W sprawie o ubezwłasnowolnienie, ze względu na jej charakter i skutki uwzględnienia wniosku, obowiązują daleko idące wymagania szczególne, dotyczące opinii biegłych psychiatry lub neurologa, a także psychologa. Należy pamiętać, że ubezwłasnowolnienie, zwłaszcza całkowite, oznacza ograniczenie możliwości decydowania o sobie, kierowania własnym życiem i wykluczenie z wielu czynności życiowych, a więc głęboko ingeruje w status i uprawnienia osoby fizycznej. Artykuł 5541 KPC wprowadzony do kodeksu postępowania cywilnego z dniem 7 października 2007 r. ma na celu doprowadzenie do bardziej wnikliwego rozpoznawania tych spraw oraz wyznacza kierunek i przedmiot postępowania dowodowego. Sąd ma obowiązek w miarę potrzeby z urzędu ustalić przede wszystkim stan zdrowia, sytuację osobistą, zawodową i majątkową osoby, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie (art. 5541 § 1 KPC). Wyświetlenie tych przesłanek jest konieczne do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy ewentualne ubezwłasnowolnienie leży rzeczywiście interesie osoby, której takie żądanie dotyczy. W żadnym jednak wypadku ubezwłasnowolnienie nie może dotyczyć interesu wnioskodawcy. (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 8 stycznia 1966 r., II CR 412/65, OSNCP 1966, nr 10, poz. 170, z dnia 27 października 1977, II CR 387/76, i z dnia 29 grudnia 1983 r., I CR 377/83).
Sposób ujęcia art. 5541 § 1 KPC a w szczególności jego fragment „postępowanie dowodowe powinno ustalić przede wszystkim stan zdrowia osoby, której dotyczy wniosek” wskazuje, że bez jego wyjaśnienia nie można określić, czy ubezwłasnowolnienie leży w jej interesie. Ustalenie choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych i ich wpływu na zakres zdolności osoby, której wniosek dotyczy do samodzielnego kierowania swoim postępowaniem i prowadzenia swoich spraw wymaga wiadomości specjalnych z zakresu medycyny, zarówno co do stwierdzenia faktu ich istnienia jak i co do stopnia nasilenia (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 29 czerwca 1973 r., I CR 271/73, i z dnia 17 maja 2013 r., I CSK 122/13). Postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 30 stycznia 2015 r. III CSK 149/14
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
