Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Podział majątku polisy na życie męża albo żony po rozwodzie – wypłata i likwidacja

Zgodnie z art. 684 KPC w związku z art. 567 § 3 KPC skład i wartość majątku wspólnego, podlegającego podziałowi ustala sąd. Skład majątku ustala się według stanu istniejącego w chwili ustania wspólności majątkowej, a według cen z chwili orzekania. Przyjmuje się, że obowiązek ustalenia składu i wartości majątku oznacza, że sąd nie jest związany oświadczeniami i wnioskami małżonków w sprawie przynależności poszczególnych przedmiotów do majątku wspólnego, a w razie potrzeby powinien zwrócić uwagę małżonków na potrzebę wskazania całego majątku podlegającego podziałowi. Sąd nie jest natomiast zobowiązany ani upoważniony do prowadzenia z urzędu dochodzeń, czy poza wskazanymi przez uczestników składnikami majątku wspólnego istnieją jeszcze inne składniki majątkowe (zob. nadal aktualne postanowienie SN z 18 stycznia 1968 r., III CRN 97/67).

Z tego wynika, że nie ma przeszkód do poczynienia ustaleń w zakresie składników majątku wspólnego i ich wartości na podstawie zgodnych oświadczeń stron, jeżeli nie budzą one wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Specyfika postępowania o podział majątku wspólnego nie wyłącza możliwości stosowania w nim art. 229 KPC, który stanowi, że fakty przyznane nie wymagają dowodu (pogląd utrwalony, zob. np. uzasadnienie postanowienia SN z 29 listopada 2001 r., V CKN 482/00).

Z chwilą zawarcia związku małżeńskiego, między małżonkami powstaje z mocy ustawy wspólność majątkowa. Oznacza to, iż co do zasady, wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności przez oboje małżonków lub przez jednego z nich wchodzą do ich majątku wspólnego.

W szczególności do majątku wspólnego wchodzą pobrane wynagrodzenia za pracę, dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, dochody z ich majątku wspólnego, dochody z majątku osobistego każdego z małżonków. Majątek osobisty każdego z małżonków, pomiędzy którymi istnieje wspólność ustawowa majątkowa obejmuje przedmioty majątkowe nabyte przez tego małżonka przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba, że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego oraz inne przedmioty majątkowe wymienione w art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zasadą jest, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, chyba, że w umowie majątkowej małżeńskiej postanowią inaczej.

W postępowaniu o podział majątku wspólnego Sąd dokonuje nie tylko podziału majątku, ale również rozstrzyga o wzajemnych roszczeniach majątkowych. Sąd orzeka o zwrocie wydatków i nakładów poczynionych z majątku wspólnego na majątek odrębny i z majątku odrębnego na majątek wspólny w trakcie trwania wspólności oraz nakładów poczynionych przez strony po ustaniu wspólności ustawowej. Istotnym rozstrzygnięciem Sądu jest również stwierdzenie, czy dany przedmiot należy do majątku wspólnego, jaką jego wartość należy przyjąć na potrzeby postępowania o podział majątku dorobkowego oraz w jaki sposób zadysponować tym składnikiem majątkowym. Sąd ustalając skład majątku dorobkowego w pewnym zakresie działa z urzędu – nie jest w tej mierze związany wnioskiem składanym przez wnioskodawcę. Na majątek ten składa się w zasadzie wszystko to, co zostało przez małżonków wypracowane podczas trwania małżeństwa.

W zakresie wydatków i nakładów, czynionych przez byłych małżonków na poczet ich majątku wspólnego, ustawodawca wprowadza dwoistą regulację prawną. Po pierwsze wskazać należy na regulację art. 45 KRO, który w aktualnym brzmieniu stanowi, iż każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności (§ 1). Zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego, jednakże sąd może nakazać wcześniejszy zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny (§ 2). Zastosowanie cytowanego przepisu wymaga zatem wykazania, że jeden z małżonków w trakcie trwania wspólności majątkowej poczynił nakłady z majątku odrębnego na majątek wspólny lub odwrotnie albo też dług jednego tylko z małżonków został spłacony z majątku wspólnego.

Podział majątku polisy na życie męża albo żony po rozwodzie – wypłata i likwidacja Poznań Warszawa

Z drugiej strony w postępowaniu o podział majątku wspólnego, poza rozliczeniem nakładów i wydatków poczynionych z majątku odrębnego na majątek wspólny i z majątku wspólnego na majątek odrębny w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej następuje także rozliczenie nakładów i wydatków dokonanych przez każde z byłych małżonków w okresie od ustania wspólności do chwili podziału majtku wspólnego. Sąd w postępowaniu działowym dokonuje więc m.in. rozliczeń z tytułu długów obciążających majątek wspólny i spłaconych w okresie między ustaniem wspólności a dokonaniem podziału majątku dorobkowego (orzeczenie SN z dnia 9.09.1976 r., III CRN 83/76, OSPiKA 1977/9/157 i orzeczenie SN z dnia 19.12.1977 r. III CZP 85/77 OSNCP 1978/5/90). Jednocześnie wskazać trzeba, że do żądań z okresu po ustaniu wspólności nie ma już zastosowania art. 45 k.r. i o., który reguluje zwrot nakładów z majątku odrębnego na majątek wspólny małżonków, a zatem zwrot nakładów czynionych w trakcie trwania wspólności majątkowej. Do rozliczeń między małżonkami z tytułu wydatków i nakładów dokonanych przez jedno z nich w czasie od chwili ustania wspólności do chwili podziału majątku wspólnego – zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 42 k.r. i o. – zastosowanie znajdują przepisy kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych, w tym przede wszystkim art. 207 zd. 2 KC Rozliczenie z tego tytułu następuje co prawda w postępowaniu o podział majątku wspólnego, jednakże procesową podstawę tego rozliczenia stanowią przepisy art. 686 KPC w zw. z art. 567 § 3 KPC, a nie art. 567 § 1 KPC

W myśl art. 567 § 3 KPC do postępowania o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami stosuje się odpowiednio przepisy o dziale spadku. Z kolei zgodnie z art. 688 KPC do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zniesienia współwłasności, a w szczególności art. 618 § 2 i 3.

Zgodnie z art. 43 § 1 KRO oboje małżonkowi mają równe udziały w majątku wspólnym. Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku.

Ustaleniem zakresu pojęcia ważnych powodów zajmował się wielokrotnie Sąd Najwyższy. W orzeczeniu z dnia 5.10.1974 roku, III CRN 190/74, wyjaśnił, że przy ocenie istnienia „ważnych powodów” w rozumieniu art. 43 KRO należy mieć na uwadze całokształt postępowania małżonków w czasie trwania wspólności majątkowej w zakresie wykonywania ciążących na nich obowiązków względem rodziny, którą przez swój związek założyli. Z kolei w orzeczeniu z dnia 26.11.1973 roku, III CRN 227/73, OSNC 1974/11/189 SN wskazał, że art. 43 § 2 KRO może mieć zastosowanie nie w każdym wypadku faktycznej nierówności przyczynienia się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego, lecz tylko w tych wypadkach, gdy małżonek, przeciwko któremu skierowane jest żądanie ustalenia nierównego udziału, w sposób rażący lub uporczywy nie przyczynia się do powstania dorobku stosownie do posiadanych sił i możliwości zarobkowych.

Ważne powody dotyczą zatem kwalifikacji zachowania drugiego małżonka oraz spowodowanych przez niego takich stanów rzeczy, które stanowią przyczynę niższej wartości majątku wspólnego niż ta, która wystąpiłaby, gdyby postępował właściwie. Chodzi tutaj przede wszystkim o nieprawidłowe, rażące lub uporczywe nieprzyczynianie się do zwiększania majątku wspólnego, pomimo posiadanych możliwości. Nieprawidłowe postępowanie polegać może na rażącym i odbiegającym od obiektywnych wzorców braku staranności o zachowanie istniejącej już substancji majątku wspólnego. Przyjmuje się natomiast, że nie stanowią ważnych powodów okoliczności niezależne od małżonka i przez niego niezawinione, w szczególności związane z nauką, chorobą czy bezrobociem. Ocena ważnych powodów musi być zatem kompleksowa, ponieważ częściowe tylko negatywne postępowanie może być skutecznie skompensowane inną, pozytywną formą aktywności, kształtującą majątek wspólny.

Sąd Najwyższy wskazał także, że w niejednakowym przyczynianiu się małżonków do powstania majątku wspólnego mieszczą się okoliczności natury majątkowej, zaś ważnymi powodami są względy natury etycznej, które sprawiają, że w danych okolicznościach równość udziałów małżonków w majątku wspólnym wyraźnie kolidowałaby z zasadami współżycia społecznego.

Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego wyrażonego w postanowieniu z dnia 30 listopada 1972 r., III CRN 235/72, OSNCP 1973, nr 10, poz. 174, że: „Jeżeli małżonek w sposób rażący lub uporczywie, pomimo posiadanych sił oraz możliwości zarobkowych, nie przyczynia się odpowiednio do tych możliwości do powstania majątku wspólnego, drugi małżonek może żądać, aby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z małżonków przyczynił się do powstania tego majątku”. Należy zatem wskazać, że okoliczność nieprzyczyniania się do powiększania majątku wspólnego nie jest nigdy sama w sobie wystarczająca, ponieważ konieczne jest ponadto wystąpienie skutku w postaci braku równego przyczynienia się do powstania majątku wspólnego. Rażące lub uporczywie nieprzyczynianie się stanowi w istocie „ważny powód”, czyli pierwszą przesłankę ustalenia nierównych udziałów.

Warto podkreślić, że art. 43 KRO stanowi podstawę do przyjęcia domniemania równego przyczynienia się obojga małżonków do powstania majątku wspólnego. W związku z tym na małżonku wnoszącym o ustalenie nierównych udziałów spoczywa ciężar dowodu, że stopień jego przyczynienia się był większy. Dowód dotyczący różnego stopnia przyczynienia się dotyczy przede wszystkim skutku postępowania małżonków i nie może ograniczać się do wykazania tylko zbyt niskiej staranności o powiększanie majątku. Ustalając nierówne udziały małżonków w majątku wspólnym sąd ma obowiązek brać pod uwagę także nakład osobistej pracy przy wychowywaniu dzieci oraz we wspólnym gospodarstwie domowym.

Zauważyć również trzeba, co podkreślono w doktrynie, że w przypadku badania wystąpienia przesłanek z art. 43 KRO należy stosować zasadę zawinienia, działającą na niekorzyść małżonka postępującego nagannie. Jeżeli nie przyczynił się on do powstania majątku wspólnego, jego udział będzie odpowiednio niższy.

Podział majątku polisy na życie męża albo żony – wypłata i likwidacja po rozwodzie Poznań Warszawa

Podział majątku polisy na życie męża lub żony

Ubezpieczenie na życie to polisa, która wspiera finansowo bliskich ubezpieczonego na wypadek jego śmierci. Osoba, która wykupiła polisę, wpłaca co miesiąc ustaloną składkę, a gdy dojdzie do zdarzenia objętego umową, ubezpieczyciel wypłaca uprawnionym w polisie osobom odpowiednie świadczenie. Ubezpieczenie na życie może wykupić każda osoba, która spełnia kryterium wiekowe narzucone przez towarzystwo ubezpieczeniowe.

Posiadanie polisy na życie to forma ochrony finansowej i wsparcia dla bliskich na wypadek, gdyby zabrakło ubezpieczonego albo spełnienia umówionego warunku. Ubezpieczyciel wypłaca pieniądze (zgodne z sumą ubezpieczenia) uprawnionym w polisie osobom – to podstawowa cecha tego produktu.

Ubezpieczający może wskazać jedną lub więcej osób uprawnionych do otrzymania sumy ubezpieczenia w razie śmierci osoby ubezpieczonej (polisa na życie). Może również zawrzeć umowę ubezpieczenia na okaziciela. Ubezpieczający może każde z tych zastrzeżeń zmienić lub odwołać w każdym czasie. Jeżeli wskazano kilka osób uprawnionych do otrzymania sumy ubezpieczenia, a nie oznaczono udziału każdej z nich w tej sumie, ich udziały są równe.

Suma ubezpieczenia odpowiada świadczeniu ubezpieczeniowemu z umowy ubezpieczenia na życie. Osoba uposażona nie musi być wskazana imiennie, lecz jedynie w sposób umożliwiający jej identyfikację. Do ważności wskazania uposażonego nie jest potrzebna jego zgoda.

Towarzystwa ubezpieczeniowe posiadają zwykle kilka lub kilkanaście różnych umów dodatkowych, spośród których każdy klient może wybrać ochronę dopasowaną do swoich potrzeb.

Indywidualna polisa na życie – to ubezpieczenie, które nabywamy samodzielnie, bez podmiotu pośredniczącego w zakupie. Sami wybieramy ofertę, sumę ubezpieczenia oraz ustalamy, w jakim zakresie ochrony oczekujemy. Umowę zawieramy na preferowany przez nas okres (np. 10 lub 20 lat).

Grupowa polisa na życie – to rozwiązanie, które nabyć możemy za pośrednictwem pracodawcy, banku lub operatora sieci komórkowej, w którym zakupiliśmy telefon. Tak zwana „grupówka” oferuje niską sumę ubezpieczenia, przystępną cenę i szeroki zakres ochrony. Umowa zawierana jest na 12 miesięcy z możliwością przedłużenia o kolejny rok.

Otwarta polisa grupowa – to ubezpieczenie dla osób, które nie posiadają stałego zatrudnienia lub z powodu rodzaju umowy nie mają możliwości zakupu standardowej grupówki. Otwarte ubezpieczenie grupowe umożliwia korzystanie z szerokiego zakresu ochrony w przystępnej cenie, a warunki umowy są zbliżone do pozostałych ubezpieczeń grupowych.

Polisa rodzinna – to produkt, który łączy w ramach jednej składki ubezpieczenia dla kilku różnych osób: rodziców i dzieci, ale również dziadków. Każda z osób może mieć zakres ochrony dopasowany do swoich potrzeb.

Polisa inwestycyjna – jest to ubezpieczenie mieszane, gdzie część składki kierowana jest na ochronę osoby ubezpieczonej, a część na fundusze inwestycyjne w celu pomnażania kapitału. Ubezpieczenie pozwala wypracować w dłuższej perspektywie większą sumę ubezpieczenia, jednak niesie za sobą ryzyko inwestycyjne, co oznacza, że na takim rozwiązaniu można również stracić.

Polisa oszczędnościowa – to również ubezpieczenie mieszane, gdzie część składki kierowana jest na ochronę, a część skupia się na gromadzeniu oszczędności.

Polisa posagowa – to ubezpieczenie, które ma na celu zgromadzić oszczędności na moment, gdy dziecko ukończy określony rok życia (np. 20 czy 25 lat). Uzbierane przez lata środki finansowe zostają dziecku wypłacone w chwili zakończenia umowy i mogą zostać wykorzystane na dowolny cel – zakup mieszkania, otwarcie własnej działalności czy rozwijanie swojej pasji. Oprócz oszczędności polisa posagowa chroni również dziecko na wypadek utraty rodzica – w takiej sytuacji wypłaca dziecku regularne świadczenie w postaci renty.

Podział majątku polisy na życie męża albo żony – wypłata i likwidacja

Polisa bezterminowa – jest to ubezpieczenie, które jest opłacone w umówionym okresie (np. do momentu ukończenia 70 roku życia), a po tym czasie następuje okres bezskładkowy. Ubezpieczony posiada jednak ochronę dożywotnią, a suma ubezpieczenia zostaje wypłacona bliskim z tytułu śmierci ubezpieczonego.

Polisa na życie nie wchodzi w skład majątku wspólnego małżeńskiego i w związku z tym nie podlega podziałowi. Polisa ubezpieczenia na życie należy wyłącznie do osoby ubezpieczonej. Ubezpieczenie osobowe zawiera przede wszystkim elementy osobiste, co właśnie powoduje, że polisa nie wchodzi w skład majątku wspólnego, a suma ubezpieczenia nie wchodzi do majątku spadkowego.

Każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności.

Jako że ubezpieczenie na życie zawiera przede wszystkim elementy osobiste, a nie majątkowe, nie można mówić o tym, że płacona składka pochodząca z majątku wspólnego małżeńskiego była nakładem czy wydatkiem z majątku wspólnego na majątek osobisty jednego z małżonków. Dlatego też wpłacone tytułem umowy ubezpieczenia na życie składki nie podlegają rozliczeniu w ramach podziału majątku wspólnego małżeńskiego. Co innego jak wpłacone składki były na polisę na życie o charakterze inwestycyjnym czy kapitałowym. Wtedy można starać się rozliczyć nakład z majątku wspólnego na majątek osobisty męża.

Podobnie zresztą jest w przypadku dziedziczenia. Polisa na życie nie wchodzi w skład masy spadkowej. Zgodnie z artykułem 831 § 1 kodeksu cywilnego, ubezpieczający może wskazać jedną lub więcej osób uprawnionych do otrzymania sumy ubezpieczenia w razie śmierci osoby ubezpieczonej; może zawrzeć również umowę na okaziciela. Ubezpieczający może każde z tych zastrzeżeń zmienić lub odwołać w każdym czasie.

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 1

Do majątku wspólnego wnioskodawczyni i uczestnika postępowania zaliczyć należało także wierzytelność uczestnika, jaka przysługuje mu wobec (…) Towarzystwo Ubezpieczeń(…)S.A. jako posiadaczowi polisy w wysokości, jak twierdzi 19.000 zł. Przyjmuje się, że polisy na życie nie wchodzą w skład majątku wspólnego małżonków przede wszystkim z uwagi na imienne określenie beneficjenta. Wierzytelność wynikająca z takiej umowy może być dochodzona jedynie przez samego ubezpieczonego lub w przypadku jego śmierci przez osobę przez niego wskazaną (tj. uposażonego).

Sąd zwrócił jednak uwagę, że uczestnik wskazywał, że zawarta przez niego umowa jest „ubezpieczeniem kapitałowym”. Zatem nie jest to typowa umowa ubezpieczenia na życie sensu stricto, ale umowa, której podstawowym celem jest gromadzenie oszczędności na funduszu kapitałowym. Środki te są inwestowane przez ubezpieczyciela w imieniu ubezpieczonego zazwyczaj w zakup jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, z założeniem uzyskania zysku z takiej operacji. Taka forma lokowania oszczędności stała się bardzo popularna po wprowadzeniu podatku od dochodów kapitałowych. Pozwala ona w pewnym zakresie uniknąć obowiązku zapłaty tej należności publicznoprawnej. Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Sądu, tego rodzaju umowy winny być zaliczane do majątku wspólnego małżonków. Sąd Rejonowy przyjął zatem zgodnie z twierdzeniami uczestnika, że wartość oszczędności na funduszu kapitałowym stanowiła kwotę 19.000 zł. Postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu – II Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia 31 stycznia 2014 r. II Ca 1114/13

Podział majątku polisy na życie męża albo żony – wypłata i likwidacja Poznań Warszawa

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 2

W okresie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej małżonkowie zawarli umowy ubezpieczeń na życie w (…) Wpłaty składek na poczet umów dokonywane zostawały ze środków pochodzących z majątku wspólnego. J. M. swoją polisę zlikwidowała, a środki przeznaczyła na remont domu. Swoją polisę Z. M. zlikwidował po ustaniu wspólności otrzymując z niej środki w kwocie 19.358,11 zł. Polisa na życie, traktowana jako potencjalna możliwość uzyskania świadczenia na wypadek zajścia przewidzianego w umowie wypadku, istotnie nie powinna być traktowana jako składnik majątku wspólnego. Jednakże w sytuacji, gdy składki ubezpieczeniowe pochodziły z majątku wspólnego, zaś po ustaniu wspólności ustawowej uczestnik zlikwidował polisę uzyskując z tego tytułu środki finansowe, środki te stanowią składnik majątku i podlegają rozliczeniu w sprawie o podział majątku wspólnego. Postanowienie Sądu Okręgowego – IV Wydział Cywilny  Odwoławczy z dnia 7 czerwca 2017 r. IV Ca 167/17

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 3

Sąd nie znalazł podstaw do zaliczenia do wspólnego majątku polisy ubezpieczenia na życie, jaką nabył wnioskodawca w N. N. Polisa na życie należy jedynie do tej osoby, której gwarantuje ochronę, czyli do ubezpieczonego – niezależnie od tego, czy została nabyta w trakcie trwania małżeństwa nie wchodzi ona w skład majątku wspólnego. W ocenie Sądu środki z tej polisy są majątkiem osobistym wnioskodawcy. Postanowienie Sądu Rejonowego – I Wydział Cywilny z dnia 10 grudnia 2020 r. I Ns 190/18

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 4

Wnioskodawca zlikwidował polisy nr (…) na rzecz swoich dzieci, z czego łącznie otrzymał 320.242,96 zł. Wcześniej wnioskodawca częściowo wypłacił wartości wykupu polis po 145.093,38 zł. Polisy te zostały wykupione dzieciom z pieniędzy, jakie wnioskodawca uzyskał ze sprzedaży akcji. Sąd Rejonowy uznał, że w ramach podziału majątku wspólnego należało rozliczyć w nieuprawniony sposób zużyte przez wnioskodawcę środki finansowe zgromadzone na prywatnym rachunku oszczędnościowym w (…) Bank (…) S.A. (117.138,95 zł) oraz środki pochodzące ze zlikwidowanych polis ubezpieczeniowych w (…) (320.242,96 zł). Zdaniem Sądu wnioskodawca na sobie tylko wiadome cele wykorzystał te środki finansowe, które zostały nabyte w czasie trwania małżeństwa i obowiązywania wspólności majątkowej między stronami. W krótkich odstępach czasu wnioskodawca, wiedząc już że toczy się postępowanie rozwodowe dokonał wypłaty tych środków pieniężnych. Jego tłumaczenie o przeznaczeniu tych środków finansowych na poczet alimentów oraz własne utrzymanie nie znajdowało uzasadnienia w zgromadzonym materiale dowodowym, a jego zeznania w tym zakresie są niewiarygodne. Wobec uwzględnienia środków finansowych pochodzących ze zlikwidowanych polis ubezpieczeniowych w (…), które powstały z dochodów uzyskanych z sprzedaży przez wnioskodawcę akcji, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku uczestniczki o rozliczenie również dochodu uzyskanego przez wnioskodawcę ze tych akcji. Postanowienie Sądu Okręgowego – II Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia 22 grudnia 2014 r. II Ca 396/14

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię nr 5

Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że jak wynika ze znajdujących się w aktach dokumentów w postaci skierowanego do uczestnika od przedstawiciela Towarzystwa (…) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. pisma oraz aneksu do polisy ubezpieczenia na życie nr (…) wraz z ogólnymi warunkami umowy ubezpieczenia uczestnik zawarł umowę ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, która przewiduje wypłatę świadczenia o charakterze ubezpieczeniowym w przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, czyli zgonu uczestnika. Z uwagi natomiast na fakt, że nie jest to czysta umowa ubezpieczenia, ale umowa ubezpieczenia z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym przewiduje ona również prawo do wykupu tj. prawo do wypłaty świadczenia – wypłaty wartości jednostek uczestnictwa zakupionych w funduszu na wniosek uprawnionego w sytuacji wypowiedzenia przez niego umowy.

Podział majątku polisy na życie męża albo żony – wypłata i likwidacja Poznań Warszawa

Z uwagi na powyższe umowa ta nie ma charakteru czysto ubezpieczeniowego, ma bardziej charakter umowy inwestycyjnej. Składka opłacana przez ubezpieczonego ma na celu nie tylko pokrycie kosztów świadczonej ochrony ubezpieczeniowej, ale jest również przeznaczana na nabycie jednostek ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych. Nieodłącznym elementem tej umowy jest inwestowanie środków pochodzących ze składek, które ma na celu uzyskanie wzrostu wartości zgromadzonych środków na rachunku ubezpieczającego i tym samym zgromadzenie jak największego kapitału. Taka umowa jest alternatywą dla lokat bankowych i innych produktów inwestycyjnych.

Mając na uwadze wskazany wyżej charakter umowy ubezpieczenia i rodzaj świadczeń, które z niej wynikają w postaci nie tylko świadczenia pieniężnego na wypadek zgonu uczestnika, ale również świadczenia polegającego na wypłaceniu przez ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy wartości jednostek uczestnictwa zakupionych w funduszu na wniosek uprawnionego w sytuacji wypowiedzenia przez niego umowy Sąd Rejonowy zasadnie uznał, że poprzez wpłacanie w trakcie trwania wspólności ustawowej środków pieniężnych pochodzących z wynagrodzenia uczestnika tytułem składki ubezpieczeniowej doszło do poczynienia wydatku z majątku wspólnego P. i P. małżonków Ł. na majątek osobisty P. Ł. (2). Postanowienie Sądu Okręgowego – II Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia 16 czerwca 2016 r. II Ca 136/16

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu