Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Mąż chce rozdzielności majątkowej i intercyzy, gdy zdradził żonę z kochanką

W myśl art. 31 § 1 KRO, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Nie ulega wątpliwości, że między stronami od dnia 11 września 2004 r. istniała wspólność ustawowa, której strony nie ograniczyły ani nie wyłączyły w drodze umowy zawartej przed czy w czasie trwania małżeństwa.

Stosownie do art. 52 § 1 KRO, z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej. Art. 52 § 2 KRO stanowi natomiast, że rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

Przesłanką zastosowania art. 52 § 1 KRO może być trwałe zerwanie wszelkich stosunków majątkowych oraz brak możliwości podejmowania wspólnych decyzji gospodarczych, będące konsekwencją uprzedniego ustania więzi rodzinnoprawnych między małżonkami i co za tym idzie powstania trwałego stanu separacji faktycznej (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.01.2005 r. w sprawie III CK 112/04).

Mąż chce rozdzielności majątkowej i intercyzy, gdy zdradził żonę z kochanką Poznań

Należy zauważyć, iż w świetle art. 52 § 2 KRO już sam fakt życia w rozłączeniu może uzasadniać orzeczenie przez sąd rozdzielności majątkowej z datą wsteczną. Niewątpliwie fakt ten miał miejsce w przedmiotowej sprawie. Należy przy tym podkreślić, iż wymieniony przepis nie wymaga jednoczesnego spełnienia obu warunków, tj. zaistnienia wyjątkowych wypadków i życia w rozłączeniu, tylko używa sformułowania „w szczególności”. Życie w rozłączeniu jest zatem jedyną szczególną przesłanką wskazaną przez samego ustawodawcę, która uzasadnia ustanowienie rozdzielności między małżonkami z datą wsteczną.

Zniesienie wspólności majątkowej małżeńskiej z wcześniejszą datą, nawet poprzedzającą dzień wytoczenia powództwa, nie budzi zastrzeżeń właściwie tylko wtedy, gdy powodem zniesienia jest separacja faktyczna małżonków. Według utrwalonego, tak w piśmiennictwie, jak i orzecznictwie sądowym poglądu, ważnym powodem do zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej jest bowiem separacja faktyczna małżonków uniemożliwiająca im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym (por.: wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 28.10.1997 r. w sprawie I CKN 238/97, z dnia 13.05.1997 r. w sprawie III CKN 51/97, z dnia 13.01.2000 r. w sprawie II CKN 1070/98, z dnia 29.03.2000 r. w sprawie I CKN 542/98, z dnia 20.06.2000 r. w sprawie III CKN 287/00, z dnia 12.09.2000 r. w sprawie III CKN 373/99, z dnia 7.12.2000 r. w sprawie II CKN 401/00, z dnia 8.05.2003 r. w sprawie II CKN 78/01, z dnia 4.06.2004 r. w sprawie III CK 126/03, z dnia 4.11.2004 r. w sprawie V CK 215/04, z dnia 11.12.2008 r. w sprawie II CSK 371/08).

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 31.01.2003 r., IV CKN 1710/00, stwierdził, że dobro rodziny jest celem ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej, bowiem ten ustrój zapewnia jej ustabilizowaną bazę materialną i najpełniej realizuje zasadę równych praw obojga małżonków w dziedzinie stosunków majątkowych, stanowiących materialną podstawę funkcjonowania rodziny. Nie znaczy to jednak, że ze względu na dobro rodziny ustrój ten powinien być utrzymywany bez względu na stan aktualnie istniejącej sytuacji majątkowej pomiędzy małżonkami. Separacja małżonków uniemożliwiająca im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym stwarza bowiem z reguły zagrożenie interesów majątkowych jednego lub nawet obojga małżonków. Podstawową zatem kwestią jest to, czy wiążąca strony wspólność majątkowa stanowi ustabilizowaną bazę materialną rodziny, a więc czy spełnia funkcję leżącą u podstaw jej powołania.

Za ważny powód uzasadniający zniesienie wspólności majątkowej między małżonkami uważa się wytworzenie przez jednego z nich takiej sytuacji, w której dalsze trwanie wspólności zagraża interesom drugiego małżonka i dobru rodziny, co będzie mieć miejsce zwłaszcza wówczas, gdy jeden z małżonków trwoni wspólny dorobek lub wykazuje zupełną niegospodarność. (wyrok SN z 10.02.1997 r., I CKN 70/96)

Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie, za dopuszczalne uznanie za ważny powód zniesienia (także z datą wsteczną) wspólności majątkowej małżeńskiej, przyjmuje się ponadto już sam fakt prowadzenia, a nawet samej możliwości prowadzenia egzekucji z majątku wspólnego, jeżeli przemawia za tym dobro rodziny lub dobro współmałżonka dłużnika, szczególnie wówczas, gdy małżonkowie od dłuższego czasu pozostają w faktycznej separacji. (wyrok SN z 15.10.1998 r., I CRN 228/95)

Mąż chce rozdzielności majątkowej i intercyzy, gdy zdradził żonę z kochanką Poznań

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Pozwem powód P. P. wniósł o ustanowienie z dniem 04 maja rozdzielności majątkowej małżeńskiej powoda z pozwaną M. C. oraz o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów postępowania W odpowiedzi na pozew z pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Jak ustalono w toku postępowania dowodowego w sprawie strony przechodziły trudności małżeńskie, wywołane postępowaniem powoda, w związku z którymi powód wyprowadził się wówczas z domu, pozostawiając wszelkie obowiązki związane z opieką i wychowaniem dzieci pozwanej. Niedługo po tym pozwana straciła pracę (wspólnicy wypowiedzieli umowę), jej sytuacja majątkowa i finansowa znaczenie się pogorszyła. Pozwana założyła własną działalność gospodarczą, z której osiąga znacznie niższe dochody niż w spółce. Strony nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego

W styczniu powód wytoczył powództwo w niniejszej sprawie, uprzednio składając w maju pozew rozwodowy. Między stronami istnieje zatem obecnie stan separacji faktycznej, jednak zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, separacja może być uznana jako ważny powód w rozumieniu art. 52 § 1 KRO tylko wtedy, gdy uniemożliwia, bądź znacznie utrudnia współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2000 r., III CKN 287/00, wyrok Sądu Najwyższego z 12 września 2000 r., III CKN 373/99).

Powód uzasadnił swoje żądanie ustanowienia rozdzielności okolicznością istnienia separacji faktycznej i całkowitym ustaniem pożycia małżeńskiego. Pozwana podważyła te przesłanki wskazując z jednej strony na niezgodność żądania powoda z zasadami współżycia społecznego z uwagi na znaczne dysproporcje dochodowe stron, posiadanie dwojga małoletnich dzieci.

Obecnie, wskutek nieprzejednanej postawy powoda, który dotychczas jako strona silniejsza ekonomicznie opłacał kredyty, zagrażającej trwałości substancji majątkowej małżonków, małżonkowie uzgodnili wspólne spłacanie rat kredytu – pozwana łoży około ½ raty kredytu. Powód jest zobowiązany na mocy postanowienia Sądu do łożenia alimentów na rzecz małoletnich dzieci stron. Natomiast pozwana nie ma dostępu do środków otrzymywanych z wynagrodzenia za pracę powoda. Powód wyszedł z propozycją sprzedaży wspólnego mieszkania. Natomiast jest to jedyne miejsce, w którym pozwana może zapewnić sobie i dzieciom standard życia podobny do tego, który rodzina wiodła, kiedy małżonkowie zamieszkiwali wspólnie. W skład majątku wspólnego stron wchodzi także samochód, który pozwana otrzymała w zamian za rozliczenia ze spółką. Pozwana nie zbyła samochodu. Na podstawie zasad doświadczenia życiowego należy ocenić, iż wychowując samotnie dwoje małoletnich dzieci stron, samochód jest znacznym ułatwieniem w sprawach życia codziennego.

Mąż chce rozdzielności majątkowej i intercyzy, gdy zdradził żonę z kochanką Poznań

Sąd dostrzegł, iż pomiędzy stronami występuje znaczna dysproporcja dochodowa, potęgowana przez fakt pozostawania przez pozwaną bez pracy przez dłuższy okres i założenie własnej działalności gospodarczej, wobec konieczności wystąpienia ze spółki, co pozostaje w związku przyczynowym z porzuceniem rodziny przez powoda. Pozwana pozostaje także pierwszoplanowym opiekunem dla obojga małoletnich dzieci stron.

Powództwo w niniejszej sprawie zostało wniesione przez stronę, która zdecydowała o rozpadzie założonej wspólnie rodziny. Spełnienie oczekiwań powoda co do sprzedaży mieszkania stron, doprowadziłoby do sytuacji, gdy pozwana wraz z dwojgiem małych dzieci zmuszona byłaby do opuszczenia aktualnego miejsca zamieszkania. Pomimo tego powód mógłby nadal obciążać koszt części raty kredytów pozwaną, na których pokrycie nie pozwalałyby jej zarobki, a już zwłaszcza w sytuacji np. konieczności najmu innego lokalu. Powyższe sprawia, że podniesiony przez pozwaną zarzut sprzeczności żądania pozwu z zasadami współżycia społecznego jest zasadny. Wskazać należy, iż celem unormowania z art. 52 krio jest zapewnienie ochrony interesów małżonka słabszego ekonomicznie przed dowolnym uchyleniem ustroju wspólności majątkowej. Wzgląd na dobro rodziny i sytuację pozwanej pozwalają w pełni na ocenę, że roszczenie powoda pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Sąd Najwyższy wypowiadał się już, że żądanie zniesienia wspólności ustawowej podlega ocenie także z punktu widzenia zasad współżycia społecznego.

W jednym z orzeczeń z ostatniego okresu, a mianowicie w wyroku z dnia 19 maja 1997 r., III CKN 51/97 (OSNC 1997, z. 12, poz. 194) podkreślił, że przy ocenie żądania zniesienia wspólności ustawowej małżeńskiej z punktu widzenia zasad współżycia społecznego powinny być brane pod uwagę między innymi takie okoliczności, jak wzgląd na dobro rodziny lub pozwanego małżonka, jak też wina małżonka, który wystąpił z żądaniem. Stanowisko to należy podzielić. Sąd uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, a w szczególności aktualną sytuację finansową pozwanej, która zajmuje się domem i wychowaniem dzieci oraz prowadzeniem przez własnej działalności gospodarczej, która przynosi znaczne mniejsze dochody, niż te które uzyskiwała jako wspólnik w spółce, ocenił, że żądanie zniesienia wspólności ustawowej jest w tym stanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i z tych względów nie może być uwzględnione. Zniesienie to godziłoby bowiem w dobro rodziny pogarszając sytuację pozwanej, jako strony słabszej ekonomicznie – zwłaszcza, że to zachowanie powoda doprowadziło do ukształtowania tego stanu rzeczy. Wyrok Sądu Rejonowego- V Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 21 grudnia 2017 r. V RC 17/17

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu