Zgodnie z treścią art. 598 15 § 1 KPC jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku. W myśl § 2 wymienionego przepisu jeżeli osoba uprawniona do kontaktu z dzieckiem albo osoba, której tego kontaktu zakazano, narusza obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy zagrozi tej osobie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje, stosując odpowiednio przepis § 1.
Egzekucja kontaktów z małoletnim dzieckiem sprowadza się zatem do dwóch etapów. Etap pierwszy obejmuje groźbę nakazania oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby uprawnionej do kontaktów lub osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje, natomiast etap drugi to spełnienie groźby i nakazanie zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej. Oznacza to, że sąd najpierw zagrozi nakazaniem oznaczonej sumy pieniężnej, a następnie na wniosek uprawnionego nakaże zapłatę tej sumy. Należy zaznaczyć, że groźba sankcji pieniężnej, nie może niweczyć celu postępowania, tj. wyegzekwowania kontaktów rodzica z dzieckiem, i zmierzać do uzyskania zyskownego instrumentu szykan między zwaśnionymi rodzicami (tak Jacek Ignaczewski „Komentarz do spraw o kontakty z dzieckiem”, LexisNexis, wyd. I, s. 89-91). Istotnym jest również, że realizując pierwszy etap egzekucji kontaktów z małoletnim Sąd bada wyłącznie fakt naruszenia przez uczestnika postępowania obowiązków wynikających z ostatniego orzeczenia regulującego sposób utrzymywania kontaktów z małoletnim dzieckiem. W przypadku natomiast stwierdzenia takiego naruszenia Sąd może zagrozić uczestnikowi, który dopuścił się takiego naruszenia, zapłatą oznaczonej sumy pieniężnej. Niniejsze postępowanie ma bowiem na celu zabezpieczenie prawidłowego wykonywania prawomocnego orzeczenia Sądu o kontaktach. Dlatego też uczestnik postępowania ma obowiązek stosowania się do prawomocnego orzeczenia w przedmiocie kontaktów, aż do czasu jego zmiany albo uchylenia
Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię
Sprawa sądowa opracowana przez KancelarięWnioskodawca – A. P. wniósł o zagrożenie uczestniczce postępowania M. P. zasądzeniem na rzecz wnioskodawcy kary za każdorazowe naruszenie kontaktów z małoletnim synem K. P.. W uzasadnieniu wskazał, że ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym uregulowano sposób kontaktowania się wnioskodawcy z małoletnim synem K. P. Podkreślił, że od pewnego czasu nie zawsze ma możliwość kontaktu z synem w terminach wyznaczonych przez Sąd z uwagi na niewydanie syna przez matkę oraz planowanie przez nią wyjazdów w terminach, w których ma wyznaczone spotkania z synem.
Uczestniczka postępowania M. P. nie zgodziła się z wnioskiem. Jednocześnie potwierdziła daty wskazane przez wnioskodawcę, w których nie doszło do spotkania z synem, jak również przyznała, że kontakty nie przebiegają zgodnie z treścią ugody. Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Ugodą zawarta przed Sądem Rejonowym strony postępowania ustaliły terminy i sposób kontaktów wnioskodawcy A. P. z małoletnim synem K. P., w ten sposób, że:
– wnioskodawca A. P. w każdą środę miesiąca będzie odbierał małoletniego K. P. z Przedszkola (…) o godzinie 14.30 i zabierał do swego miejsca zamieszkania, z obowiązkiem odprowadzenia małoletniego do jego miejsca zamieszkania o godzinie 20.00,
– wnioskodawca A. P. w każdy II i IV weekend miesiąca, tj. w sobotę o godzinie 8.00 będzie odbierał małoletniego z miejsca jego zamieszkania, zabierał do swego miejsca zamieszkania, z obowiązkiem odprowadzenia małoletniego do jego miejsca zamieszkania w niedzielę o godzinie 20.00,
– wnioskodawca A. P. w każdy I dzień Świąt Bożego Narodzenia i w każdy I dzień Świąt Wielkanocnych będzie odbierał małoletniego z jego miejsca zamieszkania o godzinie 8.00, zabierał do swego miejsca zamieszkania i odprowadzał małoletniego do jego miejsca zamieszkania o godzinie 20.00.
Jednocześnie uczestniczka postępowania M. P. zobowiązała się nie przeszkadzać wyżej ustalonym kontaktom osobistym. Od stycznia kontakty nie są realizowane zgodnie z ustaleniami wynikającymi z ugody. Wnioskodawca nie miał kontaktu z małoletnim synem w weekend 14 – 15 stycznia, 11 – 12 luty albowiem uczestniczka postępowania zorganizowała sobie wyjazd z dzieckiem. W kwietniu i w maju wnioskodawca spędził z synem tylko po jednym weekendzie, a mianowicie 8 -9 kwietnia oraz 20 – 21 maja. Od dnia 21 maja wnioskodawca nie widuje się z dzieckiem zarówno w weekendy, jak i ustalone środy. Kontakty wnioskodawcy A. P. z małoletnim synem nie przebiegają zgodnie z treścią ugody.
W przedmiotowej sprawie uczestniczka postępowania przyznała na rozprawie, że kontakty ustalone ugodą nie są realizowane zgodnie z treścią ugody, a nadto potwierdziła daty braku kontaktów wskazane przez wnioskodawcę.
Mając zatem na uwadze powyższe, Sąd zagroził uczestniczce postępowania M. P. nakazaniem zapłaty na rzecz wnioskodawcy A. P. kwoty po 200,00 złotych za każde naruszenie obowiązku co do kontaktów określonych w ugodzie zawartej przed Sądem Rejonowym. W ocenie Sądu, zagrożenie zapłatą kwoty 200,00 złotych, przy uwzględnieniu obecnej sytuacji materialnej uczestniczki postępowania, która ma stały comiesięczny dochód w wysokości 4.000,00 złotych, odniesie pożądany skutek prewencyjny i doprowadzi do przestrzegania przez nią terminów kontaktów. Postanowienie Sądu Rejonowego – III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 9 czerwca 2017 r. III Nsm 93/17
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
