Skierowanie, wysłanie i umieszczenie chorego psychicznie bez jego zgody w Domu Pomocy Społecznej DPS

Zgodnie z art. 38 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 19.08.1994 r. (Dz.U. Nr 111, poz. 535 ze zm.) osoba, która wskutek choroby psychicznej lub upośledzenia umysłowego nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i nie ma możliwości korzystania z opieki innych osób oraz potrzebuje stałej opieki i pielęgnacji, lecz nie wymaga leczenia szpitalnego, może być za jej zgodą lub zgodą przedstawiciela ustawowego przyjęta do domu pomocy społecznej. Stosownie natomiast do treści art. 39 wskazanej ustawy, jeśli osoba taka lub jej przedstawiciel ustawowy nie wyrażają zgody na przyjęcie do domu pomocy społecznej, a brak opieki zagraża życiu tej osoby organ do spraw pomocy społecznej może wystąpić do sądu opiekuńczego o przyjęcie do domu pomocy społecznej bez jej zgody.

Zgodnie z art. 39 ust. 3 tejże ustawy jeżeli osoba wymagająca skierowania do domu pomocy społecznej ze względu na swój stan psychiczny nie jest zdolna do wyrażenia na to zgody, o jej skierowaniu do domu pomocy społecznej orzeka sąd opiekuńczy.

Wskazać należy, iż skierowanie do domu pomocy społecznej wymaga oceny stanu zdrowia oraz możliwości korzystania przez daną osobę z pomocy środowiskowej, w szczególności zaś zbadania możliwości zorganizowania usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania lub w ośrodku wsparcia. Niemożność zapewnienia tych usług w miejscu zamieszkania oznaczać będzie niemożliwość przyznania ich w zakresie niezbędnym do zaspokojenia codziennych potrzeb życiowych. Prowadząc postępowanie w sprawie umieszczenia osoby w domu pomocy, organ obowiązany jest ustalić, czy osoba ta może otrzymać konieczną pomoc w miejscu zamieszkania. W przypadku ustalenia, że udzielenie pomocy jest możliwe, ale w rozmiarze niewystarczającym, należy przyjąć zaistnienie przesłanki uprawniającej do umieszczenia w placówce. Jak zaznaczono wyżej, umieszczenie osoby w domu pomocy społecznej jest ostatecznością i powinno być poprzedzone oceną możliwości udzielenia pomocy osobie potrzebującej w miejscu jej zamieszkania oraz zbadaniem jej sytuacji rodzinnej

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Na skutek zawiadomienia Prokuratury Rejonowej wszczęto postępowanie z urzędu w przedmiocie umieszczenia S. S. w domu pomocy społecznej bez jej zgody. Z treści zawiadomienia Prokuratury wynika, iż kurator częściowo ubezwłasnowolnionej została przewieziona w stanie nieprzytomności do szpitala w M. z rozpoznaniem licznych ropnych zmian skórnych, w stanie ogólnym ciężkim. Ł. S. poddano zabiegom pielęgnacyjnym w postaci mycia, usunięcia wydalin z ciała, odrywania przyklejonej do ciała odzieży. Pacjentka była skrajnie zaniedbana higienicznie, w dniu 12 marca zmarła. Ł. S. była kuratorem częściowo ubezwłasnowolnionej S. S., która pozostała bez opieki. Zarówno S., jak i jej kurator, zamieszkiwały wspólnie z E. B., który nie może prawidłowo sprawować opieki nad siostrą. S. S. nie jest w stanie samodzielnie zajmować się swoimi sprawami, wymaga całodobowej opieki. Jej brat E. B. nie zapewnia prawidłowej opieki swojej siostrze. Warunki mieszkaniowe są bardzo złe, mi.in. brak jest podstawowych urządzeń sanitarnych. Uczestniczce zostały przyznane usługi opiekuńcze, które utrudnia E. B.. W dniu 4 lipca Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w O. złożył wniosek o umieszczenie S. S. w domu pomocy społecznej bez jej zgody. Wniosek złożył również ustanowiony dla uczestniczki postępowania kurator. Sprawy połączono do łącznego rozpoznania.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż świetle opinii biegłego z zakresu psychiatrii, jak również całego materiału dowodowego wynika, iż S. S. jest osobą chorą psychicznie, która wymaga pomocy przy tak podstawowych czynnościach jak mycie, ubieranie, czy przygotowanie posiłku. S. S. nie posiada żadnych osób bliskich mogących sprawować nad nią codzienną opiekę poza bratem E. B. który nie tyle, że nie potrafi zapewnić jej należytej opieki to w ocenie sądu zaniedbuje uczestniczkę, izoluje ją, nie pozwala komukolwiek wejść do domu, nie współpracuje z pracownikami MOPS konsekwentnie utrudniając świadczone usługi opiekuńcze swojej siostrze.

W świetle powyższego, zdaniem sądu, zaistniał ścisły związek pomiędzy niemożliwością opieki nad S. S. przez jej najbliższych a koniecznością przyjęcia jej do odpowiedniej placówki. W ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, iż najkorzystniejszym z punktu widzenia S. S. jest umieszczenie jej w domu pomocy społecznej gdzie będzie miała zapewnione bezpieczeństwo i opiekę medyczną dostosowaną do własnych potrzeb. Sąd postanowił więc umieścić uczestniczkę postępowania S. S. w Domu Pomocy Społecznej bez jej zgody. Postanowienie Sądu Rejonowego – III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 4 stycznia 2017 r. III RNs 44/16

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.