Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Pozew o alimenty na córkę czy syna od matki

Zgodnie z dyspozycją art. 128 dziecko może żądać zasądzenia renty alimentacyjnej od rodziców, natomiast zakres świadczeń alimentacyjnych zgodnie z przepisem art. 135 § 1 KRO zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zatem wysokość świadczenia alimentacyjnego pozostaje zawsze w ścisłej zależności od wagi potrzeb uprawnionego oraz możliwości płatniczych zobowiązanego. Art. 135 § 2 KRO stanowi, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie.

Natomiast stosownie do art. 133 § 1 KRO rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Obowiązek alimentacyjny istnieje przede wszystkim względem małoletnich dzieci.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec ich dzieci stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku „troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka” i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej. Powinność tą jako treść władzy rodzicielskiej w zakresie pieczy nad osobą dziecka ustanawia art. 96 zd. 2 KRO.

Obowiązek alimentacyjny obejmuje nie tylko dostarczanie środków utrzymania, ale w miarę potrzeby także środków wychowania. Dostarczanie środków utrzymania to w powszechnym rozumieniu tego wyrażenia zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania zaś obejmuje powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury. Środki te służą zaspokajaniu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych. Żaden przepis ustawy jednak nie precyzuje w jakiej postaci mają być spełniane świadczenia alimentacyjne, zarówno te przeznaczone na zaspokojenie potrzeb utrzymania jak i wychowania.

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci ma zatem dwojaką postać: wyraża się świadczeniami o charakterze materialnym oraz osobistymi staraniami o jego utrzymanie i wychowanie. Zgodnie bowiem z treścią art. 135 § 2 KRO wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, może polegać także, w całości lub części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie. Okoliczności konkretnego stanu faktycznego są podstawą do oceny, czy osobiste starania wyczerpują obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w całości czy tylko w części. Zależeć to będzie w głównej mierze od tego jak dalece dziecko absorbuje wychowawczo jedno z rodziców, co pozostaje w ścisłym związku z wiekiem i jego stanem zdrowia.

Alimenty na córkę czy syna od matki Poznań

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 KRO). Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego przypadku. W szczególności usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a także od zasady równej stopy życiowej. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustalaniu przez sąd wysokości alimentów. Górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, chociażby nawet w tych ramach nie znajdowały pokrycia wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1970 r., III CRN 350/69, opublikowane w OSNCP 1970, nr 2, poz. 15 i orzeczenie SN z dnia 20 stycznia 1972 r. , III CRN 470/71, I.. Pr 1972, nr 1-2, poz. 15). Możliwości zarobkowych i majątkowych nie należy przy tym utożsamiać z wysokością faktycznych zarobków, ale według tego, jakie dochody może osiągnąć zobowiązany do alimentowania przy założeniu, że dokłada wszelkich starań i wykorzystuje wszystkie swoje siły umysłowe i fizyczne.

KRiO w licznych przepisach statuuje zasadę równej stopy życiowej rodziców i dzieci. Od chwili urodzenia się dziecka rodzice są zobowiązani zapewnić mu utrzymanie na takiej samej stopie, na jakiej sami żyją. Rodzice zmuszeni są zatem dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, a w sytuacjach skrajnych, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać będzie poświęcenia części składników majątkowych. Ważnym również jest, iż zaspokajanie w ramach obowiązku alimentacyjnego potrzeb swoich dzieci nie doznaje ograniczeń, w szczególności takich, które ze względu na stopień uciążliwości materialnej chroniłyby zobowiązanego od świadczeń. Przeciwnie, jest on zmuszony znieść tę uciążliwość nawet kosztem obniżenia swojej stopy życiowej. Wysokość alimentów powinna zaś być określona na takim poziomie, aby nie doprowadzić jedynie do niedostatku zobowiązanego.

Wysokość świadczeń alimentacyjnych uzależniona jest nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lecz i od majątkowych i zarobkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 KRO). Biorąc pod uwagę sytuację majątkową i rodzinną pozwanego, sąd uznał, że może on płacić alimenty w kwocie ustalonej w wyroku.

W tym miejscu należy przypomnieć orzeczenie Sądu Najwyższego, iż zasadne i zgodne z treścią art. 135 KRO – jest oparcie się na możliwościach zarobkowych zobowiązanego, a nie tylko na jego aktualnych zarobkach. Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno-gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (por. orzeczenie SN z dnia 9 stycznia 1959 r. 3 CR 212/59, OSPiKA 1960, poz. 41) -(wyrok z 1975.05.16 III CRN 48/75). Zakres ten nie zależy więc od faktycznie uzyskiwanych dochodów, lecz od dochodów, jakie zobowiązany mógłby osiągnąć, wykorzystując swoje możliwości.

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Pozwem z dnia 12 lipca  wniesionym do Sądu dnia 16 lipca powódka O. R., reprezentowana przez ojca M. R. (2) wniosła o zasądzenie od pozwanej M. R. (1) alimentów w kwocie po 1.500 zł miesięcznie płatnych z góry do dnia 10. każdego miesiąca do rąk matki małoletniej powódki z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności, zasądzanie od pozwanej zaległych rent alimentacyjnych za czas od czerwca, kiedy to pomimo ciążącego na pozwanej obowiązku sprawowania opieki uchylała się od łożenia na utrzymanie małoletniej, a następnie pełnoletniej córki. Jednocześnie powódka wystąpiła z żądaniem udzielenia zabezpieczenia powództwa poprzez zobowiązanie pozwanej do świadczenia na jej rzecz kwoty po 1.500 zł miesięcznie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania

Alimenty na córkę czy syna od matki Poznań

W uzasadnieniu podniesiono, iż powódka O. R. jest córką pozwanej M. R. (1) i M. R. (2), pochodzi z ich związku małżeńskiego. Wskazano, że O. R. pomimo swojej pełnoletności nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, nie ma możliwości zarobkowych ze względu na to, że jest uczennicą drugiej klasy liceum ogólnokształcącego w P., a ze względu na konieczność nauki nie ma ona obiektywnych możliwości uzyskania stałego dochodu, który mogłaby przeznaczyć na zaspokojenie swoich niezbędnych potrzeb. Dalej podano, że O. R. od maja nie zamieszkuje z matką. Podkreślono, że obowiązek alimentacyjny w równym stopniu spoczywa na obojgu rodzicach, a pozwana właściwie nie kontaktuje się z córką, nie interesuje się jej potrzebami i nie przekazuje żadnych kwot na utrzymanie powódki, a jakiekolwiek próby ugodowego załatwienia kwestii związanych z dobrowolnym łożeniem przez pozwaną na rzecz O. renty alimentacyjnej, okazały się dotychczas bezskuteczne. Podniesiono, że koszt utrzymania O. R. kształtuje się na poziomie około 3.000 zł miesięcznie, a na koszty te składają się wydatki związane z zakupem odzieży, wyżywienia, środków czystości, wydatkami związanymi z rozrywką i zajęciami pozaszkolnymi. W piśmie zaznaczono, że pozwana M. R. (1) ma duże możliwości zarobkowe i majątkowe, zatem może i powinna odpowiednio partycypować w utrzymaniu powódki. Podkreślono, że fakt, iż w chwili obecnej pozwana nie przekazuje żadnych kwot na utrzymanie dziecka nie jest wynikiem jej złej sytuacji materialnej a jedynie elementarnym brakiem poczucia odpowiedzialności za czyny własne oraz los dziecka. Podniesiono, że pozwana prowadzi własną działalność gospodarczą „……” M. R. (3), jest członkiem rady nadzorczej FUNDACJI (…), a posiadany przez nią majątek i osiągane dochody pozwalają jej na życie na wysokiej stopie. Podkreślono, że pozwana posiada oszczędności w formie lokat, funduszy inwestycyjnych na kwotę ponad 200.000 zł, posiada nowe, komfortowo wyposażone trzypokojowe mieszkanie na ul. (…), samochód marki A. (…) o wartości nie niższej niż 50 000 zł. Dalej wskazano, że wysoka stopa życiowa pozwanej pozwala jej na korzystanie z pomocy domowej w formie sprzątaczki, a ponadto dzięki wysokim osiąganym dochodom pozwana w ciągu ostatnich 12 miesięcy odbyła kilka podróży zagranicznych m.in. na Korsykę, do W. czy do Indonezji i jak i wiele wycieczek krajowych.

Sąd ocenił, iż w świetle przedstawionych okoliczności, oraz doświadczenia zawodowego i życiowego Sądu miesięczny koszt bieżącego codziennego utrzymania powódki w zakresie jej usprawiedliwionych potrzeb, mając na uwadze zasadę równiej stopy życiowej rodziców i dzieci oscyluje zdaniem Sądu wokół kwoty 2.060 zł miesięcznie. Ponad te usprawiedliwione koszty utrzymania powódka może nieznaczne kwoty dorobić na swoje utrzymanie, jak dotąd czyniła podejmując prace kelnerki.

W szczególności koszty związane z nauką – podręczniki szkolne 70 zł, przybory i pomoce szkolne 41,70 zł, odzież i obuwie 200 zł, wyżywienie 500 zł, kosmetyki i środki higieny 150 zł, koszty leczenia i leków 50 zł, telefon komórkowy 40 zł, dentysta 50 zł, ortodonta 90 zł, dodatkowe korepetycje z chemii 240 zł (dwa razy w tygodniu po 30 zł za lekcję), oraz z matematyki 80 zł (raz w tygodniu po 20 zł lekcja), rozrywka i kultura, w tym basen, kino, lodowisko 100 zł, bilet miesięczny 55 zł, wycieczki szkolne i inne opłaty szkolne 60 zł, obozy zimowy i letni 125 zł, oraz koszty utrzymania mieszkania przypadające na powódkę 210 zł.

Dokonując tego wyliczenia Sąd miał na uwadze wszystkie przedstawione przez stronę powodową rodzaje potrzeb powódki jak mieszkanie, jedzenie, zdrowie i leczenie, odzież, środki czystości i kosmetyki, nauki i zajęć dodatkowych, rozrywkę, telefon, koszty dojazdu, wakacji. uznając je tym samym za usprawiedliwione z uwagi na wiek i właściwości małoletniej. Uwzględnione powyżej wydatki na utrzymanie powódki są w ocenie Sądu wydatkami podstawowymi i w pełni usprawiedliwionymi wiekiem córki stron, stanem jej zdrowia i rozwoju, a tym samym potrzebnymi dla prawidłowego dalszego rozwoju powódki i bieżącego życia. Ich zakres jest również uzasadniony w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego Sądu. Jeśli chodzi o koszty związane z zaspokajaniem potrzeb powódki, to wynikają one głównie z dokumentów przedstawionych przez stronę powodową, a także powszechnie znanych cen żywności, cen usług, również w świetle zasad doświadczenia życiowego Sąd uznał zasadności i wysokości tych wydatków w wysokości wskazanej w stanie faktycznym.

Alimenty na córkę czy syna od matki Poznań

Natomiast w świetle własnego jak i zawodowego doświadczenia Sąd uznał, że część wydatków wskazywanych przez powódkę nawet mając na uwadze wysoki poziom życia pozwanej została zdaniem Sądu zawyżona, w szczególności kwota na odzież i obuwie w wysokości 200 zł, mając na uwadze, ż tyle również miesięcznie przeznacza pozwana jest wystarczająca. Powódka podała, że używa zwykłych kosmetyków i środków czystości zatem kwota 150 zł dla nastolatki jest wystarczająca. Powódka nie choruje na nic przewlekle wobec czego kwota 50 zł miesięcznie na leki i leczenie jest w ocenie Sądu zasadna. Podobnie nawet biorąc pod uwagę, że w przypadku leczenia ortodontycznego należy intensywnie dbać o stan jamy ustnej, jednak kwota 50 zł miesięcznie jest wystarczająca, gdyż wizyty u dentysty nie są konieczne co miesiąc. Zdaniem Sądu zawyżone zostały również koszty związane z rozrywką powódki i kwota 100 zł miesięcznie, a nie 225 zł jest usprawiedliwiona.

Pozostałe wskazane przez powódkę koszty utrzymania były uzasadnione i nie budziły zastrzeżeń Sądu. Pomijając fakt, że część z nich została uprawdopodobniona za pomocą dokumentów, to były one usprawiedliwione biorąc pod uwagę doświadczenie i wiedzę życiową na temat wychowania i utrzymania, racjonalne zasady żywienia, a także w oparciu o powszechnie znane ceny produktów i usług. Koszty korepetycji dla powódki Sąd uznał za usprawiedliwiony wydatek w sytuacji, kiedy z uwagi na sytuację rodzinną obecnie powódka nie korzysta z pomocy babci .

W kwestii rozłożenia obowiązku alimentacyjnego na rodziców powódki, to trzeba pamiętać, iż obowiązek ten ciąży na obojgu rodzicach, w tym obowiązek finansowy został nałożony przez przepisy tak na ojca dziecka jak i matkę. Należy podkreślić, że O. R. jest już osobą dorosłą, więc ze strony ojca z którym mieszka nie są już konieczne osobiste starania o wychowanie, sprzątanie, przygotowywanie posiłków, pranie i ogólnie dbanie o powódkę. Oboje rodzice powinni łożyć na utrzymanie O. R., a jedynym kryterium rozłożenia obowiązku alimentacyjnego na pozwaną i ojca powódki jest ich sytuacja finansowa i możliwości zarobkowe. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż również M. R. (2) ma możliwości przyczyniać się do finansowego utrzymania córki, co zresztą czyni.

Analizując natomiast sytuację życiową i zarobkową M. R. (1) Sąd uznał, że zasądzona w wyroku renta alimentacyjna w wysokości 1.000 zł miesięcznie odpowiada możliwościom płatniczym pozwanej. Jak wynika z zebranego materiału dowodowego M. R. (1) żyje na bardzo wysokiej stopie życia, a jej wydatki na bieżące potrzeby w skali miesiąca wynoszą ponad 3.900 zł. Pozwana jak już podkreślono w ocenie dowodów zdaniem Sądu ukrywa swoje posiadane obecnie rzeczywiście środki finansowe, ewentualnie jej dotychczasowa działalność pozwoliła jej na poczynienie tak dużych oszczędności, że obecnie stać ją na zaspakajanie swoich potrzeb na tak wysokim poziomie. Warto również podkreślić, że pozwana w żaden sposób nie udowodniła swoich twierdzeń, iż aktualnie utrzymuje się dzięki sprzedaży swoich rzeczy. Nadto zdaniem Sądu pozwana mając tak duże doświadczenie, znajomości w branży, nie powinna mieć problemów ze znalezienie pracy odpowiadającej jej kwalifikacjom, ewentualnie powinna rozwijać działalność swojej firmy, aby móc w odpowiedni sposób partycypować w kosztach utrzymania córki, a nie przerzucać tego obowiązku tylko na ojca powódki.

Należy podkreślić, że pozwana nie partycypuje w kosztach utrzymania córki od maja, gdy dokonywała zakupu luksusowego samochodu za kwotę co najmniej 40.000 zł. Ponadto podczas ostatniego roku M. R. (1) odbyła kilka podróży zagranicznych m.in. na Korsykę, do W. czy do Indonezji i jak i wiele wycieczek krajowych. Zdaniem Sądu osoba, która posiada środki na zapewnienie sobie takiego poziomu życia powinna podzielić się swoimi zasobami finansowymi z córką, która według zasady równej stopy życiowej rodziców i dzieci ma prawo żyć na takim samym poziomie co matka.

W rezultacie przy uwzględnieniu uzasadnionych kosztów życiowych pozwanej Sąd uznał, że bez wątpienia stać ją na płacenie alimentów w wysokości 1.000 zł miesięcznie, co stanowi około 50 % usprawiedliwionych kosztów utrzymania powódki. Wyrok Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu – IV Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 1 grudnia 2015 r. IV RC 526/15

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Jarocin Gostyń Szamotuły Pleszew Czarnków Trzcianka Oborniki Chodzież Piła Gorzów Wielkopolski Konin Turek Nowy Tomyśl Leszno Wolsztyn Grodzisk Wielkopolski Gniezno Słupca Skoki Kalisz Śrem Buk Kostrzyn Duszniki Kościan Września Środa Wielkopolska Murowana Goślina Ostrów Wielkopolski Kórnik Luboń Swarzędz Opalenica Wągrowiec Krotoszyn Pobiedziska Pniewy Rogoźno Wronki Powidz S uchy Las Biedrusko Tarnowo Podgórne Komorniki Dopiewo Przykona Kleczew Czerwonak Stęszew Kleszczewo Rokietnica Międzychód, Łódź Wrocław Warszawa Katowice Kraków Rzeszów Lublin Gdańsk Szczecin Zielona Góra Opole Śląsk Kielce Olsztyn Bydgoszcz, Mińsk Mazowiecki Wołomin Pruszków Radom Otwock Legionowo Garwolin Grójec Ciechanów Grodzisk Mazowiecki Płońsk Ostrołęka, Dwór Mazowiecki Żyrardów Wyszków Mińsk Mazowiecki Łomianki Marki Ząbki Józefów Konstancin Sochaczew Nadarzyn Wólka, Kosowska Tarczyn Góra Kalwaria Wiskitki Teresin Zaborów Węgrów Warka Sokołów Przasnysz Pułtusk Raszyn Siedlce Białystok

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu