Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Podział majątku po rozwodzie a uchwała spółki i firmy męża albo zony o przekazaniu zysku, dochodu i pieniędzy na kapitał zapasowy czy rezerwowy

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 k.r.i.o. z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy ustawy powstaje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Do majątku wspólnego należą w szczególności (art. 31 § 2 k.r.i.o.): 1) pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków; 2) dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków; 3) środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków; 4) kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, ze zm.).

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1) przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;

2) przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;

3) prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;

4) przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;

5) prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;

6) przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;

7) wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;

8) przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;

9) prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;

10) przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Przedmioty zwykłego urządzenia domowego służące do użytku obojga małżonków są objęte wspólnością ustawową także w wypadku, gdy zostały nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Podział majątku po rozwodzie a uchwała spółki i firmy męża albo zony o przekazaniu zysku, dochodu i pieniędzy na kapitał zapasowy czy rezerwowy Poznań Warszawa

Z chwilą prawomocnego rozwiązania małżeństwa przez rozwód (orzeczenia separacji) dochodzi do ustania wspólności majątkowej i od tego momentu – co do zasady – przyjmuje się, że małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 k.r.i.o.). Zgodnie z art. 46 k.r.i.o. od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku (art. 1035-1046 KC). Podobnie z treści art. 567 § 3 KPC wynika, że do postępowania o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami, a zwłaszcza do odrębnego postępowania w sprawach wymienionych w paragrafie pierwszym stosuje się odpowiednio przepisy o dziale spadku (art. 680-689 KPC). Od chwili ustania wspólności ustawowej każdy z małżonków może domagać się dokonania podziału majątku wspólnego lub dokonać takiego podziału w drodze umowy (art. 1037 KC w zw. z art. 46 k.r.i.o.).

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 684 KPC (odpowiednio stosowanym na podstawie art. 567 § 3 KPC) w sprawie o podział majątku wspólnego sąd z urzędu ustala skład i wartości majątku wspólnego byłych małżonków (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2002 r., sygn. akt V CZ 129/02, –), przy czym sąd ustala skład majątku wspólnego według stanu z chwili ustania wspólności małżeńskiej, zaś jego wartość według cen z chwili dokonywania podziału (zob. uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego pkt III z dnia 15 grudnia 1969 r., sygn. akt III CZP 12/69, publ. OSNCP 1970/3/39 – i uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 września 1974 r., sygn. akt III CZP 58/74, publ. OSNCP 1975/6/90 –). Jednocześnie w myśl art. 567 § 1 KPC w postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami sąd rozstrzyga także o żądaniu ustalenia nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym oraz o tym, jakie wydatki, nakłady i inne świadczenia z majątku wspólnego na rzecz majątku osobistego lub odwrotnie podlegają zwrotowi.

Zasadą jest, że podziałem majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami, który jest dokonywany w postępowaniu sądowym, powinien być objęty cały majątek (art. 1038 § 1 KC w zw. z art. 46 k.r.i.o.). Jednocześnie w orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że przy podziale majątku wspólnego z reguły bierze się pod uwagę wyłącznie aktywa majątku, natomiast nie uwzględnia pasywów obciążających ten majątek (zob. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 1958 r., sygn. akt I CR 547/58, publ. OSNCK 1959/2/59, z dnia 9 września 1976 r., sygn. akt III CRN 83/76, publ. OSPiKA 1977/9/157, z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I CSK 205/09 –). Rozliczeniu podlega bowiem całość stosunków majątkowych między małżonkami według stanu na dzień ustania wspólności ustawowej, natomiast podziałowi podlega stan czynny masy majątkowej w chwili dokonywania podziału (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 1989 r., sygn. akt III CZP 52/89, publ. OSNC 1990/4-5/60 –).

Zgodnie z treścią art. 43 § 2 k.r.i.o. z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Przy ocenie, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego, uwzględnia się także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym (§ 3). Powyższy przepis wyraźnie wskazuje na dwie przesłanki ustalenia nierównych udziałów, które muszą wystąpić łącznie, a mianowicie ważne powody oraz różny stopień przyczynienia się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2002 r., sygn. akt III CKN 1018/00 – i postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 października 1997 r., sygn. akt II CKN 348/97 –).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że odejście od zasady równości udziałów możliwe jest wyłącznie w wyjątkowych sytuacjach, jedynie wtedy, gdy małżonek, przeciwko któremu skierowane jest żądanie, w sposób rażący i uporczywy nie przyczynia się do powiększania majątku wspólnego stosownie do swych sił i możliwości zarobkowych. Nie w każdym zatem przypadku istnienia samej różnicy w przyczynianiu się przez małżonków do powiększenia majątku wspólnego art. 43 § 2 k.r.i.o. powinien być zastosowany (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 1973 r., sygn. akt III CRN 227/73, publ. OSNCP 1974/11/189 – oraz z dnia 30 listopada 1972 r., sygn. akt III CRN 235/72, OSNCP 1973/10/174 –). Przez przyczynienie się do powstania majątku wspólnego na ogół rozumie się całokształt starań każdego z małżonków o założoną przez nich rodzinę i zaspokojenie jej potrzeb, a więc nie tylko wysokość zarobków czy innych dochodów osiąganych przez każde z nich, lecz także i to, jaki użytek czynią oni z tych dochodów, czy gospodarują nimi należycie i nie trwonią ich lekkomyślnie (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1997 r., sygn. akt I CKN 530/97 –).

Podział majątku po rozwodzie a uchwała spółki i firmy męża albo zony o przekazaniu zysku, dochodu i pieniędzy na kapitał zapasowy czy rezerwowy Poznań Warszawa

Przy ocenie istnienia natomiast „ważnych powodów” należy mieć na względzie całokształt postępowania małżonków w czasie trwania wspólności majątkowej w zakresie wykonywania ciążących na nich obowiązków względem rodziny, którą przez swój związek założyli. Przez „ważne powody” można rozumieć takie okoliczności, które oceniane z punktu widzenia zasad współżycia społecznego sprzeciwiają się przyznaniu jednemu z małżonków korzyści z tej części majątku wspólnego, do powstania której ten małżonek się nie przyczynił (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. akt II CSK 259/12, publ. Biul.SN 2013/4/13 – oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 października 1974 r., sygn. akt III CRN 190/74 –). Należy przy tym zauważyć, że ciężar dowodu co do wykazania przesłanek ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym zawsze spoczywa na uczestniku postępowania, który zgłosił taki wniosek (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 października 1997 r., sygn. akt II CKN 348/97 –).

Nie budzi wątpliwości, że spór pomiędzy byłymi małżonkami w sprawie o podział majątku wspólnego, dotyczący przynależności konkretnego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego, podlega rozpoznaniu właśnie w tym postępowaniu, zaś w czasie jego trwania sąd tego działu jest wyłącznie właściwy dla rozpoznania takiego sporu (por. art. 618 § 2 i 3 KPC w zw. z art. 567 § 3 KPC oraz art. 684 i 688 KPC).

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w postanowieniu z dnia 15 grudnia 2004 r. (sygn. akt IV CK 356/04 –) przedmiotem podziału majątku wspólnego małżonków, po ustaniu wspólności ustawowej lub umownej mogą być jedynie przedmioty majątkowe, które były objęte tą wspólnością w chwili jej ustania i które nadal znajdują się w majątku małżonków, objęte ich współuprawnieniem w częściach ułamkowych. Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 26 czerwca 2013 r. (sygn. akt II CSK 583/12 –), zgodnie z którym co do zasady przedmiotem postępowania o podział jest majątek, który był objęty wspólnością majątkową i istniał w dacie jej ustania.

Ruchomości i nieruchomości wchodzące w skład majątku w tej dacie muszą jednak istnieć w dacie dokonywania podziału, bowiem decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia mają okoliczności istniejące w dacie zamknięcia rozprawy (art. 316 KPC w zw. z art. 13 § 2 KPC). Sąd ma obowiązek orzeczenia o przyznaniu jednemu z byłych małżonków istniejących składników majątkowych i dokonania rozliczenia ich wartości. Składniki bezprawnie zniszczone lub zbyte przez jednego z małżonków podlegają rozliczeniu, natomiast składniki zużyte w toku normalnego używania nie są uwzględniane.

Sąd powinien przede wszystkim dążyć do zgodnego przeprowadzenia podziału tego majątku (stosując przy tym odpowiednio art. 622 KPC), a dopiero w przypadku braku podstaw do wydania postanowienia działowego według zgodnego wniosku uczestników – przeprowadzić ten podział stosownie do art. 623 w zw. z art. 688 KPC. Podobnie w kontekście przepisów art. 211 i 212 KC (dotyczących zniesienia współwłasności). Sąd związany jest w pierwszej kolejności zgodnym żądaniem stron dokonania podziału majątku wspólnego przez jego fizyczny podział polegający na przyznaniu współwłaścicielom określonych przedmiotów wchodzących w jego skład, a dopiero w razie braku zgodnego wniosku, o sposobie podziału majątku decyduje z urzędu sąd. Przy czym w myśl art. 212 § 1 KC jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Ponadto stosownie do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 1999 r. (sygn. akt I CKN 1123/97 –) w sprawie o podział majątku wspólnego, sąd powinien pamiętać, że przy rozstrzyganiu o sposobie podziału tego majątku mają istotne znaczenie okoliczności istniejące w chwili podziału tego majątku, a nie w chwili ustania wspólności ustawowej. Dlatego też ocena co do tego, jaki sposób podziału najlepiej odpowiada usprawiedliwionym interesom każdego z małżonków, wymaga rozważenia sytuacji osobistej, majątkowej i rodzinnej małżonków, istniejącej w chwili dokonywania podziału.

Podział majątku po rozwodzie a uchwała spółki i firmy męża albo zony o przekazaniu zysku, dochodu i pieniędzy na kapitał zapasowy czy rezerwowy Poznań Warszawa

Każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód, a także może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Małżonek nie może natomiast żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. Przepisy zasady stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy dług jednego z małżonków został zaspokojony z majątku wspólnego.

Podobna regulacja przewidziana jest w przypadku spraw dotyczących zniesienia współwłasności (odpowiednio stosowanych do podziału majątku wspólnego) art. 618 § 1 KPC wynika, że w postępowaniu o zniesienie współwłasności sąd rozstrzyga również wzajemne roszczenia współwłaścicieli z tytułu posiadania rzeczy, do których zalicza się przede wszystkim roszczenia związane z korzystaniem z rzeczy wspólnej, pobieraniem z niej pożytków i przychodów oraz dokonanych nakładów. Nie budzi przy wątpliwości, że współwłaściciele powinni czynić niezbędne nakłady na majątek wspólny, jak też pobierać z niego pożytki w częściach odpowiadających wysokości ich udziałów w tym majątku. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w postanowieniu z dnia 19 czerwca 2009 r. (sygn. akt V CSK 485/08, publ. M.Prawn. 2009/14/747 –) postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami sąd rozstrzyga również o wzajemnych rozliczeniach byłych małżonków.

Każdy z nich może korzystać ze zgromadzonych w okresie małżeństwa środków finansowych, jednak należy pamiętać, że rozliczeniu nie podlegają jedynie te, które zostały wydane na zaspokojenie usprawiedliwionych własnych potrzeb, do wykazania czego zobowiązana jest ta strona postępowania, która pieniądze zużyła. Bezspornym bowiem jest, że ciężar udowodnienia roszczeń przewidzianych w art. 45 k.r.i.o. obciąża tego małżonka, który domaga się ich rozliczenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 października 1997 r., sygn. akt II CKN 395/97 –), albowiem z urzędu i bez względu na inicjatywę dowodową uczestników postępowania sąd ustala wyłącznie wartość nakładów poczynionych z majątku wspólnego na majątek osobisty jednego z małżonków (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt III CZP 148/07, publ. OSNC 2009/2/23, Biul.SN 2008/2/10 –).

Podział majątku firmy, spółki czy przedsiębiorstwa

Decydujące znaczenie dla przynależności określonego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego małżonków ma czas jego nabycia w relacji do czasu powstania wspólności majątkowej małżeńskiej oraz pochodzenie środków przeznaczonych na jego nabycie. Zgodnie z art. 31 KRO wspólność majątkowa obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich, zarówno ze środków pochodzących z majątku wspólnego, jak i pochodzących z majątku osobistego każdego z małżonków z wyjątkiem surogacji przewidzianej w art. 33 pkt 10 KRO. Do majątku wspólnego należą w szczególności: pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony jest pogląd, że udziały w spółce z o.o., nabyte przez jednego z małżonków ze środków należących do majątku wspólnego, wchodzą do majątku wspólnego wspólnika i jego małżonka (m.in. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2016 r. III CZP 32/16).

Zgodnie z art. 31 § 2 ust. 2 KRO w skład majątku dorobkowego wchodzą także dochody z tego majątku, przy czym przedmiotem dorobku są nie tylko dochody już pobrane, lecz również wierzytelności związane z przychodami. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 14 stycznia 2000 r., I CKN 357/98 intencją ustawodawcy było, aby majątek wspólny powiększał zarówno przyrost pobrany, jak też taki, który ma być realizowany w przyszłości. Pojęcie „dochód” w rozumieniu art. 32 § 2 pkt 2 KRO należy rozumieć szeroko, jako pożytki zarówno naturalne, jak i cywilne.

Podział majątku po rozwodzie a uchwała spółki i firmy męża albo zony o przekazaniu zysku, dochodu i pieniędzy na kapitał zapasowy czy rezerwowy Poznań Warszawa

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że dywidendy nie stanowią wprost składników majątku wspólnego małżonków, lecz są pożytkami cywilnymi, jakie przynosiły udziały w spółce, jako składnik majątku wspólnego. Pożytki z majątku wspólnego za okres po ustaniu wspólności majątkowej nie wchodzą w skład majątku wspólnego, lecz stanowią przedmiot odrębnego rozliczenia dokonywanego w ramach postępowania działowego na podstawie art. 657 § 3 KPC w zw. z art. 686 KPC. Nie ma jednak podstaw do uznania, że dochodem podlegającym zaliczeniu w skład majątku dorobkowego małżonków lub rozliczeniu na podstawie art. 657 § 3 KPC w zw. z art. 686 KPC są udziały w zysku spółki z o.o., wypracowanym zarówno w czasie trwania wspólności małżeńskiej, jak i po jej ustaniu, które zgodnie z uchwałą wspólników zostały przeznaczone na kapitał zapasowy.

Zgodnie z art. 191 § 1 KSH wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, przy czym zgodnie z art. 191 § 2 KSH umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku.

Sam fakt wypracowania przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością zysku nie uzasadnia stwierdzenia, że wspólnikowi przysługuje prawo majątkowe w postaci stosowego udziału w tym zysku stanowiące dochód w rozumieniu art. 32 § 2 pkt 2 KRO.

W doktrynie wskazuje się, że uprawnienie do zysku, a więc czysto majątkowe prawo wspólnika wynikające z podmiotowego prawa udziałowego nie może być sprowadzone do charakterystycznych dla stosunków obligacyjnych relacji wierzyciela i dłużnika z uwagi na abstrakcyjny charakter tego uprawnienia, które staje się wierzytelnością dopiero w razie spełnienia określonych przesłanek wynikających z unormowań kodeksu spółek handlowych i umowy spółki.

Dywidenda, jako kwota, której wypłaty może żądać wspólnik powstaje zatem dopiero w razie wykazania zysku w bilansie rocznym spółki (czynnik obiektywny) oraz po powzięciu uchwały wspólników o przeznaczeniu określonej części zysku do podziału i dokonaniu tego podziału między wspólników stosownie do wielkości udziałów (element subiektywny, zależny od woli wspólników). Dopiero skonkretyzowanie uprawnienia pod względem jego treści i podmiotu uprawnionego stwarza roszczenie wspólnika o wypłatę dywidendy – powstaje wierzytelność będąca wyrazem realizacji ogólnego prawa do zysku (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 18 czerwca 2015 r. III CZP 31/15, OSNC 2016, Nr 6, poz. 67).

Do czasu podjęcia przez zgromadzenie wspólników uchwały o podziale zysku istnieje jedynie ogólne prawo udziałowe wspólnika do zysku, mające charakter warunkowy. Błędne jest założenie, że zysk przeznaczony w drodze uchwały wspólników na kapitał zakładowy spółki stanowi zysk niepodzielony i jako dochód w rozumieniu art. 32 § 2 pkt 2 KRO podlega rozliczeniu w ramach podziału majątku dorobkowego. Należy bowiem odróżnić podział zysku między wspólników od podziału w inny sposób, który może służyć wzmocnieniu sytuacji majątkowej spółki, na co wskazuje treść art. 191 § 2 KSH.

Zgodnie z powyższym przepisem umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku niż określony w art. 191 § 1 KSH, a więc między wspólników. W takim wypadku wspólnicy nie są obowiązani do podziału zysku na dywidendy (zgodnie z art. 191 § 1 KSH), ale mogą przeznaczyć zysk na kapitały zapasowe lub rezerwowe, bądź fundusze spółki. Z tych względów, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 grudnia 2014 r., II FSK 2846/12 zysk nie podzielony to zysk, którym wspólnicy nie rozporządzili w żaden sposób, a nie tylko między siebie w postaci dywidendy, a więc zysk, którego podział nie był przedmiotem uchwały wspólników.

Podział majątku po rozwodzie a uchwała spółki i firmy męża albo zony o przekazaniu zysku, dochodu i pieniędzy na kapitał zapasowy czy rezerwowy Poznań Warszawa

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Sąd Rejonowy ustalił, że A. K. i M. K. zawarli związek małżeński, nie zawierali umów majątkowych małżeńskich, zaś wyrok Sądu Okręgowego w B. orzekający rozwód uprawomocnił.

Za bezsporny Sąd Rejonowy uznał fakt, iż w skład majątku wspólnego stron wchodzi 16 udziałów w kapitale zakładowym H. sp. z o.o. w B. o nominalnej wartości 1000 zł każdy. Ustalając wartość tego składnika majątku na kwotę 489 182,24 zł Sąd Rejonowy oparł się na opinii biegłych B. Polska sp. z o.o. w Warszawie uznając, iż przyjęta w tej opinii metoda w sposób najwierniejszy odpowiada rzeczywistej wartości udziałów w spółce na datę ustania wspólności majątkowej.

Sąd Rejonowy uznał, że zgodnie z art. 32 § 2 KRO uzyskane z udziałów w spółce z o.o. dochody w zakresie objętym wnioskiem także wchodzą do majątku dorobkowego byłych małżonków, gdyż z chwilą ustania wspólności majątkowej udział w spółce stają się ich współwłasnością i powinni oni dzielić się po połowie wszelkimi dochodami, pożytkami które przynosi rzecz wspólna. Sąd Rejonowy ustalił, że uczestnik do chwili obecnej dywidend nie otrzymał, gdyż zgodnie z uchwałą wspólników zostały one przeznaczone na kapitał zapasowy, uznał jednak, że nie ma to wpływu na kwestie rozliczeń między stronami, skoro uczestnik postępowania sam, jednostronnie, jako wspólnik spółki, podjął decyzję o przeznaczeniu przypadających mu kwot na dywidendy, zaś wnioskodawczym, która nie miała na to wpływu, nie może ponosić negatywnych skutków tej decyzji. Z uwagi na powyższe Sąd Rejonowy uznał, że w skład majątku wspólnego wnioskodawczyni i uczestnika postępowania wchodzą wierzytelności w kwotach 71 250 zł, 47 575 zł, 75 371,25 zł i 62 434,50 zł stanowiące wartość przypadających uczestnikowi postępowania dywidend z zysku H. sp. z o.o.

Skoro zatem obojgu małżonkom przysługiwały udziały w spółce z o.o. do dnia podziału majątku, wartość tych udziałów powinna być określona według stanu rzeczywistego z dnia dokonywania podziału, gdyż z punktu widzenia prawa rodzinnego, zarówno wnioskodawczyni, jak i uczestnik postępowania mają jednakowe prawa do tego składnika majątku dorobkowego (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 31 stycznia 2013 r. II CSK 349/12).

Zgodnie zaś z ustalonym w sprawie niniejszej stanem faktycznym w latach X były podejmowane uchwały wspólników przeznaczające wypracowany przez spółkę zysk na kapitał zapasowy.

Nie ma tym samym podstaw do uznania, że majątek stron w postaci udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością przyniósł dochody stanowiące składnik majątku dorobkowego lub podlegające rozliczeniu w niniejszym postępowaniu – zgodnie z żądaniem wnioskodawczyni – na podstawie art. 657 § 3 KPC w zw. z art. 686 KPC, gdyż nie powstało roszczenie o wypłatę dywidendy za lata X z uwagi na inne przeznaczenie zysku rocznego uzyskanego w tych latach.

Podział majątku po rozwodzie a uchwała spółki i firmy męża albo zony o przekazaniu zysku, dochodu i pieniędzy na kapitał zapasowy czy rezerwowy Poznań Warszawa

Niewątpliwie decyzja o przeznaczeniu zysku rocznego na cele związane z działalnością spółki, która wyłącza prawo do dywidendy może naruszać interesy wspólnika i być uznana za krzywdzącą wspólnika w relacji do spółki, jeśli powoduje długotrwałe wyłączenie zysku z podziału, a kapitał zapasowy i kapitał rezerwowy są już bardzo znaczne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 2009 r. II CSK 522/08), jednak ocena podjętych przez wspólników uchwał na podstawie art. 249 KSH wykracza poza ramy niniejszego postępowania. Nie ulega też wątpliwości, że dokonana przez Sąd Okręgowy wycena aktualnej na datę orzekania wartości udziałów w spółce z uwzględnieniem wyników finansowych spółki za lata X uwzględnia także skutki wynikające z podjęcia uchwał wspólników przeznaczających zysk na inne cele niż dywidenda. Zyski spółki przeznaczone na powiększenie kapitału zapasowego wpłynęły bowiem na wycenę wartości tego składnika majątku dorobkowego, co jednoznacznie wynika z treści opinii biegłych. Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 24 lutego 2017 r. IV CSK 188/16

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu