Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Przymusowe za zgodą Sądu leczenie żony w szpitalu psychiatrycznym z powodu choroby psychicznej i schizofrenii paranoidalnej

Należy pamiętać, że sprawa o umieszczenie osoby chorej w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody jest sprawą o dużym ciężarze gatunkowym i o poważnych następstwach. Skierowanie do szpitala psychiatrycznego osoby objętej wnioskiem, odwołującym się do art. 29 ustawy, stanowi bowiem ewidentny przypadek ingerencji w sferę konstytucyjnej wolności i nietykalności cielesnej obywatela, która może nastąpić tylko w razie konieczności prawnej i dla dobra osoby chorej. Przywołując z aprobatą poglądy głoszone w orzecznictwie Sądu Najwyższego, trzeba wskazać, że kontrola sądów spełnienia w stanie faktycznym sprawy przesłanek uzasadniających uwzględnienie wniosku powinna opierać się na ścisłych, uporządkowanych i niezbitych ustaleniach i być zawsze szczególnie wnikliwa, zwłaszcza wówczas, gdy osoba, której wniosek dotyczy żąda wyjaśnienia, czy rzeczywiście jej zachowanie uzasadnia w świetle obowiązującego prawa przymusową hospitalizację (por. postanowienie z 12.07.1996 r., II CRN 81/96 – OSNC 96/12/164 oraz postanowienie z 22.07.2010 r. I CSK 234/10 OSNC 2011, nr B poz. 32). Rozstrzygnięcie sądu nie może sprowadzać się do powtórzenia wyrażeń ustawowych bez nasycenia ich konkretną treścią. Ponadto Sąd Rejonowy nie może , mając do dyspozycji pełny materiał dowodowy, wnioskować o istnieniu tych przesłanek wyłącznie w oparciu o opinię biegłego sporządzonej po jednorazowym badaniu uczestniczki , w sytuacji , gdy pozostałe dowody nie wspierają płynącej z opinii tezy biegłego.

Przymusowe za zgodą Sądu leczenie żony w szpitalu psychiatrycznym z powodu choroby psychicznej i schizofrenii paranoidalnej Poznań

Należy zauważyć , że ocena istnienia przesłanki materialnej orzeczenia przymusowego umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym określona w art. 29 ust. 1 pkt 1 OchrZabUp. wymaga z jednej strony wiadomości specjalnych uzasadniających konieczność dopuszczenia dowodu z opinii jednego lub kilku biegłych, zgodnie z art. 278 § 1 KPC i art. 46 ust. 2 OchrZabUp., celem ustalenia, czy i na jakie schorzenia psychiczne cierpi uczestniczka , jaki jest sposób jej leczenia, szczególnie w szpitalu psychiatrycznym, oraz czy i dlaczego brak takiego leczenia spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia. Z drugiej zaś strony wymaga wnikliwej oceny sądu, jakie okoliczności sprawy, w szczególności , jakie zachowania uczestnika wskazują na to, że nieprzyjęcie go do szpitala psychiatrycznego spowoduje znaczne pogorszenie stanu jego zdrowia psychicznego, oraz na czym to znaczne pogorszenie mogłoby polegać . (postanowienie SN z 22 lipca 2010 r., I CSK 234/10, LexPolonica nr 2542133, OSNC 2011, nr B, poz. 32). W tym samym orzeczeniu Sąd Najwyższy stanął na słusznym stanowisku, iż sąd procedujący w przedmiocie wniosku o umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym nie może ograniczyć się tylko do poznania wniosków końcowych biegłego psychiatry, lecz sam powinien dokonać oceny i wykazać okoliczności uzasadniające wniosek, iż nieprzyjęcie określonej osoby do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie jej zdrowia psychicznego.

Jak słusznie podniósł Sąd Najwyższy, przez pojęcie „znaczne pogorszenie stanu zdrowia psychicznego” – uwzględniając art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego – należy rozumieć doprowadzenie się przez osobę chorą psychicznie, na skutek niepodejmowania leczenia, do stanu uniemożliwiającego jej funkcjonowanie w rodzinie w miejscu zamieszkania lub w pracy. Takie rozumienie tego pojęcia pozwala ograniczyć hospitalizację przymusową tylko do tych osób, dla których jest ona niezbędna. Nie należy bowiem ułatwiać jej stosowania wobec osób chorych psychicznie, które zachowują się w sposób nawet rażąco odbiegający od wymagań społecznych, ale mogą funkcjonować bez większych trudności w rodzinie, miejscu zamieszkania i pracy (postanowienie SN z 22 kwietnia 2010 r., V CSK 384/09, LexPolonica nr 4129866). Przesłanki orzekania umieszczenia przez sąd bez zgody w szpitalu psychiatrycznym z uwagi na to, iż samo umieszczenie w szpitalu ogranicza w istotny sposób swobody i wolności obywatelskie powinny być interpretowane w sposób zawężający (restryktywny), a nie rozszerzający z zastosowaniem elementów analogii. Także prognoza, że umieszczenie w szpitalu wpłynie pozytywnie na stan zdrowia osoby chorej, nie jest przesłanką orzeczenia o przymusowym umieszczeniu w szpitalu na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 OchrZabUp. (postanowienie SN z 27 lutego 2008 r., III CSK 318/07, LexPolonica nr 2037078).

Przymusowa hospitalizacja osoby chorej psychicznie na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego jest ingerencją w sferę wolności i nietykalności osobistej człowieka. Z tego powodu kontrola sądu w zakresie spełnienia ustawowych przesłanek jej zastosowania powinna być szczególnie wnikliwa, zwłaszcza, gdy osoba dotknięta nią odczuwa pokrzywdzenie i kwestionuje jej zastosowanie. Obowiązkiem sądu jest więc czuwanie, aby korzystanie z przewidzianego w art. 29 ust. 2 ustawy z 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego uprawnienia przez wskazane w nim osoby następowało wyłącznie w tych wypadkach, w których spełnione zostały ustawowe przesłanki przymusowej hospitalizacji osoby chorej psychicznie. Orzekając o tej hospitalizacji, sąd powinien ściśle kierować się wskazanymi w ustawie przesłankami jej zastosowania, nie może ich poddawać ani wykładni rozszerzającej, ani analogii, ponieważ konsekwencją postanowienia uwzględniającego wniosek jest ingerencja w sferę praw i wolności obywatelskich osoby chorej psychicznie (postanowienie SN z dnia 22 kwietnia 2010 r. V CSK 384/09.).

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Wnioskodawca R. S. wystąpił z wnioskiem o przymusowe leczenie psychiatryczne swojej żony T. S. bez jej zgody. Małżonkowie S. mieszkali w S. Wnioskodawca argumentował, że T. S. od około 10 lat leczona była w (…) psychiatrycznie, w tym trzykrotnie szpitalnie w związku z zachowaniami agresywnymi (rzucała szkłem, atakowała nożem). Uczestniczka po opuszczeniu szpitala czuła się lepiej i wyjechała do Polski. Jednak przestałą przyjmować leki. Wówczas stała się agresywna w stosunku do siostry i jej męża. Stwarzała zagrożenie dla siebie i innych: chodziła środkiem ulicy nie zważając na przejeżdżające samochody. Ponadto jest niedożywiona. Uczestniczka nigdy nie chciała leczyć się dobrowolnie. Nie wyraża zgody na konsultację psychiatryczną oraz leczenie szpitalne.

Przymusowe za zgodą Sądu leczenie żony w szpitalu psychiatrycznym z powodu choroby psychicznej i schizofrenii paranoidalnej Poznań

Sąd uznał, iż dotychczasowe zachowania uczestniczki w postaci odmowy leczenia, negowania choroby, nie przyjmowania leków, a nadto ataki agresji kierowane przeciwko siostrze i szwagrowi, zaniedbania w swoim wyglądzie oraz w miejscu zamieszkania, niedożywienie, urojenia, a także brak kontaktu logicznego podczas badania, nie pamiętanie okoliczności i przebiegu badania, opisanie dokładne okoliczności, które nie miały miejsca (prezentowanie objawów wytwórczych) spowoduje pogarszanie stanu zdrowia co będzie polegało na pogłębianiu się dotychczasowych objawów, w tym agresji kierowanej przeciwko siostrze i szwagrowi, a także zakłócaniem porządku publicznego w miejscach publicznych i stwarzanie tym zagrożenia dla siebie i innych. W przypadku negacji choroby właściwy i konieczny jest sposób leczenia w szpitalu psychiatrycznym.

Stan zdrowia psychicznego uczestniczki został zdiagnozowany przez biegłą A. M., która w sposób zdecydowany stwierdziła konieczność umieszczenia uczestniczki w szpitalu psychiatrycznym. Tożsame stanowisko prezentował wnioskodawca. Jak wynika z opinii biegłej stan zdrowia psychicznego uczestniczki pogarsza się. Cierpi ona na przewlekłą chorobę – schizofrenię paranoidalną. Nie przyjmuje leków i nie zamierza ich przyjmować. Biegła lekarz psychiatra wskazała przy tym, że umieszczenie uczestniczki w szpitalu psychiatrycznym jest dla niej najlepszą formą pomocy.

Dotychczas uczestniczka nie podjęła leczenia nawet niestacjonarnego, albowiem neguje chorobę, co nie zapobiega pogarszaniu się jej stanu zdrowia. Uczestniczka nie zamierza skorzystać ze skierowania do lekarza psychiatry i podjąć leczenia w tym zakresie. Dotychczasowe próby nakłonienia T. S. do leczenia przez siostrę i męża są nieskuteczne. Sytuacja ta utrzymuje się od około roku, nie sposób zatem uznać za prawdopodobne, że uczestniczka sama zmieni swoje podejście do leczenia psychiatrycznego. Ocenę tę potwierdza treść jej zeznań. Relacje istniejące w rodzinie nie wskazują również na to, iż siostra będzie w stanie nakłonić ją do systematycznego leczenia. Powtórzyć przy tym należy, że zaburzenia uczestniczki oparte są na przekonaniach, które nie podlegają perswazji słownej.

Przymusowe za zgodą Sądu leczenie żony w szpitalu psychiatrycznym z powodu choroby psychicznej i schizofrenii paranoidalnej Poznań

W takich okolicznościach utrwala się, zdaniem Sądu Rejonowego sytuacja, w której uczestniczka odbiera rzeczywistość w sposób nieadekwatny, narasta u niej lęk oraz poczucie zagrożenia. Niepodjęcie leczenia psychiatrycznego może spowodować dalsze, w ocenie sądu znaczne, pogorszenie stanu zdrowia psychicznego, pogłębienie się objawów i ich utrwalenie. Postanowienie Sądu Rejonowego – III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 7 maja 2018 r. III RNs 30/18

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu