Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Jak zmusić ojca do spotkań, kontaktów i widzeń z dziećmi – córką lub synem

Zgodnie z art. 598 15 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku. W myśl § 2 wymienionego przepisu, jeżeli osoba uprawniona do kontaktu z dzieckiem albo osoba, której tego kontaktu zakazano, narusza obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy zagrozi tej osobie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje, stosując odpowiednio przepis § 1.

Jeżeli Sąd stwierdzi naruszenie po stronie któregoś z rodziców, to egzekucja kontaktów z małoletnim dzieckiem sprowadza się do dwóch etapów. Etap pierwszy obejmuje groźbę nakazania oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby uprawnionej do kontaktów lub osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje. Etap drugi to spełnienie groźby i nakazanie zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej. Oznacza to, że sąd najpierw zagrozi nakazaniem oznaczonej sumy pieniężnej, a następnie na wniosek uprawnionego nakaże zapłatę tej sumy.

Jak zmusić ojca do spotkań, kontaktów i widzeń z dziećmi – córką lub synem Poznań

Należy zaznaczyć, że groźna sankcji pieniężnej, nie może niweczyć celu postępowania, tj. wyegzekwowania kontaktów rodzica z dzieckiem, i zmierzać do uzyskania zyskownego instrumentu szykan między zwaśnionymi rodzicami (tak: Jacek Ignaczewski „Komentarz do spraw o kontakty z dzieckiem”, LexisNexis, wyd. I, s. 89-91). Celem niniejszego postępowania nie było zatem uzyskanie przez wnioskodawcę dodatkowego instrumentu przymuszenia uczestniczki do realizacji kontaktów, a jedynie spowodowanie ich rzeczywistego wznowienia i zabezpieczenie dalszej realizacji.

Należy podkreślić, że sformułowania „nie wykonuje” albo „niewłaściwie wykonuje” itd. wskazują, że zainteresowaniem sądu objęte są zachowania rzeczywiste, a nie prognozowane. Niewykonywanie lub wykonywanie niewłaściwe musi bezpośrednio oddziaływać na przebieg kontaktów określony w orzeczeniu lub ugodzie, dlatego inne zaniedbania osoby sprawującej pieczę nie usprawiedliwiają wszczęcia postępowania „pierwszego etapu” o zagrożenie nakazaniem zapłaty. Postępowanie unormowane w art. 598 15 KPC ma bowiem zabezpieczyć prawa do kontaktów w stosunkach między podmiotami o podobnych uprawnieniach, a tym samym również prawa dziecka (Zbigniew Strun, Komentarz do art. 598 15 Kodeksu postępowania cywilnego, teza nr 7 SIP LEX).

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

D. N. wniosła do tutejszego Sądu wniosek o zagrożenie nakazaniem zapłaty M. L. na jej rzecz sumy pieniężnej w wysokości 1.000 złotych za każde naruszenie obowiązków wynikających z postanowienia tutejszego Sądu. Do wniosku załączone zostało prawomocne i wykonalne postanowienie zabezpieczające. W piśmie procesowym D. N. wskazała następnie, iż kontakty ostatecznie ustalone zostały w ugodzie sądowej zawartej w tej samej sprawie, w której uprzednio wydane było postanowienia zabezpieczające. Podała także kolejne daty kontaktów nie zrealizowanych przez uczestnika M. L.. Załączony został także wypis z prawomocnej ugody. Uczestnik M. L. wnosił o oddalenie wniosku oświadczając, iż nie jest w stanie realizować wszystkich ustalonych ugodzie sądowej kontaktów, bowiem mieszka w S. i obecnie jego pracodawca nie zgadza się na jego zbyt często wyjazdy do Polski.

M. L. nie kwestionował, iż jego kontakty z córką nie odbywały się. Usprawiedliwiał to jedynie tym, że ma obecnie trudną sytuację w pracy, bo szef nie chce mu dawać wolnego piątku, natomiast żeby przyjechać na kontakty weekendowe w W. ze S. musi wyjechać w piątek. Ze S. leci do G., a z G. dojeżdża do W. pociągiem. Twierdzi, że nie jest w stanie przylatywać do Polski tak często jak są ustalone jego kontakty z córką. Nie wnosił o zmianę zawartej w tym roku w marcu ugody. Twierdzi, że nie jest w stanie zobowiązać się do realizowania ustalonych kontaktów. Chciałby na jakiś czas zabrać córkę ze sobą do S. D. N. twierdzi, że brak regularnych kontaktów ojca z małoletnią S. źle wpływa na dziecko, córka pyta kiedy przyjedzie tata, czeka na niego, potem jest rozczarowana, gdy ojciec spóźnia się lub nie przyjeżdża.

Jak zmusić ojca do spotkań, kontaktów i widzeń z dziećmi – córką lub synem Poznań

Sąd Rejonowy zważył co następuje : Wniosek D. N. należało uwzględnić, tak jak w postanowieniu, oddalając jedynie częściowo jej wniosek w zakresie zagrożenia nakazaniem zapłaty M. L. kwoty po 1.000 złotych za każde naruszenie jego obowiązków, uwzględniając to żądanie do kwoty po 500 złotych.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości ani stron ani sądu, iż kontakty M. L. z jego małoletnią córką S. nie odbywają się tak jak zostały ustalone najpierw w postanowienie zabezpieczającym, a następnie w ugodzie sądowej. M. L. na niektóre z tych kontaktów nie przyjeżdżał uznając, że skoro nie może dostać wolnego w pracy to może sobie tych kontaktów nie realizować. Z przyczyn leżących po jego stronie nie odbyło się co najmiej 15 kontaktów z córką w okresie od listopada do końca września.

Zważyć przy tym należy, iż o ile pierwsze z tych kontaktów ustalone były odgórną decyzją Sądu w formie postanowienia zabezpieczającego, tak ostatecznie w dniu 6 marca strony w drodze ugody same ustaliły warunki spotkań. M. L. ustalając więc, iż będzie się z córką spotykał w ciągu dwóch weekendów w miesiącu powinien brać pod uwagę swoje możliwości realizowania tych kontaktów. Nikt mu nie narzucał spotykania się z córką dwa razy w miesiącu, lecz sam tych kontaktów chciał w takiej ilości. Tym bardziej więc nie konsekwentne i nie odpowiedzialne jest z jego strony nie realizowanie tych spotkań. Podkreślić tu należy, że ustalenie kontaktów rodzica z dzieckiem nie jest działalnością twórczą dla samego tylko ustalenia, lecz ma na celu podtrzymanie więzi emocjonalnej rodzica z dzieckiem. Dziecko, które rzadko widuje swojego ojca może czuć się porzucone, zapomniane i nie chciane. Jeśli ojciec nie ma dla córki czasu, może to oznaczać dla niej, iż jest dla niego zbyt mało ważna i powodować wielkie rozczarowanie po stronie dziecka. Jest więc to strata po stronie dziecka. Ojciec oddala się wtedy coraz bardziej od dziecka, jest nieprzewidywalny i coraz mniej realny.

W takiej sytuacji często jego rolę zaczyna pełnić aktualny mężczyzna, z którym związana jest matka. Potem taki „weekendowy tato” dziwi się, że dziecko nie ma już ani potrzeby ani ochoty, żeby z nim się widywać. Jeśli nie miał wcześniej czasu, aby dbać o więź emocjonalną z dzieckiem, to ta więź rozluźnia się i w końcu umiera – dziecko już go nie chce i nie potrzebuje.

Aby zapobiec takiej sytuacji art. 59815 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego, przewiduje, iż jeżeli osoba uprawniona do kontaktu z dzieckiem, narusza obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy zagrozi tej osobie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje.

Jak zmusić ojca do spotkań, kontaktów i widzeń z dziećmi – córką lub synem Poznań

W tej sprawie taka właśnie sytuacja ma miejsce: M. L. jako uprawniony do kontaktów z córką narusza swoje obowiązki wynikające z ugody zawartej przed sądem w przedmiocie kontaktów z małoletnią S. L., bowiem nie realizuje we właściwy sposób tych kontaktów, nie przyjeżdżał kilkanaście razy na niektóre z tych kontaktów, przez co zaniedbywał swoją córkę. Zdaniem Sądu M. L. powinien być odpowiedzialny jako ojciec i albo dostosować swoją pracę do kontaktów z dzieckiem albo dostosować warunki kontaktów do swojej pracy – czego dotychczas nie uczynił, co gorsze nie widząc w tym nic złego, że nie wywiązuje się z warunków ugody. Jest to w ocenie Sądu przejaw niedojrzałości i braku odpowiedzialności, co jeszcze bardziej przemawia za zagrożeniem mu nakazaniem zapłaty na wypadek dalszego nierealizowania ustalonych kontaktów z córką. W ocenie Sądu kwota 500 złotych za każde naruszenie jego obowiązków jest wystarczająca i adekwatna do osiąganych przez niego zarobków rzędu 8.000-9.000 złotych miesięcznie. Postanowienie Sądu Rejonowego – VI Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 15 października 2019 r. VI Nsm 588/19

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu