Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Nierówny podział majątku mężem albo żoną obcokrajowcem lub cudzoziemcem

Przepis art. 35 KRO ustanawia zasadę, zgodnie z którą w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, nie może rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Z chwilą ustania wspólności ustawowej pomiędzy małżonkami do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku (art. 46 KRO), powstaje wówczas możliwość żądania podziału majątku wspólnego.

W postępowaniu o podział majątku wspólnego Sąd z urzędu ustala skład i wartość majątku podlegającego podziałowi (art. 684 KPC w zw. z art. 567 § 3 KPC). Majątek wspólny małżonków stanowią przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich, w szczególności są to pobrane wynagrodzenia za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków oraz dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków (art. 31 § 2 KRO). Nie stanowią natomiast majątku dorobkowego przedmioty i prawa wymienione w art. 33 KRO, który taksatywnie wylicza przedmioty i prawa stanowiące majątek osobisty każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1) przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;

2) przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;

3) prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;

4) przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;

5) prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;

6) przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;

7) wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;

8) przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;

9) prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;

10) przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Przedmioty zwykłego urządzenia domowego służące do użytku obojga małżonków są objęte wspólnością ustawową także w wypadku, gdy zostały nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Nierówny podział majątku mąż lub żona obcokrajowiec i cudzoziemiec, gdy oszukał mnie, wprowadził w błąd, okłamał czy wykorzystanie Poznań Warszawa Ukrainy, Białorusi, Anglii, Irlandii, Niemiec, Rosji, Czech, Hiszpani, Francji, Holandii, USA, Kandy, Afryki, Ameryki,

Przypomnieć należy, że podział majątku wspólnego obejmuje przedmioty majątkowe, które były składnikami tego majątku w chwili ustania wspólności ustawowej i które istnieją w chwili dokonywania podziału majątku wspólnego. Co do zasady nie uwzględnia się więc przedmiotów, które były objęte wspólnością, ale zostały zbyte lub zużyte w sposób odpowiadający prawu. Uwzględnieniu podlegają natomiast przedmioty majątkowe, które nie istnieją już w majątku wspólnym, ale zostały bezprawnie zbyte, zużyte lub roztrwonione przez jednego z małżonków. Traktuje się je jako zwiększające aktualny skład i wartość majątku wspólnego, ich wartość zaś przy podziale tego majątku podlega zaliczeniu na poczet udziału małżonka, który je zbył.

W myśl art. 43 § 1 – 3 KRO oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Przy ocenie, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego, uwzględnia się także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym.

Ustalenie nierównych udziałów jest zatem dopuszczalne w razie łącznego wystąpienia dwóch przesłanek, a mianowicie przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego w różnym stopniu oraz istnienia ważnych powodów, które uzasadniają ustalenie nierównych udziałów. (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z 2.10.1997 r., II CKN 348/97, Legalis). Małżonek nie może przy tym żądać na podstawie art. 43 § 2 KRO ustalenia nierównych udziałów w niektórych składnikach majątku wspólnego (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z 27.6.2003 r., IV CKN 278/01, OSN 2004, Nr 9, poz. 146).

Wzajemną relację tych przesłanek określił Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 24.4.2013 r. (IV CSK 553/12, OSNC-ZD 2014, Nr B, poz. 24), wskazując, że art. 43 § 2 KRO formułuje dwie przesłanki ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym, które muszą wystąpić łącznie i które pozostają do siebie w takim wzajemnym stosunku, że żadne „ważne powody” nie stanowią podstawy takiego orzeczenia, jeżeli stopień przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego jest równy, a jednocześnie – nawet różny stopień przyczynienia się małżonków do powstania tego majątku nie stanowi podstawy ustalenia nierównych udziałów, jeżeli nie przemawiają za tym „ważne powody”. Innymi słowy, wyróżnienie przez ustawodawcę tych dwu przesłanek sprawia, że sam nierówny stopień przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego nie może być uznany za ważny powód w rozumieniu komentowanego przepisu. Z kolei w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 6.4.2005 r., (III CK 469/04, Legalis) wskazano, że znaczna różnica wysokości zarobków małżonków nie może być jedyną podstawą do przyjęcia, że wystąpiły ważne powody w rozumieniu art. 43 § 2 KRO. Wykazanie, że występują ważne powody oraz stwierdzenie, w jakim stopniu każde z małżonków przyczyniło się do powstania majątku wspólnego, możliwe jest w odniesieniu do okoliczności konkretnego stanu faktycznego. (Komentarz do art. 43 KRO (red. Pietrzykowski 2018, wyd. 5/K. Pietrzykowski, Legalis)

Przez przyczynienie się do powstania majątku wspólnego zarówno w literaturze przedmiotu, jak i w orzecznictwie na ogół rozumie się całokształt starań każdego z małżonków o założoną przez nich rodzinę i zaspokojenie jej potrzeb, a więc nie tylko wysokość zarobków, czy innych dochodów osiąganych przez każde z nich, lecz także i to, jaki użytek czynią oni z tych dochodów, czy gospodarują nimi należycie i nie trwonią ich lekkomyślnie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia: 3.12.1968 r., sygn. akt III CRN 100/68, OSNCP rok 1969, poz. 205; 30.11.1972 r., sygn. akt III CRN 235/72, OSNCP rok 1973, poz. 174; 26.11.1973 r., sygn. akt III CRN 227/73, OSNCP rok 1974, poz. 189, J. S. Piątowski, Udziały małżonków, s. 291). Błędne jest zatem zapatrywanie sprowadzające ocenę „stopnia”, w którym każdy z uczestników postępowania przyczynił się do powstania majątku wspólnego, do faktycznej nierówności dochodów z pracy (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 6.04.2005 r., III CK 469/04, Legalis, post. SN z dnia 23.09.1997 r. I CKN 530/97, Legalis). Poza tym o stopniu przyczynienia się każdego z małżonków świadczą nie tylko osiągnięcia czysto ekonomiczne, lecz także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym (art. 47 § 2 KRO).

Tak więc w sytuacji, często występującej w należycie funkcjonującej rodzinie, gdy jeden z małżonków oddawał się pracy zarobkowej i staraniom o powstanie lub powiększenie majątku wspólnego, drugi zaś poświęcał swój czas wychowaniu dzieci i prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego, odciążając w ten sposób współmałżonka i ułatwiając mu osiąganie dochodów, najczęściej uzasadnione okaże się przekonanie, iż małżonkowie w równej mierze przyczynili się do powstania majątku wspólnego i że już z tego względu nie wchodzi w rachubę możliwość ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym.

W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 24.4.2013 r. (IV CSK 553/12, OSNC-ZD 2014, Nr B, poz. 24) wyrażono zapatrywanie, że pojęcie „przyczynienia się do powstania majątku” w rozumieniu art. 43 § 2 KRO obejmuje także powiększenie majątku przez jednego z małżonków w wyniku zdarzenia losowego, które nie nastąpiłoby bez podjęcia przezeń określonego działania. Do oceny stopnia przyczynienia się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego nie mają przesądzającego znaczenia wyliczenia czysto rachunkowe. Ocena ta najczęściej może mieć charakter jedynie przybliżony, a w konsekwencji różny stopień przyczynienia się każdego z małżonków może uzasadnić ustalenie nierównych udziałów wtedy, gdy różnica jest istotna i wyraźnie uchwytna. (J. S. Piątowski Udziały małżonków, s. 292, (Komentarz do art. 43 KRO red. Pietrzykowski 2018, wyd. 5/K. Pietrzykowski, Legalis)

Drugą konieczną przesłanką dopuszczalności ustalenia nierównych udziałów proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego jest wykazanie, że za takim rozstrzygnięciem przemawiają ważne powody. W postanowieniu z dnia 21.11.2002 r. (III CKN 1018/00, Legalis). Sąd Najwyższy zdefiniował ważne powody na gruncie komentowanego unormowania jako okoliczności, które oceniane z punktu widzenia zasad współżycia społecznego sprzeciwiają się przyznaniu jednemu z małżonków korzyści z tej części majątku wspólnego, do której powstania ten małżonek nie przyczynił się (podobnie Sąd Najwyższy w postanowieniu z 22.9.1997 r., II CKN 306/97, Legalis). Również w przywołanym wyżej postanowieniu z dnia 24.4.2013 r. (IV CSK 553/12, OSNC-ZD 2014, Nr B, poz. 24) Sąd Najwyższy wskazał, że ocena ważnych powodów ma nie tylko aspekt majątkowy, ale również etyczny, co wyraża się w postulacie dokonywania ich oceny przy uwzględnieniu zasad współżycia społecznego.

