Rozwód jest bardzo trudną rzeczą dla każdego, niezależnie od okoliczności otaczających sytuację. W niektórych przypadkach postępowanie rozwodowe przechodzi płynnie, a małżonkowie mogą rozwodzić się bez walki. Kiedy małżeństwo kończy się, małżonkowie i ich dzieci często stają przed burzą stresujących wydarzeń: nowe ustalenia życiowe, harmonogramy rodzicielskie, alimenty, podział majątku i oczywiście decyzje dotyczące nieruchomości i pieniędzy. Emocje spowodowane tymi zmianami mogą utrudniać małżonkom w zrozumieniu procesu prawnego rozwodu, a nawet może osłabić ich zdolność do podejmowania właściwych decyzji. Ale jeśli jesteś w sytuacji, w której czujesz, że musisz wygrać swoją sprawę rozwodową, oto kilka wskazówek, aby to się stało.
Jeśli nie masz jeszcze adwokata, z którym pracowałeś w przeszłości, znalezienie go może czasami być przytłaczającym procesem. Szukaj adwokatów, który ma doświadczenie lub jest wyspecjalizowany w rozwodzie i upewnij się, że konsultacje z kilkoma różnymi kandydatami. Po znalezieniu prawnika rozwodowego, który ma profesjonalne tło, którego szukasz, rozważ również wybór kogoś, kto ma charyzmę – może to często pomóc złagodzić niepokój, który rozwód może przynieść.
Podczas rozwodu pojawia się wiele istotnych decyzji i nie wiesz jakie konsekwencje mogą one przynieść. Jakie alimenty żądać, co jest usprawiedliwionym wydatkiem na dziecko, jak uregulować kontakty i władzę rodzicielską, czy dzielić majątek co z kredytem hipotecznym? Zawsze skonsultuj to z dobrym adwokatem, który będzie potrafił Ci wytłumaczyć konsekwencję swoich decyzji.
Twoi rozwiedziony przyjaciele mogą udzielać porad o tym, co powinno się stać w twoim rozwodzie. Niestety, informacje i porady, które otrzymujesz od innych ludzi, mogą być mylące lub złe. Każdy rozwód ma inny zestaw problemów. Twoi znajomi mogą nie uwierzyć, co wydarzyło się w waszym małżeństwie. Ważne, aby nie opierać swoich decyzji na temat doświadczeń innych osób. Zamiast tego opieraj się na radach, którą otrzymujesz od swojego adwokata.
Przygotuj się na przyszłość. Obsesja na punkcie wszystkich złych rzeczy, które uważasz, że zrobił Twój współmałżonek podczas małżeństwa, uniemożliwi Ci przejście przez rozwód i podejmowanie decyzji, które są w najlepszym interesie Twojej rodziny. Spróbuj zapomnieć o przeszłości i skupić się na przyszłości. Podejdź do rozwodu z gotowością do współpracy z współmałżonkiem, aby osiągnąć najlepszy możliwy wynik dla twojej rodziny.
Jak wygrać rozwód
Przede wszystkim istnieje pięć obszarów niezgody między parą rozwodzącą się, które mają być negocjowane. To jest:
1. Rozwód z orzekaniem o winie czy bez orzekania o winie
2. Władza rodzicielska nad małoletnimi dziećmi stron
3. Kontakty rodzica z dzieckiem
4. Alimenty na dzieci
5. Alimenty na byłą żonę
6. Podział majątku
Musisz wiedzieć, co cię może spotkać. Stąd też niezbędne jest ustalenie planu. Musisz przemyśleć również swoją sytuację z adwokatem, który zajmuje się sprawami rozwodowymi. Wiele rzeczy da się przewidzieć i zaplanować.
1. Plan rozwodu – Strategia procesowa
2. Analiza planu z adwokatami
3. Wyznaczenie celu rozwodowego
4. Zgromadzenie dowodów
5. Wskazanie świadków na naszą korzyść
6. Pilnowanie terminów. Każde potknięcie np. przeoczenie terminu na złożenie zażalenia, apelacji, może być wykorzystane na korzyść drugiej strony. Pilnuj terminów.
7. Obecność na rozprawie.
8. Przygotowanie do sprawy.
9. Przekonywanie Sędziego do stanowiska klienta
Wiele osób rozpoczyna rozwód, mając nadzieję na pokonanie współmałżonka w sądzie. W rzeczywistości taki małżonek rzadko jest prawdziwym zwycięzcą. Typowy rozwód obejmuje różne problemy, takie jak opieka nad dziećmi, alimenty, władzę rodzicielską, kontakty czy podział majątku. Nie zawsze dostajemy to czego chcemy. Zawsze rozważ ugodę zanim rozpoczniesz walkę.
Przesłanki pozytywne orzeczenia rozwodu
Przesłanki pozytywne, czyli te, które muszą wystąpić, by można było się rozwieść. Orzeczenie rozwodu jest dopuszczalne, gdy sąd ustali, że pożycie małżeńskie uległo zupełnemu i trwałemu rozkładowi (obie te cechy rozkładu muszą wystąpić łącznie), a nie wystąpiła żadna z tzw. negatywnych przesłanek rozwodu. Decyduje w tym przedmiocie stan sprawy w chwili zamknięcia rozprawy. Sąd, ustalając zupełny i trwały rozkład pożycia, nie jest obowiązany do oceny „ważności” jego powodów, czyli nie ma obowiązku badać, czy w świetle zasad współżycia społecznego można je uznać za wystarczająco doniosłe.
Zupełny i trwały rozkład pożycia
Zasadniczą przesłanką orzeczenia rozwodu jest istnienie powstałego z ważnych powodów zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżonków. Dlatego też w każdej sprawie o rozwód sąd obowiązany jest przede wszystkim wyjaśnić, czy rozkład istotnie nastąpił. Pożycie małżeńskie wyraża się w szczególnego rodzaju wspólnocie duchowej, fizycznej i gospodarczej. W zasadzie ustanie któregokolwiek z elementów tej wspólnoty należy uznać za objaw rozkładu pożycia, nie przesądzając na podstawie tego tylko objawu stopnia rozkładu. Jednakże ustanie wspólnoty fizycznej lub gospodarczej może w konkretnym przypadku nie stanowić objawu rozkładu, jeżeli wynika ono z okoliczności niezależnych od małżonków lub z ich zgodnej woli uzasadnionej okolicznościami życiowymi. Przykładem takiej sytuacji może być ustanie współżycia fizycznego na skutek choroby małżonka, rozłączenie małżonków spowodowane pobytem w szpitalu, długotrwałym wyjazdem służbowym, pracą zarobkową małżonków w różnych odległych od siebie miejscowościach, itp. Brak natomiast wspólnoty duchowej (jej istnienie może się przejawiać nawet tylko w korespondencji) będzie zawsze objawem rozkładu pożycia.
Do uznania, że między małżonkami brak jest wspólnoty duchowej nie jest konieczne stwierdzenie wrogiego lub choćby niechętnego stosunku ich do siebie. Zachowanie poprawnych stosunków, utrzymywanie kontaktów w interesie wspólnych dzieci itp. nie musi koniecznie oznaczać, iż więź duchowa małżonków została utrzymana i rozkład pożycia nie istnieje. Chodzi bowiem nie o jakąkolwiek więź duchową pomiędzy dwojgiem ludzi, lecz o więź charakterystyczną dla duchowej wspólnoty małżeńskiej.
Rozkład jest zupełny, gdy nie istnieje między małżonkami więź duchowa, fizyczna ani gospodarcza. Gdy jednak przy zupełnym braku więzi duchowej i fizycznej pozostały pewne elementy więzi gospodarczej, rozkład pożycia może być mimo to uznany za zupełny, jeśli utrzymanie elementów więzi gospodarczej (np. wspólnego mieszkania) wywołane zostało szczególnymi okolicznościami. Natomiast nawet sporadyczne tylko stosunki fizyczne między małżonkami z reguły będą wskazywać, że rozkład pożycia nie jest jeszcze zupełny.
Do uznania, że rozkład jest trwały nie jest konieczne stwierdzenie, że powrót małżonków do pożycia jest bezwzględnie wyłączony. Wystarczy oparta na doświadczeniu życiowym ocena, że w okolicznościach sprawy powrót małżonków do wspólnego pożycia nie nastąpi. Należy przy tym mieć na uwadze indywidualne cechy charakteru małżonków.
Trafna ocena trwałości rozkładu pożycia stron wymaga wyjaśnienia powodów, które wywołały rozkład. Jako założenie należy przyjąć, że tylko ważne powody mogą doprowadzić do powstania zupełnego i trwałego rozkładu. Za ważne powody można uznać takie tylko zachowanie się lub stan (np. zdrowia) stron, które w świetle doświadczenia życiowego zazwyczaj rozkład pożycia małżeńskiego wywołują i według zasad moralności mogą być uznane za ważne powody rozkładu pożycia.
Przy wyjaśnianiu powodów rozkładu pożycia małżeńskiego oraz jego zupełności i trwałości należy mieć na względzie, że wprawdzie czasem jedno zdarzenie bywa powodem rozkładu, zazwyczaj jednak takim powodem są fakty powtarzające się albo fakty różnego rodzaju. Poszczególne fakty (jak np. trwała odmowa współżycia małżeńskiego) mogą być skutkiem innych faktów, niezależnie jednak od tego same mogą także stanowić ważny powód rozkładu.
W przypadku, gdy sąd na podstawie okoliczności sprawy ocenia rozkład pożycia jako zupełny, a strony podają jako powody rozkładu okoliczności błahe, sąd powinien przede wszystkim poddać kontroli swój wniosek co do zupełności rozkładu. Jeżeli zdania w tym zakresie nie zmieni, a istotnie ważnych powodów rozkładu, innych niż podane przez strony, nie stwierdzi, z reguły powinien dojść do wniosku o nietrwałości rozkładu pożycia stron, a w konsekwencji oddalić powództwo o rozwód.
Wyjaśnienie, jakie powody i po czyjej stronie istniejące wywołały rozkład pożycia, ma szczególne znaczenie, gdyż zakazuje się orzekania rozwodu na żądanie małżonka wyłącznie winnego bez zgody małżonka pozwanego. Zakaz dotyczy sytuacji, kiedy po stronie pozwanego nie ma żadnych ważnych powodów rozkładu pożycia ani zawinionych, ani niezawinionych, a po stronie powoda zachodzą zawinione ważne powody, które rozkład pożycia stron wywołały. Jeżeli zatem po stronie powoda istnieje zawiniona ważna przyczyna, po stronie zaś pozwanego niezawiniona ważna przyczyna, to do orzeczenia rozwodu z winy powoda nie jest konieczna zgoda pozwanego.
W przypadku uznania przez pozwanego w sprawie o rozwód żądania pozwu postępowanie może być ograniczone do przesłuchania stron. Takie ograniczenie postępowania dowodowego nie zwalnia jednak sądu od obowiązku badania, czy rozkład pożycia stron rzeczywiście istnieje oraz czy jest on zupełny i trwały. Możliwe jest to tylko po wyjaśnieniu rzeczywistych powodów rozkładu. Jakkolwiek bowiem zgodne żądanie orzeczenia rozwodu może wskazywać na istnienie rozkładu pożycia stron, nie jest jednak wyłączone, iż takie żądanie wynika tylko z chwilowych zadrażnień. Od badania, czy rozkład pożycia jest zupełny i trwały, nie zwalnia także sądu zgodny wniosek stron o zaniechanie orzekania o winie. Jeżeli jednak po należytym wyjaśnieniu sprawy sąd dojdzie do wniosku, że rozkład pożycia stron jest zupełny i trwały, nie stanowi przeszkody do orzeczenia rozwodu ani krótkotrwałość pożycia małżeńskiego, ani też okoliczność, że strony w ogóle pożycia nie podjęły.
Pożycie małżonków
Przez pożycie małżonków rozumiemy więź psychiczną (m. in. uczucie miłości, szacunku i zaufania), fizycznej (wspólne zamieszkiwanie) lub gospodarczej (prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego). Mamy również do czynienia w dalszym ciągu z pożyciem małżeńskim, nawet wówczas, gdy współżycie fizyczne lub więź gospodarcza są znacząco ograniczone, np. ze względu na wiek jednego z małżonków, wyjazd jednego z małżonków za granicę czy też przebywanie w zakładzie karnym.
Jeżeli między małżonkami dochodzi do osłabienia czy wręcz zaniku więzi małżeńskich, to proces ten określany jest mianem rozkładu pożycia małżeńskiego. Istota procesu sprowadza się do zaburzeń w funkcjonowaniu któregokolwiek z elementów tego co składa się na pożycie małżeńskie. Rozkład pożycia może być:
– subiektywnie postrzegalny (wewnętrznie psychiczne nastawienie małżonka),
– obiektywnie postrzegalny (dostrzegalne z zewnątrz dla każdego).
Najczęściej jednak sąd musi ocenić stopień zaawansowania rozkładu pożycia.
Przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego mogą być następujące:
– zawinione przez małżonka (np. groźba skierowana pod adresem drugiego z małżonków, nieetyczne postępowanie wobec niego, naużywanie narkotyków, alkoholu, lekceważący stosunek, rażące zaniedbania w wykonywaniu obowiązków, wrogość, przejawy agresji mogą zarówno przyczynić się do rozkładu pożycia między małżonkami, jak i stanowić jego przejaw.
– niezawinione przez małżonka (np. nieuleczalna, potworna choroba uniemożliwiająca albo utrudniająca wykonywanie obowiązków małżeńskich).
Pożycie małżeńskie utrzymane jest np. wtedy, gdy małżonkowie nie realizują wprawdzie pełnej więzi gospodarczej wobec braku wspólnego zamieszkiwania, lecz istnieją jeszcze między nimi powiązania o charakterze osobistym. Ponadto gdy ustały wprawdzie między nimi więzi fizyczne, np. z powodu podeszłego wieku, lecz małżonkowie mogą kontynuować wspólne pożycie w zakresie pozostałych jego składników. Wystarcza to do uznania, że pożycie trwa nadal.
Powody niedopuszczające do orzeczenia rozwodu:
1) jeżeli wskutek rozwodu miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków;
2) jeżeli rozwód byłby sprzeczny z zasadami współżycia społecznego innymi niż dobro małoletnich;
3) jeżeli rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że:
a) drugi małżonek wyraził zgodę na rozwód albo
b) drugi małżonek nie wyraził zgody na rozwód, ale jego odmowa jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Gdzie złożyć pozew w sądzie
Ustawodawca przewiduje właściwość wyłączną w sprawach ze stosunku małżeństwa, do których zaliczyć należy sprawy o unieważnienie małżeństwa, o ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa, o rozwód, a także o ustanowienie rozdzielności majątkowej oraz o orzeczenie separacji na żądanie jednego z małżonków. Orzekanie rozwodu należy do właściwości rzeczowej sądów okręgowych. Sprawę o rozwód w I instancji rozpoznaje sąd w składzie jednego sędziego jako przewodniczącego i dwóch ławników.
Sądem wyłącznie właściwym w sprawach o rozwód jest sąd, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania. Należy zauważyć, że sąd ten będzie właściwy niezależnie od tego, czy małżonkowie w okręgu danego sądu mieli wspólne miejsce zamieszkania, czy też mieszkali oddzielnie. Dla wyznaczenia sądu właściwego według rozważanego kryterium koniecznym jest jednak, aby choć jedno z małżonków w okręgu tym miało jeszcze miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Za zwykły pobyt należy uznać przebywanie w danej miejscowości bez zamiaru stałego w niej pobytu. Czasowa nieobecność, spowodowana np. dłuższym wyjazdem służbowym za granicę, nie ma znaczenia dla określenia właściwości sądu
Jeżeli małżonkowie nie mieszkali w okręgu tego samego sądu lub wprawdzie mieli tam miejsce zamieszkania, ale w dacie wytoczenia powództwa żadne z nich już w okręgu tym nie mieszka, ani nie przebywa, wówczas wyłącznie właściwy jest sąd miejsca zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma – sąd miejsca zamieszkania powoda. Każda z właściwości wyznaczona na powyższych podstawach jest właściwością wyłączną i aktualizuje się dopiero wówczas, gdy odpada możliwość określenia sądu właściwego w sposób uregulowany przez ustawodawcę we wcześniejszej kolejności. Sąd Najwyższy oznacza sąd, przed który należy wytoczyć powództwo, jeżeli nie można na podstawie okoliczności sprawy ustalić właściwości miejscowe.
Sąd właściwy w chwili wniesienia pozwu pozostaje właściwy aż do ukończenia postępowania, choćby podstawy właściwości zmieniły się w toku sprawy. Chwilą wniesienia pozwu jest: złożenie pozwu w sądzie; oddanie pozwu w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim UE. Swoją niewłaściwość sąd stwierdza z urzędu. Nie stanowi to przeszkody do zwrócenia uwagi sądu na swoją niewłaściwość przez strony. Sąd niewłaściwy w momencie wniesienia pozwu może stać się właściwy w toku postępowania, na skutek zmiany okoliczności uzasadniających jego właściwość. W takim wypadku sąd nie może już stwierdzić swojej niewłaściwości.
W sprawie o rozwód posiedzenia odbywają się przy drzwiach zamkniętych, chyba że obie strony żądają publicznego rozpoznania sprawy, a sąd uzna, że jawność nie zagraża moralności.
Rozprawa odbywa się bez względu na niestawiennictwo jednej ze stron. Jednak w razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa powoda na pierwsze posiedzenie sądowe wyznaczone w celu przeprowadzenia rozprawy, postępowanie ulega zawieszeniu. Podjęcie postępowania następuje na wniosek powoda, nie wcześniej jednak niż po upływie 3 miesięcy od dnia zawieszenia postępowania. W razie niezgłoszenia takiego wniosku w ciągu roku po zawieszeniu, sąd umarza postępowanie. Umorzenie wywołuje takie same skutki, jak umorzenie postępowania zawieszonego na zgodny wniosek stron lub z powodu ich niestawiennictwa. Jeżeli strona wezwana do osobistego stawiennictwa nie stawi się bez usprawiedliwionych powodów na posiedzenie, sąd może skazać ją na grzywnę według przepisów o karach za niestawiennictwo świadka, nie może jednak nakazać przymusowego sprowadzenia jej do sądu.
Co należy załączyć do pozwu rozwodowego
Do pozwu o rozwód przede wszystkim powinniśmy dołączyć oryginał odpisu aktu małżeństwa. O odpis aktu małżeństwa ubiegamy się, jeżeli takiego nie posiadamy w oryginale, do Urzędu Stanu Cywilnego właściwego dla miejsca zawarcia małżeństwa. Jeżeli małżeństwo miało wspólne małoletnie dzieci, należy załączyć także odpisy aktów urodzenia wspólnych dzieci. Istnieją dwa rodzaje odpisów z akt stanu cywilnego i aktów urodzenia – pełny i skrócony, w sprawie o rozwód wystarczy złożyć odpis skrócony, który jest tańszy.
W pozwie powołać należy wszelkie dowody, które chcemy przeprowadzić na rozprawie, w tym wskazać świadków i ich dane oraz okoliczności, na które będą zeznawać. Przykładem okoliczności na która będzie wezwany świadek jest:
Wnoszę o dopuszczenie dowodu w postaci zeznać świadka Anny Kowalskiej zamieszkałej (wpisać dokładny adres) na okoliczność:
– przyczyn rozkładu pożycia małżeńskiego stron i sytuacji małoletnich dzieci.
Jeżeli dowody będą w postaci dokumentów, należy je złożyć w postaci kopii albo oryginału. Prawdziwość zawartości stron internetowych można poświadczyć u notariusza. Przyda się to w sytuacji, gdy dowody na małżonka znajdują się w Internecie, szczególnie na portalu społecznościowym.
Nie można zapomnieć również o dowodzie uiszczenia opłaty sądowej za pozew, jeżeli nie zostaliśmy zwolnieni oraz odpisie pozwu dla strony przeciwnej.
Co zawiera wyrok rozwodowy
Wyrok rozwodowy kształtuje nowy stan prawny od daty uprawomocnienia się orzeczenia. Istotnym dla rozwodzących się małżonków jest kwestia, co powinien zawierać wyrok rozwodowy i co sędzia musi lub może w nim zawrzeć? Do koniecznych elementów wyroku rozwodowego zalicza się kwestia:
Orzeczenie o winie małżonków
Wspólnej, czyli z winy obu stron, albo o winie wyłącznej jednej ze stron.Sąd zaniecha orzekania o winie na zgodne żądanie małżonków, czyli jeżeli choćby tylko jeden z małżonków żąda ustalenia winy w rozkładzie pożycia, to sąd obligatoryjnie bada winę każdego z małżonków, a jeżeli oboje małżonkowie zgodnie wnoszą o nieustalanie winy w rozkładzie pożycia, to wówczas sąd nie może ustalać winy w rozkładzie tego pożycia. Konsekwencją nieorzekania o winie jest pominięcie przez sąd wszelkich okoliczności dotyczących winy – wszelkich dowodów zebranych w dotychczasowym postępowaniu sądowym i to nie tylko przy wydawaniu wyroku rozwodowego, ale również w uzasadnieniu tego wyroku.
Rozstrzygnięcie o władzy rodzicielskiej
Kwestia władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi może być ustalona poprzez:
– pozostawienie (jeżeli dotychczas rodzice mieli pełną władzę rodzicielską), albo powierzenie wykonywania władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom (jeżeli przed rozwodem nastąpiła ingerencja sądu rodzinnego we władzę rodzicielską),
– powierzenie wykonywania władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę drugiego, albo ograniczając władzę rodzicielską obojgu rodzicom,
– pozbawienie władzy rodzicielskiej jednego lub oboje rodziców,
– zawieszenie władzy rodzicielskiej jednemu lub obojgu rodzicom,
Pamiętajmy, że koszty utrzymania i wychowania dziecka są niezależne od sprawowania władzy rodzicielskiej, czyli nawet jeżeli oboje rodzice zostaną pozbawieni władzy rodzicielskiej nad ich małoletnim dzieckiem, to jednocześnie mogą oni zostać obciążeni alimentami na rzecz dziecka.
Określenie wysokości alimentów na rzecz małoletniego dzieci
Każdy z rodziców obowiązany jest zaspokajać potrzeby dziecka niebędącego w stanie utrzymać się samodzielnie, w częściach odpowiadających możliwościom zarobkowym i majątkowym każdego z rodziców. Jeżeli wykonanie obowiązku alimentacyjnego jednego z rodziców polega, w całości lub w części, na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie dziecka, wówczas świadczenie alimentacyjne drugiego z rodziców polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania dziecka. Natomiast jeżeli jeden z małżonków nie ma możliwości sprostania obowiązkom, wówczas obowiązek alimentacyjny po stronie tego z rodziców nie powstaje; obowiązek alimentowania dziecka spoczywa wówczas w całości na drugim z rodziców. W sytuacji takiej sąd rozwodowy powinien wyraźnie stwierdzić, który z rodziców ponosi w całości koszty utrzymania i wychowania dziecka.
Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka może polegać na:
1) osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie dziecka,
2) pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania. Jak wygrać rozwód
Jeżeli więc dziecko przebywa u jednego z rozwiedzionych rodziców, który swój obowiązek alimentacyjny wypełnia w całości albo w części poprzez osobiste starania o utrzymanie lub wychowanie dziecka, wówczas świadczenie alimentacyjne drugiego z małżonków polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania i wychowania dziecka. W takiej sytuacji sąd rozwodowy może zobowiązać tego z małżonków, u którego dziecko przebywa, do ponoszenia osobistych starań o utrzymanie lub wychowanie dziecka, drugiego zaś z małżonków do pokrywania kosztów utrzymania lub wychowania.
Opłata za pozew rozwodowy
Od pozwu o rozwód pobiera się opłatę sądową stałą w wysokości 600 zł. Sąd zwraca z urzędu połowę uiszczonej opłaty od pozwu o rozwód w razie orzeczenia rozwodu na zgodny wniosek stron bez orzekania o winie, ale po uprawomocnieniu się wyroku. osobą kwestia pozostaje to, że strona przegrywająca, która według sądu orzekającego jest całkowicie winna rozkładowi małżeństwa, ponosi wszystkie wydatki takiego procesu. Oprócz opłaty stałej musi także liczyć się z kosztami postępowania bezpośrednio po zapadnięciu wyroku.
Skutki rozwodu
Z chwilą uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód, małżeństwo ulega rozwiązaniu. Sąd nie określa chwili ustania małżeństwa. Ustanie małżeństwa na skutek orzeczenia rozwodu ma charakter definitywny. W przeciwieństwie do separacji rozwód nie może zostać zniesiony.
Na skutek uprawomocnienia się wyroku rozwodowego dotychczasowi małżonkowie stają się osobami stanu wolnego. Byli małżonkowie mogą ponownie wstąpić w związek małżeński, w tym również ze sobą.
Byli małżonkowie nie dziedziczą po sobie z ustawy, czyli w momencie niepozostawienia testamentu.
Małżonek, który wskutek zawarcia małżeństwa zmienił dotychczasowe nazwisko, zostaje przy nazwisku zmienionym, chyba że złożył oświadczenie o powrocie do dotychczasowego nazwiska w trybie i terminie przewidzianym w art. 59 KRO.
Rozwód nie ma wpływu na prawa i obowiązki rodziców względem dzieci wynikające z pokrewieństwa. W wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga jednak o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem, a także orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka.
Konsekwencją uprawomocnienia się wyroku rozwodowego jest ustanie małżeńskiego obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny. Rozwiedzeni małżonkowie mogą być zobowiązani do wzajemnej alimentacji na zasadach określonych w art. 60 KRO. Jak wygrać rozwód
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości w zakresie błędu medycznego lekarza albo szpitala, odszkodowania czy zadośćuczynienia pozostajemy do Państwa dyspozycji.
Z wyrazami szacunku.