Twoja sprawa z zakresu prawa rodzinnego jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Uchylenie i wygaszenie alimentów na pełnoletnie dziecko

Zgodnie z treścią art. 133 KRO rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie z treścią art. 135 KRO zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, z drugiej zaś rzeczywiste możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokajane w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Zgodnie z ugruntowanymi poglądami judykatury i doktryny prawniczej zatem dopiero ustalenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, następnie porównanie tych wartości umożliwia ustalenie, czy i w jakim zakresie potrzeby uprawnionego mogą być zaspokojone przez zobowiązanego.

Jak wskazuje się w doktrynie i orzecznictwie, zakres potrzeb uprawnionego małoletniego dziecka wyznacza przede wszystkim dyrektywa zaspokajania przez rodziców potrzeb ekonomicznych dziecka zgodnie z zasadą równej stopy życiowej (por. wyrok SN z dn. 7.06.1972 r., III CZP 43/72, OSNCP 1972, nr 11, poz. 198; uchwał SN z dn. 31.01.1986 r., III CZP 76/85, OSNC 1987, nr 1, poz. 4).

Uchylenie i wygaszenie alimentów na pełnoletnie dziecko Poznań

Możliwości zarobkowe osoby zobowiązanej nie wynikają z faktyczne osiąganych zarobków i dochodów, ale stanowią środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych. W uzasadnieniu uchwały 7 sędziów SN z dnia 26 maja 1995 r., III CZP 178/94 (LEX nr 4233), Sąd Najwyższy podkreślił, że: „ustalenie możliwości zarobkowych (majątkowych) zobowiązanego do alimentacji ma często charakter hipotetyczny, gdyż kryterium takich możliwości nie zawsze są zarobki osiągane aktualnie przez zobowiązanego, lecz sama zdolność do uzyskania wyższego wynagrodzenia. Jeżeli zatem – najczęściej – wysokość alimentów sąd ustala na podstawie zarobków otrzymywanych przez pozwanego, to nie dlatego, że pomija dyspozycję art. 135 § 1 KRO, lecz z tej racji, że zarobki te odpowiadają możliwościom zobowiązanego. Wszystko to prowadzi to do konkluzji, że poza całokształtem okoliczności faktycznych, które w sprawie o alimenty sąd obowiązany jest wziąć pod uwagę, istnieje pewna sfera ocen, które odnoszą się do przypuszczenia, domysłu, a nie do faktów jako okoliczności rzeczywistych”. Podkreślić także należy, że rodzice są zobowiązani do podzielenia się z dzieckiem nawet najmniejszym dochodem, zaś obowiązkiem rodzica jest zaspokajanie potrzeb dziecka, zwłaszcza, gdy jest niepełnoletnie.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Kierując się tymi równorzędnymi przesłankami Sąd ustala wysokość konkretnego obowiązku alimentacyjnego.

Zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego można żądać w razie zmiany stosunków (art. 138 KRO), przy zachowaniu reguł wynikających z art. 135 KRO. Poprzez pojęcie „stosunków” należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu. Zatem zmiana stosunków to zmiana okoliczności, od których zależy istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego – rozumie się przez to zwiększenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, które uzasadniają potrzebę skorygowania -zmniejszenia lub zwiększenia- wysokości świadczeń alimentacyjnych. Należy wziąć pod uwagę okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków majątkowych stron takie jak: zmiana stosunków własnościowych powodująca utratę bądź zwiększenie majątku, okoliczności świadczące o zmianie możliwości zarobkowych stron, a także stan faktyczny. Zaznaczyć trzeba, że zmiana stosunków będąca podstawą do zmiany orzeczenia musi zaistnieć po uprawomocnieniu się wyroku, w którym zasądzono alimenty (wyrok SN z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie o sygn. akt I CKN 274/99).

Podkreślenia wymaga, że zmiana orzeczenia alimentacyjnego na podstawie art. 138 KRO jest dopuszczalna tylko w razie zmiany stosunków powstałych po wydaniu tego orzeczenia i porównania stanu istniejącego w dacie uprzedniego orzeczenia ze stanem obecnym. Przy czym dowodzenie w przedmiocie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości majątkowych zobowiązanego ma na celu wykazanie zmian w tym zakresie i nie może zmierzać do polemiki z ustaleniami poczynionymi w poprzedniej sprawie, które jak już wskazano objęte są powagą rzeczy osądzonej.

Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię

Po analizie przeprowadzonych w sprawie dowodów, Sąd kierując się swobodną ich oceną, doszedł do przekonania, iż strony stoją na odmiennym stanowisku, co do samej zasady konieczności dalszej alimentacji pełnoletniego już pozwanego. Powód konsekwentnie wnosił o uchylenie alimentów podnosząc, że jego sytuacja jest ciężka, a ponadto pozwany nie dokłada starań celem samodzielnego utrzymania się. Ma lekceważący stosunek do życia. Szuka łatwego zarobku. Nie uczy się. Zapisuje się do różnych szkół, tj. w S., P., G., I., jednak nie zalicza nawet jednej klasy. Pozwany z kolei konsekwentnie powoływał się na kontynuowanie nauki oraz swoją chorobę i wnosił o oddalenie powództwa.

Przenosząc te rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, należy wskazać, iż Sąd w oparciu o art. 133 § 3 KRO uznał zasadności powództwa. W niniejszej sprawie Sąd badał, czy pozwany usamodzielnił się, a jeśli nie, to czy czynił on starania, aby zacząć utrzymywać się samodzielnie.

W ocenie Sądu linia życiowa pozwanego przez ostatnie lata była zaburzona. Pozwany zapisywał się do różnych szkół w T., I., G., P., S. i L., jednak żadnej ze szkół nie ukończył. Nie zaliczył nawet jednej klasy. Postępowanie takie, poza generowaniem niepotrzebnych kosztów (z uwagi na konieczność utrzymania się poza stałym miejscem zamieszkania), nie przynosiło żadnych korzyści. Nie jest prawdą, że pozwany nie zaliczył żadnej klasy z uwagi na problemy edukacyjne z matematyką, bo jak wynika z zaświadczenia ze szkoły nie był on klasyfikowany z żadnego przedmiotu. Nie chodził nawet na zajęcia. Trudno przyznać, iż pozwany nie poradził sobie z materiałem, skoro nawet nie zadał sobie trudu zapoznania się z materiałem szkolnym. Być może pozwany ma problem z przedmiotami ścisłymi, jednak nie dał sobie nawet szansy, aby przyswoić wiedzę chociaż na tyle, aby zaliczyć przedmiot. Nie chodzenie na zajęcia nie ułatwiało mu z pewnością przyswajania wiedzy. Po prostu się nie uczył i tak naprawdę nie miał jakichkolwiek chęci, aby szkołę ukończyć. Zapisywał się do szkoły a jednocześnie wyjeżdżał do Niemiec na trzy miesiące, na Ukrainę, czy choćby aktualnie – podczas roku szkolnego – do Anglii gdzie podjął pracę. Pozwany zatem nie miał nawet woli uczęszczać do szkół, do których się zapisywał.

Uchylenie i wygaszenie alimentów na pełnoletnie dziecko Poznań

Pozwany przez 6 lat nie ukończył żadnej szkoły, a co gorsza nie zaliczył nawet pierwszej klasy, szkoły ponadgimnazjalnej. Nie wykorzystał też w żaden sposób swoich zdolności w zakresie nauki języków obcych. W obecnych czasach znajomość języków obcych otwiera szereg możliwości zawodowych, czego pozwany nie wykorzystał.

Pozwany M. K. (1) ma bardzo lekceważące podejście do życia. Chce iść drogą na skróty. Szuka „łatwego zarobku”. Zawierał umowy z operatorami wiedząc, że nie będzie wywiązywał się z umowy. Narobił sobie tym długów. Negatywnie zachowywał się także w szkole, gdzie z uwagi na groźby wobec byłej dziewczyny został wyrzucony. W sądzie przedstawiono treści wiadomości pozwanego na portalach społecznościowych, które można uznać za nieobyczajne i świadczące o dużej rozwiązłości pozwanego.

Pozwany jest osobą nie odpowiedzialną i lekceważył dotychczas ciążące na nim obowiązki. Przybrał postawę roszczeniową. Przez 6 lat tak naprawdę nie zrobił nic, aby wziąć odpowiedzialność za własne życie i odciążyć finansowo swoich rodziców.

Wskazać też należy, że pozwanemu odmówiono prawa do renty, gdyż stwierdzono, że jest zdolny do pracy. Pozwany z uwagi na zadłużenie, wynikłe z wyłudzeń telefonów komórkowych i ich sprzedaży, musiał już podjąć pracę i rozpoczął spłacanie tych zaległości. Tym samym potwierdził, iż pracować może. Zarabia ok. 200 £ tygodniowo i jest w stanie się utrzymać na terenie Anglii.

W ocenie Sądu pozwany nie dokładał przez ostatnie lata starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się, dlatego zgodnie z § 3 art. 133 KRO uchylił alimenty z datą1 maja (z miesiącem, w którym został złożony pozew). Wyrok Sądu Rejonowego – VI Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 29 listopada 2016 r. VI RC 322/16

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku.

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i specjalista od prawa rodzinnego. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach rodzinnych. Gdy nie pisze artykułów na blogu, reprezentuje swoich klientów w sądzie, dążąc do osiągnięcia najlepszych dla nich rozwiązań.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Kancelaria Prawa Rodzinnego w Poznaniu