Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Co zrobić i jak dostać niskie alimenty na dziecko – córkę lub syna

Zgodnie z dyspozycją art. 128 dziecko może żądać zasądzenia renty alimentacyjnej od rodziców, a stosownie do art. 133 § 1 KRO rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Obowiązek alimentacyjny istnieje przede wszystkim względem małoletnich dzieci.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec ich dzieci stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku „troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka” i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej. Powinność tą jako treść władzy rodzicielskiej w zakresie pieczy nad osobą dziecka ustanawia art. 96 zd. 2 KRO.

Obowiązek alimentacyjny obejmuje nie tylko dostarczanie środków utrzymania, ale w miarę potrzeby także środków wychowania. Dostarczanie środków utrzymania to w powszechnym rozumieniu tego wyrażenia zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania zaś obejmuje powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury. Środki te służą zaspokajaniu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych. Żaden przepis ustawy jednak nie precyzuje w jakiej postaci mają być spełniane świadczenia alimentacyjne, zarówno te przeznaczone na zaspokojenie potrzeb utrzymania jak i wychowania.

Co zrobić i jak dostać niskie alimenty na dziecko – córkę lub syna

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci ma zatem dwojaką postać: wyraża się świadczeniami o charakterze materialnym oraz osobistymi staraniami o jego utrzymanie i wychowanie. Zgodnie bowiem z treścią art. 135 § 2 KRO wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, może polegać także, w całości lub części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie. Okoliczności konkretnego stanu faktycznego są podstawą do oceny, czy osobiste starania wyczerpują obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w całości czy tylko w części. Zależeć to będzie w głównej mierze od tego jak dalece dziecko absorbuje wychowawczo jedno z rodziców, co pozostaje w ścisłym związku z wiekiem i jego stanem zdrowia. Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane na podstawie wieku, stanu zdrowia, wykształcenia, miejsca pobytu dziecka, jego wymagań żywieniowych oraz innych potrzeb konsumpcyjnych, warunków mieszkaniowych, możliwości zarobkowych dziecka oraz osób zobowiązanych do jego utrzymania, mając na względzie treść art. 96 KRO oraz przede wszystkim okoliczności konkretnego przypadku.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 KRO). Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane na podstawie wieku, stanu zdrowia, wykształcenia, miejsca pobytu dziecka, jego wymagań żywieniowych oraz innych potrzeb konsumpcyjnych, warunków mieszkaniowych, możliwości zarobkowych dziecka oraz osób zobowiązanych do jego utrzymania, mając na względzie treść art. 96 KRO oraz przede wszystkim okoliczności konkretnego przypadku. W szczególności usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a także od zasady równej stopy życiowej. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustalaniu przez sąd wysokości alimentów. Górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, chociażby nawet w tych ramach nie znajdowały pokrycia wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1970 r., III CRN 350/69, opublikowane w OSNCP 1970, nr 2, poz. 15 i orzeczenie SN z dnia 20 stycznia 1972 r. , III CRN 470/71, I.. Pr 1972, nr 1-2, poz. 15). Możliwości zarobkowych i majątkowych nie należy przy tym utożsamiać z wysokością faktycznych zarobków, ale według tego, jakie dochody może osiągnąć zobowiązany do alimentowania przy założeniu, że dokłada wszelkich starań i wykorzystuje wszystkie swoje siły umysłowe i fizyczne.

KRiO w licznych przepisach statuuje zasadę równej stopy życiowej rodziców i dzieci. Od chwili urodzenia się dziecka rodzice są zobowiązani zapewnić mu utrzymanie na takiej samej stopie, na jakiej sami żyją. Rodzice zmuszeni są zatem dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, a w sytuacjach skrajnych, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać będzie poświęcenia części składników majątkowych.

Ważnym również jest, iż zaspokajanie w ramach obowiązku alimentacyjnego potrzeb swoich dzieci nie doznaje ograniczeń, w szczególności takich, które ze względu na stopień uciążliwości materialnej chroniłyby zobowiązanego od świadczeń. Przeciwnie, jest on zmuszony znieść tę uciążliwość nawet kosztem obniżenia swojej stopy życiowej. Wysokość alimentów powinna zaś być określona na takim poziomie, aby nie doprowadzić jedynie do niedostatku zobowiązanego.

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Pozwem z dnia 19 października wniesionym do tut. Sądu dnia 25 października małoletni powód S. K. działający przez matkę K. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. K. na rzecz mał. powoda alimentów w kwocie po 1.200 zł miesięcznie płatnych z góry do dnia 10. każdego miesiąca do rąk matki powoda z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności każdej z rat począwszy od dnia 1 października. W pozwie wniesiono również o zasądzenie na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania

W uzasadnieniu wskazano, że pozwany jest ojcem mał. powoda, uznał syna przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego. Podkreślono, że pozwany nie partycypuje regularnie w kosztach utrzymania syna. Dalej wskazano, że matce powoda wstrzymano zasiłek macierzyński, obecnie nie ma żadnych dochodów, natomiast możliwości zarobkowe pozwanego pozwalają mu na płacenie alimentów w żądanej kwocie.

