Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Alimenty wstecz na dzieci a wspólne konto w banku

Osoba, która dostarcza drugiemu środków utrzymania lub wychowania nie będąc do tego zobowiązana albo będąc zobowiązana z tego powodu, że uzyskanie na czas świadczeń alimentacyjnych od osoby zobowiązanej w bliższej lub tej samej kolejności byłoby dla uprawnionego niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami, może żądać zwrotu od osoby, która powinna była te świadczenia spełnić.

Sąd Najwyższy wyjaśnił, iż charakter roszczeń zwrotnych jest inny niż charakter roszczeń alimentacyjnych. Odrębny charakter roszczeń zwrotnych w porównaniu z roszczeniami alimentacyjnymi polega na tym, że są one roszczeniami czysto majątkowymi. Osoba, której przysługuje roszczenie regresowe nie jest ograniczona w dysponowaniu nim, może je przenieść na inną osobę lub zrzec się jego dochodzenia.

Do skutecznego dochodzenia roszczenia regresowego nie jest konieczna uprzednia konkretyzacja określonego stosunku alimentacyjnego. Sąd Najwyższy wyjaśnił, iż to z rodziców, które świadczyło alimenty na rzecz dziecka w zakresie przekraczającym jego obowiązek, nie traci roszczenia z art. 140 § 1 KRO względem drugiego rodzica – tylko z tej przyczyny, że mogło we właściwym czasie bez nadmiernych trudności uzyskać dla dziecka od drugiego z rodziców świadczenia alimentacyjne. (por. uchwała z dnia 6 marca 1975 r., III CZP 3/75, OSN CP 1976, nr 3, poz. 32).

Sąd Najwyższy podkreślił również, że małżonkowi, który wyłącznie łożył na utrzymanie wspólnego dziecka, przysługuje prawo domagania się od współmałżonka zwrotu odpowiedniej części poniesionych na ten cel kosztów, niezależnie od tego, z jakich źródeł czerpał on środki na zaspokojenie potrzeb dziecka. (por. uchwała z dnia 24 lutego 1978 r., III CZP 4/78, OSN CP 1978, nr 9, poz. 15).

W procesie regresowym o dochodzenie dla ustalenia stanu majątkowego i zarobków obu stron, lecz tylko pozwanego (zobowiązanego) i uprawnionego, który w procesie udziału nie bierze, i to tego stanu, jaki istniał w czasie, którego roszczenie regresowe dotyczy.

Alimenty wstecz na dzieci a wspólne konto w banku Poznań

Dochodzenie powinno bowiem zmierzać do ustalenia, jakich świadczeń alimentacyjnych powinien dokonać zobowiązany i jakie świadczenia na skutek tego można uważać za poniesione w jego miejsce przez powoda. (por. uchwała 7 sędziów SN z dnia 29 stycznia 1954 r., IC 3074/52 OSN 1955, nr 4, poz. 68).

Ze względu na powyższe wysokość roszczeń regresowych podlega zatem podwójnemu ograniczeniu, z jednej strony limituje ją wartość świadczeń spełnionych na rzecz uprawnionego przez dochodzącego roszczenia regresowe, a z drugiej strony granicę tego roszczenia stanowi zakres usprawiedliwionych i podlegających zaspokojeniu potrzeb uprawnionego.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 KRO – rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać.

Natomiast art. 135 KRO stanowi zaś, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego określenie wysokości alimentów od każdego z rodziców na rzecz dziecka stanowi wypadkową usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego oraz wkładu osobistych starań rodzica o utrzymanie i wychowanie dziecka. (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 1 lipca 1974 r., III CZP 41/74, OSN CP 1975, nr 5, poz. 76).

Do zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego będącego w niedostatku należy zaliczyć tylko takie potrzeby (materialne i niematerialne), których zaspokojenie jest konieczne do godziwej egzystencji uprawnionego.

Najszerszy zakres usprawiedliwionych potrzeb przysługuje dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Przyjmuje się, że zakres ten powinien być ustalony w ten sposób, aby w razie zaspokojenia potrzeb stopa życiowa dziecka była taka sama, jak stopa życiowa rodziców.

Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, iż rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich sami żyją. (por. IV uchwała SN z dnia 16 grudnia 1987 r.).

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

W okresie objętym żądaniem pozwu tworzyły związek małżeński i wspólnie wychowywały nieletnia córkę. W październiku powódka wraz z córką wyprowadziła się ze wspólnie zajmowanego lokalu do drugiego mieszkania stron. Koszty utrzymania córki w przeważającej części ponosiła powódka tj. regulowała je ze środków finansowych pochodzących z pracy zawodowej i wynajmu mieszkania (do czasu wprowadzenia się do niego) gromadzonych na koncie bankowym własnej działalności gospodarczej. Pozwany regulował opłaty za oba mieszkania i w ograniczonym stopniu opłacał wydatki na potrzeby córki – głównie w tym zakresie w jakim spędzał z nią czas poza miejscem zamieszkania. Pozwany w tym okresie pracował i posiadał stałe dochody rzędu około 5000zł miesięcznie, które wpływały na konto bankowe. Współwłaścicielem tego konta była powódka, która miała możliwość zarówno zasięgania informacji o jego stanie jak i dokonywania na nim operacji na równi z pozwanym. Powódka wiedziała o fakcie wykonywania pracy przez pozwanego jako analityka biznesowego w okresie objętym pozwem.

Alimenty wstecz na dzieci a wspólne konto w banku Poznań

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym dość zgodnych zeznań stron nie ma podstaw do uwzględnienia powództwa. Podstawą pozwu było roszczenie oparte o przepis art. 140 KRO. Zdaniem Sądu nie zostały spełnione wszystkie przesłanki ujęte w treści przepisu. Mowa w nim bowiem o takiej sytuacji kiedy to spełnione są równocześnie następujące przesłanki:

Po pierwsze, powódka musiałaby dostarczać innej osobie (swojej córce) środków utrzymania i tak rzeczywiście było co potwierdzał także pozwany i co Sąd uznał za bezsporne.

Po drugie pozwany musiałby być także zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych w bliższej lub tej samej kolejności co powódka i tak również było albowiem pozwany jako ojciec małoletniej ma równe z matką zobowiązania alimentacyjne wobec swojej córki.

Po trzecie dostarczanie środków utrzymania córce przez powódkę (na zasadzie wyłączności bądź prawie wyłączności) musiałoby mieć tą przyczynę, że uzyskanie na czas świadczeń alimentacyjnych przez uprawnionego (to jest córkę stron) byłoby dla niego niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami, a tak żadną miarą nie było. Było wręcz odwrotnie- uprawniona czyli małoletnia córka stron mogła i to z łatwością uzyskać świadczenia alimentacyjne od pozwanego.

Zgodne twierdzenia stron poparte także wydrukami bankowymi na których widnieją dane obu stron jako właścicieli konta nie pozostawiają wątpliwości, co do tego, że strony miały wspólne konto regularnie zasilane przez pozwanego, o którym powódka wiedziała i miała do niego nieograniczony dostęp. Wiedziała także że pozwany zarabia pieniądze z tytułu świadczenia pracy. Na koncie znajdowały się środki pozwalające, co do zasady pokryć część kosztów utrzymania córki stron.

Tym samym uprawniona do świadczeń alimentacyjnych nieletnia mogła za pośrednictwem jednego ze swoich przedstawicieli ustawowych z łatwością i w każdej chwili uzyskać świadczenia alimentacyjne od swojego ojca. Wystarczyło aby powódka kontrolowała stan (także swojego przecież) konta i wypłacała z niego pieniądze. Skoro tego nie robiła, to było to wynikiem wyłącznie jej woli, a nie istniejących przeszkód uniemożliwiających lub nadmiernie utrudniających taką drogę zaspokojenia potrzeb materialnych uprawnionej.

Wyklucza to uznanie roszczenia pozwu za zasadny wobec nie spełnienia wszystkich występujących łącznie przesłanek ustawowych na jakich powódka opierała swoje racje procesowe. Dlatego też Sąd powództwo oddalił. Wyrok Sądu Rejonowego – VI Wydział Rodzinny i Nieletnich VI RC 186/17

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu