Ze względu na treść art. 45 § 1 KRO oraz art. 567 § 1 i 3 KPC w zw. z art. 618 KPC i 688 KPC, w judykaturze (zob. np. postanowienie SN z 27.1.1970 r., III CRN 527/69, OSNCP 1970, z. 9, poz. 164) i w piśmiennictwie przyjęte jest, że o zwrocie wydatków i nakładów z majątku odrębnego na majątek wspólny orzeka sąd wyłącznie na wniosek, a nie z urzędu, gdyż roszczenia te nie wchodzą w skład majątku wspólnego małżonków. Zatem domagający się ich zwrotu zobowiązany jest dokładnie określić te żądania, zgodnie z art. 187 § 1 pkt 1 KPC w zw. z art. 13 § 2 KPC. Żądaniami tymi Sąd jest związany (art. 321 § 1 KPC w zw. z art. 13 § 2 KPC). Jedynie gdy chodzi o wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na majątek odrębny, to Sąd uwzględnia je bez osobnego żądania uczestników postępowania, gdyż roszczenia te wchodzą w skład majątku wspólnego, a zatem podlegają podziałowi.
Przepis art. 383 KPC stanowi jednak m.in., że w postępowaniu apelacyjnym nie można rozszerzyć żądania (pozwu – wniosku) ani występować z nowymi roszczeniami. W postępowaniu apelacyjnym (apelacji, odwołaniu) nie można zatem wystąpić z żądaniem zwrotu nakładów z majątku odrębnego na majątek wspólny, jeśli nie było ono zgłoszone w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
