci.

Rodzice powinni być gotowi do konstruktywnej dyskusji na temat kontaktów z dziećmi już na etapie rozważania rozwodu. Mogą wspólnie przedstawić swoje oczekiwania co do zakresu czasowego, weekendów, świąt, wakacji itp. Co istotne, mogą również skorzystać z doradztwa prawnego lub mediatora rodzinnego, aby doprecyzować szczegóły i zapobiec potencjalnym konfliktom. Przedstawienie takich propozycji na etapie rozwodu bez orzekania o winie pozwala uniknąć niepotrzebnych sporów i sprzyja wypracowaniu zgodnego stanowiska co do kontaktów z dziećmi.

Rodzice mogą również zdecydować się na przedstawienie sądowi kompleksowego planu wychowawczego. Ten rodzicielski plan może obejmować wszelkie aspekty związane z opieką nad dziećmi, od codziennych spraw, po długoterminowe decyzje w zakresie edukacji czy spraw zdrowotnych. Takie propozycje dają jasny obraz, jak rodzice zamierzają podzielić się odpowiedzialnościami i zagwarantować dziecku wsparcie w obu sferach rodzicielskich. Przyjęcie takiego planu przez sąd może wprowadzić klarowność i stabilność dla dzieci w okresie po rozwodzie.

Podsumowując temat rozwód bez orzekania o winie a kontakty z dzieckiem: taki pokojowy rozwód stwarza pole do wspólnego ustalenia zasad dotyczących kontaktów z dziećmi. Rodzice powinni być aktywnie zaangażowani w ten proces, prezentując swoje propozycje i wspólnie dążąc do wypracowania porozumienia. Zastosowanie takich praktyk na etapie rozwodowym może skutkować bardziej spójnymi i zgodnymi rozwiązaniami dla dobra dzieci.

Jak ustalić kontakty z dzieckiem po rozwodzie bez orzekania o winie: warto podkreślić, że osobny wniosek do Sadu o ustalenie kontaktów z dzieckiem nie jest dopuszczalny, gdy toczy się między rodzicami sprawa o rozwód. W przypadku, gdy jedno z rodziców utrudnia drugiemu kontakty z dzieckiem, można złożyć wniosek o zabezpieczenie tych kontaktów. Sąd, wydając wyrok rozwodowy, orzeka o wykonywaniu władzy rodzicielskiej, ustala kontakty z dzieckiem oraz określa koszty utrzymania i wychowania dziecka. Niemniej jednak, jeżeli przy rozwodzie bez orzekania o winie na zgodny wniosek stron Sąd nie orzekał o kontaktach z dzieckiem, a taka konieczność nastąpiła później: po rozwodzie można złożyć wniosek o ustalenie bądź zmianę kontaktów. Taki wniosek składa się w sądzie rejonowym odpowiednim ze względu na miejsce zamieszkania dziecka.

Jak przebiega sprawa o ustalenie kontaktów z dzieckiem: wniosek o ustalenie kontaktów z dzieckiem to proces nieprocesowy. Wniosek musi spełniać określone warunki formalne i precyzyjnie opisywać sposób, w jaki mają być realizowane kontakty z dzieckiem. Sąd zobowiązuje drugiego rodzica do przedstawienia swojego stanowiska w tej sprawie. Następnie wyznacza termin posiedzenia, na którym przesłuchuje strony, rozpatruje przedstawione dowody i wnioski. W przypadku braku porozumienia między stronami w kwestii kontaktów z dzieckiem, sąd może poprosić o opinię Opiniodawczego Zespołu Specjalistów Sądowych (OZSS), do którego zazwyczaj należą biegli psychologowie. Ostateczne rozstrzygnięcie zapada po rozpatrzeniu sprawy przez sąd.

Czy dziecko może odmówić kontaktów z rodzicem: niezależnie od władzy rodzicielskiej, rodzice i dzieci mają prawo oraz obowiązek utrzymywania kontaktów ze sobą. Kontakty te obejmują nie tylko fizyczne przebywanie razem, ale również bezpośrednie komunikowanie się lub korespondencję. Mimo że istnieją sytuacje, gdy dziecko niechętnie nawiązuje kontakt z jednym z rodziców, ważne jest zrozumienie przyczyn takiego stanu rzeczy. Może to wynikać z emocjonalnego stanu dziecka, podejścia do nowego partnera rodzica, czy też obwiniania jednego z rodziców o rozpad małżeństwa. W takich sytuacjach konstruktywny dialog z dzieckiem jest kluczowy, a w przypadku braku porozumienia warto skonsultować się z specjalistą. Jeśli utrzymywanie kontaktów z rodzicem wiąże się z dużym stresem dla dziecka, można złożyć wniosek o zmianę ustaleń dotyczących kontaktów, której celem jest dobro dziecka. Ważne jest, aby wniosek ten nie miał na celu całkowitego przerwania kontaktów, lecz jedynie dostosowanie ich do potrzeb i dobra dziecka. W przypadku, gdy utrzymanie kontaktów z dzieckiem jest uznawane za szkodliwe dla dziecka, można złożyć wniosek o orzeczenie zakazu kontaktów. Na podstawie art. 113³ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, sąd może zdecydować o zakazie utrzymywania kontaktów, jeśli jest to konieczne dla dobra dziecka.

W razie wszelkich wątpliwości dotyczących zagadnień poruszonych w niniejszym artykule, zachęcam do kontaktu. Kancelaria oferuje pomoc adwokata lub radcy prawnego zarówno w sprawach rozwodowych, jak i w sprawach dotyczących ustalania kontaktów z dziećmi.

Rozwód bez orzekania o winie a władza rodzicielska

W trakcie procesu rozwodowego, sąd podejmuje decyzje dotyczące przekazania władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, określając równocześnie zakres obowiązków drugiego rodzica. Alternatywnie, może zdecydować się na przyznanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom w równym stopniu. Ponadto, ważne jest ustalenie miejsca zamieszkania dzieci oraz organizacja ich kontaktów z drugim rodzicem. W przypadku, gdy relacje między rodzicami są dobre, sąd często pozostawia kwestię ustalania kontaktów w ich własnym zakresie.

Należy również poruszyć kwestię alimentów, które są istotnym elementem każdego rozwodu. Sąd precyzyjnie określa, w jaki sposób rodzice będą wspólnie ponosić koszty związane z utrzymaniem i wychowaniem dziecka. Zazwyczaj zasądza się alimenty na rzecz rodzica, u którego dzieci nie mieszkają na co dzień.

W trosce o dobro dzieci, zaleca się wcześniejsze porozumienie się przed rozprawą rozwodową. Wspólne ustalenie planu sprawowania opieki nad dziećmi po rozwodzie przynosi korzyści wszystkim stronom zaangażowanym. Taki krok pozwala uniknąć zbędnych napięć, konfliktów, a także sprawia, że cały proces przebiega zdecydowanie sprawniej.

Doświadczenie sądowe jednoznacznie wskazuje, że sąd często orzeka o władzy rodzicielskiej i ustalaniu kontaktów z dziećmi w ramach wyroku rozwodowego. Taka praktyka wydaje się być najbardziej korzystna dla obu stron, zabezpieczając dobro dzieci i ułatwiając dostosowanie się do nowych warunków po rozwodzie.

Przechodząc bardziej szczegółowo do omówienia kwestii rozwód bez orzekania o winie a władza rodzicielska: zajmowanie się kwestią władzy rodzicielskiej w kontekście procesów rozwodowych jest jednym z kluczowych elementów, zasługujących na szczególną uwagę zarówno ze strony rozwodzących się małżonków, jak i z perspektywy dobra dzieci. Od momentu wejścia w życie kilka lat temu nowelizacji przepisów w tym zakresie sytuacja ta uległa znaczącej zmianie. Nowe regulacje zniosły obligatoryjność sądu w jednostronnym powierzaniu władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców i jednoczesnym ograniczaniu drugiego, nawet w sytuacji braku porozumienia między stronami.

Do czasu tych zmian, sądy nie miały zbyt wielkiego pola manewru, gdy rodzice nie osiągali wspólnego stanowiska. Sąd musiał jednostronnie wybierać rodzica, który otrzymywał władzę rodzicielską nad dzieckiem, co niosło ze sobą szereg wad. Porozumienie samo w sobie musiało spełniać pewne kryteria, a sąd musiał być pewien, że rodzice będą przestrzegać ustaleń. Taka sytuacja powodowała, że pozostawienie władzy obojgu rodzicom nie było regułą. Co więcej, rodzic, któremu powierzono władzę, często nadużywał jej, co skutkowało stopniowym wyłączaniem drugiego rodzica z życia dziecka.

Warto podkreślić, że brak konieczności posiadania wykształcenia pedagogicznego czy psychologicznego, aby dostrzec niekorzystny charakter tego modelu, stanowił problem. Konfliktujący się małżonkowie często unikali porozumienia, co prowadziło do decyzji sądu o przyznaniu władzy jednemu z rodziców. Nawet gdy rodzice zawierali porozumienie, nie gwarantowało to wspólnego sprawowania władzy rodzicielskiej, gdyż sąd mógł ocenić, że brakuje perspektyw na rzeczywistą współpracę między nimi.

Dodatkowo, gdy rodzic dowiadywał się o wniosku drugiej strony o ograniczenie mu władzy rodzicielskiej, często reagował negatywnie. Ograniczenie to było często postrzegane jako kara, chociaż nie było bezpośrednio związane z oceną wykonywania przez niego obowiązków rodzicielskich. Mimo że taki rodzic nadal miał prawo do współdecydowania o kluczowych sprawach dziecka, rozważanie ograniczenia władzy rodzicielskiej antagonizowało strony.

Nowy model władzy rodzicielskiej, wprowadzony poprzez zmiany w Kodeksie rodzinnym, skupia się na zasadzie powierzania władzy obojgu rodzicom. Sąd może teraz orzec wspólne sprawowanie władzy rodzicielskiej oraz ustalić kontakty z dzieckiem po rozwodzie, jeśli rodzice nie przedstawią porozumienia w sądzie. Priorytetem jest interes dziecka, a ta zmiana promuje rozwiązania ugodowe, korzystne zarówno dla dziecka, jak i rodziców.

Należy jednak podkreślić, że nadal konieczne jest rozstrzyganie kluczowych kwestii związanych z wychowaniem dziecka, czy to przez pisemne porozumienie rodziców, czy poprzez decyzje sądu. Powierzenie władzy obojgu rodzicom nie gwarantuje także tzw. opieki naprzemiennej, ale sąd może decydować o niej w kontekście indywidualnych okoliczności danej sprawy.

Nowością jest również brak wymogu orzekania przez sąd o kontaktach rodzica z dzieckiem, jeśli strony nie złożą takiego wniosku. To usunięcie tego obowiązku pozwala na bardziej elastyczne i ugodowe rozstrzyganie kwestii związanych z dziećmi po rozwodzie.

Podsumowując, zmiany wprowadzone przez ustawodawcę mają na celu minimalizowanie negatywnego wpływu rozwodu na dzieci. Chociaż przepisy dają stronom większą swobodę w rozstrzyganiu kwestii rodzicielskich, kluczowe będzie to, jak orzeczenia te będą rzeczywiście wykonywane, a rodzice będą respektować swoje prawa i obowiązki, zwracając szczególną uwagę na prawo dziecka do wychowywania przez oboje rodziców.

Rozwód bez orzekania o winie a ograniczenie władzy rodzicielskiej

Analizując kwestię ograniczenia władzy rodzicielskiej po rozstaniu rodziców, należy w pierwszej kolejności dokładnie wyjaśnić, czym jest pojęcie władzy rodzicielskiej.

Zgodnie z postanowieniami art. 95 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (k.r.o.), władza rodzicielska obejmuje przede wszystkim obowiązek i prawo rodziców do sprawowania opieki nad osobą i majątkiem dziecka, a także do jego wychowywania, z szacunkiem dla godności i praw dziecka. W kolejnym akapicie zaznacza się, że dziecko będące pod władzą rodzicielską winno okazywać rodzicom posłuszeństwo, a w kwestiach, w których może samodzielnie decydować oraz wyrażać swoje stanowisko, powinno uwzględniać opinie i zalecenia rodziców, kierowane dla dobra dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej powinno odbywać się zgodnie z zasadami dobra dziecka i interesu społecznego (art. 95 § 3). Warto zaznaczyć, że pojęcie „dobro dziecka” nie posiada jednoznacznej definicji w ustawie, a jego interpretacja dokonywana jest indywidualnie w kontekście konkretnych okoliczności każdej sprawy. W przypadku braku porozumienia rodziców, sąd, bazując na zasadzie dobra dziecka, ma prawo zdecydować o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej oraz podejmować interwencję, jeśli okoliczności uzasadniają ingerencję innych podmiotów, włączając w to sąd. Ochrona życia i zdrowia, jak również wszelkie działania mające na celu zapewnienie spokoju, prawidłowego rozwoju, poszanowania godności i uczestnictwa dziecka w procesie podejmowania decyzji dotyczących jego sytuacji, powinny być wyraźnie określone, co zostało potwierdzone postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 2016 r., II CA 1/16. Przed podjęciem ważnych decyzji dotyczących osoby lub majątku dziecka, rodzice powinni wysłuchać go, uwzględniając przy tym rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości dziecka, a także brać pod uwagę jego rozsądne życzenia (art. 95 § 4).

W kontekście postępowania rozwodowego, zgodnie z art. 58 § 1 k.r.o., sąd, wydając wyrok rozwodowy, decyduje o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków oraz o kontaktach rodziców z dzieckiem. Sąd uwzględnia również pisemne porozumienie małżonków w sprawie władzy rodzicielskiej i kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, o ile jest ono zgodne z dobrem dziecka. W sytuacji braku porozumienia, sąd, kierując się prawem dziecka do wychowania przez oboje rodziców, ustala sposób wspólnego sprawowania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. W szczególnych przypadkach, sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę drugiego, jeżeli dobro dziecka na to wskazuje (art. 58 § 1a).

Zgodnie z art. 4451 k.p.c., gdy toczy się postępowanie o rozwód lub separację, nie jest możliwe jednoczesne wszczęcie oddzielnego postępowania dotyczącego władzy rodzicielskiej nad wspólnymi małoletnimi dziećmi stron lub ustalania kontaktów z nimi. Postępowanie w sprawie władzy rodzicielskiej lub kontaktów, wszczęte przed złożeniem pozwu o rozwód lub separację, zostaje automatycznie zawieszone, a sąd w trakcie całego procesu rozwodowego lub separacyjnego orzeka w formie postępowania zabezpieczającego.

Rodzice, którzy osiągną porozumienie w kwestii władzy rodzicielskiej i kontaktów po rozwodzie, mają możliwość przedstawienia sądowi sporządzonej umowy, która podlega jego kontroli. Dokument ten musi być ujęty w formę pisemną. Zaleca się, aby umowa zawierała jak najbardziej szczegółowe ustalenia, aby uniknąć ewentualnych konfliktów związanych z różnicami w interpretacji lub brakiem regulacji istotnych kwestii w przyszłości. Sąd ocenia, czy przedstawiona umowa jest zgodna z dobrem dziecka. Warto zauważyć, że sąd nie jest związany treścią umowy sporządzonej przez rodziców; to jednak może stać się podstawą orzeczenia, jeżeli sąd uzna, że jest ona zgodna z dobrem dziecka.

Brak zawartej umowy między rodzicami nie skutkuje automatycznym ograniczeniem władzy rodzicielskiej jednego z nich. Zasada ta opiera się na przyjęciu, że władzę rodzicielską posiadają oboje rodzice. Jej ograniczenie do konkretnych praw i obowiązków zachodzi jedynie w sytuacji, gdy dobro dziecka jest zagrożone. Sąd indywidualnie ocenia, co jest zgodne z dobrem dziecka, a co nie.

W sytuacji wątpliwości co do tego, któremu z rodziców powierzyć władzę rodzicielską, sąd zleca sporządzenie opinii specjalistom z Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego (RODK). Opinia ta stanowi dowód w sprawie, ale nie przesądza jeszcze, które z rodziców ostatecznie otrzyma władzę rodzicielską. Decyzję w tym zakresie podejmuje sąd.

Rozwód bez orzekania o winie a ograniczenie władzy rodzicielskiej: w uchwale z dnia 18 marca 1968 r., III CZP 70/66, Sąd Najwyższy wskazał, że obecnie dopuszczalne jest pozostawienie pełni władzy rodzicielskiej obojgu rozwiedzionym małżonkom. Niemniej jednak takie rozstrzygnięcie nie powinno być traktowane jako reguła. Wymaga to ustalenia, że relacje między małżonkami, a zwłaszcza ich dotychczasowy sposób postępowania wobec dzieci i kontakty między nimi, sprzyjają zgodnemu wykonywaniu wspólnej władzy rodzicielskiej, zgodnie z dobrem dziecka i interesem społecznym.

W tej samej uchwale Sąd Najwyższy podkreślił, że gdy władza rodzicielska powierzana jest jednemu z rodziców, wyrok rozwodowy powinien jednoznacznie określić zakres obowiązków i uprawnień drugiego rodzica wobec dziecka.

Warto podkreślić, że sytuacja materialna rodziców nie jest decydującym czynnikiem przy orzekaniu o powierzeniu władzy rodzicielskiej.

Należy zaznaczyć, że ograniczenie władzy rodzicielskiej nie jest sankcją karną dla rodzica; ingerencja sądu jest konieczna, gdy dobro dziecka jest zagrożone, niezależnie od tego, czy jest to wynikiem nieprawidłowego postępowania rodzica.

Postanowienia dotyczące władzy rodzicielskiej zawarte w wyroku rozwodowym mogą zostać zmienione na mocy art. 106 k.r.o. przez sąd opiekuńczy.

W odniesieniu do małżonków przebywających w separacji faktycznej i rodziców żyjących w konkubinacie stosuje się przepis art. 107 k.r.o. Przepis ten nie ma zastosowania do rodziców, których małżeństwo zostało rozwiązane, a także do tych, wobec których orzeczono rozwód lub unieważniono małżeństwo. Określa on, że sąd opiekuńczy może, ze względu na dobro dziecka, ustalić tryb sprawowania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem, gdy oboje rodzice żyją osobno.

Należy podkreślić, że sam fakt rozłączenia rodziców nie stanowi podstawy do zastosowania art. 107 k.r.o. Dopiero konflikt między rodzicami i potencjalne zagrożenie dla dobra dziecka stwarzają podstawy do jego zastosowania.

Ważne jest, aby rodzeństwo wychowywało się razem, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Postępowanie dotyczące uregulowania sposobu sprawowania władzy rodzicielskiej prowadzi się w postępowaniu nieprocesowym przed sądem rejonowym. Zazwyczaj jeden z rodziców jest wnioskodawcą, a drugi uczestnikiem postępowania.

Rodzice mogą przedłożyć pisemne porozumienie dotyczące sposobu sprawowania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka, sąd utrzymuje wspólną władzę rodzicielską obojgu rodzicom. Zastosowanie znajdują tu uwagi dotyczące porozumień rodzicielskich, które są stosowane w przypadku rozwodu lub separacji.

Podobnie jak w przypadku rozwodu, w sytuacji braku porozumienia, sąd, mając na uwadze prawo dziecka do wychowywania przez oboje rodziców, decyduje o trybie wspólnego sprawowania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Również w tej sytuacji sąd może powierzyć jednemu z rodziców sprawowanie władzy rodzicielskiej, ograniczając władzę drugiego rodzica do konkretnych obowiązków i uprawnień w stosunku do dziecka, jeżeli dobro dziecka to uzasadnia.

Podsumowując, mimo braku porozumienia między rodzicami, sąd powinien pozostawić wspólną władzę rodzicielską obojgu, chyba że byłoby to sprzeczne z dobrem dziecka.

Ograniczenie zakresu władzy rodzicielskiej jednego z rodziców: warto zaznaczyć, że ustawodawca nie określił konkretnych kryteriów, jakie sąd powinien uwzględnić w przypadku decydowania o ograniczeniu władzy rodzicielskiej. Niemniej jednak, sąd powinien przede wszystkim dokładnie zanalizować sytuację życiową dziecka oraz relacje między rodzicami. Kluczowe są kryteria bezpośrednio związane z dzieckiem, takie jak wiek, emocjonalna więź z rodzicami, a także aspekty dotyczące samych rodziców, takie jak ich dotychczasowe relacje między sobą, z dzieckiem, czy fakt, czy jeden z rodziców nie wpływa negatywnie na relacje dziecka z drugim rodzicem.

W przypadku ograniczenia władzy rodzicielskiej jednego z rodziców, sąd powinien precyzyjnie określić zakres jego praw i obowiązków, na przykład w zakresie podejmowania decyzji dotyczących zmiany miejsca pobytu dziecka, leczenia czy edukacji.

Warto podkreślić, że ograniczenie władzy rodzicielskiej nie ma wpływu na prawo rodzica do utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Prawo do kontaktów z dzieckiem nie jest częścią władzy rodzicielskiej, lecz odrębnym uprawnieniem wynikającym z najbliższego pokrewieństwa. Mimo że jest ono ściśle powiązane z władzą rodzicielską, jego celem jest zawsze dobro dziecka (zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego, 7 sędziów, z dnia 5 czerwca 2012 r., III CZP 72/11).

Jeśli mają Państwo dodatkowe pytania dotyczące tematyki ograniczenia władzy rodzicielskiej po rozstaniu rodziców, serdecznie zapraszamy do skorzystania z usług naszej Kancelarii, gdzie doświadczony adwokat lub radca prawny odpowie na wszelkie pytania.

Rozwód bez orzekania o winie a pozbawienie władzy rodzicielskiej

Pozbawienie władzy rodzicielskiej stanowi najbardziej surowe środki interwencji w sprawowanie tej władzy. Decyzja o pozbawieniu władzy rodzicielskiej może być zawarta w orzeczeniu rozwodowym.

Władza rodzicielska obejmuje zbiór praw i obowiązków rodziców wobec dziecka, takich jak obowiązek wychowywania, reprezentacji, opieki nad nim i jego majątkiem. W przypadku trudności w jej skutecznym wykonywaniu konieczna jest interwencja sądu. Gdy małżonkowie decydują się na rozwód, a posiadają wspólne małoletnie dzieci, sąd zawsze orzeka w sprawie władzy rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej przez sąd to najbardziej radykalna ingerencja w to prawo.

Pamiętaj:

– rodzic może być pozbawiony władzy rodzicielskiej tylko wobec dziecka małoletniego,

– wniosek o pozbawienie władzy rodzicielskiej nad małoletnim można zawrzeć już w pozwie rozwodowym. Również w trakcie małżeństwa lub po jego zakończeniu można wystąpić o pozbawienie władzy rodzicielskiej, o ile istnieją ku temu podstawy,

– jeśli postępowanie o pozbawienie władzy rodzicielskiej jest inicjowane samodzielnie, pamiętajmy, że może być wszczęte na wniosek lub z urzędu. Sąd może rozpocząć postępowanie z urzędu, gdy otrzyma informacje o zagrożeniu dla dobra dziecka, na przykład z placówki edukacyjnej, MOPS-u, Policji, kuratora lub innych podmiotów posiadających wiedzę w tej kwestii. W takim przypadku sądem właściwym do prowadzenia postępowania o pozbawienie władzy rodzicielskiej jest sąd rodzinny miejsca zamieszkania dziecka.

Zgodnie z postanowieniami art. 111 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, sąd decyduje o pozbawieniu władzy rodzicielskiej, gdy:

1. władza rodzicielska nie może być skutecznie wykonywana z powodu trwałej przeszkody, takiej jak przewlekła, poważna choroba rodzica, jego umieszczenie w odpowiednim zakładzie leczniczym, wyjazd za granicę na stałe, długotrwała kara pozbawienia wolności lub zaginięcie,
2. rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej, co obejmuje takie działania jak bicie dziecka, nadmierne karcenie, zmuszanie do ciężkiej pracy, nadmierne spożycie alkoholu, wykorzystywanie seksualne, wykorzystywanie dziecka do przestępstw, podżeganie dziecka do popełniania przestępstw, czy też wychowywanie dziecka w atmosferze wrogości wobec drugiego z rodziców,
3. rodzice rażąco zaniedbują swoje obowiązki wobec dziecka, co może obejmować zaniedbanie, porzucenie, głodzenie, uzależnienie rodzica, niestosowny styl życia, prowadzenie nielegalnej działalności (np. kradzież), unikanie płacenia alimentów, prowokowanie dziecka do nieodpowiednich zachowań w szkole oraz brak zaangażowania w jego edukację,
4. rodzice trwale nie wykazują zainteresowania dzieckiem, zwłaszcza po wcześniejszym umieszczeniu go w rodzinie zastępczej.

Przeszkoda uważana za trwałą to taka, która, zgodnie z rozsądnym przewidywaniem, będzie utrzymywała się przez długi, nieokreślony czas, obejmujący zwykle kilka lat. Wyjątkiem może być sytuacja, w której rodzice mieszkają razem z dzieckiem, ale ze względu na ciężką chorobę nie są w stanie efektywnie sprawować władzy rodzicielskiej. W takim przypadku rozwiązaniem może być zawieszenie władzy rodzicielskiej.

Jeżeli przeszkoda ma charakter przejściowy, istnieje podstawa do zawieszenia wykonywania władzy rodzicielskiej. Zawieszenie zostanie odwołane, gdy przyczyna przeszkody ustąpi.

Rodzic, pozbawiony władzy rodzicielskiej, nie posiada prawa do sprawowania opieki nad dzieckiem i zarządzania jego majątkiem, nie reprezentuje go ani nie uczestniczy w procesie wychowywania. Brak mu również uprawnień do podejmowania decyzji dotyczących miejsca zamieszkania dziecka, wyboru szkoły czy sposobu leczenia. Nie ma także wpływu na inne sprawy związane z dzieckiem, takie jak wyrobienie paszportu czy wyjazd za granicę.

Warto jednak pamiętać, że pozbawienie władzy rodzicielskiej nie zwalnia rodzica z obowiązków alimentacyjnych względem dziecka. Pomimo utraty władzy rodzicielskiej, rodzic nadal jest zobowiązany do płacenia alimentów na rzecz dziecka. Ponadto, dziecko zachowuje swoje prawa do dziedziczenia po rodzicu, nawet jeśli ten został pozbawiony władzy rodzicielskiej.

Dodatkowo, rodzic, pozbawiony władzy rodzicielskiej, ma prawo do osobistych kontaktów z dzieckiem, chyba że sąd wcześniej zdecydował inaczej.

Decyzja o pozbawieniu władzy rodzicielskiej może zostać podjęta w ramach wyroku rozwodowego. Sąd ma uprawnienie wydania takiego postanowienia również w przypadku separacji lub unieważnienia małżeństwa. Zapis ten jest wyraźnie określony w art. 112 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Dopuszczalność tego rozstrzygnięcia wynika również z ogólnej normy zawartej w art. 58 § 1 KRiO, zgodnie z którą sąd, orzekając rozwód, ma kompetencję do „rozstrzygania o władzy rodzicielskiej”. Co istotne, zgodnie z art. 58 § 1 KRiO, sąd ma również prawo orzeczenia o ograniczeniu tej władzy, jej zawieszeniu, przywróceniu, jeśli małżonkowie (lub jeden z nich) zostali wcześniej pozbawieni tej władzy. Sąd rozwodowy jest zatem uprawniony do wydawania różnych postanowień dotyczących władzy rodzicielskiej.

W naukach prawa rodzinnego powszechnie przyjmuje się, że decyzja o pozbawieniu władzy rodzicielskiej nie posiada charakteru ogólnego. Dotyczy ona konkretnego dziecka lub określonych dzieci. W związku z tym orzeczenie to może być wydane jedynie w odniesieniu do pewnych potomków, jeżeli co do pozostałych nie istnieje konieczność podjęcia takiego rozstrzygnięcia ze względu na faktyczny stan sprawy.

Należy pamiętać, że aby doszło do pozbawienia władzy rodzicielskiej, zaniedbania ze strony rodzica muszą być zakwalifikowane jako rażące oraz poważne. Jeśli jednak mamy do czynienia z zaniedbaniami o mniejszym stopniu ciężkości, pozbawienie władzy rodzicielskiej może zostać zastosowane, gdy tylko nabierają one cech uporczywości i niepoprawności. Natomiast w zakresie tematu rozwód bez orzekania o winie a pozbawienie władzy rodzicielskiej można z dużą dozą prawdopodobieństwa zakładać, że jeżeli jeden z rodziców nie zdecydował się na żądanie orzekania o winie, to najprawdopodobniej nie ma podstaw do tego, aby pozbawiać władzy rodzicielskiej drugiego z małżonków. Przesłanki ku temu są bowiem najczęściej na tyle poważne, że skłaniają rodzica do żądania orzeczenia o winie (np. maltretowanie dziecka).

Pozbawienie władzy rodzicielskiej nie jest decyzja „na zawsze”. To sytuacja odwracalna.

W sytuacji, gdy dobro dziecka tego wymaga, sąd opiekuńczy ma możliwość zmiany orzeczenia dotyczącego władzy rodzicielskiej i sposobu jej wykonywania, zawartego w wyroku rozwodowym. Dotyczy to także orzeczeń o separacji, unieważnieniu małżeństwa i wyroku ustalającego pochodzenie dziecka (zgodnie z art. 106 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Dodatkowo, w przypadku ustania przyczyny, która była podstawą pozbawienia władzy rodzicielskiej, sąd opiekuńczy może przywrócić tę władzę (zgodnie z art. 111 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Postępowanie w sprawie przywrócenia władzy rodzicielskiej może zostać wszczęte przez sąd opiekuńczy z urzędu. W podejmowaniu decyzji dotyczących władzy rodzicielskiej, sąd kieruje się zawsze dobrem dziecka.

Rozwód bez orzekania o winie a pozostawienie obojgu władzy rodzicielskiej

Decydujące postanowienie zawarte w wyroku rozwodowym dotyczy ustania małżeństwa. Jednakże, sąd podejmuje również inne decyzje, niektóre z urzędu, a inne na wniosek stron. W przypadku pierwszym, sąd ma obowiązek, między innymi, rozstrzygnąć kwestie związane z władzą rodzicielską nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków oraz regulację kontaktów z dzieckiem.

Priorytetem jest zawsze dobro dziecka. Orzekanie w sprawie władzy rodzicielskiej i kontaktów z dzieckiem wymaga wszechstronnego rozważenia przez sąd faktów związanych z daną sprawą, dotyczących zarówno dziecka (dzieci), jak i rodziców. W pierwszej kolejności brane są pod uwagę interes dziecka oraz interes społeczny, z pominięciem prywatnych interesów rodziców (por. wyrok Sądu Najwyższego z 25.08.1981 r., III CRN 155/81). Sąd analizuje osobiste cechy rodziców, ich kwalifikacje, a także emocjonalne więzi z dzieckiem. Względy uwzględniają wiek dziecka oraz fakt, czy jedno z rodziców pełniło dotychczas rolę głównego opiekuna. Ostateczne decyzje są podejmowane z poszanowaniem postulatu wspólnego wychowywania się rodzeństwa.

W trakcie postępowania rozwodowego małżonkowie mogą przedstawić pisemne porozumienie dotyczące sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej oraz utrzymywania kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd uwzględni to porozumienie, jeśli stwierdzi, że jest ono zgodne z dobrem dziecka. W każdym przypadku decyzja dotycząca władzy rodzicielskiej i kontaktów z dzieckiem powinna opierać się na kompleksowej analizie materiału dowodowego, w tym również przedstawionego porozumienia małżonków. Porozumienie powinno obejmować istotne kwestie dotyczące dziecka i objąć pełen zakres uprawnień wynikających z władzy rodzicielskiej, takie jak wychowywanie, kierowanie, troska o środowisko materialne dziecka i jego osobę. Przedstawione porozumienie małżonków stanowi istotny element wpływający na decyzję sądu w sprawie władzy rodzicielskiej (por. uchwała Sądu Najwyższego z 05.06.2012 r., III CZP 72/11).

Brak pisemnego (czy jakiegokolwiek) porozumienia niekoniecznie musi prowadzić do innego rozstrzygnięcia niż powierzenie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom. Ze względu na prawo dziecka do wychowywania przez oboje rodziców, władza rodzicielska, zasadniczo, powinna być pozostawiona obojgu rodzicom. Wcześniejsze przepisy pozwalały sądowi na pozostawienie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom jedynie wtedy, gdy złożyli zgodny wniosek i przedstawili porozumienie dotyczące sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, a jednocześnie można było oczekiwać, że współpracują w sprawach dziecka. Po zmianie przepisów (od 29 sierpnia 2015 r.) zasada powierzania władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom została wyeksponowana. Bez względu na rozwód, dziecko powinno w możliwie najmniejszym stopniu odczuwać skutki rozwodu rodziców i posiadać prawo do wychowywania przez oboje rodziców.

Jednakże tylko porozumienie zgodne z dobrem dziecka stanowi podstawę jego uznania przez sąd. Przykładem sytuacji, którą sąd może uznać za niekorzystną dla dziecka, jest postulowane czasem wprowadzenie wykonywania władzy rodzicielskiej w sposób naprzemienny, co prowadzi do zmiany miejsca zamieszkania dziecka i jego otoczenia. Taki sposób bardziej zwykle zaspokaja potrzeby rodziców, niż uwzględnia prawo dziecka do stabilizacji życiowej.

W miarę możliwości, przed podjęciem decyzji w kwestii wykonywania władzy rodzicielskiej, sąd powinien wysłuchać małoletniego w sprawie jego preferencji dotyczących wykonywania władzy rodzicielskiej i kontaktów z rodzicami po rozwodzie. Przepisy uzależniają obowiązek wysłuchania małoletniego od jego rozwoju umysłowego, stanu zdrowia oraz stopnia dojrzałości. W przypadku małych dzieci wysłuchanie ich może być trudne. Pozostawienie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom lub ograniczenie władzy rodzicielskiej jednego z nich wiąże się z dylematem oceny, który z rodziców ma lepsze predyspozycje wychowawcze, a przede wszystkim, z którym z rodziców dziecko ma silniejszą więź. Rozstrzygnięcie w sprawie władzy rodzicielskiej powinno być jednoznaczne, definitywne i wykonalne.

Rozwód bez orzekania o winie a pozostawienie wykonywania władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom oznacza równomierne przyznanie praw i obowiązków z niej wynikających byłym małżonkom, a rozwód bez winy może pomóc uzyskać takie orzeczenie. Obydwaj rodzice mają zatem wspólny obowiązek i prawo do sprawowania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka, a także do wychowania go, z poszanowaniem jego godności i praw. Atrybuty władzy rodzicielskiej nakładają na rodziców obowiązki, a jej podstawowym celem jest funkcja ochronna w kontekście dobra dziecka (por. uchwała SN z 08.03.2006 r., III CZP 98/05). W zakresie sprawowania pieczy nad osobą dziecka, rodzice mają za zadanie jego wychowanie, kierowanie nim, zapewnienie odpowiednich warunków bytowych, oraz troskę o zdrowie i bezpieczeństwo. Rodzice są zobowiązani osobiście wykonywać obowiązki związane z pieczą nad osobą i majątkiem dziecka (por. orzeczenie SN z 21.11.1952 r., C 1814/52). Jednocześnie władza rodzicielska oznacza, że rodzic ma prawo oczekiwać posłuszeństwa od dziecka, które z kolei powinno słuchać opinii i zaleceń rodziców, kierowanych na rzecz jego dobra, w kwestiach, gdzie ma zdolność samodzielnych decyzji i składania oświadczeń woli. Obowiązki rodziców wykonujących władzę rodzicielską obejmują troskę o rozwój fizyczny i duchowy dziecka, oraz odpowiednie przygotowanie do życia społecznego. O ile każdy z rodziców posiadający władzę rodzicielską ma obowiązek i uprawnienie do jej realizacji, o tyle w sprawach istotnych dla dziecka decyzje podejmowane są wspólnie. Do tych istotnych spraw dziecka zalicza się m.in. decyzje dotyczące miejsca jego pobytu, zmiany obywatelstwa, wyjazdu za granicę, zmiany nazwiska lub imienia, a także kwestie alimentacyjne.

Rozwód bez orzekania o winie a dobro dzieci

Zgodnie z art. 58 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (K.r. i o.), wydając wyrok rozwodowy, sąd decyduje o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków oraz ustala, w jakiej wysokości każdy z małżonków zobowiązany jest do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd ma możliwość powierzenia wykonywania władzy jednemu z rodziców, jednocześnie ograniczając władzę rodzicielską drugiego w zakresie określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka.

Z powyższego przepisu wynika, że decyzja dotycząca władzy rodzicielskiej i opieki nad wspólnymi małoletnimi dziećmi małżonków to fundamentalne zagadnienie, które sąd musi uwzględnić przy orzekaniu o rozwodzie, bez konieczności orzekania o winie.

Sąd, orzekając w sprawie władzy rodzicielskiej i opieki nad dziećmi w ramach wyroku rozwodowego (również w przypadku rozwodu bez orzekania o winie), może, zależnie od okoliczności:

– pozostawić pełną władzę rodzicielską obu rozwiedzionym rodzicom,

– powierzyć wykonywanie tej władzy jednemu z rodziców, jednocześnie ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka,

– ograniczyć władzę rodzicielską jednego lub obojga rodziców,

– pozbawić władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców,

– zawiesić władzę rodzicielską jednego lub obojga rodziców.

Podstawowym kryterium rozstrzygania o władzy rodzicielskiej jest cel, którym ona służy – mianowicie władza rodzicielska powinna być sprawowana zgodnie z dobrem dziecka i interesem społecznym.

Pojęcie „dobro dziecka” nie zostało precyzyjnie określone w przepisach prawa. Przyjmuje się, że termin ten obejmuje kompleks wartości zarówno materialnych, jak i niematerialnych, koniecznych do zapewnienia właściwego rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka, a także odpowiedniego przygotowania go do funkcjonowania w społeczeństwie, z uwzględnieniem jego indywidualnych uzdolnień.

Powierzenie władzy rodzicielskiej nad dziećmi może nastąpić jedynie w kontekście dobra tych dzieci. Sąd podejmuje decyzję o powierzeniu wykonywania władzy rodzicielskiej, kierując się interesem dzieci, uwzględniając m.in. wiek i płeć dziecka, dotychczasowe warunki wychowania dziecka przez jednego z małżonków oraz potencjalne zagrożenia dla zdrowia psychicznego dziecka w przypadku zmiany dotychczasowych warunków wychowywania (zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 16.06.1958 r., IV CR 383/57).

Dodatkowo, podczas wybierania rodzica, któremu zostanie powierzona władza rodzicielska, sąd powinien kierować się przepisami określającymi zakres i cel obowiązków wynikających z wykonywania władzy rodzicielskiej. Dziecko powinno być powierzone temu z rodziców, który zapewnia lepszą gwarancję właściwego wypełniania swoich obowiązków. Przy ocenie, któremu z rodziców powierzyć dziecko, należy przede wszystkim brać pod uwagę okoliczności natury osobistej, czyli indywidualne cechy rodziców z perspektywy dobra dziecka. Inne okoliczności, zwłaszcza te związane z sytuacją majątkową każdego z rodziców, są brane pod uwagę tylko wówczas, gdy konieczne jest podjęcie decyzji różnej niż wynikałaby ona z okoliczności natury osobistej. Z pewnością zachowanie rodziców podczas procesu rozwodowego również będzie przez Sąd analizowane i oceniane i w tym zakresie rozwód bez orzekania o winie może wpłynąć na ocenę dobra dzieci.

Przyjmuje się, że zwłaszcza w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa zalecane jest, aby dziecko pozostawało pod opieką matki ze względu na jej strukturę psychiczną, większą uczuciowość, skłonność do jej wyrażania oraz odpowiednią troskę o codzienne potrzeby dziecka (zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 21.11.1952 r., C 1814/52).

Mając na uwadze powyższe informacje, należy stwierdzić, że decyzja o powierzeniu władzy rodzicielskiej jest zawsze kompetencją sądu rozwodowego, który podejmuje tę decyzję po wszechstronnym rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Często sądy, przed wydaniem decyzji, konsultują się z właściwym miejscowo rodzinnym ośrodkiem diagnostyczno-konsultacyjnym. Ośrodki takie przeprowadzają badania psychologiczne, pedagogiczne, lekarskie (psychiatryczne) oraz środowiskowe, wydając opinie na temat nieletnich małoletnich i ich rodziców lub opiekunów.

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.