W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 26.11.1973 r. (III CRN 227/73, OSNCP 1974, Nr 11, poz. 189) została sformułowana teza, zgodnie z którą art. 43 § 2 KRO może mieć zastosowanie nie w każdym wypadku faktycznej nierówności przyczynienia się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego, lecz tylko w tych wypadkach, gdy małżonek, przeciwko któremu skierowane jest żądanie ustalenia nierównego udziału, w sposób rażący lub uporczywy nie przyczynia się do powstania dorobku stosownie do posiadanych sił i możliwości zarobkowych. Poglądowi temu w pełni odpowiada stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z 17.5.2002 r. (I CKN 643/00, Legalis), zgodnie z którym jeżeli przez cały czas trwania małżeństwa małżonek pracował zarobkowo, nie trwonił majątku ani nie postępował z nim lekkomyślnie, to nawet jeżeli środki pochodzące z osiągniętych przez jego żonę zarobków za granicą, które wniosła do majątku wspólnego, były znacznie wyższe niż wniesione przez wnioskodawcę, nie uzasadnia to ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym.

Ważnym powodem – w świetle zasad współżycia społecznego – może być także długotrwała separacja małżonków, zwłaszcza separacja za obopólnym ich porozumieniem, podczas której każdy z nich gospodarował samodzielnie i dorabiał się niejako „na własny rachunek” (L. Stecki, Ustanie ustawowej wspólności małżeńskiej majątkowej, s. 111). Z reguły uzasadnione jest ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym w wypadku zawinionego przyczynienia się małżonka do powstania tego majątku w mniejszym stopniu, niżby to wynikało z jego możliwości. Nie ma jednak znaczenia przesądzającego to, czy z winy małżonka, przeciwko któremu jest skierowane żądanie ustalenia nierównych udziałów, nastąpiło orzeczenie rozwodu albo separacji. Zdarzyć się bowiem może, że małżonek winny rozkładu pożycia przyczynił się do powstania majątku wspólnego w znacznie większym stopniu niż małżonek niewinny. Jednoznacznie w kwestii oceny winy rozkładu pożycia małżeńskiego w aspekcie ustalenia nierównych udziałów wypowiedział się Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 7.6.2000 r. (III CKN 455/00, Legalis), stwierdzając, że nie przesądza ona o istnieniu ważnych powodów w rozumieniu art. 43 § 2 KRO. Przy ocenie przesłanek ustalenia nierównych udziałów, znaczenie ma zatem wina odnoszona do nieprzyczyniania się lub przyczyniania się w mniejszym stopniu niż to wynika z możliwości małżonka do powstania majątku wspólnego (por. E. Skowrońska-Bocian, w: Wierciński, Komentarz KRO, s. 402).

Nierówny podział majątku mąż lub żona obcokrajowiec i cudzoziemiec, gdy oszukał mnie, wprowadził w błąd, okłamał czy wykorzystanie Poznań Warszawa Ukrainy, Białorusi, Anglii, Irlandii, Niemiec, Rosji, Czech, Hiszpani, Francji, Holandii, USA, Kandy, Afryki, Ameryki,

Stosownie do przepisu art. 45 § 1 KRO, każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny za wyjątkiem wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności.

Z treści art. 45 KRO wynika, że rozliczenie nakładów i wydatków wchodzi w grę, gdy zaistniały przesunięcia pomiędzy majątkami: objętym wspólnością ustawową i majątkami osobistymi każdego z małżonków (zostały dokonane wydatki i nakłady z majątku wspólnego małżonków na majątek osobisty jednego z nich lub odwrotnie: z majątku osobistego jednego z małżonków na majątek wspólny). Podobnie rzecz się ma, jeżeli chodzi o spłatę długu jednego z małżonków z majątku wspólnego (art. 45 § 3 KRO). Rozliczenie nakładów i wydatków, o jakim mowa w powołanym wyżej przepisie, nie wchodzi w grę, gdy były one czynione z majątku wspólnego na ten majątek.

O zwrocie wydatków i nakładów poczynionych z majątku wspólnego na majątek osobisty któregoś z małżonków sąd orzeka z urzędu i ustala wartość tych nakładów bez względu na inicjatywę dowodową uczestników postępowania (tak Sąd Najwyższy w uchwale z 21 lutego 2008r, w sprawie III CZP 148/07, opublikowanej w OSN z 2009/2/23/37). Tak w doktrynie jak i w orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że sąd orzeka o zwrocie wydatków i nakładów z majątku osobistego na majątek wspólny tylko na wniosek małżonka uprawnionego do żądania zwrotu poczynionych wydatków i nakładów (art. 45 § 1 KRO). Żądanie to powinno być zgłoszone w formie pisemnego wniosku zawierającego zarówno określenie wysokości żądanej kwoty, jak i przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, a zgłaszający takie żądanie obowiązany jest je udowodnić zgodnie z ogólnymi regułami obowiązującymi w postępowaniu cywilnym (art. 6 KC, art. 232 KPC).

Podział majątku wspólnego przeprowadza się na podstawie odpowiednio stosowanych przepisów art. 211 i 212 KC Sąd związany jest w pierwszej kolejności żądaniem dokonania podziału majątku wspólnego przez jego fizyczny podział polegający na przyznaniu uczestnikom postępowania określonych przedmiotów wchodzących w jego skład. W razie braku zgodnego wniosku, o sposobie podziału decyduje z urzędu sąd. W celu ustalenia niezbędnych okoliczności faktycznych co do optymalnego sposobu podziału majątku wspólnego sąd powinien przeprowadzić odpowiednie postępowanie dowodowe z urzędu niezależnie od twierdzeń i wniosków dowodowych stron (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2011 r., I CSK 674/10).

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Wnioskodawczyni W. S. (1) i uczestnik J. S. zawarli związek małżeński, a wyrokiem Sądu Okręgowego związek ten został rozwiązany z winy obu stron. W wyroku orzekającym rozwód stron, Sąd oddalił wniosek W. S. (1) o orzeczenie eksmisji pozwanego.  Sąd ustalił nad to, iż obie strony są członkami Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego (…) w S. i posiadają własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu przy ul. (…) w S.. Mieszkanie to składa się z dwóch pokoi, kuchni, przedpokoju, łazienki z WC oraz przynależnej piwnicy. Budynek nr (…) przy ul. (…) położony jest na gruncie stanowiącym działkę ewidencyjną nr (…) będącą w wieczystym użytkowaniu Spółdzielni, dla której prowadzona jest księga wieczysta (…). Uczestnik J. S. zaciągnął pożyczkę z zakładowego funduszu mieszkaniowego na kwotę 75.000 złotych starych z przeznaczeniem na uzupełnienie wkładu mieszkaniowego.

Uczestnik otrzymał przydział lokalu mieszkalnego przy ul. (…) w S. o powierzchni użytkowej 35,7m2. Lokatorskie prawo do lokalu zostało przekształcone we własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu. W związku z tym przekształceniem został zwaloryzowany wkład mieszkaniowy, który po pomniejszeniu o nominalną wartość niespłaconego kredytu stanowił kwotę 4783,98 złotych. Na spłatę pozostałej części kredytu w kwocie 3351,66 zł Uczestnik wziął pożyczkę z Zakładowego Funduszu Socjalnego na cele mieszkaniowe w (…) S.A. w T. w kwocie 3000 złotych. W trakcie małżeństwa pracował on bowiem jako elektromonter w (…) S.A., a jego zarobki kształtowały się w granicach 1200-1300 zł miesięcznie. Wnioskodawczyni nie uczestniczyła w zakupie mebli do mieszkania przy ul. (…), ani też sprzętu AGD, gdyż jeszcze przed zawarciem małżeństwa uczestnik zakupił wyposażenie tego mieszkania.

Wartość wkładu mieszkaniowego J. S. na mieszkanie przy ul. (…) stanowiła kwotę 305.128 zł (przed denominacją), a po przeszacowaniu w roku 1995 odpowiadała wartości 4783,98 zł. Dopłata wkładu ze względu na przekwalifikowanie mieszkania z lokatorskiego prawa na własnościowe wynosiła 3016,49 zł. Wartość pełnego wkładu po przekwalifikowaniu prawa do lokalu zajmowanego przez byłych małżonków S. z lokatorskiego na własnościowe stanowiła kwotę 7800,47 zł. Wartość rynkowa spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położone przy ul. (…) została oszacowana przez biegłego rzeczoznawcę w chwili działu na kwotę 87.150 zł. Od czasu prawomocnego ustania wspólności ustawowej małżeńskiej stron, do chwili obecnej pełne opłaty z tytułu czynszu i centralnego ogrzewania w Spółdzielni uiszcza tylko uczestnik.

Sąd ustalił nad to, że J. S. jest właścicielem działki położonej w miejscowości R. oznaczonej w ewidencji gruntów nr (…), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (…), a którą nabył w drodze dziedziczenia. Na działce tej w trakcie trwania małżeństwa poczynione zostały nakłady w postaci budynku zapisanego w ewidencji gruntów jako budynek mieszkalny, choć nie zawierającego pomieszczenia sanitarnego i nie posiadającego żadnych przyłączy poza elektrycznym. Wielkość powierzchni użytkowej tego budynku wzniesionego charakterystyczna jest dla domu letniskowego, który według ewidencji oddany został do użytku. Do budynku tego przylega murowany budynek gospodarczy-kurnik. Powierzchnia zabudowy domu letniskowego wynosi 31,7m(2), a kurnika 12,4m(2).  Biegły wyliczył wartość nakładów budowlanych na budowę przedmiotowego domu letniskowego na kwotę 28340 zł, zaś nakładów na budowę kurnika na kwotę 370 złotych. Łącznie 28710 zł. Wartość nasadzeń istniejących na działce nr (…), za wyjątkiem tych dokonanych przez siostrzenicę uczestnika- M. B., stanowi kwotę 280 złotych.

Nierówny podział majątku mąż lub żona obcokrajowiec i cudzoziemiec, gdy oszukał mnie, wprowadził w błąd, okłamał czy wykorzystanie Poznań Warszawa Ukrainy, Białorusi, Anglii, Irlandii, Niemiec, Rosji, Czech, Hiszpani, Francji, Holandii, USA, Kandy, Afryki, Ameryki,

Uczestnikowi zostało wypłacone odszkodowanie tytułem odprawy z (…) S.A. w W. w kwocie 51066 zł. Kwota ta została w całości zużyta w trakcie małżeństwa stron, w pierwszej kolejności na remont mieszkania położonego w S. przy ul (…), w trakcie którego uczestnik m.in. położył płytki ścienne i posadzkowe w kuchni i w łazience, w której nadto wykonał sufit podwieszany z płyt gipsowych, położył panele w 2 pokojach i przedpokoju, położył płytki posadzkowe na balkonie oraz dokonał malowania całego mieszkania. Wydatki związane z remontem biegły wycenił na kwotę 7400 zł. W pozostałej części kwota, którą otrzymał uczestnik z tytułu odprawy została przeznaczona na rozbudowę domu letniskowego na działce nr (…) oraz na bieżące utrzymanie, w tym wydatki związane z utrzymaniem rodziny wnioskodawczyni podczas ich pobytu w Polsce. Wnioskodawczyni ma bowiem syna z pierwszego małżeństwa W., który odwiedzał ją w Polsce. Gdy przyjeżdżali członkowie rodziny wnioskodawczyni z Ukrainy, to uczestnik dbał o ich wyżywienie, utrzymanie, często pożyczał pieniądze od R. G. (1) i A. B. na zakup żywności dla tych osób. Wnioskodawczyni powtarzała, że u nich jest bieda, więc uczestnik kupił i podarował synowi wnioskodawczyni 1500 dolarów, był gościny, obdarowywał członków jej rodziny, kupował im odzież, buty. Uczestnik przez okres co najmniej roku utrzymywał wnuczkę wnioskodawczynię O., która jak przyjechała do P. miała 7 lat i przez rok chodziła w S. do szkoły podstawowej. Urządził jej pokój. Zakupił meble, telewizor, książki, zameldował w mieszkaniu. Zaangażował się także w jej wychowanie, utrzymanie, zapewnienie opieki lekarskiej. Uczestnik J. S. dwukrotnie płacił kary w kwocie 3000 zł za wnioskodawczynię, która próbowała wyjechać z P. nie mając pozwolenia wyjazdu. Była wówczas wycofywana z granicy i na ten cel również uczestnik pożyczał pieniądze od R. G. (1).

Uczestnik w trakcie małżeństwa podpisał umowę nieodpłatnego nabycie akcji (…) S.A w ilości 1240 sztuk po cenie nominalnej 3 zł za akcje, co stanowi kwotę 3720 zł, która również została zużyta na wydatki związane z bieżącym utrzymaniem. Nadto J. S. nie był posiadaczem rachunków bankowych w (…) S.A., natomiast posiadał rachunek (…) w Banku (…) S.A. w (…), na którym w dacie ustania wspólności majątkowej odnotowany był stan zadłużenia na kwotę 257,56 zł. Posiadał niespłaconą pożyczkę gotówkową na kwotę 1750,07 zł, natomiast bank nie prowadził na rzecz uczestnika rachunku inwestycyjnego.

W czasie trwania związku małżeńskiego z J. S. wnioskodawczyni pracowała tylko dorywczo, wykonywała masaże w szczególności M. T., B. H., J. Ł. i innym osobom, jak również podejmowała prace jako opiekunka dzieci lub osób starszych. Wykonywała kilka masaży tygodniowo, za które pobierała kwoty od 10-20 złotych. Z pieniędzy zarobionych w ten sposób dokonywała zakupu kosmetyków niezbędnych do wykonywania masaży, jednakże nie ponosiła kosztów utrzymania mieszkania, czynszu, ani też bieżących opłat, a resztę środków przeznaczała na własne potrzeby oraz wysyłała do rodziny na Ukrainie W pierwszych trzech latach małżeństwa wnioskodawczyni pozostawała wprawdzie również na utrzymaniu uczestnika, ale dbała o dom. Za otrzymywane od niego pieniądze dokonywała zakupów, gotowała, sprzątała. Natomiast już po około trzech latach od zawarcia małżeństwa wnioskodawczyni zaczęła wyjeżdżać do W. na miesięczne okresy oraz do W. na półroczne okresy, wracała na okres tygodniowe lub kilkudniowe i ponownie wyjeżdżała nie informując uczestnika o celu wyjazdu ani o terminie powrotu. W. S. (1) nie informowała również uczestnika czy i w jakiej wysokości pobierała wynagrodzenie, ani też czy i jaką wykonywała pracę, nie dzieliła się też w żadnym stopniu zarobionymi środkami pieniężnymi, ani też w żadnej innej formie nie partycypowała w wydatkach na ich wspólne mieszkanie. Nie przyczyniła się do powstania majątku dorobkowego, nie łożył żadnych kwot na bieżące utrzymanie, nie pomagała uczestnikowi ani w remoncie mieszkania, ani też w budowie altanki, nie przeznaczała na ten cel żadnych kwot, a wszystkie te wydatki dokonywane były ze środków uzyskanych przez uczestnika z odprawy.

Sąd ustalił nadto, iż wyjazdy oraz zachowanie wnioskodawczyni miały bardzo negatywny wpływ na zdrowie uczestnika, który martwił się o nią i sam nie radził sobie emocjonalnie. Aktualnie wnioskodawczyni przebywa we W. i od wielu lat nie mieszka z uczestnikiem. J. S. z powodu długotrwałej rozłąki z żoną doznał organicznych zaburzeń depresyjnych z powodu których był wielokrotnie hospitalizowany. W okresach hospitalizacji wnioskodawczyni nie mieszkała z uczestnikiem nie zajmowała się nim, ani też nie interesowała się jego stanem zdrowia. Wnioskodawczyni nie pomagała również własną pracą, ani też nie okazywała żadnego zainteresowania czynionymi przez uczestnika nakładami, nie była zorientowana co do rodzaju rzeczywiście poniesionych nakładów, ani ich wartości. W trakcie małżeństwa uczestnik ponosił wszelkie koszty związane z utrzymaniem mieszkania, opłat czynszu, c.o. oraz wszelkich mediów i przez długi okres godził się na taki stan rzeczy, a gdy zaproponował wnioskodawczyni aby partycypowała w kosztach ich utrzymania to ta odmówiła twierdząc, że nie ma pieniędzy.

J. S. ma 62 lata, z zawodu jest elektromechanikiem aktualnie przebywa na emeryturze i z niej wyłącznie się utrzymuje, nie posiada oszczędności. Uczestnik jest osobą schorowaną. Wnioskodawczyni i uczestnik nie mają wspólnych dzieci, a uczestnik nie ma również dzieci spoza tego związku. W. S. (1) ma 66 lat jest obywatelką Ukrainy. W trakcie małżeństwa z uczestnikiem wnioskodawczyni starała się o obywatelstwa polskie, które w efekcie otrzymała. Ostatecznie także zrealizowała swoje plany wyjazdu do W. do pracy.

W tak ustalonym staniesz faktycznym Sąd uznał, że w skład majątku wspólnego wnioskodawczyni i uczestnika powstałego w czasie małżeństwa wchodzi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ulicy (…), o wartości rynkowej wartości 87 150,00 zł., a także nakłady na nieruchomość uczestnika stanowiącą działkę ewidencyjną nr (…) położoną w R. w postaci domu letniskowego, kurnika, nasadzeń drzew o łącznej wartości 28990,00zł. Nadto Sąd uwzględnił wniosek J. S. o rozliczenie kosztów poniesionych przez niego po rozwodzie w związku z utrzymaniem mieszkania na łączną kwotę 6579,60 zł uznając, iż uczestnik ponosił nakład z majątku odrębnego na majątek wspólny, tym bardziej, że wnioskodawczyni w ogóle nie tylko nie ponosiła opłat z tego tytułu, ale również nie interesowała się, czy terminowo ponoszone są opłaty związane z utrzymaniem wspólnego mieszkania stron. Sąd ustalił, że wartość nakładów poczynionych przez J. S. z majątku odrębnego na majątek wspólny stanowi łącznie kwotę 59 741,10zł. i obejmuje oprócz wyżej wskazanej kwoty 6 579,60zł. także 61 % aktualnej wartości własnościowego, spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego wchodzącego do majątku dorobkowego stron tj. 53 161,50zł., albowiem w takim zakresie wyłożył on środki z majątku osobistego na powstanie tego prawa.

Nierówny podział majątku mąż lub żona obcokrajowiec i cudzoziemiec, gdy oszukał mnie, wprowadził w błąd, okłamał czy wykorzystanie Poznań Warszawa Ukrainy, Białorusi, Anglii, Irlandii, Niemiec, Rosji, Czech, Hiszpani, Francji, Holandii, USA, Kandy, Afryki, Ameryki,

Sąd Rejonowy stwierdził także, iż w jego ocenie małżeństwa stron nie można uznać za prawidłowo funkcjonujące, bowiem wnioskodawczyni wyjeżdżała z domu nie podając mężowi przyczyny wyjazdu, miejsca dokąd się udaje, ani czasu powrotu, a następnie w ogóle nie interesowała się uczestnikiem ani jego stanem zdrowia, szczególnie podczas jego pobytów w szpitalu, ani w okresie leczenie, które w znacznej mierze spowodowane było powyższym zachowaniem wnioskodawczyni. Taka postawa dowodzi, iż traktowała uczestnika instrumentalnie, nie zależało jej ani na dalszym funkcjonowaniu małżeństwa, ani tym bardziej na gromadzeniu wspólnego majątku. Zdaniem Sądu nie ulegało wątpliwości, że małżeństwo to pozwoliło jej na uzyskanie obywatelstwa P. bez utraty obywatelstwa Ukraińskiego. A małżonkowie w nierównym stopniu przyczynili się do powstania majątku, zaś postawa wnioskodawczyni stanowi dostatecznie ważny powód do uznania, że zasądzenie na rzecz wnioskodawczyni spłaty odpowiadającej połowie wartości składników majątku byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Sąd I instancji dokonując tej oceny podkreślił, że miał na uwadze, iż wnioskodawczyni w ogóle nie partycypowała w kosztach utrzymania rodziny, nie pracowała zawodowo i nie przyczyniła się do powstania majątku dorobkowego stron. Uznał, iż nie można pomijać okoliczności, że W. S. (1) swoją aktywność wykazywała przez okres 3-4 lat funkcjonowania małżeństwa, czemu nie zaprzeczał uczestnik, jednak samo dbanie o dom przez maksymalnie 4 początkowe lata małżeństwa naprzeciw 17 lat jego trwania to zbyt krótki okres aby uznać, iż wnioskodawczyni w równym stopniu przyczyniła się do powstania majątku wspólnego. Poza tym swoją aktywność wnioskodawczyni wykazywała w szczególności gdy przyjeżdżała jej rodzina, syn, oraz gdy mieszkała w Polsce jej wnuczka. Dodatkowo zwrócił uwagę, iż to zachowanie W. S. (1) doprowadziło do rozpadu rodziny, a w konsekwencji do znacznego pogorszenia stanu zdrowia uczestnika. Sąd stwierdził, iż określenie udziałów wnioskodawczyni na 1/10 części jest adekwatne do stopnia jej zaangażowania zarówno w zaspokajanie potrzeb życiowych rodziny jak i stopnia wykorzystywania jej możliwości zarobkowych.

Poza tym miał na uwadze, że wszystkie składniki majątku wspólnego powstały dzięki uczestnikowi, w szczególności w całości pokrył on tę część wkładu mieszkaniowego, która umożliwiła otrzymanie przydziału lokatorskiego prawa do lokalu, następnie przekształconego w spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Natomiast wnioskodawczyni w żadnej części nie przyczyniła się do powstania tego majątku i nawet zważywszy, że była osobą ubogą i niemajętną to miała taką możliwość, poprzez wykonywanie pracy i własne zaangażowanie. Mało tego, nie interesowała się uczestnikiem, realizowała jedynie własne cele – wyjazdu do W.. W tym celu podejmowała próby wyjazdu, jednak z powodu wycofywania z granicy otrzymywała dwukrotnie kary, które spłacał za nią uczestnik. Poza tym jej zachowanie , w tym wyjazdy, spowodowało pogorszenie stanu zdrowia J. S. i konieczność jego częstej hospitalizacji na oddziale psychiatrycznym. W świetle tych ustaleń Sąd uznał, że wnioskodawczyni przyczyniła się do powstania majątku w 1/10 zaś uczestnik w 9/10.

W zakresie sposobu podziału majątku Sąd miał na uwadze, iż wnioskodawczyni ostatecznie była zainteresowana jedynie otrzymaniem środków pieniężnych tytułem spłaty, zatem Sąd spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przyznał uczestnikowi. W celu ustalenia wartości majątku i następnie spłat jakie powinny przypaść wnioskodawczyni Sąd dokonał pomniejszenia jego wartości rynkowej o wartość ustalonych nakładów z majątku osobistego uczestnika , a następnie, tak uzyskaną wartość podzielił na części odpowiadające udziałom małżonków w majątku wspólnym które ustalił na 1/10 i 9/10. Po dokonaniu szczegółowych obliczeń jakie przedstawił w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia ustalił, iż wartość majątku wspólnego podlegającego podziałowi wynosi 56.398,90 zł z czego, 1/10 stanowi 5.638,89 zł. Sąd po rozważeniu interesu obu stron, postanowił rozłożyć spłatę należną wnioskodawczyni od uczestnika na dwie raty. Postanowienie Sądu Okręgowego – II Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia 30 czerwca 2015 r. II Ca 532/15

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu