Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Kontakty bieżące weekendowe w ciągu roku a wakacje, ferie, Święta i inne dni. Czy w okresie wakacji, ferii, Świąt obowiązują kontakty bieżące i weekendowe w ciągu roku, gdy są osobno i odrębnie uregulowane?

W Polsce prawo i obowiązek utrzymywania kontaktów między rodzicami a dziećmi określone zostało m.in. w art. 113 KRO. Paragraf 2 przytoczonego przepisu określa podstawowe zasady sposobu utrzymywania kontaktów. Zawiera przykładowy katalog elementów składających się na kontakty z dzieckiem, które obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej. Z realizacją prawa do porozumiewania się na odległość wiązać się będzie zobowiązanie tego z rodziców, u którego dziecko na stałe przebywa, do przekazywania dziecku korespondencji, udostępnienia komputera, telefonu, a także podania właściwego adresu poczty elektronicznej oraz numeru telefonu (J. Ignaczewski, Kodeks rodzinny…, s. 650). Jak wskazano w uzasadnieniu projektu, katalog elementów kontaktów z dzieckiem ma charakter otwarty, ale zawiera najważniejsze składniki kontaktów z dzieckiem i powinien ułatwić formułowanie rozstrzygnięcia sądowego, dotyczącego tej materii (Uzasadnienie projektu…, s. 39). W uzupełnieniu można wskazać na prawo osoby uprawnionej do informacji o drugiej osobie. Należy zauważyć, że nowe brzmienie przepisu dostosowane zostało do postanowień konwencji dotyczącej kontaktów z dziećmi z dnia 15 maja 2003 r., posługujących się pojęciem kontaktów w szerokim ujęciu (por. uchwałę SN z dnia 8 marca 2006 r., III CZP 98/05, OSN 2006, Nr 10, poz. 158).

Kontakty widzenia bieżące ciągu roku weekendowe a wakacje, ferie, święta uregulowane osobno i odrębnie dni

Zgodnie z art. 1135 KRO Sąd opiekuńczy może zmienić rozstrzygnięcie w sprawie kontaktów, jeżeli wymaga tego dobro dziecka. Wydane przez sąd orzeczenia dotyczące kontaktów z dzieckiem (a więc zarówno na podstawie art. 1132, jaki i art. 1133 a także art. 58 § 1 czy art. 107 § 2) mogą zostać przez sąd zmienione. Rozstrzygające znaczenie w tej sprawie ma wzgląd na dobro dziecka. Zmiana ta może polegać na zaostrzeniu środków ingerencji, jak i na ich złagodzeniu. Jeżeli więc np. sąd stwierdzi, że ograniczenie kontaktów z dzieckiem nie wywołuje pożądanych, z punktu widzenia dobra dziecka, efektów, wówczas zakaże ich utrzymywania, jeżeli są spełnione przesłanki takiego zakazu. Może również zaistnieć sytuacja odmienna. Na przykład sąd stwierdzi, że brak jest podstaw do dalszego utrzymywania zakazu kontaktów. W takim wypadku sąd może uchylić ten zakaz, jednocześnie wskazując – jeżeli jest taka potrzeba z uwagi na dobro dziecka – na czym polegać ma ograniczenie kontaktów. Ograniczenie to może zostać następnie zniesione.

Problematyka kontaktów osobistych rodziców z dziećmi została uwzględniona w europejskich standardach prawnych. Zasada 6 rekomendacji nr R (84) w sprawie władzy rodzicielskiej z 28 lutego 1984 roku zapewnia rodzicowi niewychowującemu dziecka prawo do utrzymywania z nim kontaktów osobistych. Z kolei konwencja o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526) ujmuje prawo do utrzymywania kontaktów osobistych z rodzicami jako prawo samego dziecka. Zgodnie z art. 9 ust. 3 dziecko ma prawo do utrzymywania regularnych stosunków osobistych i bezpośrednich kontaktów z obojgiem rodziców, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to sprzeczne z najlepiej pojętym interesem dziecka.

Przyjęta w dniu 3 maja 2002 r. w W. przez Komitet Ministrów Rady Europy konwencja dotycząca kontaktów z dziećmi, podpisana przez Polskę dnia 24 września 2003 r., określa pojęcie kontaktów w szerokim ujęciu. Obejmuje ono nie tylko osobistą styczność – w tym poza miejscem zamieszkania dziecka – ale także kontakt telefoniczny oraz przez pocztę elektroniczną, co nie zastępuje, lecz uzupełnia kontakty bezpośrednie, a może je zastąpić jedynie w wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach. W pojęciu tym mieści się również obowiązek informowania osoby uprawnionej o dziecku i dziecka o tej osobie (M. S. (red.), Standardy prawne Rady Europy. Teksty i komentarze, W. 1995; W. S., Komentarz do Rekomendacji Nr R(84)4 (w:) M. S. (red.), Standardy prawne…, s. 213 i n., J. I., Władza rodzicielska…, s. 193 i n.).

Utrudnienia kontaktów

Postępowanie w sprawach dotyczących wykonywania kontaktów z dzieckiem uregulowane są w przepisach art. 59815 – 59821 KPC przewidujących w szczególności zasady nakładania sankcji pieniężnych na osoby nie wykonujące nałożonych obowiązków oraz regulujących zasady zwrotu wydatków poniesionych w związku z przygotowaniem do kontaktów, do których nie doszło.

Przepis art. 59815§ 1 KPC stanowi, że jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku. Zgodnie z treścią przepisu art. 59816 § 1 KPC , jeżeli osoba, której sąd opiekuńczy zagroził nakazaniem zapłaty określonej sumy pieniężnej, nie wypełnia nadal swego obowiązku, sąd opiekuńczy nakazuje jej zapłatę należnej sumy pieniężnej, ustalając jej wysokość stosownie do liczby naruszeń.

Kontakty widzenia bieżące ciągu roku weekendowe a wakacje, ferie, święta uregulowane osobno i odrębnie dni

Postępowanie w sprawach dotyczących wykonywania kontaktów z dzieckiem w istocie ogranicza się do ustalenia istnienia wykonalnego orzeczenia regulującego kontakty z dzieckiem oraz ustalenia, czy doszło do naruszenia w realizacji tego orzeczenia.

Postępowanie w przedmiocie nałożenia sankcji za niewykonywanie kontaktu z dzieckiem ma specyficzny, odrębny charakter i nie jest jego przedmiotem ponowna ocena zasadności ustalonych wcześniej prawomocnym orzeczeniem kontaktów. Dlatego postępowanie dowodowe w tych sprawach ogranicza się do ustalenia po pierwsze, czy doszło do naruszenia prawomocnego i wykonalnego orzeczenia w przedmiocie kontaktów, a po wtóre, w przypadku pozytywnego ustalenia pierwszej przesłanki, ustalenia możliwości zarobkowych i majątkowych rodzica naruszającego orzeczenie o kontaktach w kontekście wysokości sankcji finansowej za niewykonany kontakt.

Reguła tego ograniczonego w istocie postępowania dowodowego ma celu wyeliminowanie ponownej oceny celowości orzeczonych kontaktów oraz zapewnienie względnej szybkości postępowania, którego celem jest zakończenie niezgodnej z dobrej dziecka blokady kontaktu z jednym z rodziców. Jedynie wzgląd na dobro dziecka może w szczególnych wypadkach prowadzić do wniosku, że orzeczony kontakt na tyle stanowi zagrożenia dla dobra dziecka, że nie powinien być egzekwowany poprzez nakładanie sankcji pieniężnej. W ocenie Sądu, analiza materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie, ale także akt sprawy rozwodowej, nie pozwala na przyjęcie, iż przymusowa realizacja kontaktów ustalonych w wyroku rozwodowym zagraża w jakikolwiek sposób dobru dziecka.

Brzmienie cytowanych wyżej przepisów art. 59815 i 59816 KPC wskazuje, że pierwszym postanowieniem sądu opiekuńczego w sprawie wykonywania kontaktów z dzieckiem jest zagrożenie osobie zobowiązanej tą karą. Drugim dopiero etapem jest nałożenie takiej kary, w przypadku nie wypełniania nadal obowiązków przez osobę, której zagrożono nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej.

Kontakty bieżące i weekendowe w ciągu roku a wakacje, ferie zimowe, Święta i inne uregulowane dni

Z kolei jak wygląda kwestia kontaktów w wakacje letnie, ferie zimowe, Święta czy inne uregulowane terminy, gdy Sąd uregulował kontakty bieżące w ciągu tygodnia albo weekendu. Czy przykładowo w wakacje ojciec dziecka ma prawo do 2 tygodni w lipcu, a poza tym może realizować kontakty weekendowe w co 2 weekend miesiąca od piątku do niedzieli? Są dwie interpretacje takiej sytuacji i wszystko zależy od Sędziego. Z jednej strony są sędziowie, którzy uważają, że odrębne uregulowanie oznacza, że w innych terminach kontakty bieżące nie obowiązują. Są też Sędziowie, którzy uważają, że obowiązują. Wynika to z braku regulacji w przepisach prawa. Osobiście uważam, że jeśli dany okres jest osobno uregulowany, przykładowo wakacje, to nie ma kontaktów tygodniowych czy bieżących w ciągu roku. Podobniej uważał Sąd w poniższej ciekawej sprawie.

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

O. C. (1) i obwiniony W. W. byli małżeństwem i z tego związku w dniu(…)., urodziła się ich córka B.. Po rozstaniu rodziców małoletnia zamieszkała z matką, która od pewnego czasu pracowała i mieszkała w O., a obwiniony mieszka i pracuje w W.. W dniu 12 lutego, przed Sądem Rejonowym, Wydziałem (…) w sprawie o ustalenie miejsca pobytu małoletniej i ustalenie kontaktów zawarta została ugoda na mocy której obwiniony mógł spędzać z córką każdy I, III i V weekend miesiąca od piątku od godz. 18(00)do niedzieli do godz. 19(00)poza jej miejscem zamieszkania. Natomiast w okresie wakacyjnym obwiniony miał spędzać z córką co najmniej siedem dni w lipcu każdego roku i co najmniej siedem dni w sierpniu każdego roku, poza miejscem zamieszkania małoletniej oraz jeden pełny weekend w lipcu i jeden w sierpniu, po uprzednim ustaleniu ww. terminów z matką dziecka z miesięcznym wyprzedzeniem. Podobnie odrębnie uregulowane zostały kontakty obwinionego w okresach Świąt Bożego Narodzenia, Ś. Wielkanocnych i tzw. ferii zimowych.

Kontakty widzenia bieżące ciągu roku weekendowe a wakacje, ferie, święta uregulowane osobno i odrębnie dni Poznań

Sposób realizowania tych kontaktów ustalonych ugodą rodził wiele sporów i wywoływał konflikty między rodzicami, czego wyrazem było kierowanie wzajemnych oskarżeń i różnych wniosków składanych w trakcie toczącego się przez kilka lat procesu rozwodowego przed Sądem Okręgowym. Między innymi O. C. (1) złożyła wniosek w trybie zabezpieczenia powództwa o zmianę sposobu uregulowania kontaktów obwinionego z córką. W wyniku uwzględnienia jej wniosku, postanowieniem z dnia 27 maja, zmieniono ustalenia dotyczące kontaktów obwinionego z córką, w ten sposób, że może on spędzać z nią każdy I, III i V weekend miesiąca: od piątku od godziny 17(00)do niedzieli do godziny 18(30)– poza miejscem zamieszkania córki, w wakacje obwiniony ma prawo spędzać z córką pierwszy tydzień lipca, liczony od pierwszej soboty lipca od godziny 9(00)do następnej soboty do godziny 18(30)oraz drugi tydzień sierpnia liczony od drugiej soboty sierpnia od godziny 9(00)do następnej soboty do godziny 18(30) – poza miejscem zamieszkania córki.

Zgodnie z tymi ustalonymi zasadami w wakacje obwiniony spędził z córką po tygodniu w miesiącach lipcu i sierpnia, a nawet dodatkowo, za zgodą O. C. po dwa weekendy według „starych” zasad tj. również weekend w lipcu i sierpniu.

W dniu 28 sierpnia, pomimo jednoznacznie brzmiących rozstrzygnięć sądowych obwiniony przyjechał do miejsca zamieszkania córki w O. z zamiarem zabrania jej ze sobą. Kiedy jej, ani O. C. nie zastał w miejscu zamieszkania zadzwonił na telefon alarmowy Policji i zażądał interwencji funkcjonariuszy. Na miejsce został wysłany patrol, któremu obwiniony okazał kopię ugody zawartej przed Sądem Rejonowym. Funkcjonariusze po stwierdzeniu, że O. C. i córki nie ma w miejscu zamieszkania ograniczyli się do sporządzenia stosownej dokumentacji. Kiedy o tym zdarzeniu dowiedziała się O. C. (1) postanowiła zawiadomić Komendę Miejską Policji w O. o popełnieniu przez obwinionego wykroczenia z art. 66 § 1 kw i art. 107 kw. Po przeprowadzeniu czynności wyjaśniających ostatecznie oskarżyciel skierował przeciwko obwinionemu wniosek o ukaranie za wykroczenie z art. 66 § 1 kw.

Obwiniony w wyjaśnieniach złożonych na etapie czynności wyjaśniających nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu twierdząc, że nie można przypisać mu zamiaru działania w celu wywołania niepotrzebnej czynności Policji bowiem działał on w przekonaniu, że nadal obowiązują go zasady dotyczące kontaktów z córką określone w ugodzie przed Sądem Rejonowym.. Zapewniał, że jego zamiarem nie było złośliwe wprowadzenie w błąd funkcjonariuszy a zabezpieczenie dowodów w sprawie o kontakty z dzieckiem.

Kontakty widzenia bieżące ciągu roku weekendowe a wakacje, ferie, święta uregulowane osobno i odrębnie dni Poznań

Wyjaśnienia obwinionego generalnie nie zasługują na wiarę i w ocenie Sądu stanowią jedynie wyraz przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności.  Przede wszystkim należy podkreślić, że obwiniony jest z wykształcenia prawnikiem i prezesem kancelarii prawnej specjalizującej się m.in. w sprawach rozwodowych. Tym samym doskonale znana jest mu m.in. problematyka związana z regulowaniem kontaktów rodzica z dzieckiem.

Nawet już pobieżna lektura treści ugody zawartej przed Sądem Rejonowym wO. w dniu 12 lutego, prowadzi do jedynego logicznego wniosku, że regulacja dotycząca kontaktów z dzieckiem w okresie wakacyjnym jest regulacja odrębną (lex specialis) w stosunku do regulacji dotyczącej kontaktów w pozostałych częściach roku i tym samym zasady te w okresie wakacyjnym nie mają zastosowania. Oznacza to, że nawet mimo zmian w tych kontaktach dokonanych przez postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 27 maja  reguła dotycząca tych kontaktów pozostała w praktyce bez zmian, a zatem regulacji obowiązujących w okresie pozawakacyjnym nie można stosować do okresu wakacji. Tym samym jest oczywiste, że obwiniony nie mógł domagać się w dniu 28 sierpnia, kontaktu z córką, bowiem wykorzystał już w tym miesiącu pulę kontaktów z córką.

Obwiniony w dniu 10 sierpnia uczestniczył osobiście w rozprawie przed Sądem Okręgowym w W. w sprawie o rozwód. Tym samym miał pełną świadomość treści postanowienia z dnia 27 maja i o tym, że w dniu 28 sierpnia jest ono w zakresie dotyczącym kontaktów z córką prawomocne i wykonalne.

O tym, że obwiniony doskonale zdawał sobie sprawę z możliwości kontaktów z córką w okresie wakacyjnym i ograniczeń z tym związanych świadczy również kserokopia wiadomości tekstowej jaką wysłał on do O. C. w dniu 17 lipca.

Również z zeznań świadka O. C. wynika, że obwiniony doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że może kontaktować się córką jedynie w sposób wskazany wyżej a jego zachowanie w dniu 28 sierpnia miało tak naprawdę nie służyć dobru dziecka a miało na celu „narobienie wstydu” byłej żonie, gdyż wiedział, że mieszka ona w (…), a interwencja Policji wywoła tam komentarze i niepotrzebną „sensację”.

Sąd mimo, iż miał świadomość konfliktu istniejącego między O. C. a obwinionym nie uznał aby jej relacje dotyczące okoliczności czynu zarzucanego obwinionemu były nadmiernie subiektywne i tym samym niewiarygodne. Sąd mając możliwość osobistego kontaktu z tym świadkiem na rozprawie uznał jej relację za wyważoną i szczerą.

Jako niewiele wnoszące do ustaleń stanu faktycznego Sąd uznał zeznania obu świadków – funkcjonariuszy Policji interweniujących w tej sprawie. Świadkowie niewiele już pamiętali z przebiegu tej interwencji ale nie zaprzeczyli przy tym, że obwiniony okazał im jedynie odpis postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12.02. Tym ustaleniom nie przeczy również treść notatki urzędowej sporządzonej przez jednego z interweniujących gdzie jest wyraźne odwołanie do treści właśnie tego postanowienia. Podobnie również należy interpretować nagranie rozmowy telefonicznej obwinionego z dyżurnym K. O., bo i w tej rozmowie obwiniony powołuje się na orzeczenie Sądu, raz, że już nieaktualne w pełni, to jeszcze interpretując je w sposób oczywiście nieprawidłowy.

Kontakty widzenia bieżące ciągu roku weekendowe a wakacje, ferie, święta uregulowane osobno i odrębnie dni Poznań

Tym samym Sąd uznał, że przeprowadzone w niniejszej sprawie dowody pozwalają na przyjęcie, iż obwiniony był sprawcą zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję przepisu art. 66 § 1 kw. Bezsporne jest, że swoim telefonem, w okolicznościach wskazanych wyżej obwiniony wywołał niepotrzebną czynność funkcjonariuszy Policji, bowiem mimo pełnej świadomości, że w tym dniu nie ma prawa do kontaktu z córką zadzwonił na telefon alarmowy doprowadzając do wysłania do miejsca zamieszkania O. C. zupełnie zbędnego patrolu Policji.

Wymierzając karę obwinionemu Sąd uznał jako okoliczności obciążające znaczny stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu wyrażający się w działaniu z oczywiście niskich pobudek, chęci „odegrania” się na matce dziecka. Od obwinionego jako prawnika należy oczekiwać zdecydowanie wyższej świadomości prawnej i tym samym wyższych standardów jego przestrzegania. Poprzez dążenie do wywołania zbędnej czynności organów Policji zakłócił jej normalne funkcjonowanie i w ten sposób mógł utrudniać wykonanie przez tę instytucję czynności, które w tym czasie rzeczywiście były potrzebne, a których nie można było wykonać wskutek zaabsorbowania bezpodstawnym zgłoszeniem obwinionego.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł wobec obwinionego karę jak w części dyspozytywnej wyroku, uznając, że ma ona za zadanie przede wszystkim stanowić dla niego przestrogę na przyszłość i wdrożyć go do pełnego poszanowania prawa i powstrzymywania się od podobnych instrumentalnych zachowań wobec organów państwa.

Na podstawie przytoczonych w wyroku przepisów Sąd obciążył obwinionego obowiązkiem uiszczenia kosztów postępowania i opłaty uznając, iż jego sytuacja materialna i rodzinna pozwala mu na ich poniesienie. Wyrok Sądu Rejonowego – IX Wydział Karny z dnia 30 marca 2016 r. IX W 3975/15

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu