Korzystanie przez jednego z małżonków z domu wzniesionego w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej na gruncie stanowiącym majątek osobisty drugiego z małżonków, który w takiej sytuacji należy uznać za nakład z majątku wspólnego małżonków na majątek osobisty jednego z nich, nie stanowi podstawy do żądania przez małżonka będącego właścicielem domu zapłaty przez drugiego małżonka wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z zajmowanych pomieszczeń (art. 224 § 1 KC). W takiej sytuacji korzystający z domu małżonek nie będący właścicielem domu ma status lokatora w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianami Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.) a z uwagi na to, iż wykonuje uprawnienia przysługujące mu na mocy art. 28[1] KRO (prawo do mieszkania w celu zaspokajania potrzeb rodziny) – nie narusza praw małżonka będącego właścicielem, jest posiadaczem w dobrej wierze, a tym samym nie jest obowiązany do płacenia drugiemu małżonkowi wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z zajmowanych pomieszczeń (art. 224 § 1 KC).
Jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie sąd w wyroku rozwodowym orzeka także o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków. Nie powinno być wątpliwości, że powyższe rozstrzygnięcie ma charakter tymczasowy. W praktyce funkcjonuje ono do chwili, gdy małżonkowie zamieszkają oddzielnie, bądź gdy jedno z nich skorzysta z możliwości eksmitowania drugiego z małżonków. Dodać należy, że w chwili gdy Sąd rozwodowy podejmuje rozstrzygnięcie o sposobie korzystania ze wspólnie zajmowanego przez małżonków mieszkania, nie ma znaczenia tytuł prawny do tego mieszkania lub domu, jak również okoliczność, któremu z tych małżonków taki tytuł przysługuje. Jednakże po orzeczeniu rozwodu tytuł prawny do zajmowanego wspólnie mieszkania niejako odzyskuje znaczenie prawne. W zależności od rodzaju i zakresu przysługującego prawa, jednemu bądź obu małżonkom, mogą pojawić się różnorodne roszczenia zmierzające do wydania mieszkania lub domu.
W sytuacji, gdy po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego określającego sposób korzystania z domu przez strony prawo drugiego małżonka do zamieszkiwania w domu stanowiącym własność byłego małżonka znajduje oparcie w tym wyroku, nie można uznać tego małżonka za posiadacza w złej wierze. Dopiero po dacie uprawomocnienia się postanowienia sądu o podziale majątku były małżonek będący właścicielem nieruchomości może żądać od drugiego małżonka zapłaty za bezumowne korzystanie z domu (art. 225 KC).
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