W odpowiedzi na pozew z dnia 6 lutego pozwany wniósł o oddalenie powództwa powyżej kwoty 400 zł miesięcznie, oraz zasądzenie alimentów od dnia wyroku, a także zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanego kosztów postepowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Co zrobić i jak dostać niskie alimenty na dziecko – córkę lub syna

Sąd ocenił w świetle przedstawionych okoliczności oraz zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, iż usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego syna stron S. K. w oparciu o zeznania jego matki i złożone dokumenty, a przede wszystkim zasady doświadczenia życiowego, w kontekście sytuacji jego rodziców i przy uwzględnieniu kosztów utrzymania mieszkania, przypadających na małoletniego zdaniem Sądu mieszczą się w chwili obecnej w kwocie około 930 zł miesięcznie. Sąd kierując się zasadami doświadczenia życiowego, jak również zeznaniami K. S. i pozwanego M. K. oraz przedłożonymi dokumentami uznał za usprawiedliwione następujące wydatki na pokrycie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda w skali miesiąca: przypadające na powoda koszty utrzymania mieszkania 200 zł, wyżywienie ok. 350 zł, kosmetyki, środki czystości, leki ok. 100-150 zł, pieluchy 150 zł, chusteczki 30 zł, odzież 50 zł. Sąd dokonując przedstawionych wyliczeń, w zakresie określonym powyżej obniżył kwoty na kosmetyki i środki czystości wskazane przez matkę w pozwie, mając na uwadze fakt, że pozwany zakwestionował wysokość większości tych kosztów, a przede wszystkim własne doświadczenie życiowe, oraz fakt że pozwany dokonuje również ich zakupu dla syna. Nadto matka powoda w żaden sposób nie wykazała, aby ponosiła wyższe wydatki na syna w chwili zamknięcia rozprawy. Uwzględnione powyżej wydatki na utrzymanie powoda są w ocenie Sądu wydatkami podstawowymi i w pełni usprawiedliwionymi wiekiem, stanem zdrowia i rozwoju, a tym samym potrzebnymi dla prawidłowego dalszego rozwoju małoletniego i bieżącego życia dziecka. Ich zakres jest również uzasadniony w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego Sądu.

Analizując natomiast sytuację życiową i zarobkową M. K. Sąd uznał, że udzielona w wyroku renta alimentacyjna na rzecz małoletniego S. K. odpowiada możliwościom finansowym pozwanego. W kwestii oceny możliwości zarobkowych i majątkowych M. K. to należało je uznać za wysokie. Pozwany ma stałą, stabilną pracę, z której uzyskuje wynagrodzenie w wysokości 2.800 zł. Pozwany obecnie mieszka razem z siostrą, zatem dzieli się kosztami utrzymania mieszkania. Pozwany wywiązuje się również ze swoich zobowiązań kredytowych. Warto w tym miejscu podkreślić, że obowiązek alimentacyjny wyprzedza wszystkie inne zobowiązania pozwanego.

W rezultacie przy uwzględnieniu uzasadnionych kosztów życiowych pozwanego Sąd uznał, że bez wątpienia stać go na płacenie alimentów w wysokości wskazanej w wyroku. Zdaniem Sadu jest to kwota adekwatna do ustalonego racjonalnego poziomu kosztów utrzymania powoda. Należy również zauważyć, że pozwany ma na utrzymaniu tylko małoletniego powoda, a obowiązek alimentacyjny ma pierwszeństwo przed innego rodzaju wydatkami pozwanego.

W kwestii rozłożenia obowiązku alimentacyjnego na rodziców małoletniego S. K., to trzeba pamiętać, iż obowiązek ten ciąży na obojgu rodzicach, w tym obowiązek finansowy został nałożony przez przepisy tak na ojca dziecka jak i matkę. Oczywiście zawsze Sąd ma na względzie przepis art. 135 § 2 KPC i sytuację rodzica który dziecko wychowuje i sprawuje stałą pieczę. Mając na uwadze powyższe Sąd zważył, iż również K. S. powinna przyczyniać się do finansowego utrzymania syna i nie byłoby usprawiedliwionym przerzucanie całego ciężaru pokrywania kosztów utrzymania syna na pozwanego. Należy podkreślić, iż matka dziecka musi zdawać sobie sprawę, że otrzymywane zasiłki i alimenty są na zaspokojenie potrzeb dziecka, a nie jej własnych. Sąd zasądził alimenty w wysokości 550 zł począwszy od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 25 października ustalając, że na ten moment powództwo o alimenty co do samej zasady było usprawiedliwione. Wyrok Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu – IV Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 16 lutego 2017 r. IV RC 753/16

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu