Oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny występować może w różnych postaciach. Polegać może bowiem zarówno na uzyskiwaniu materialnych środków do życia rodziny drogą pracy zarobkowej, jak i na prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego i pracy w tym gospodarstwie oraz wychowywaniu dzieci.
W małżeństwie obowiązuje zasada równej stopy życiowej, czyli małżonkowie powinni zatem żyć na takim samym poziomie, a małżonek lepiej zarabiający nie może żyć na wyższej stopie. Zasady tej nie można jednak ujmować zbyt dosłownie. Dzieci wychowujące się w danej rodzinie także powinny żyć w zasadzie na równej stopie. Niemniej stopa życiowa dzieci powinna być porównywalna z poziomem życia rodziców, czyli nie mogą oni więc utrzymywać dziecka tylko na poziomie zaspokajania jego elementarnych potrzeb, a sami utrzymywać się na znacznie wyższej stopie. Małżonek może dochodzić zaspokajania potrzeb rodziny zarówno wtedy, gdy rodzinę tworzą małżonkowie i dzieci będące na ich utrzymaniu, jak i wtedy, gdy w rodzinie dzieci takich nie ma.Omawiane obowiązki istnieją niezależnie od ustroju majątkowego małżeńskiego.
Z chwilą uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód obowiązek małżonków przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny wygasa.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
