Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Ustalenie ojcostwa córki czy syna i brak zainteresowania oraz kontaktów dzieckiem przez ojca

Ojcostwo w K.r.o. wynika z przewidzianych prawem domniemań co do pochodzenia dziecka małżeńskiego oraz pochodzenia dziecka pozamałżeńskiego. W przypadku ustalenia pochodzenia dziecka małżeńskiego istnieje domniemanie wskazujące męża matki jako ojca dziecka urodzonego przez żonę (art. 62 K.r.o.). Ojcem dziecka pozamałżeńskiego jest natomiast mężczyzna niebędący mężem matki, który uznał swoje ojcostwo (art. 72 i 73 K.r.o.) albo który obcował z matką dziecka w okresie koncepcyjnym i co do którego zapadł prawomocny wyrok sądu ustalający ojcostwo (art. 85 K.r.o.). Sądowe ustalenie ojcostwa jest drugim obok uznania ojcostwa sposobem ustalenia ojcostwa pozamałżeńskiego. Sądowe ustalenie ojcostwa przed urodzeniem się dziecka jest niedopuszczalne

Osobami legitymowanymi do złożenia pozwu o sądowe ustalenie ojcostwa są: dziecko, matka, domniemany ojciec i prokurator. Matce dziecka przysługuje samodzielna legitymacja w sprawie o ustalenie ojcostwa, dopóki dziecko jest małoletnie. Z chwilą osiągnięcia przez dziecko pełnoletności to jej uprawnienie wygasa.

Jeżeli miejsce pobytu domniemanego ojca, przeciwko któremu wytoczono powództwo o ustalenie ojcostwa, nie jest znane, przewodniczący (przed rozprawą) albo sąd orzekający (w czasie rozprawy) ustanowi kuratora procesowego, chyba że wcześniej sąd opiekuńczy ustanowił już kuratora dla osoby nieobecnej.

Należy mieć na względzie, iż nauka na obecnym poziomie pozwala na ustalenie w toku postępowania dowodowego, że dany mężczyzna jest ojcem dziecka. Poszukiwany „dowód pozytywny” zawiera w sobie jako konieczny element wynik badań DNA, stanowiąc spójny logicznie łańcuch przesłanek, pozwalający w sposób pewny wyeliminować możliwość, że ojcem jest być może jakiś inny mężczyzna (H. Dolecki (red), komentarz do art. 85 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego).

Skutki prawne, jakie wywołuje prawomocny wyrok ustalający ojcostwo, można podzielić na:

1)  skutki w zakresie stosunku prawnego ojcostwa;

2)  skutki w zakresie władzy rodzicielskiej, stosunków alimentacyjnych i dziedziczenia;

3)  skutki dotyczące nazwiska dziecka;

4)  skutki dotyczące miejsca zamieszkania;

5)  skutki dotyczące aktu urodzenia dziecka.

Ustalenie ojcostwa córki czy syna i brak zainteresowania kontaktów dzieckiem przez ojca Poznań

W myśl przepisu art. 93 § 2 KRO, jeżeli wymaga tego dobro dziecka , sąd w wyroku ustalającym pochodzenie dziecka może orzec o zawieszeniu , ograniczeniu lub pozbawieniu władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców. Przepisy art. 107 i art. 109 – 111 stosuje się odpowiednio . Zgodnie z dyspozycją przepisów art. 95 § 1 i § 3 krio, władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. Władza rodzicielska powinna być wykonywana tak , jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczny. Przepis art. 96 krio stanowi, że rodzice wychowują dziecko pozostające po ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Przytoczone wyżej przepisy określają gwarancje należytej realizacji władzy rodzicielskiej będącej treścią określonego stosunku rodzinno – prawnego łączącego rodziców i dziecko . Obejmuje ona prawo podmiotowe wynikające z tego stosunku prawnego oraz odpowiadający mu obowiązek , przy czym władza rodzicielska to przede wszystkim zespół obowiązków rodziców względem dziecka, zaś uprawnienia rodziców w stosunku do dziecka to niejako wtórny składnik tej władzy . Obowiązek i prawo rodziców dotyczy trzech sfer, stanowiących równocześnie pola działalności – pieczę nad osobą, zarząd majątkiem i wychowania dziecka. Przestrzeganie wskazanych przepisów ma zapewnić realizację zespołu praw i obowiązków dziecka oraz rodziców , będącego treścią władzy rodzicielskiej , i maksymalnie służyć jej podstawowej funkcji ochronnej wobec dziecka. Po stronie rodziców gwarancją tą jest wykonywanie przez nich władzy rodzicielskiej tak, jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczny.

Już w preambule do Konwencji o prawach dziecka przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 roku (opublikowanej w Dz.U. z 1991 r. Nr 120 , poz. 526 , ze zm.) czytamy, że dzieci mają prawo do szczególnej troski i pomoc , dla pełnego i harmonijnego rozwoju swojej osobowości powinny wychowywać się w środowisku rodzinnym w atmosferze szczęścia , miłości i zrozumienia . Przepis art. 107 § 1 krio stanowi , że jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia . Przepis art. 107 § 2 krio stanowi , że w braku porozumienia , o którym mowa w § 1 , sąd , uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem . Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców , ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka , jeżeli dobro dziecka za tym przemawia . Przepis art. 107 § 3 krio stanowi, iż na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 109 krio , jeżeli dobro dziecka jest zagrożone, sąd opiekuńczy wyda odpowiednie zarządzenia. Sąd opiekuńczy może w szczególności zobowiązać rodziców oraz małoletniego do określonego postępowania , w szczególności do pracy z asystentem rodziny , realizowania innych form pracy z rodziną , skierować małoletniego do placówki wsparcia dziennego , określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej lub skierować rodziców do placówki albo specjalisty zajmujących się terapią rodzinną , poradnictwem lub świadczących rodzinie inną stosowną pomoc z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wykonania wydanych zarządzeń , określić , jakie czynności nie mogą być przez rodziców dokonywane bez zezwolenia sądu, albo poddać rodziców innym ograniczeniom , jakim podlega opiekun , poddać wykonywanie władzy rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora sądowego , skierować małoletniego do organizacji lub instytucji powołanej do przygotowania zawodowego albo do innej placówki sprawującej częściową pieczę nad dziećmi , zarządzić umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej , rodzinnym domu dziecka albo w instytucjonalnej pieczy zastępczej albo powierzyć tymczasowo pełnienie funkcji rodziny zastępczej małżonkom lub osobie , niespełniającym warunków dotyczących rodzin zastępczych , w zakresie niezbędnych szkoleń , określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej albo zarządzić umieszczenie małoletniego w zakładzie opiekuńczo – leczniczym , w zakładzie pielęgnacyjno – opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej. Sąd opiekuńczy może także powierzyć zarząd majątkiem małoletniego ustanowionemu w tym celu kuratorowi .

Ustalenie ojcostwa córki czy syna i brak zainteresowania kontaktów dzieckiem przez ojca Poznań

Z treści wskazanych przepisów należy wywodzić, iż decydującym kryterium co do konieczności ingerencji władzy państwowej w sprawowanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi jest zagrożenie lub naruszenie dobra dziecka i nienależyte wykonywanie władzy rodzicielskiej, zarówno zawinione jak i niezawinione niewłaściwe postępowanie rodziców. Zgodnie z dyrektywą wynikającą z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 08 czerwca 2000 roku w sprawie V CK 1237/00 (nr orzeczenia w bazie), którą Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę w całości podziela, powierzenie władzy rodzicielskiej ojcu uzależnione jest od stwierdzenia, że władza ta będzie wykonywana tak , jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczny (art. 93 § 2 krio w zw. z art. 95 § 3 KRO). Przy czym podkreśla się w doktrynie, że rozstrzygnięcie w przedmiocie przyznania w wyroku ustalającym ojcostwo władzy rodzicielskiej ojcu dziecka, powinno wynikać z wszechstronnego zanalizowania stosunku ojca do dziecka, zainteresowania się jego losem, wzajemnego stosunku rodziców oraz kwalifikacji moralnych ojca.

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Pozwany początkowo kwestionował fakt swojego ojcostwa wnioskując o przeprowadzenie badań DNA. Sąd przychylił się do wniosku pozwanego. Z wniosków znajdujących się w sprawozdaniu z badań genetycznych wynika, że nie ma podstaw do wykluczenia ojcostwa M. J. w stosunku do małoletniego A. C.. Prawdopodobieństwo ojcostwa pozwanego jest równe 99,99999533 %, co jest równoznaczne ze stwierdzeniem, że z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością małoletni A. C. jest biologicznym synem pozwanego. Sprawozdanie z badań genetycznych nie było przez żadną ze stron kwestionowane, a pozwany ostatecznie uznał powództwo o ustalenie ojcostwa. Mając powyższe na uwadze, Sąd ustalił, że pozwany M. J. jest ojcem małoletniego A. C., urodzonego dnia (…) w M., o czym orzeczono na podstawie art. 85 § 1 KRO.

Pozwany wraził zgodę aby małoletni A. nosił nazwisko matki. Wobec powyższego zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 89 § 2 KRO w zw. z art. 89 § 1 KRO Sąd nadał małoletniemu A. nazwisko C. (punkt II wyroku).

Pozwany nie interesuje się małoletnim. Nigdy nie widział syna. Nie uczestniczy też żaden sposób w procesie wychowania małoletniego i nie przejawia żadnego zainteresowania w tym zakresie. W toku postępowania konsekwentnie przyznawał, że nie chce aby przysługiwała mu władza rodzicielska. Pozostaje w konflikcie z matką dziecka, założył nową rodzinę i wyprowadził się do innego miasta, co uzasadnia twierdzenia powódki, że jako rodzice małoletniego A. nie będą w stanie zgodnie współpracować oraz podejmować decyzji wychowawczych odnośnie dziecka.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Sądu dotychczasowe postępowanie i stanowisko pozwanego, w szczególności nie wypełnianie w żaden sposób funkcji wychowawczych, brak jakiegokolwiek zainteresowania synem stanowi rażące zaniedbywanie obowiązków rodzicielskich i uzasadnia pozbawienie pozwanego władzy rodzicielskiej nad małoletnim A., o czym orzeczono na podstawie art. 93 § 2 KRO w zw. z art. 111 § 1 KRO.

Sąd rozstrzygając w przedmiocie wysokości zasądzonych alimentów, miał na uwadze wykazane przez stronę powodową potrzeby małoletniego A., jak również możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego. Małoletni ma niecały rok i pozostaje pod opieką matki. Nie ma problemów ze zdrowiem. Jest niemowlakiem i znajduje się w okresie intensywnego wzrostu i rozwoju, w związku z czym niezbędne są wydatki związane z kupnem odzieży, wyżywienia oraz wczesnych materiałów edukacyjnych a jego potrzeby będą stale rosły. Ponadto aktualnie cały trud wychowawczy spoczywa jedynie na matce małoletniego i jej rodzicach. M. C. jest osobą niepełnosprawną i całkowicie niezdolną do pracy, leczy się psychiatrycznie. Sytuacja finansowa rodziny jest trudna i w najbliższej przyszłości nie rokuje poprawy.

Ustalenie ojcostwa córki czy syna i brak zainteresowania kontaktów dzieckiem przez ojca Poznań

Odnosząc się do sytuacji materialnej pozwanego należy wskazać, że również nie jest ona zadawalająca. Pozwany podobnie jak powódka jest osobą niepełnosprawną oraz bezrobotną, ma problemy zdrowotne i praktycznie nie osiąga dochodów pozostając na utrzymaniu rodziców swojej nowej partnerki z którą zawarł związek małżeński. Jednakże – co należy podkreślić – przy określaniu wysokości zobowiązania alimentacyjnego Sąd bada nie tylko sytuację materialną zobowiązanego, ale także jego możliwości zarobkowe, a te w przypadku pozwanego pomimo jego niepełnosprawności istnieją. Pozwany ukończył studia magisterskie na kierunku informatyka, co znacznie zwiększa możliwości znalezienia przez niego odpowiedniego zatrudnienia w sowim zawodzie, tym bardziej, że dziedzina IT jest obecnie pożądana. Pozwany winien więc uczynić wszystko, aby zdobyć jakiekolwiek zatrudnienie i z zarobionych pieniędzy łożyć na utrzymanie swojego syna. M. J. powinien bowiem podjąć wszelkie możliwe i dostępne kroki, aby mógł sprostać obowiązkom jakie spoczywają na ojcu.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że powództwo w zakresie alimentów zasługuje na uwzględnienie jedynie w części – co do kwoty 400 zł. W ocenie Sądu kwota tak zasądzonych alimentów przystaje do obecnych potrzeb małoletniego oraz do możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego, który w obecnej sytuacji finansowej nie byłby w stanie uiszczać alimentów w żądanej pozwem wysokości. Jednocześnie należy podkreślić, że zasądzone alimenty są udziałem finansowym jedynie jednej strony – ojca – w utrzymaniu małoletniego. Matka małoletniego otacza go troską i codziennym wychowaniem oraz opieką, ale również jest zobowiązana do materialnego udziału w utrzymaniu syna. Tym samym, na podstawie art. 133 § 1 KRO i art. 135 § 1 KRO orzeczono jak w punkcie IV wyroku oddalając w pozostałym zakresie powództwo jako zbyt wygórowane.

Powódka domagała się od pozwanego zasądzenia kwoty 2000 zł tytułem tzw. „wyprawki” a więc koniecznych wydatków związanych z porodem. Podała, że wydatki związane z urodzeniem małoletniego wyniosły 4000 złotych, jednak kwota ta w ocenie Sądu jest znacznie wygórowana. Mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego należy przyjąć, że wydatek związany z kupnem wózka – 800 złotych – jest realny, jednakże trudno przyjąć, aby koszt pozostałych wymienionych przez powódkę produktów (ubrania, kocyki, kojec i butelki) wyniósł aż 3200 złotych i kwota taka nie wynika z przedłożonych na dowód w tym zakresie rachunków i paragonów. Stąd też Sąd uznał, że udział pozwanego w kosztach związanych z kupnem niezbędnych rzeczy związanych z porodem, wynoszący 1000 złotych będzie uzasadniony i właściwy o czym orzeczono jak w punkcie V wyroku oddalając powództwo w pozostałej części jako nieudowodnione. Wyrok Sądu Rejonowego – III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 25 lipca 2017 r. III RC 194/16

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu