Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Rozwód z powodu braku szacunku, zrozumienia, wsparcia, zarzutów, pretensji, kłótni, krzyków, krytyki, niezadowolenia, ubliżania

Zgodnie z treścią art. 56 § 1 k.r.o. jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód. Zgodnie z art. 56 § 2 k.r.o. orzeczenie rozwodu nie jest dopuszczalne, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków, albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zgodnie z art. 57 § 1 k.r.o. orzekając rozwód, sąd orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Zgodnie z § 2 tego przepisu tylko na zgodne żądanie małżonków sąd zaniecha orzekania o winie. Choć Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie definiuje pojęcia winy, panuje jednak zgoda, co do tego, że za zawinione należy uznać takie działanie lub zaniechanie małżonka, które jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego i które, bezpośrednio lub choćby pośrednio, prowadzi do rozkładu pożycia małżeńskiego.

Rozwód z powodu braku szacunku, zrozumienia, wsparcia, zarzutów, pretensji, kłótni, krzyków, krytyki, niezadowolenia, ubliżania Poznań Warszawa

Zgodnie z art. 23 k.r.o., małżonkowie mają równe prawa i obowiązki w małżeństwie. Są obowiązani do wspólnego pożycia, do wzajemnej pomocy i wierności oraz do współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Natomiast w myśl art. 24 k.r.o. małżonkowie rozstrzygają wspólnie o istotnych sprawach rodziny. Obowiązek wspólnego pożycia jest podstawowym obowiązkiem małżonków. Przejawia się w szczególnego rodzaju zespoleniu małżonków, które przyjęło się określać jako wspólnotę (więź) duchową, fizyczną i gospodarczą. Wspólnota duchowa polega na wzajemnym pozytywnym stosunku uczuciowym małżonków, szacunku, zaufaniu, szczerości, lojalności, wyrozumiałości, respektowaniu osobistych właściwości współmałżonka, uwzględnianiu jego osobistych potrzeb oraz gotowości do ustępstw i kompromisów. Wspólnota fizyczna sprowadza się do utrzymywania współżycia płciowego, uwarunkowanego wiekiem oraz stanem zdrowia fizycznego i psychicznego każdego z małżonków. Wspólnota gospodarcza to wspólne prowadzenie przez małżonków gospodarstwa domowego i takie zaspokajanie potrzeb każdego z nich, żeby ich stopa życiowa była jednakowa. Obowiązek wspólnego pożycia to także obowiązek wspólnego zamieszkiwania, chyba że jest to usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami, tj. brakiem mieszkania, uwarunkowaniami związanymi z pracą zawodową. Obowiązek wzajemnej pomocy obejmuje wszelkie czynności faktyczne małżonka wspierające współmałżonka w wykonywaniu przez niego jego praw i obowiązków wynikających z małżeństwa. Obejmuje też wsparcie moralne współmałżonka. Dotyczy zarówno zwykłych czynności w gospodarstwie domowym, jak i pomocy w sytuacjach wyjątkowych, np. w razie choroby (por. M. Sychowicz /w/ K. Piasecki/red./, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz,  Warszawa 2005 , s. 114 – 115).

Jakkolwiek to zawsze zależy od okoliczności danej sprawy i wykluczony jest w tym zakresie automatyzm, to jednak w świetle orzecznictwa zapadłego w sprawach rodzinnych można uznać, że przykładami zawinionych przyczyn rozkładu pożycia małżeńskiego są następujące przypadki:

  • zdrada (także z osobą tej samej płci),
  • pozory zdrady (np. zamieszkanie przez  małżonka przez dłuższy okres czasu z inną osobą, nawet jeśli ostatecznie do niczego między nimi nie doszło),
  • brak lojalności wobec współmałżonka,
  • brak wzajemnej troski, nieudzielenie pomocy, porzucenie w potrzebie,
  • znieważanie,
  • ciężka obelga,
  • przemoc fizyczna i psychiczna,
  • odmowa współżycia,
  • częste opuszczanie wraz z dzieckiem wspólnego domu i wyjazdy do rodziców nie spowodowane zachowaniem małżonka,
  • zaniedbywanie rodziny,
  • opuszczenie żony w zaawansowanej ciąży, odmowę jej wsparcia w trudnych chwilach, nieinteresowanie się porodem,
  • przeznaczanie majątku wspólnego wyłącznie na własne potrzeby,
  • nie przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny,
  • brak współdziałania w prowadzeniu domu i wychowaniu dzieci,
  • postawa egocentryczna,
  • niechęć do podjęcia pracy zarobkowej pomimo istnienia takiej możliwości, o ile współmałżonek na niewłaściowść takiego zachowania zwrócił uwagę i domagał się jego zmiany,
  • niewłaściwe zachowanie skierowane wobec osoby bliskiej dla współmałżonka (chodzi o więź rodzinną, ale również przyjacielską), chyba że chodzi o osobę, z którą współmałżonek nawiązał intymne pożycie,
  • odmawianie środków utrzymania współmałżonkowi,
  • nadmierna uległość wobec innych osób (np. rodziców), co uniemożliwia stworzenie własnej, odrębnej rodziny,
  • ograniczanie kontaktów małżonka z rodziną.

Finalnie, w kwestii, jeśli małżonek wystąpił do sądu z wnioskiem o orzeczenie o winie, po przeprowadzeniu całego postępowania, może spodziewać się następujących wyroków:

  • sąd orzeka, że wyłącznie jeden z małżonków jest winny rozkładu pożycia,
  • sąd orzeka, że oboje małżonkowie ponoszą winę,
  • sąd orzeka, że oboje małżonkowie są niewinni.
Rozwód z powodu braku szacunku, zrozumienia, wsparcia, zarzutów, pretensji, kłótni, krzyków, krytyki, niezadowolenia, ubliżania Poznań Warszawa adwokat radca prawny prawnik

Warto w tym miejscu zauważyć, że sąd nie ma możliwości stopniowania winy małżonków (wina „większa” i „mniejsza”) czy stosunkowego jej rozdzielenia. Nierówny stopień winy małżonków nie stanowi przeszkody do uznania ich współwinnymi rozkładu pożycia. Małżonek, który zawinił powstanie jednej z wielu przyczyn rozkładu, musi być uznany za współwinnego, choćby nawet drugi dopuścił się wielu cięższych przewinień. Współwinny może być również małżonek, reagujący ponad miarę, w sposób niedozwolony, na naganne zachowanie drugiego małżonka. Za taką niewłaściwą reakcję należy uznać np. urządzanie gorszących awantur, bicie współmałżonka, obrzucanie go wulgarnymi zniewagami. Reakcja niewinnego małżonka na naganne zachowanie drugiego podlega jednak ocenie na bazie konkretnej sprawy. Przykładowo, niewłaściwa reakcja małżonka pokrzywdzonego, jeśli nastąpiła bezpośrednio po wyrządzeniu krzywdy, może być usprawiedliwiona i niepoczytana za zawinioną współprzyczynę rozkładu pożycia.

Zgodnie z art. 58 § 1 KRO w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka w jakiej wysokości każdy z małżonków obowiązany jest do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Przy czym Sąd uwzględnia porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Stosownie natomiast do § 1a tego przepisu Sąd w przypadku braku porozumienia rodzicielskiego, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. W sprawach o alimenty sąd ma obowiązek dokładnego i wnikliwego ustalenia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentowania oraz możliwości ich zaspokojenia przez zobowiązanych. Zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka powinien być ustalony w ten sposób, aby w razie ich zaspokojenia stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców. Konsekwencją tego zapatrywania jest to, że rodzice w żadnym razie nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może się utrzymać samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. Zauważa się przy tym, że nie chodzi tu o mechaniczny podział osiąganych przez rodziców dochodów, ale o zbliżone z rodzicami zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb dzieci, przy uwzględnieniu ich wieku, stanu zdrowia, kierunku szkolenia oraz innych indywidualnych okoliczności.

Przez usprawiedliwione potrzeby, o jakich mowa w art. 135 KRO, należy rozumieć potrzeby bieżące, w zakresie utrzymania: materialne (wyżywienie, ubranie, mieszkanie, ogrzewanie, oświetlenie, leczenie w razie choroby) i niematerialne (duchowe, religijne, kulturalne) oraz potrzeby w zakresie wychowania, których zaspokojenie zapewni uprawnionemu rozwój fizyczny i umysłowy, pieczę, pielęgnację, odpowiednie wykształcenie, przygotowanie do samodzielnego życia w społeczeństwie. W tym miejscu podkreślić należy, iż usprawiedliwione potrzeby obejmują nie tylko te elementy, które zapewniają uprawnionemu minimum egzystencji, ale też normalne warunki bytowania, odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia i indywidualnym potrzebom – jeżeli uprawniony nie może zaspokoić ich samodzielnie, własnymi siłami. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za usprawiedliwione należy brać pod uwagę z jednej strony możliwości zobowiązanego – z drugiej zaś strony zakres i rodzaj potrzeb uprawnionego. Zawsze jednak jest konieczne zapewnienie dziecku podstawowych warunków egzystencji w postaci wyżywienia, zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosownej do wieku odzieży, środków na ochronę zdrowia, kształcenia podstawowego i zawodowego oraz środków na ochronę jego osoby i majątku.

Rodzice zatem, w zależności od swoich możliwości, obowiązani są zapewnić dziecku środki do zaspokojenia jego potrzeb fizycznych – wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby, jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia). Nie ma przy tym jednego katalogu potrzeb, które można uznać za usprawiedliwione i podlegające zaspokojeniu w ramach obowiązku alimentacyjnego. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za usprawiedliwione, należy brać pod uwagę z jednej strony możliwości zobowiązanego, z drugiej – zakres i rodzaj potrzeb. Granicę wysokości alimentów stanowią możliwości zarobkowe zobowiązanego, zatem wysokość alimentów nie może od tych możliwości abstrahować. Będzie to mieć wpływ na rozstrzygnięcie, w jakiej mierze możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego będą wzięte pod uwagę przy oznaczaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego.

Rozwód z powodu braku szacunku, zrozumienia, wsparcia, zarzutów, pretensji, kłótni, krzyków, krytyki, niezadowolenia, ubliżania Poznań Warszawa adwokat radca prawny prawnik

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na przypisanie obojgu małżonkom przewinień i zaniedbań obowiązków wynikających z art. 23 k.r.io.. W ocenie Sądu strony nie sprostały powyżej nakreślonym obowiązkom. Nie sposób dojść do odmiennych wniosków, wobec tego co strony zdołały przedstawić w niniejszym postępowaniu. Obojgu małżonkom można zarzucić brak szacunku, zrozumienia i wsparcia w realizacji ustalonych obowiązków. Strony czyniły sobie wzajemne zarzuty, pretensje, dochodziło między nimi z różnych, nawet błahych powodów do częstych kłótni, w czasie których oboje małżonkowie krzyczeli, ubliżali sobie, nadto pozwany cechował się wybuchowością, krzykiem reagował nawet na drobne uwagi żony. Powódka zarzucała mężowi brak zaangażowania porównywalnego do niej w podejmowaniu dodatkowej pracy i uzyskiwania wyższych dochodów, twierdząc że jest leniwy, zarzucała poświęcanie wolnego czasu na wypoczynek przed telewizorem lub wędkowanie, brak zaangażowania i cierpliwości w opiece nad córką, brak wsparcia.

Natomiast pozwany zarzucał żonie ciągłe, nieuzasadnione pretensje, krytykowanie jego starań, niezadowolenie z jego wynagrodzenia, brak zrozumienia dla jego problemów zdrowotnych (leczenia psychiatrycznego, neurologicznego), odpowiedzialność za, w jego ocenie, naganne wobec niego zachowania członków rodziny, rozliczał z czasu powrotu do domu po pracy, zwłaszcza po zmianach nocnych, zarzucając niewierność. Zwrócić należy uwagę, iż D. K. przyjęła w małżeństwie dominującą rolę. Powódka, mimo zgłaszanych zastrzeżeń co do sposobu funkcjonowania małżonków ze strony męża o wykazanie większego zainteresowania jego osobą, całkowicie je zignorowała, nie starała się zadbać o męża, nie wykazywała zainteresowania jego problemami i potrzebami.

Pozwany podjął leczenie psychiatryczne z powodu nadmiernej nerwowości, stanów lękowych. Powódka ujawniła to wobec swojej, co negatywnie wpływało na samopoczucie męża, zwłaszcza gdy temat jego leczenia poruszany był przez członków rodziny żony, w tym w tonie żartobliwym. Nadto między małżonkami coraz częściej dochodziło do sprzeczek i nieporozumień, a zaakceptowany model funkcjonowania rodziny – pracy powódki w istocie ponad siły i ciągłego mijania małżonków, skutkował ich oddalaniem, zmęczenie i ciągłe wzajemne pretensje budowało atmosferę wzajemnej niechęci, nerwowości, potęgowanej przez wybuchowość pozwanego i reagowanie krzykiem w czasie nawet wymiany zdań, a następnie odpowiedzi krzykiem przez powódkę na takie zachowanie męża.

Nadto początkowo małżonkowie zgodnie dążyli do osiągnięcia i utrzymania dobrego statusu materialnego. Strony uzgodniły podział ról w małżeństwie, a w konsekwencji po stronie pozwanego ograniczonych obowiązków w zakresie opieki nad dzieckiem i domowych przy nieświadczeniu pracy przez powódkę, który po zmianie okoliczności związanych z podjęciem zatrudnienia przez D. K. nie został w adekwatnym zakresie zmieniony, co skutkowało wzajemnymi pretensjami stron w tym zakresie. Strony wspólnie podjęły decyzję o zakupie większego mieszkania i zaciągnięciu kredytu hipotecznego, a pozostawieniu dotychczasowego mieszkania i jego wynajmowaniu. Na tle realizacji obowiązków rodzinnych i zawodowych dochodziło pomiędzy stronami do kłótni, sprzeczek słownych, powódka chcąc zachowania i podnoszenia statusu materialnego, oczekiwała zarazem większego zaangażowania męża w obowiązki zawodowe oraz domowe i życie rodziny.

Na uwagi powódki w tym zakresie pozwany natomiast reagował zdenerwowaniem, obie strony używały w czasie takiej kłótni słów obraźliwych, sytuacje te powtarzały się. Kolejnym przejawem winy ze strony powódki było samowolne rozdysponowanie przez nią wspólnymi środkami pieniężnymi, na etapie kiedy nie nastąpił rozkład pożycia małżeńskiego, zaś po stronie pozwanego rażąco naganna była przemoc fizyczna wobec żony, jakiej dopuścił się. Pozwana całkowicie zignorowała osobę współmałżonka, dokonując wypłaty 17 000 zł ze wspólnego konta. Niewątpliwie w świetle wyników postępowania dowodowego obie strony nie wypełniały należycie swoich obowiązków małżeńskich, a odmienne nasilenie nagannych zachowań nie ma znaczenia dla przypisania winy.

Rozwód z powodu braku szacunku, zrozumienia, wsparcia, zarzutów, pretensji, kłótni, krzyków, krytyki, niezadowolenia, ubliżania Poznań Warszawa

Prawidłowości rozstrzygnięcia w tym zakresie nie zmienia wnioskowany przez powódkę w apelacji dowód prawomocnego wyroku Sądu Rejonowy w O. w sprawie o sygn. akt (…). Jakkolwiek zgodnie z art. 11 KPC ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym, to jednak dowód ten potwierdza jedynie winę pozwanego w rozkładzie pożycia stron, która na obecnym etapie postępowania nie jest przez żadną ze stron kwestionowana, natomiast nie stanowi on dowodu na wyłączną winę pozwanego w rozkładzie, a w szczególności na brak winy powódki.

Kwestią sporną pomiędzy stronami była wysokość alimentów jakie powód powinien uiszczać na małoletnią córkę. W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. W niniejszej sprawie obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania, codzienną troskę o dziecko będzie realizowała powódka, z którą dziecko zamieszkuje, której zakres determinowany jest wiekiem dziecka. Pozwany natomiast będzie rodzicem dopełniającym, dlatego też powinien w większym zakresie finansowym przyczyniać się do jego utrzymania. Sąd przyjął, iż koszty utrzymania małoletniej W. obejmują: wyżywienie 500zł, odzież obuwie 200zł, środki higieniczno- kosmetyczne 50zł, basen 80zł, obiady w szkole 120zł, abonament telefoniczny 50zł, rozrywka 100zł, oraz rocznie wyprawka szkolna 250zł, rada rodziców 50zł, ubezpieczenie 38zł, składki szkolne 50zł, wycieczki szkolne 200zł.

Małoletnia W. z uwagi na przeżywane trudności emocjonalne związane z rozwodem rodziców wymaga konsultacji u psychologa, co generuje wydatki rzędu 60zł co 2-3 miesiące, gdyż w części korzysta z konsultacji w ramach NFZ. Udział małoletniej w kosztach utrzymania wspólnego mieszkania stron, w którym zamieszkuje wraz z matką to 260zł. Z uwagi na skrzywienie kręgosłupa zachodzi konieczność uczęszczania dziecka na zajęcia z basenu. Małoletnia jest pod stałą kontrolą poradni (…)w O.. Powódka z uwagi na świadczoną w zwiększonym wymiarze pracę w systemie zmianowym wskazała, iż korzysta z pomocy opiekunki i siostry, co generuje dodatkowe koszty rzędu 400zł miesięcznie, jednakże nie zaoferowała dowodów dla wykazania ponoszenia wskazanych kosztów (art. 6 KC).

Mając na uwadze zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego dziecka stron, determinowany jego wiekiem oraz uwzględniając możliwości zarobkowe powoda, Sąd zasądził od J. K. na rzecz małoletniej W. alimenty w wysokości po 700 zł miesięcznie. Sąd wziął pod uwagę typowe koszty utrzymania dziecka w wieku (…) lat, w tym wydatki na żywność, odzież, środki higieniczne, doraźne leczenie oraz przypadający na małoletnią koszt utrzymania mieszkania. Powódka nie wykazała bowiem celowości ponoszenia ponadprzeciętnych wydatków. Koszty kredytu zaciągniętego wspólnie przez strony obciążającego mieszkanie, są kwestią rozliczeń pomiędzy małżonkami i wskazywanie tego wydatku wśród kosztów utrzymania dziecka nie może zostać przez Sąd uznane. Wysokość świadczenia alimentacyjnego pozostaje na tożsamym poziomie jak w udzielonym zabezpieczeniu, albowiem od tego czasu nie nastąpiła zmiana okoliczności wpływających na wysokość świadczenia alimentacyjnego, co wskazała sama pozwana. W sprawie bezspornym było, ze nie zaistniały warunki mające wpływ na ewentualną modyfikację obowiązku alimentacyjnego pozwanego. Strony nadal pracują na tych samych stanowiskach, uzyskują podobne dochody, jak również potrzeby dziecka nie wzrosły w sposób istotny.

Zasądzone alimenty pozostają w zakresie możliwości zarobkowych J. K.. Podkreślić należy, iż możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody (tak Sąd Najwyższy w wytycznych z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNC 1988/4/42). Trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich z obowiązku świadczeń alimentacyjnych na rzecz dzieci, chyba że takiej możliwości pozbawieni są w ogóle. Pozwany jest osobą w sile wieku, zdolną do pracy, posiadającą doświadczenie zawodowe, zwłaszcza że przy ustalonym udziale własnym w bezpośredniej pieczy nad dzieckiem dysponuje możliwością poszukiwania i podjęcia dodatkowej pracy. Jego aktualny stan zdrowia nie wyklucza bowiem podejmowania zatrudnienia i wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie – I Wydział Cywilny z dnia 15 czerwca 2021 r. I ACa 1006/19

Rozwód z powodu braku szacunku, zrozumienia, wsparcia, zarzutów, pretensji, kłótni, krzyków, krytyki, niezadowolenia, ubliżania Poznań Warszawa adwokat radca prawny prawnik

Sąd Okręgowy wyrokiem orzekł:

1. rozwiązał przez rozwód małżeństwo powódki D. K. i pozwanego J. K.– z winy obu stron;

2. powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką stron W. K. ur. dnia (…) matce D. K., ograniczając władzę rodzicielską ojca J. K. do współdecydowania o istotnych sprawach życiowych dziecka;

3. nie orzekł o kontaktach pozwanego J. K. z małoletnią córką W. K.;

4. obciążył kosztami utrzymania i wychowania małoletniej córki stron oboje rodziców z tym, że zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej W. K. alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie, płatne do rąk matki dziecka do 10 dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek opóźnienia w zapłacie;

5. zniósł koszty procesu pomiędzy stronami;

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu