Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Leczenie od alkoholu alkoholika z powodu agresji, gróźb, przemocy i awantur w domu

Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. Nr 35, poz. 230, t.j.: Dz.U. 2007 r. Nr 70, poz. 473) ustanawiając w przepisie art. 21 ust. 2 zasadę dobrowolności poddania się leczeniu przez osoby uzależnione od alkoholu, dopuściła określone w niej wyjątki od powyższej zasady. Wyjątki te zostały podyktowane ważnymi względami społecznymi i dotyczą one osób, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny i które nie poddają się dobrowolnemu leczeniu.

Stosownie do treści przepisu art. 26 ustawy takie osoby, jeżeli są uzależnione od alkoholu, można zobowiązać do poddania się leczeniu w stacjonarnym lub niestacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego, a o obowiązku poddania się leczeniu odwykowemu orzeka sąd ( art. 25 ust. 2, art. 29). Nałożenie przez sąd obowiązku poddania się leczeniu stanowi wyjątek od zasady dobrowolności leczenia przewidzianej w art. 21 ust. 2 zdanie drugie ustawy. Postępowanie ma na celu ustalenie, czy w stosunku do osoby, której dotyczy, istnieją ustawowe przesłanki do poddania jej obowiązkowi leczenia, a w wypadku istnienia takich podstaw, czy leczenie to powinno mieć miejsce w stacjonarnym czy niestacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego.

Leczenie od alkoholu alkoholika z powodu agresji, gróźb, przemocy i awantur w domu Poznań

Orzeczenie o zastosowaniu przymusu takiego leczenia w sposób bardzo wyraźny dotyczy jednostki oraz jej praw związanych z ochroną zdrowia, a także wolności wyboru co do poddania się leczeniu lub zaniechania tegoż, nakładając bardzo istotne ograniczenia w zakresie praw osobistych takich jak zdrowie i wolność. Prawa te zaliczane do fundamentalnych dóbr osobistych obywateli pozostają pod ochroną Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., przy czym prawo do wolności osobistej chronione jest w dziale zatytułowanym „wolność i prawa osobiste”, zaś prawo do ochrony zdrowia – w dziale zatytułowanym „wolność i prawa ekonomiczne, socjalne i kulturalne”.

Z powyższych względów orzeczenia sądów w zakresie zastosowania przymusu leczenia, stanowiącego wyjątek od zasady wyrażonej w treści art. 21 ust. 2 zdanie drugie ustawy, winny być, zważywszy na sferę praw osobistych, poprzedzone pogłębionym postępowaniem dowodowym, jak również analizą, czy zachowanie takiej osoby mieści się w katalogu wyjątków określonych w treści art. 26 ustawy (patrz: wyrok TK z dnia 4.07.2006 r. w sprawie K 43/05, OTK-A 2006/7/78). Pamiętać przy tym należy, że model przymusowego leczenia osób uzależnionych od alkoholu został wprowadzony w Polsce jeszcze w latach pięćdziesiątych wobec osób, które swym postępowaniem powodowały rozkład życia rodzinnego, demoralizowały nieletnich, zagrażały bezpieczeństwu otoczenia albo zakłócały systematycznie spokój lub porządek publiczny (tak: B. Jaworska – Dębska, Spór wokół modelu polskiej regulacji alkoholowej. Zagadnienia administracyjnoprawne, Łódź 1995, s. 142). Wynikający z obowiązującej ustawy antyalkoholowej obowiązek leczenia odwykowego stanowi „prawną formę ochrony społecznej przed kwalifikowaną grupą osób uzależnionych od alkoholu, których postępowanie godzi w interesy otoczenia” (op. cit., s. 150). Posługiwanie się tym środkiem ze względu na powodowanie przez osobę uzależnioną rozkładu życia rodzinnego budziło wątpliwości części doktryny co do posługiwania się przymusem dla osiągnięcia właściwego kształtu stosunków rodzinnych (tak: A. Gubiński, Przymusowe leczenie alkoholików – czy i kiedy?, „Problemy alkoholizmu”, nr 2/1992, s. 5).

Wskazywano także na nikłe efekty terapeutyczne uzyskiwane u pacjentów pozbawionych pozytywnej motywacji (B. Woronowicz, Nie można leczyć wbrew woli pacjenta, „Problemy alkoholizmu”, nr 2/1992, s. 3), znaczenie dobrowolności leczenia (M. Safjan, O przymusie leczenia odwykowego, „Problemy alkoholizmu”, nr 10/1982, s. 5 i n.), negatywne konsekwencje leczenia odwykowego podejmowanego wbrew woli uzależnionych (J. Morawski, Podstawy antropologiczne i aksjologiczne. Prawo o leczeniu uzależnień, „Problemy alkoholizmu”, nr 8-9/1992, s. 5). We współczesnej literaturze poświęconej zagadnieniu leczenia odwykowego wskazuje się, że przymus leczenia uzależnienia od alkoholu jest nie do przyjęcia w nowoczesnym państwie demokratycznym jako działanie „szkodliwe zarówno społecznie, jak i z terapeutycznego punktu widzenia” (tak: B. Jaworska-Dębska, op. cit., s. 153 i nast., patrz też: wyrok TK z dnia 4.07.2006 r. w sprawie K 43/05 OTK-A 2006/7/78).

Leczenie od alkoholu alkoholika z powodu agresji, gróźb, przemocy i awantur w domu Poznań

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych wniosła o zobowiązanie M. P. do podjęcia leczenia odwykowego podnosząc iż od wielu lat nadużywa on alkoholu, pije dwutygodniowymi ciągami, w stanie nietrzeźwości awanturuje się, zakłóca spokój w domu. Uczestnika zaproszony do Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych na rozmowę interwencyjno – motywacyjną zgłosił się i podpisał zobowiązanie że podejmie dobrowolnie leczenie odwykowe w Ośrodku. Jednakże żona uczestnika poinformowała, iż przestał ona uczęszczać na terapię i znowu nadużywa alkoholu. Uczestnik M. P. oświadczył, że już podjął leczenie – wczepił sobie disulfiram.

W niniejszej sprawie uznać należy, iż uczestnik M. P. jest osobą uzależnioną od alkoholu. Stwierdzili to biegli po przebadaniu go i zapoznaniu się z zebranym w aktach materiałem. Stwierdzili również konieczność leczenia w poradni odwykowej ponieważ M. P. kryteria uzależnienia od alkoholu przez to, że utracił kontrolę nad piciem, ma silne pragnienie picia, występuje u niego obniżenie tolerancji na alkohol, spożywa alkohol mimo jego szkodliwych następstw, zaniedbuje inne źródła przyjemności. Występują też u uczestnika objawy odstawienne, w stanie nietrzeźwym jest agresywny słownie, zakłóca spokój domownikom. Swoim zachowaniem doprowadza do rozkładu rodziny. Występuje u uczestnika fizyczne i psychiczne uzależnienie od alkoholu, zaburzenia emocjonalno – motywacyjne.

Zdaniem Sądu Rejonowego zachodziły więc przesłanki do skierowania M. P. na leczenie odwykowe w poradni na podstawie art. 24 i 26 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dnia 26 października 1982 r.(Dz.U 07.70.473) bowiem jest on bez wątpienia osobą uzależnioną, która niszczy przez alkohol własne zdrowie i powoduje rozkład życia rodzinnego.

Leczenie od alkoholu alkoholika z powodu agresji, gróźb, przemocy i awantur w domu Poznań

Nie można tu uznać za wystarczające wszczepienie przez uczestnika w lutym disulfiramu, bowiem jest to czynnik przejściowy tylko hamujący pociąg do spożywania alkohol. Choroba alkoholowa natomiast wymaga leczenia i terapii, gdyż ma silne następstwa tak fizjologiczne jak i psychologiczne. Powoduje także niszczenie więzi rodzinnych. W tej sprawie uczestnik przed zaszyciem awanturował się w stanie nietrzeźwości, powodował stresy u żony, rozpad więzi małżeńskich. Postanowienie Sądu Rejonowego – VI Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 21 kwietnia 2016 r. VI RNs 852/15

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu