Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 133 § 1 KRO rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, który znajduje się w niedostatku. Przy czym, w myśl art. 135 § 1 KRO zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Realizacja obowiązku alimentacyjnego może przy tym następować bądź poprzez świadczenia o charakterze materialnym, bądź poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dziecka. Okoliczności konkretnego stanu faktycznego są podstawą do oceny, czy osobiste starania wyczerpują obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w całości czy tylko w części. Zależeć to będzie w głównej mierze od tego, jak dalece dziecko absorbuje wychowawczo jedno z rodziców, co pozostaje w ścisłym związku z wiekiem i jego stanem zdrowia.
Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 KRO). Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego przypadku. Górną granicą świadczeń alimentacyjnych są natomiast zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, nawet, jeżeli nie wystarczają one na pokrycie wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji.
Czas trwania obowiązku alimentacyjnego nie jest ograniczony terminem i nie pozostaje też w zależności od osiągnięcia przez uprawnionego określonego stopnia wykształcenia. Jedyną okolicznością, od której zależy bądź trwanie, bądź ustanie obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, jest przy tym oczywiste, że nie można tego wymagać od małych dzieci.
Zgodnie z art. 730 § 1 KPC w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. W sprawach o alimenty zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawionemu jednorazowo albo okresowo określonej sumy pieniężnej (art. 753 § 1 KPC). Zabezpieczenie w sprawach alimentacyjnych ma zmierzać do tego, by już w trakcie postępowania były zaspokajane potrzeby strony uprawnionej.
Specyficzną cechą zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych jest ograniczenie przesłanek udzielenia zabezpieczenia. Przepis art. 753 KPC wprowadza domniemanie istnienia interesu prawnego o zabezpieczeniu. Ułatwienie to wynika ze szczególnej pozycji roszczeń alimentacyjnych w systemie prawa. Jedyną przesłanką udzielenia zabezpieczenia jest uprawdopodobnienie istnienia roszczenia.
Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię
Sprawa sądowa opracowana przez KancelarięPozwem pełnomocnik H. B., działającej imieniem małoletniej M. B., wniósł o zmianę obowiązku alimentacyjnego obciążającego D. B. na mocy ugody zawartej przed Sądem Rejonowym poprzez podwyższenie alimentów na rzecz małoletniej córki M. B. z kwoty 330 złotych do 1800 złotych miesięcznie. W uzasadnieniu pozwu przedstawiono sytuację małoletniej powódki, miesięczne koszty jej utrzymania oraz sytuację rodzinną i majątkową pozwanego.
W odpowiedzi na pozew pozwany D. B. wniósł o oddalenie pozwu w całości jako bezzasadnego. Pozwany zakwestionował twierdzenia pozwu w zakresie wysokości kosztów utrzymania małoletniej powódki oraz szacowanego przez stronę powodową stanu majątkowego pozwanego. Nadto, wyraził zgodę na płacenie alimentów w kwocie po 400 złotych miesięcznie pod warunkiem cofnięcia przez powódkę wniosku o egzekucję świadczeń alimentacyjnych.
Z treści pozwu i zalegających w aktach sprawy dokumentów wynika, że pozwany jako ojciec jest zobowiązany do alimentacji małoletniej córki M. B.. Aktualnie realizuje on swój obowiązek alimentacyjny względem córki poprzez zapłatę alimentów w kwocie po 330 złotych miesięcznie w drodze postępowania egzekucyjnego. Pozwany nie kontaktuje się z córką, nie odwiedza jej, nie łoży rzeczowo na jej utrzymanie.
Od czasu zawarcia ugody ustalającej wysokość alimentów, gdy M. B. miała 8 lat, jej potrzeby niewątpliwie wzrosły. W związku z uprawianiem sportu wymaga ona dobrze dobranej, zbilansowanej diety oraz zakupu odpowiedniej odzieży i obuwia. Wzrosły jej potrzeby związane z rekreacją, szkolnymi wyjazdami i wyjściami czy koniecznością pobierania korepetycji celem uzyskania lepszych wyników w nauce.
Sąd, mając na uwadze usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki, sytuację materialną jej matki H. B., która częściowo swój obowiązek alimentacyjny względem córki wypełnia poprzez osobiste starania o jej utrzymanie i wychowanie, oraz możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego D. B., zobowiązał pozwanego na czas trwania postępowania do łożenia tytułem alimentów na rzecz małoletniej powódki kwoty 1800 złotych miesięcznie. Kwota ta pozwoli na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionej, związanych z bieżącym utrzymaniem oraz nie przekracza możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, który winien przyczyniać się do zaspokajania potrzeb małoletniej córki.
Wprawdzie pozwany nie osiąga obecnie stałych dochodów, jednakże jego możliwości zarobkowe są na poziomie pozwalającym płacić kwoty po 1000 złotych miesięcznie. Skoro jego żona, E. B., mieszkała we Francji, to nic nie stało na przeszkodzie, aby pozwany zamieszkał z żoną, tam pracował i uzyskiwał dochody. Dodać należy, że pozwany sam przyznał, że wyjeżdżał do żony we Francji. Mógł więc podjąć pracę, nawet dorywczą. Ponadto, również pracując w Polsce pozwany może znaleźć pracę i uzyskiwać dochody, pozwalające płacić zasądzone alimenty. Zdaniem Sądu fakt leczenia się przez pozwanego nie jest przeszkodą do podjęcia pracy, skoro nie orzeczono niezdolności do pracy.
Zwrócić również uwagę należy, że sytuacja materialna pozwanego jest dobra, skoro zakupił działkę i materiały budowlane oraz ma dwa samochody. Przesłanki do ostatecznego określenia wysokości obowiązku alimentacyjnego pozwanego ustali Sąd rozpoznający sprawę po zebraniu w toku postępowania całości materiału dowodowego, natomiast udzielając zabezpieczenia Sąd dysponuje jedynie ograniczonym materiałem dowodowym, w związku z czym jego ocena w zakresie potrzeb małoletniej i jednocześnie możliwości zarobkowych rodziców jest niepełna. Postanowienie Sądu Rejonowego – III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 19 czerwca 2017 r. III RC 32/17
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
